+++ สรุปทริป : น้ำตกโกรกอีดก (ไปไม่ได้...ก็ไม่ต้องไป) +++

[บุญชัย เสือสระแก้ว]

สวัสดีครับคุณออย หายดีหรือยังครับขอให้ดีกว่าเดิมนะครับทราบว่าน้ำหนักลดไปหลายกิโลจากนี้ไปคงปั่นฉิวเลยนะครับ

เรื่องเดินป่าอย่างในรูปของคุณออย ไม่เคยครับมีความรู้สึกว่าเหมือนเอาชีวิตไปเสี่ยงครับทั้งอสรพิษร้ายหรือโรคภัยไข้เจ็บอย่างมาลาเรียเป็นต้น.

[oiltrips]

สวัสดีครับคุณออย หายดีหรือยังครับขอให้ดีกว่าเดิมนะครับทราบว่าน้ำหนักลดไปหลายกิโลจากนี้ไปคงปั่นฉิวเลยนะครับ

เรื่องเดินป่าอย่างในรูปของคุณออย ไม่เคยครับมีความรู้สึกว่าเหมือนเอาชีวิตไปเสี่ยงครับทั้งอสรพิษร้ายหรือโรคภัยไข้เจ็บอย่างมาลาเรียเป็นต้น.

สบายดีค่ะ คุณบุญชัย คุณเสืออิฐ ไม่ต้องห่วงเรื่องเท้าซ้าย แค่บวมโนยังยุบลงอีกเดือนหน้าจะพักเท้าไว้ ไข้ป่าไม่ติดเชื้อกับฉันหรอก แบกเป้หนักราวสิบสองกก.กว่า เอาไปฝึกช่วยเหลือตัวเองบนยอดเขาที่เนปาลน่ะ เดินไกลมากเกิน ๑๐ กิโลแล้ว อึดทั้งบ่นเหนื่อย ก็หลงทางไปคนละทาง เลยต้องปีนป่ายหน้าผาลงไปคลำหาที่แค้มป์ได้ถูกทางด้วย เพื่อนบอกว่าออยแข็งดี ดันเหยียบเร่งพลาดไปเข่าเดี้ยงเกือบตกหน้าผาข้างล่างเสียว ทำให้ฉันมีประสบการณ์ผ่านสนามแข่งอย่างโชกโชน สนุกดีค่ะ

[เสืออิฐ คนหลังอาน]

+++ ขอบคุณทุกท่าน ที่เข้ามาชม และทักทายนะครับ

...สวัสดีครับ พี่เสืออิฐ คนหลังอาน รูปน้ำตกโกรกอีดกนี้คุ้นๆ จัง เหมือนผมถ่ายเองกับมือ ยินดีให้ยืมครับ เพื่อเผยแพร่น้ำตกที่ยังคงเป็นธรรมชาติอยู่ ปราศจากเสียงกีตาร์ เสียงเคาะขวด และเสียงคนแหกปากร้องเพลง การเดินทางขึ้นน้ำตกโกรกอีดกนั้น มีทั้งปีนและป่าย มีความสูงชัน เหนื่อยเหมือนกัน จักรยานยังเข้าไม่ถึงครับ อยากให้ชาวเสือลองไปสัมผัสดู บอกเลยได้ว่าคุ้มจริง ๆ ...

...สวัสดีครับ "พี่ไม้เรียว"
...ก่อนอื่นเลยต้อง "ขออภัย" เป็นอย่างยิ่งครับ ที่นำรูปของพี่ มาประกอบการสรุปทริป โดยไม่ได้ขออนุญาติ
...พอดีผมไป search ใน google ครับ
...นึกไม่ถึงเหมือนกันว่า เจ้าของภาพ จะอยู่ใกล้ๆ กันแค่นี้เอง "จุดใต้ตำตอ" จริงๆ


...ผมว่าที่ปราศจากเสียงกีตาร์ เสียงเคาะขวด เสียงคนแหกปากร้องเพลง น่าจะเป็นเพราะว่าทางไปนั้นคงจะลำบากไม่ใช่น้อยครับ มีทั้งปีน มีทั้งป่าย คนที่จะไปเที่ยวได้นั้นต้องเป็นคนที่ใจรักธรรมชาติจริงๆ นักเที่ยวป่าตัวยงครับ

...หากมีโอกาสว่าจะไป "ซ่อม" ครับ

[เสืออิฐ คนหลังอาน]

สวัสดีครับเสืออิฐ ต้องขอโทษด้วยครับที่ไม่ได้ตอบกลับทางPMและสวัสดีพี่ป๊อกอีกท่านด้วย ผมไม่ได้ปั่นจักรยานนานประมาณ2เดือนกว่าครับงานราษฎ์งานหลวงยุ่งมาก น้ำตกนี้สวยจังเลยทำไงถึงจะปั่นเข้าถึงตัวน้ำตกได้เนี่ยช่วงลมหนาวมาประมาณธค.-มค.น้ำยังมากเหมือนในรูปหรือปล่าวครับ แต่เห็นหนามแล้วเซ็งเลยครับ รูปถ่ายได้คมชัดสีสวยมากครับยังไงถ้าไปกันอีกขอไปด้วยละกันนะครับ หน้าฝนไม่ชอบเข้าป่าอย่างยิ่งกลัวงูกับทากที่สุดเหมือนเสืออิฐเลย แหะ แหะ

...สวัสดีครับ เฮียบุ้ง
...ไม่ได้เจอกันนาน สบายดีนะครับเฮีย
...น้ำตกนี้สวยจัง แต่คงจะ "หมดสิทธิ์" ปั่นเข้าถึงตัวน้ำตกครับ เพราะผู้ที่เคยไปมา บอกเป็นเสียงเดียวกันว่าต้องปีนป่าย ที่สูงชัน ถึงจะไปถึงตัวน้ำตก เรื่องปั่นไปถึงตัวน้ำตก ลืมไปได้เลยครับ ผมว่าเอาแค่ตัวไปอย่างเดียวก็จะแย่แล้ว

...ใช่แล้วครับเฮีย "ผมกลัวงู" ไม่ว่าจะมีพิษ ไม่มีพิษ ตัวใหญ่ ตัวเล็ก กลัวหมดครับ แต่ผม "ชอบดู" นะครับ เวลาไปเที่ยวเขาดิน ไปดูสวนงู ที่เป็นกระจก ผมไม่กลัวครับ แถมยังมีท้าทายเอาหน้าไปแนบกระจกอีกครับ
...ส่วนทาก ผมไม่ค่อยปรารถนา "ท่าเดิน" ของเค้าครับ ถ้าเค้าเปลี่ยนท่าเดินได้หล่ะก็ แทบไม่มีอิทธิพลอะไรกับผมเลย

ปล.เสื้อของเฮีย ลายนี้ เหมือนของผมที่ใส่ออกทริปในวันนั้นเลยครับ
...เป็นมรดก ตกทอดมาจาก "ลุงหวัด" ดอนเมืองครับ ขอขอบคุณ "ลุงหวัด" เป็นอย่างสูงอีกครั้งครับ

[เสืออิฐ คนหลังอาน]

ฉันเองก็ฝึกฝนวิชาขาเหล็กฝ่าป่าหน้าฝน ไม่รู้ว่ามีตัวทากตัวใหญ่เบ่อเร่อเท่ากับนิ้วก้อย ๑ นิ้วครึ่งมั้ง มีสองตัวแอบมุดเข้าไปถึงในเสื้อชั้นในได้ พอลงจากดอยในวันถัดไปนั้น ถอดเสื้อชั้นในออกมาเล่นเอาลมจับขึ้นปรากฏว่าเลือดไหลเปื้อนเยอะเหมือนถูกลูกปืนทะลวงเต้าอก เสียเลือดตั้งแต่เมื่อคืนนั้น ผ่านไปแปดชั่วโมงกว่าจะรู้ตัวสายไปอ่ะ ฉันไม่กลัวเรื่องนี้ แต่ยอมรับว่า ทากกับงู ใช่เป็นศัตรูสำหรับฉัน ต้องเสี่ยงดวงเอาเองค่ะ

...สวัสดีครับ "พี่ออย"
...พี่เจอทากขนาด "นิ้วครึ่ง" ถ้าเป็นผมไม่รู้จะทำอย่างไรนะครับ
...ขนาดผมเจอตัวปกติ ขนาดเล็กๆ ยัง ต๊กกะใจ เลย แต่ไม่ขนาดแต๋วแตกนะครับ
...ผมชอบเดินป่านะครับ แต่ก็กลัวงู กับ ทาก อยู่ดี

...ว่าแต่รูปนี้พี่ออย ไปเที่ยวไหนมาครับ ท่าทางจะสวย

[JADE555]

ไม่น่าคลิ๊กเข้ามาเลย ตาร้อน กับคำว่าสูงสุดนี่ล่ะ