ปั่นได้ถึง...ซึ่งนิพพาน

[พิงธรรม์]

ที่จริงผมรับปากกับเจ้าพวกทำสารคดี นัดวันเริ่มเดินทางจากกรุงเทพด้วยรถไฟไปหนองคาย ภายในเจ็ดวันหลังจากที่คุยกัน

วางแผนทำสารคดี เริ่มปั่นจากหนองคายปั่นไปบึงกาฬ แล้วผมแยกนั่งเรืิอข้ามโขงไปฝั่งลาว

ผมจำเส้นทางปั่นในลาวเข้าเวียดนามตรงนี้ได้แม่น ก็จากที่เคยอ่านสรุปทริป

สรุปทริปปั่นอึด เสือ ๕ ภาค ไทย-ลาว-เวียดนาม ๔-๑๑ ก.ค.๕๒
http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic.php?f=56&t=79806

ครับ...ก็จำได้ฝังหัว ผมอยากปั่นตัดทางลาวเข้าเวียดนามโดยเร็ว ก็ใช้เส้นทางช่วงปั่นในลาวตามที่กลุ่มเสือ ๕ ภาค ไปปั่นเที่ยวแล้วทำสรุปทริปนี่ล่ะครับ

ขอขอบคุณๆทิวากร คนเป็นหลักในการทำสรุป

[พิงธรรม์]

ที่จริงผมรับปากกับเจ้าพวกทำสารคดี นัดวันเริ่มเดินทางจากกรุงเทพด้วยรถไฟไปหนองคาย ภายในเจ็ดวันหลังจากที่คุยกัน

กลับบ้าน...เย็นวันนั้นหลังจากคุยกะน้อง"ทีน" โปรดิวเซอร์ของคณะทำสารคดี

ตายห่าโว้ยยย...ผมด่าตัวเอง หลังจากค้นเน็ต...รู้ชัดเจนทั้งจากพันทิพ จากคุณวุดในกระทู้ ทั้งจากอาจารย์มัลลิกา ทุกท่านบอกทางเดียวทำวีซ่่าเข้าจีน เขาต้องการหลักฐานสำคัญประกอบการยื่นขอวีซ่า หนึ่ง...ใบจองเครื่องบินการเดินทางเข้าจีน สอง...ยืนยันการจองที่นอนในจีน

ประมาณนี้

เอาให้ง่ายก็ไปจ้างมืออาชีพ พวกทัวร์เขาทำให้

ผมโทรไปคุยกะเพื่อน ซึ่งเป็นนักท่องเที่ยวตัวฉกาจ...แปลว่ามันเก่ง ผมยอมรับมัน ทำนอง"กู...ดันไปรับปากพวกน้องๆทำสารคดี สงสัยต้องจ้างพวกมืออาชีพ ไปขอวีซ่าจีน"

ไอ้เพื่อนผม มันย้อนกลับ บอกการจ้างคนอื่นทำ...มันต้องเป็นพวกกลุ่มที่้เขาไม่มีเวลาไปทำเอง เขาถึงต้องจ้างคนอื่น นี่พี่จารึก...โชคดีมันยังเรียกผมว่าพี่ แปลว่าน้ำเสียงมันที่สอนผม...มันออมเสียงแล้วล่ะครับ

มันบอกผม...ทำนองคนว่างงาน ไปทำเองให้มันรู้ได้ไม่ได้...เรื่องขอวีซ่าเข้าจีน

ไม่ได้ตั้งใจปิดบังวิธีขอวีซ่าจนได้ ๖๐ วันตามขอ...นะครับ ขอขยักเขียนเป็นเรื่องส่งให้เพื่อน ด้วยเขาโทรมาสั่ง...บอกช่วยเขียนให้เขาหน่อย เผื่อเอาไปตีพิมพ์ได้จะได้มีเงินไว้ให้ใช้...ซักพันหรือพันห้า

เกิดมา ไม่เคยเขียนอะไรที่มันจะได้ตังค์ เขาเอาตังค์มาล่อ...ก็อยากได้คร้าบบบ ก็ต้องอดทน...ขอเขียนส่งให้เพื่อนก่อน หากเขาทิ้งไม่เอา...แล้วค่อยเอามาก้อปลงตรงนี้

ได้วีซ่าตามที่ขอ ขอเขาอยู่ในจีน ๖๐ วันเขาก็ให้ตามที่ขอ ได้มาแล้วดันเสียดาย...น่าจะขอเขาซะ ๙๐ วัน เชื่อว่าเขาก็ให้ครับ

หลักการการขอ บอกตรงๆ...ผมทำอย่างที่ลุงเนตรท่านเคยเขียนแนะนำใครก็ไม่ทราบนานมาแล้ว ถามประเด็นว่าหากเดินทางไปต่างประเทศที่ขอวีซ่ามันยาก ต้องใช้เอกสารอย่างโง้น...อย่างงี้ส่งให้เขาด้วยนั้น

ลุงเนตรท่านตอบง่ายนิดเดียวครับ เราอธิบายเขาตามความจริง

โชคดีที่การขอวีซ่าเข้าจีน แบบพวกเราที่ปั่นจักรยานเที่ยวนี่ง่ายครับ ที่ผมทำผมบอกเขาตรงๆ...ว่าไม่มีทั้งตั๋วเครื่องบิน ไม่มีอะไรทั้งสิ้น เพราะจะเข้าไปปั่นจักรยาน

เขาให้ครับ

[pae_touring]

ขอมาเก็บความรู้ด้วยคนครับ

[พิงธรรม์]

ขอปิดม่าน...ป้องปากคุยกับท่านซักครู่นะครับ

ครือออออ...ว่าช่วงผมนั่งเขียนบ่นอะไรข้างบนนะครับ ผมก็อัพภาพช่วงปั่นจาก Hekao ผ่าน Jinping ถึง Yuanyang ด้วยเพื่อนจากจีนเขียนเมล์มาขอ

จีนนี่ใช้เฟซบุ๊คไม่ได้ครับ เลยต้องอัพให้เพื่อนดูผ่าน Flickr

ไม่ได้มีเจตนาชวนให้ท่านดูภาพแบบสลับไปสลับมาไม่เป็นตามลำดับจริงของการเดินทางหรอกครับ นิสัยผม...ใครชวนเปิดดูรูปที่ถ่ายไม่มีคำอธิบาย ดูไปก็เสียเวลาเปล่า

แค่้เรียนแจ้ง เผื่อท่านใดจะเข้าห้องน้ำ แทนที่จะเปิดคอมพ์...ปล่อยจอทิ้งไว้ กดลิ้งค์ให้คอมมันโหลดรูป จิ้มปุ่มให้รูปมันเคลื่อนแบบออโต้...ป้องกันจอคอมพ์เบรินท์ ก็ยังพอยังประโยชน์ได้บ้างครับ

http://www.flickr.com/photos/98209722@N07/sets

[พิงธรรม์]

โทรไปหาคุณทีน โปรดิวเซอร์ี่รายการรลุยไม่รู้โรยขอเลื่อนวันเดินทางจาก ๗ วันหลังคุยเป็นสองสัปดาห์ ตอนนั้นกะต้องใช้เวลาเรื่องเตรียมเอกสารจะไปยื่นขอวีซ่าที่สถานทูตจีน

ผมนั่งทำเอกสารอยู่ที่บ้านเพื่อแนบเรื่องการขอยื่นวีซ่าเข้าจีนร่วมห้าหกวันครับ ไปยื่นขอและได้พาสปอร์ตกลับมาก็ใช้ตามเวลาที่เขากำหนด ในสัปดาห์ที่สอง

ระหว่างนั้น ซ่อมบำรุงรถแบบรื้อทั้งคัน รถของผมชุดกระดุมล้อแบบสุดเก๋า...เก่าแบบลูกปืนเรียงเม็ดฝาปิดไม่กันน้ำ...ลุยน้ำมิดล้อเมื่อไหร่ก็เน่าเมื่อนั้น เลยต้องพกเครื่องมือซ่อมรถแบบถอดรื้อได้ทั้งคันติดไปด้วย หนักอึดเลย

กลับจากทริปนี้มา ได้ความคิดชัดเจนครับ เอามาใช้กับทริปคนเกษียณที่จะเริ่มปั่นกันกลางเดือนพฤศจิกายน ถึงกลางเดือนกุมภาพันธ์หน้า ปั่นกันเจ็ดสิบกว่าวัน ระยะทางกว่าห้าพันกิโลเมตรตามแนวตะเข็บชายแดนไทยชิดประเทศเพื่อนบ้านเช่นเขมร ไปตามลำโขงตามเทือกเขา...ติดกะลาว ต่อพม่า ทั้งสิ้นล้วนปั่นในไทย ผ่านที่กันดารและสวยงามสำหรับคนชอบ...ปั่นภูเขา กางเต้นท์นอน หุงข้าวกิน

คนเกษียณชวนปั่นประเพณีปีละครั้ง ครั้งที่ 4 พุทธศักราช 2556
http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 7&t=767764

ครับได้ความคิดชัดเจน ผมเริ่มมั่นใจครับ...รถจักรยานของเราด้วยอุปกรณ์ขับเคลื่อนรุ่นราคาถูก หากซ่อมบำรุงรื้อทุกอย่าง ก่อนเดินทางใช้ของใหม่ ทั้งสายเกีัยร์ สายเบรค ทั้งปลอกสายทุกเส้น เปลี่ยนใหม่หมด ดุมล้อทั้งหน้าหลังรื้อหมด เปลี่ยนเม็ดลูกปีน เติมจารบี ผมรื้อแม้นกระทั้งชุดฟรีในดุมหลังครับ ด้วยเคยปั่นจนชุดฟรีพังคาตีนเพราะไม่เคยรื้อมาเซอร์วิส...เหตุเกิดในจีนยุคเป็นมือใหม่ไปครั้งแรกกับพี่ๆกลุ่มไม้ค้ำตะวัน ถึงรู้ปัญหารถที่ใช้งานมานานลุยน้ำมาเยอะ...จุดที่ถูกละเลยก็ชุดฟรีของดุมหลังนี่ล่ะครับ ยิ่งของชิมาโนด้วยแล้ว แทบจะใช้จนพังทุกคัน เพราะช่างโดยทั่วไปเขาไม่ทำให้...มันรื้อออกมายาก ต้องใช้เครื่องมือจำเพาะ...ชึ่งทำใช้เองได้

ทำทั้งคัน เอาไปปั่น ถึงแม้นเส้นทางกระดกกระโดก ตกหลุมตกบ่อ ทางเป็นหิน คนปั่นๆหัวสั่นหัวคลอน ขออย่างเดียวอย่าลุยน้ำ ปั่นยาวห้าหกพันกิโลเมตร แต่ละทริปไม่เคยพัง

ซอตอพอ ปั่นทางแห้งไม่ลุยน้ำ ไม่ต้องพกเครื่องมือไปมากมาย ซ่อมบำรุงให้เนียนก่อนเดินทางมั่นใจได้...จบทีเดียว

[พิงธรรม์]

กลางวันซ่อมรถ กลางคืนก็เตรียมข้อมูล

เรื่องเส้นทาง ไปงวดนี้...อยากไปในทางที่ค้างคา อยากไปอยู่นานแล้วแต่มันยังไม่ถึงจุด"อยาก"

แหม...มันอธิบายยากไอ้จุด"อยาก"นี่ พอมันเกิดขึ้นแล้ว มัน"อยาก"ทั้งวัน..."อยาก"ทั้งคืน

ไิอ้ที่อยากไป แบบ"อยาก"มานานแล้ว ไปได้ไปจัดการ"ไป"ซะที มันคาอก...อยู่นาน

ในลาวนั้น...ไปงวดนี้ไม่ติดใจอยากไปที่ไหนเป็นพิเศษครับ

เดิมทีด้วยความเจียมตัว มีเงินติดตัวไปน้อย กะจะปั่นเข้าเวียดนามแค่พุ่งหัวไปทางเหนือ แล้วเร่งออกไป Lao Cai-Hekoa ด่านสากลผ่านแดนของเวียดนามจีนที่ใกล้ที่สุด...ของพื้นที่เวียดนามเหนือตอนบน

คิดว่าปั่นในเวียดนามซัก ๑๐ วันก็น่าจะออกชายแดนได้

เส้นทางปั่น ก็เลยเร่งหาทางสั้นสุดในลาวเข้าเวียดนาม ก็เลือกเส้นทางที่กลุ่มเสือห้าภาคได้ปั่นและเล่าสู่กันฟังตามลิงค์ในโพสบน

[พิงธรรม์]

ที่ว่ากลางคืนเตรียมข้อมูลนั้น จริงๆทำในเรื่องนี้ครับ แปลงชื่อหรือเทียบชื่อเมืองในแผนที่ให้เป็นภาษาอังกฤษ ใช้วิธีค้นเทียบกับแผนที่ของกูเกิ้ล

ก่อนเดินทาง...ผมมีแผนที่จีนจำ้พาะมณฑลยูนนานหนึ่งแผ่น แผ่นใหญ่ให้รายละเอียดชัดเจนของเส้นทางหลักเชื่อมเมืองเชื่อมตำบล แต่ไม่ถึงขนาดจะแสดงเส้นทางเชื่อมหมู่บ้าน และสมุดแผนที่แบบแผนที่ทางหลวงของจีน ซื้อเก็บไว้นานแล้ว...เกือบสิบปีแล้วกระมัง ซื้อที่คุนหมิง

ด้วยผมยังไม่ชัดเจนจะเลือกเส้นทางปั่นไปทางไหนในจีน ก็แปลงชื่อเมืองในแผนที่ให้เป็นภาษาอังกฤษโดยอาศัยเทียบเคียงกับการเปิดแผนที่ของกูเกิลในเน็ต จดบันทึกเขียนเปรอะทั้งแผ่นทุกเส้นทางที่อาจจะได้ปั่นใน...แผนที่ของผม วิธีนี้ทำให้พอจะรู้ชื่อถิ่นบ้าง ไปไหนเรียกชื่อบ้านเมืองเขาไม่ถูกนี่ มันมึนเกินไปครับ

เรื่องแผนที่เก่าเก็บ สำหรับผมแล้ว ไม่ล้าสมัยครับ เพราะแผนที่เก่ามันแสดงเส้นทางเก่า เส้นทางเล็ก แต่ละปีที่เขาพิมพ์แผนที่ใหม่ขึ้นมา มันแสดงถนนใหม่ๆ ประ้เภททางด่วน ทางลอยฟ้า ซึ่งผมไม่เคยนึกจะเข้าไปปั่น

แปลว่า...แผนที่เก่าสิบปีที่ผมเอาไป ใช้ได้ดีครับกับการปั่นครั้งนี้ แถมพอจีนเขาสร้างทางด่วนซ้อนขึ้นมา ทางโบราณแทบจะไม่มีรถยนต์วิ่ง บางวันปั่น...ปั่นอยู่คนเดียว สุดคุ้มกะค่าวีซ่าที่จีนเก็บผม...หลายเท่าครับ

แต่เมื่อผมเข้าถึงจีน แค่ซักสัปดาห์...ก็ถึงเมือง Jinping ก็ไปหาแผนที่เพิ่ม เขามีพิมพ์แทบทุกมณฑล ผมเลือกมาเล่มหนึ่ง...ยูนนาน ทำเป็นเล่มขนาดแผนที่ทางหลวงบ้านเรา แต่สเกลหนึ่งต่อห้าแสน บอกถึงเส้นทางเชื่อมตำบลเลยครับ

ที่อยากได้เพราะ เพราะผมเลือกปั่นเส้นชนบท ด้วยพื้นที่จีนเขากว้างใหญ่ ตำบลถิ่นชนบทมีถนนโยงเป็นตาข่าย แต่หากเป็นชนบทที่สุดโต่ง...มีไปครับ แต่ต้องย้อนกลับ เป็นบ้านที่อยู่สุดโต่งจริงๆ...มีครับมี

วิธีใช้แผนที่พวกนี้ ผมขอให้คนท้องถิ่น เขาคัดลอกชื่อตำบลที่อยู่เรียงรายตามเส้นทางที่เรามุ่งจะไป เช่นผมจะไป Yuanyang ตามทางชนบทที่เล่า รบกวนคนจีน...ขอให้เขาช่วยเขียนชื่อหมู่บ้าน ตำบลแต่ละจุดที่ห่างกันซักสิบกิโลประมาณนี้ ลงในแผ่นกระดาษที่เราล้วงควักออกมาได้ง่าย ปั่นไปก็ล้วงโพยมาถามชาวบ้าน ผมจะไปตรงนี้ จะไปซ้ายหรือขวาครับ หรือถูกหรือเปล่าครับที่ผมจะไปนี่...ประมาณนี้ครับ

ลงทุนซื้อแผนที่แค่มาแกะดูชื่อจุดที่จะผ่าน เำื่พื่อจะได้เช็คจุดผ่านครับ

ตัวอย่างจริง จากจินพิงจะไปหยวนหยาง ผมประมาณตัวเองจะปั่นซักสี่วัน ก็เขียนชื่อเป้าหมายของแต่ละวันลงโพย ควักวันละแผ่นถามชาวบ้าน
.
.
.

ขอพูดต่อให้จบนะครับ จะได้ไม่ย้อนกลับมาพูดเล่าซ้ำอีก เพราะตั้งใจจะเล่าแบบสรุป

ปั่นงวดนี้ผมติดใจ เมืองจีนที่ใกล้บ้านเราไปง่าย...สามเมืองที่ผมเอ่ยชื่อนี่ล่ะครับของดีจริง ยิงนกทีเดียวได้หลายต่อ

สำหรับคนที่ไม่เคยปั่นไปซาปา เวียดนาม ไปซาปาแล้ว หากมีเวลาอีกซักหน่อย...ซักสองสัปดาห์ ปั่นไปJingping นี่ล่ะครับ แล้วต่อไป Yuanyang และ Jianshui

ไปสามแห่งของเมืองจีนอยู่ใกล้ชายแดนเวียดนาม ได้บรรยากาศจีนโบราณ...สุดคุ้มครับ

[พิงธรรม์]

เส้นทางในลาวไม่ต้องศึกษา เอาแผนที่ติดมือไป ล้วงออกมาเมื่อไหร่...ก็ดูออก จะไปต่อซ้ายหรือขวา

เช่นเดียวกับแผนที่ของเวียดนาม ผมใช้อยู่ฉบับเดียว คิดว่าเป็นแผนที่ๆเขาทำสมบูรณ์แล้ว รวมทั้งเส้นทางของเวียดนาม...ปั่นไปตามชนบทไม่นับการปั่นในเมืองใหญ่ ปั่นยังไงก็ไม่หลง

เอาแผนที่ไป เอาเข็มทิศผูกกะแฺฮนด์ อยากไปไหนถึงแม้นระหว่างปั่น ปั่นเป๋ไปเป๋มา แบบวกซ้ายที...ออกขวาบ้างก็ไม่หลง ปั่นเที่ยววนจนเบื่อ ตั้งเข็มเล็งทิศทำใจเย็น ปั่นไปเถอะ...เดี๋ยวก็ออกไปถึงจุดที่จะไป

ครับ...จริงๆในเวียดนามผมค่อนข้างจะปั่นแบบที่เล่า แรกเริ่มปั่นตั้งยึดหลักจากชายแดนแล้วเร่งปั่นผ่านฮานอย เพื่อจะกวาดๆเที่ยวด้านตะวันออก มุ่งเหนือด้านตะวันออก แล้ววกตลบสู่ตะวันตก สู่ชายแดนจีุน-เวียดนาม

ไปในที่อยากอยู่นานแล้ว ที่อยากไปแถวนี้ของเวียดนาม "อยากไป Babe ครับ"

ไม่ได้นึก...ไม่ได้ตั้งใจ เดิมตั้งใจปั่นแค่สิบวันในเวียดนาม แต่มันเพลิน...เลยปั่นเพลินขาดสามวันครบหนึ่งเดือนในเวียดนาม

[พิงธรรม์]

http://www.flickr.com/photos/98209722@N07/sets

http://www.flickr.com/photos/98209722@N07/sets/

Cycling in Laos, Vietnam, and Yunnan, China.

This stock of photos're taken during Thursday 16, May 2013 through Tuesday 21, May 2013: Cyvling from Thailand to Vietnam via Laos.

The first 7-8 frames're accompanied with a team of tv's scoop producers. After finished the introductory part of my daily life at home in Bangkok in the morning on Tuesday 14, May 2013 we boarded on train in the same evening at Hualumpong Station, Bangkok to Knongkai.

My cycling in Thailand just took 2-day trip from Knongkai train Station to Buengkan Port, one of many Thailand and Laos international land ports, and started my journey into Laos on Thursday 16, May 2013

ผมคัดรูปอัำพขึ้น Flickr จัดเป็นเซ็ตช่วงปั่นจากหนองคายผ่านลาวครับ

[พิงธรรม์]

ขอคัดโพสที่เขียนคุยกันในพวก แบบกลับมาเล่าด่วนให้เพื่อนฟัง...ตอนกลับมา

เอามาแปะตรงนี้ เพราะจะขยายความต่อไป



"ก่อนเริ่มปั่นเที่ยวทริปยาววววสุดของผม ก่อนไปก็ไม่คิดว่าจะยาวหรอกครับ เจียมตัวมีงบจำกัด โทรร่ำลาพี่ไฝ บอกพี่ไฝตามความจริง...ตอนนั้นมีตังค์หมื่นห้า บอกพี่ไฝ...เที่ยวลาวและเวียดนามไม่กลัวจะเปลืองตังค์ แต่กะจีนไม่แน่ใจหากตังค์หมดก็กลับประมาณนั้น

ค้นไปค้นมาในห้องนอนเจอตังค์เพิ่มไม่รู้ซุกไว้สมัยไหน...ได้เงินบาทสองร้อยกะเงินดอลล์สองร้อยเพิ่มเติม ก็กะเอาบาทไปใช้ในลาว เอาดอลล์ไปใช้ในเวียดนาม แถมครบเดือนลูกคนโตส่งเงินมาให้...เลยมีเงินไทยแลกเงินหยวนรวมสองหมื่นบาท กะใช้หมดก็กลับบ้าน

เอาจริง ปั่นในจีน...ปั่นสิบวันจับเค้าได้ นอนกางเต้นท์สุดสบาย...ไม่กลัวเลยๆไม่พึ่งโรงแรมอีกต่อไป ช่วงเดือนแรกที่ยังมีแก็สหุงข้าว หุงข้าวตอนเช้ากินสามมื้อ อยู่จีนหนึ่งเดือนกว่าใช้เงินไม่ถึงห้าพัน เรียกว่าเงินสองหมื่นเอาไปสุดเหลือเฟือกะวีซ่าที่ได้มาหกสิบวัน

ตอนหลังหมดแก๊ส ก็มีงบกินข้าวตกวันละ๑๕๐บาท สั่งมื้อเที่ยงกินเสร็จแบบเหลือกับซักสองส่วน...ซื้อข้าวเพิ่มเพื่อคดห่อกินต่อได้สองมื้อ

และ

สวัสดีครับพี่โสฯ
.
.

ไปงวดนี้...ถึงขั้นบางครั้งต้องกินข้าวบูด ที่จริงส่วนที่บูดมันจะเขี่ยทิ้งก็ได้ครับ แต่ระหว่างเขี่ยทิ้งกะกินเพื่อหวังไม่ให้อด...รู้ครับกลางทางดูท่าจะไม่มีบ้านคน ก็ต้องกิน

พูดแล้วเหมือนเอามะพร้าวห้าวมาขายสวน ระดับพี่โส...คงเคยล่อข้าวบูดมาหลายครั้ง ขอแค่เล่าให้ท่านอื่นฟัง ข้าวที่คดห่อ...ทั้งกล่องกินมื้อที่สองหลังเก็บกว่าวัน มันมีส่วนมุมก้นกล่องเริ่มออกอาการบูด...เริ่มเป็นเมือกและเป็นน้ำ กินเข้าไปจนหมด กลิ่นบูดมันติดปากทั้งวัน จะบ้วนจะกลืนน้ำลาย มันก็ยังรู้สึกรสข้าวบูดที่ติดปาก...กลิ่นข้าวบูดมันทนจริง

โฺฮยยยย...เพราัะเตาที่พกไปมันใช้ได้แต่แก็ส พอหาซื้อหรือเติมแก๊สไม่ได้ หมดท่าเลย...



สองโพสต้น...คัดลอกมาจากตรงนี้
ลากกระทู้"ชวนคนเกษียณปั่นประเพณีปีละครั้ง ครั้งที่ ๑ ปี ๒๕๕๓" ลากมาเรื่อยถึงวันนี้...ใกล้จะปั่นครั้งที่สี่ ปี ๒๕๕๖ แล้วนะครับ
http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 7#p9564137

[พิงธรรม์]

ครับด้วยงบที่มีเงินบาทติดมือไปสองร้อย ก็เป็นส่วนหนึ่งที่รีบปั่นข้ามแดนลาวโดยเร็ว

ขนาดเร่งนะครับ ยังปั่นตั้งห้าหกวัน กลุ่มคุณทิวากรรู้สึกจะปั่นกันสองหรือสามวันก็เข้าเวียดนามแล้ว

ผมหมดเงินในลาวไปซัก ๑๖๐ บาทครับ

ปั่นเที่ยวในลาวหลายครั้งจนคุ้น ผมขอเขานอนตามแคร่ หรือใต้ถุนบ้าน...เขาใจดีให้นอนทุกที่ๆขอนอน ยังไม่เคยคิดจะกางเต้นท์นอนในป่า หรือที่ลับตาคนครับ

ก็ประหยัดเงินในส่วนที่พัก ส่วนเรื่องอาหารการกิน หุงกินมื้อเช้า คดกินมื้อเที่ยง แล้วหุงมื้อเย็นอีกมื้อ...เป็นพวกข้าวต้ม กินง่ายๆ

[พิงธรรม์]

ปั่นเข้าลาวงวดนี้ ตามเส้นทางนี้ ที่แปลกกว่าเส้นทางอื่นในลาวที่มักจะเจอ

การขอที่นอนในหมู่บ้าน แทบทุกถิ่นในลาวที่เคยเจอ เจ้าของบ้านนั้นให้นอนอย่างที่้เล่า แต่มักจะมีตำรวจบ้าน...มาเยี่ยมเราแทบทุกที่

เยี่ยมแต่ละครั้งแต่ละที่ๆขอพัก ตามธรรมเนียมรู้กัน...เราผู้พักต้องควักเงินจ่ายตำรวจบ้านที่มาเยี่ยมซักหนึ่งร้อย การเยี่ยมเยียนถึงจบนะครับท่าน

เจ้าของบ้านได้แต่นั่งทำตาปริบ ทำนองเห็นใจเราทีุ่ถูกตำรวจบ้านมาเยี่ยมเยียนครับ

แต่กับเส้นทางนี้ ไม่เจอเหต์การณ์ตำรวจบ้านมาเยี่ยมเยียนเลย อาจจะต้องเขียนไปถามเฮียหางแฺฮ้ม
http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... start=1830

ผมติดขัดข้อมูลการเที่ยวลาวทีไร นี่ล่ะครับลิ้งค์ที่เฮียหางแฮ้มประจำการตอบทุกคำถาม

[พิงธรรม์]

ส่วนการปั่นในเวียดนาม ประสบการณ์เก่าที่ผมเคยปั่น...ทำให้มั่นใจว่า้งินที่กำไปเป็นเงินดอลล์ ๒๐๐ ดอลล์นั้นเหลือเฟือ

ในเวียดนาม การปั่นในพื้นที่ตามเส้นทาง...ผ่านบ้านชนบท ผมขอนอนกับชาวบ้านเช่นกันครับ แต่ครั้งนี้ปฏิเสธเจ้าบ้านที่เขาขอให้เข้าไปนอนในบ้าน ผมยืนยันขอนอนแค่อาศัยใต้ชายคาบ้านเขา

เหตุที่ปฏิเสธ เพราะนอนกางเต้นท์ิอยู่คนเดียวนอกบ้านเขามันสงบกว่าครับ

แต่ผมก็ยังไม่เคยหาที่นอนแบบหลบซ่อนตัว ทำเต้นท์ห่างจากบ้านคนนะครับ มันรู้สึกว่า...ความปลอดภัยในพื้นที่ของเวียดนาม มันยังไม่ถึงขั้นที่เราจะวางใจในความปลอดภัย

ขออธิบายเพิ่ม คือในเวียดนามนี่เห็นประจำครับ...ระหว่างปั่น พวกวัยรุ่นขี้เมา พวกขับรถมอเตอร์ไซค์...ขับอยู่ดีๆมันไม่สนุกก็ไม่รู้ มันต้องโฉบส่ายเข้ามาหาเรา หากเราเผลอ...เผลอออกท่าตกใจ แหม...มันสนุกหัวเราะลั่นถนน

มีอยู่ครั้ง...มันทำสนุกเกิน แถมาด้่านหลังผม ผมนึกระวังตัว...เตรียมเหมือนกันครับ ครับ...มันเล่นยื่นตีนถีบนิ่มๆ จะเหลืออะไร...รถผมก็ล้ม แต่เพราะทั้งระวังในทุกครั้งที่มีเสียงมอเตอร์ไซต์แหวเข้าใกล้ ผมโดยปรกติก็ปั่นไม่เร็วอยู่แล้ว และมักจะเหลียวหลังมองแบบระแวง ก็ล้มครับ แต่ตัวกระเป๋าหน้าหลังสี่ใบมันสูงพอที่จะค้ำ พร้อมกับเอาตัวกระโจนออกจากรถทัน

มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น ก็เซ็งซักครู่ครับ แต่ซักพัก...หลังท่องคาถาปั่นเที่ยวคนเดียวมันคงต้องโดนบ้าง และเรื่องแบบนี้...อย่าเอามารกสมอง แค่วัยรุ่นมันสนุกของมันแค่นั้นเอง

ที่รำคาญออกจะเบื่อหน่ายในเวียดนาม ก็อีกเรื่อง พวกวัยรุ่นชายขี่มอเตอร์ไซค์ขนาบข้าง มันจะไปไหนก็ไม่ไป จ่อตัวเรา หัวเราะร่วนกับพวกที่ซ้อนท้ายสองถึงสามคน

บางทีก็โดนตอแย...จะำพาไปแหล่งผู้หญิงสวย มันบอกนะ

ครับ...สุดรำคาญ

ส่วนประกอบเหล่านี้ครับ ที่ผมเรียกว่าบรรกาศความปลอดภัยมันไม่ถึงขนาดที่จะกล้ากางเต้นท์นอนคนเดียวในเวียดนาม

เรื่องที่ผมเล่าข้างบนรวมทั้งที่จะเล่าต่อ ดูเหมือนพวกฝรั่งนักท่องเที่ยวแบบซำเหมาแบบเราๆก็คงโดน ผมอ่านเจอในเวบของพวกโลนลี่พลาเน็ต และทริปแอดไวเซอร์ หลายคนครับที่เขียนเล่าสู่กันฟัง...ในเรื่องที่เรียกว่าน่า้เบื่อ น่ารำคาญ ในการเที่ยวคนดียวในเวียดนาม

ที่ค้างจะเล่าต่อ ก็เกิดในเวียดนาม ตอนเกิด...เหตุผมนึกว่าจบทริปซะแล้วครับ

[pullop]

พี่จากรึกครับ....ในเวียตนามพวกวัยรุ่นมันเกเร ไปกี่ครั้งก็ต้องเจอพวกวัยรุ่นประเภทนี้ทุกครั่ง....

[ลุงเนตร]

..สนุก..ชวนติดตามยิ่ง..ขอบคุณครับ..