Crius 20นิ้ว ร้อนๆแบบนี้นอนอยู่บ้านดีกว่า

[โอ๊ก]

หนีไปไนท์ทริปสุราบายามา เดินกลางคืนคนเดียวเสียวแวบ คิดถึงจักรยานมากๆ ถ้ามีจักรยานสักคงไม่น่ากลัว คงจะสนุกกับการผจญภัยในเมื่องสวยๆ แบบนี้มากมาย เลยทำให้สถานที่สวยๆ กลายเป็นน่ากลัวไป กลางคืนคนสองข้างทางมันน่ากลัวจริงๆ การเดินมันช้าไป หลีกเลี่ยงไม่ได้เลย










คิดถึง Crius Smart3.0 ลอยไปลอยมา มีล้อเล็กๆเหน็บไปสักคันคงสนุกน่าดู

[โอ๊ก]

พาซีอุยไปไต่เขาใหญ่มา
เช้าเย็นกลับเลย
ขึ้นรถไฟฟรีที่สถานีหัวหมาก 6.40
เริมสถานีรถไฟปราจีน 9.10
แวะ711 วงเวียน ซื้อน้ำ ขนมปัง ถึงหน้าด่าน 10.10
น้ำตกเหวนรก 11.10
แวะพักสะพาน 10 กิโลจากเหวนรก 12.00
ถึงด่านเขาเขียว 13.00
ศูนย์บริการ 13.15
ขากลับไม่มีไรมากปล่อยให้แรงดึงดูดจัดการแทน ซีอุยลงเขามันมาก ใส่ได้ไมาต้องยั้งเลย นิ่งมากๆ
ออกจากเหวนรกตะคริวจ่องเล่นงานทั้งสองขา แต่สุดท้ายก็ไม่ได้แอ้มขาเรา ครั้งนี้ตั้งใจทำเวลา ทำเอาสะบักสะบอมเพราะเร่งมากไปหรือเปล่า อีกจุดที่ไม่น่าพลาดคือลากอีแตะไปไต่เขาด้วย

ค่อยๆไต่มาจนถึงด่านเขาเขียวเพิ่งนึกออกว่าผ่านท้องช้างมาแล้ว ครั้งนี้ดูมันไม่ยิ่งใหญ่เหมือนครั้งแรกที่เห็นเลย

แล้วก็ตอนขึ้นมีช้างมาเดินเล่น ทำเอาเสียวตลอดการเดินทาง ยิ่งปั่นคนเดียว รถยนต์ก็น้อยๆ ถ้ากำลังค่อยๆไต่ไปจ๊ัะเอ๋กับพี่ช้าง ต้องคอยเตือนตนเองว่าต้องหันหลังลงเนินนะ อย่าดันปั่นหนีขึ้นเนิน เดียวนอกจากตะคริวกินแล้วยังเจอพี่ช้างตืบเอาอีก

ช่วงเช้าระหว่างทางเจอเพื่อนจะไปร่วมงานคาร์ฟรีเดย์ หน้าโรงพยาบาลสมิติเวช แวะไปชมสักหน่อยเผื่อจะได้เสือสวยๆบ้าง คนเยะเลย ไปดีกว่า


มาขาตั๊วรถไฟขบวนอะไรจำไม่ได้ ไปอรัญประเทศ ถึงสถานีหัวหมาก 6.40 น. ขบวนนี้สมัยก่อนมีตู้สินค้าพวกเราจะเอาจักรยานขึ้นไปปั่นเขาใหญ่กันเป็นประจำ ระยะหลังมาตู้สินค้าพัง ทำให้รถจักรยานเสื้อภูเขาไม่สามารถใช้บริการได้ น่าเสียดายจริงๆ แต่เรารถพับ พับให้เรียบร้อย ทำหน้าเรียบร้อย อย่าเกะกะขวางทางผู้อื่น ก็ไม่เสียค่าระวางครับ ฟรีหมด ดีใจจริงๆ
วันนี้ไปแบบขำๆ เพราะไปเช้าเย็นกลับ พกกระเป๋าน้อยไปใบเดียว เอาไว้ใส่ของจุกจิก ใส่น้ำ ใส่ขนมเป็นสะเบียงระหว่างทาง


รถไฟมาแล้ว หมายเลขหัวรถจักร 4118 ลากตู้โดยสารมาแปดตู้ได้


โชคดีขึ้นตู้ที่สอง มีอ่างล้างหน้าพอดี เอาจักรยานวางใต้อ่างได้ ไม่เกะกะ คนไม่แน่นมาก ระยะหลังใช้บริการรถไฟบ่อยค้นพบว่าตู้หน้าๆจะคนว่าง ตู้หลังคนจะแน่น เพราะพอเห็นตู้หน้าไม่มีที่นั่งคนก็จะเดินไปด้านหลัง พบว่าคนแน่นก็จะขึ่เกียจเดินมาตู้หน้าแล้ว เลยทำให้ตู้หน้าไม่มีคนยืนเลย แต่ตู้หลังๆคนยืนแน่นหมด


โค้งซ้ายออกจากสถานีแปดริ้ว วันอาทิตย์คนก็เต็มเหมือนกัน นึกว่ารถจะว่าง


ทุ่งนาเขียวขจีกว้างใหญ่ไพศาลมาก แถวบางน้ำเปรี้ยว ซื้อข้าวเหนียวไก่ทอดมากินบนรถไฟก็เพลินดี


9.10 ถึงสถานีปราจีนบุรีแล้ว ตรงเวลาเลยวันนี้ มีอยู่ครั้งโดยเกือบสิบเอ็ดโมงกว่าจะถึง

[โอ๊ก]

ขึ้นเขาใหญ่ครั้งนี้ เพื่อนขึ้นไปนอนบนเขาตั้งแต่เมื่อวาน เลยต้องขึ้นคนเดียว ไม่ต้องพาของไปเยอะ เลยถือโอกาสทดสอบรถพับล้อ20นิ้วในการปั่นขึ้นเขาไปในตัว ถ้าดีครั้งหน้าจะได้มาแบบเต็มยศ เผื่อจะได้เอาไปหลวงพระบางมันซะเลย


เพราะฉะนั้นลงรถไฟได้ก็ไปโลดเลย ไม่ต้องโอ๋เอ๋กันแล้ว 10.10 ถึงหน้าด่านเลย แวะที่วงเวียนซื้อน้ำขวด 1.5 ลิตรกับขนมปัง ลูกอมนิดหน่อยติดเป็นสะเบียงระหว่างทาง ค่าเข้า 40 บาท ตั้งแต่นี้ไปก็ขึ้นตลอด จุดแรกคือน้ำตกเหวนรก ประมาณ10กิโล คนอื่นเค้าว่าช่วงนี้โหดสุด เพราะชันมาก แต่ผมว่าช่วงนี้กระจอกสุดเลย


11.10 หนึ่งชั่วโมงพอดี ถึงเหวนรก ที่นี่มาร้านค้าเล็กๆ จุดสุดท้าย แต่ของแพงกว่าปกตินิดหน่อยนะ ถือเป็นจุดพักแรก เตรียมตัวเตรียมใจขึ้นเขายาวๆอีกประมาณ20กิโล ต้องเติมเกลือแร่สักหน่อย เพราะอากาศร้อนมาก แดดเปรี้ยงเลย และผมเตรียมชุดแบบสู้ฝนมา พวกผ้าบัฟ ปลอกแขน ผ้าปิดหน้าไม่ได้พกมาเลย ที่สำคัญใส่อีแตะมาด้วย และมาคนเดียวรูสึกว่าขึ้นมาเร็วไปหน่อย รถพับมันมีแค่สองจาน เลยต้องคุมความเร็วไว้ อย่าเกิน10
ใครมาถึงที่นี้ถ้าไม่เหนื่อยก็ลงไปชมน้ำตกเหวนรกได้นะครับ สวยมาก ผมไปชมมาแล้ว ขึ้นเขาใหญ่ครั้งแรกก็ไปเลย

[กฤษณ์ TKT]

ชอบๆ ครับ รอชมต่อ

[โอ๊ก]

มาถึงครึ่งทางแล้ว ซีอุยยังปฏิบัติหน้าที่ได้ดีมาก อะไรๆในใจที่หวั่นๆ ถือว่าไม่น่ากลัวอย่างที่คิด ก่อนไปกระโหลกกลวงลูกปืนแตกปั่นดังตะล็อกต๊อกแต๊กไปตลอด เก็บไว้ฟ้งแทนเสียงเพลงไปตลอดทาง ชุดขับเคลื่อนสองใบติดรถเพียงพอสำหรับการไต่เขา จะรถเปล่าหรือมีของ ถ้าขี่ขึ้นได้ก็คือได้ ไม่แต่ต่างกันมากนัก ขึ้นจนถึงเหวนรกยังเก็บเฟืองใหญ่สุดไว้ได้อันนึง ไม่ได้ใช้หมดทุกเฟืองก็ขึ้นได้ แต่ถ้าใช้หมดเลยดีกว่า สบายขากว่ากันเยอะ แต่ถ้าเจอเส้นทางขึ้นชันๆยาวๆอย่างภูทับเบิก ปางอุ้ง รับประกันว่าไม่สนุกแน่นอน โบกรถขึ้นไปง่ายกว่าเยอะ แต่ก็ไม่ใช้ว่าจะไปไม่ได้นะครับ เพียงแต่อาจจะไม่ภูมิใจที่ไม่ได้ขี่ขึ้นไปเอง ก็แค่นั้น
เบาะบรุ๊คที่อุตส่าห์เก็บเงินซื้อมาใส่ ทำงานได้คุ้มค่าทุกบาททุกสตางค์ ช่วยรับหน้าที่ทะเลาะกับก้นผมได้ตลอดทาง แถบจะลืมไปเลยว่ากำลังขมิบก้นกดบันไดขึ้นเขาอยู่ เวลากดบันไดหนักๆ นั่งได้เต็มก้น ไม่ต้องกังวล รู้สึกการให้ตัวของเบาะได้ชัดเจน เบาะตัวเก่าขึ้นเขาจะจบด้วยการแสบตูด ต้องคอยยกตูด เบี่ยงแก้มก้นซ้ายทีขวาทีตลอด 555 ของเค้าดีจริง ไม่ได้ชม
มีปัญหาไปทะเลาะกับบันได้ เวลโกร แบบปลดเร็วแทน ได้ตัวจุกแดงๆสำหรับปลดเร็วมันเกะกะมาก คอยจะมาดันรองเท้าตลอดเวลา และที่พลากอย่างแรงคือใส่รองเท้าแตะไป ก็ยังสงสัยทำไมตะคริวจ้องจะกินตั้งแต่ออกจากเหวนรก เกลือแร่ก็กิน น้ำก็กิน เพิ่งนึกได้ว่ารองเท้าแตะมันไม่อยู่กับร่องกับรอยเอาซะเลย

ไต่มาอีก10โล แวะพัก กินขนมที่สะพาน ตั้งใจจะไปรวดเดียวถึงด่านเขาเขียว แต่รู้สึกจะไม่ไหว แวะหน่อยดีกว่า เพื่อนๆไหลลงไปทางปากช่อง ไปกินส้มตำไก่ย่างกันแล้ว กว่าจะไต่กลับมาคงบ่ายพอดี ไม่ต้องรีบมาก


ร้อนมาก ไม่มีอุปกรณ์กันแดดมาเลย




ถึงแอ่งกะทะแล้วก็แสดงว่าชีวิตขาขึ้นจบลงแล้ว




ปั่นไปศูนย์อาหารรอสมาชิก ตอนแรกว่าจะไหลไปสมทบที่ปากช่อง ปรากฎว่าขึ้นมาถึงจุดชมวิวกันแล้ว ขึ้นกันเร็วมาก ใช้เวลาแค่ชั่วโมงครึ่ง ไม่พักกันเลย


ขาลงเพื่อนจดรถไว้หน้าด่าน ไม่ต้องปั่นไปถึงตัวเมืองสบายไป ตอนแรกกลัวนะ ล้อเล็กๆลงเขา โดยเฉพาะถ้าเบรคยาวๆ ขอบล้อร้อนมาก แต่ปรากฎว่าซีอุยลงได้มันมาก ลงได้นิ่งกว่ารถใหญ่อีก ปล่อยไหลแบบไม่ต้องเบรคกันเลย แต่สงสัยว่าทำไม่มันจำกัดความเร็วไว้ไม่เกิน50 ทำยังไงมันก็ไม่เลย50 ชนาดแอ่งกะทะก็ได้แค่ 58 แต่รถใหญ่ได้หกสิบกว่า ยิ่งทางโค้งรถคันใหญ่มันจะเร็วมากต้องคอยเบรคตลอด แต่ล้อซีอุยเหมือนมันหนึดๆ ไม่ยอมเร็วกว่านี้เลย พออย่ากจะลดความเร็วแค่เปลี่ยนท่านั่งให้ตัวปะทะลมหน่อยมันก็หนืดแล้ว หรือว่ารถมันเบาไปหน่อย

[bang_the_kop]

เที่ยวสนุกดีคับชอบบๆๆ

[bang_the_kop]

เชิญชวนเข้ามา ชวนกันไปเที่ยวในนี้เพจได้นะพี่ ปั่นเรื่อยๆ ถึงเรื่อยที่สุด
อะไหล่เรื่องเล็ก ไปเที่ยวเรื่องใหญ่คับเพจนี้555
https://www.facebook.com/pages/Folding- ... 001?ref=hl

[kok_2]

สวัสดีเสือโอ๊ก ผมขออนุญาตก็อปข้อความประสบการณ์ตรงกับเตาน้ำมัน
เอาไปให้เพื่อนสมาชิกในกลุ่มได้รับทราบน่ะครับ

ปล.ผมรอผลทดสอบการใช้กับ เบนซิน 95 ด้วยว่ามันสามารถให้ความร้อนพอต้มมาม่ากินได้มั๊ย

[โอ๊ก]

สวัสดีเสือโอ๊ก ผมขออนุญาตก็อปข้อความประสบการณ์ตรงกับเตาน้ำมัน
เอาไปให้เพื่อนสมาชิกในกลุ่มได้รับทราบน่ะครับ

ปล.ผมรอผลทดสอบการใช้กับ เบนซิน 95 ด้วยว่ามันสามารถให้ความร้อนพอต้มมาม่ากินได้มั๊ย

เชิญครับผมก็อยากลองแต่ยังหา เบนซิน95 ไม่ได้สักที และหม้อผมเป็นไทเทเนียมนะครับ เคยเจอรีวิวจากฝรั่งบอกว่าหม้อพวกนี้มันไม่กระจาย ไม่สะสมความร้อน สู้พวกอลูมิเนียมไม่ได้ ไว้รอขนหน้าแข็งขึ้นแล้วจะหันไปลอง primus spider express + Gasoline converter อีกสักรอบ ยังไม่เข็ด

[โอ๊ก]

สวัสดีที่เข้ามาเยี่ยมชม จริงๆอาทิตย์ถัดไปก็เอาพับขึ้นเขาใหญ่อีกรอบ รอบนี้แบกของไปเยอะหน่อย ขึ้นบ่อยแล้วเลยรู้สึกเฉยๆ ไม่ได้มาบันทึกเอาไว้ ระหว่างฝนตกๆหยุดๆ อาศัยบึงหนองบอนขี่เล่นไปวันๆ
โดยเขาใหญ่รอบสองขากลับโดนฝนตกหนักผ้าคลุมเบาะเอาไม่อยู่ ไม่ได้คลุมถุงพลาสติกอีกชั้น เบาะบรุ๊คนุ่มนิ่มไปเลย ผมเองก็ไม่ทันสังเกตเอามาขี่ตั้งนาน พอถอดผ้าคลุมออกถึงเห็นหนังซึมน้ำสีเปลี่ยนไปจากส่วนที่ไม่โดนน้ำ จับดูนิ่มป้อแป้ เลยต้องจอดไว้ให้แห้งสามสี่วันถึงเอามาขี่ พบว่าเบาะเบี๊ยวไปด้านนึง แล้วก็ยุบเป็นรอยตูดมากขึ้น แต่ก็ยังนั่งสบายดีอยู่ คิดว่าขี่ไปสักพักคงเข้าที่เข้าทาง

เมื่อวันหยุดสามวันที่ผ่านมาก็ได้มีโอกาสเดินทางท่องเที่ยวอีกครั้งหนึ่ง มีเวลาสั้นๆแค่สองคืน เลือกจังหวัดลำปาง เพราะได้ยินว่า ลำปางหนาวมาก โดยเราจะนั่งรถทัวร์ไปลงลำปาง และขี่ไปนอนน้ำพุร้อนแจ้ซ้อนกัน คืนที่สองเราย้อนกลับมาลำปางและขี่ต่อไปนอนกันที่โรงไฟฟ้าแม่เมาะ วันที่สามเรากลับมาเที่ยวในเมืองลำปาง และขึ้นรถทัวร์กลับกรุงเทพ เพื่อมาทำงานกันต่อไป

การเดินทางครั้งนี้ระยะทางแต่ละวันไม่ไกลมาก มีเนินให้เล่นพอสนุก แต่เพื่อนๆก็ยังไม่มั่นใจรถพับในการเดินทางไกล และบรรทุกของกันเท่าไหร่ แต่ผมเลือกที่จะใช้เจ้าซีอุยไปร่วมทางรวมทั้งบรรทุกของไปเต็มที่ โดยเราจะนอนเต๊นท์ และทำกับข้าวกินกันเองด้วย เพราะฉะนั้นน้ำหนักบรรทุกก็มากหน่อย

ก่อนออกจากบ้าน ซีอุยพากระเป๋าสองใบ ข้างละประมาณห้ากิโล และถุงใส่เต๊นท์วางบนตะแกรงอีกใบสามโลกว่า กระเป๋ากันน้ำด้านหน้าใส่อุปกรณ์ถ่ายรูป กระเป๋าสตางค์ ของใช้สะพายติดตัวตกประมาณสองโล เวลาขี่จริงมีอคูเลเล่อีกตัว และน้ำดื่มขวด1.5ลิตรสำรอง1ขวด ใส่กระติกน้ำอีกหนึ่งกระติก
ถามว่าแค่สองคืน พกแต่เงิน เสื้อผ้าไปอย่างเดียว ซื้อกิน ซื้อนอน ก็ได้ แต่ที่แบกของไปก็สนุกดี ไม่ได้ถือว่าเป็นภาระที่ต้องทำ แต่เป็นสิ่งที่อยากทำส่วนตัว และก็ไม่ได้เป็นภาระให้กลุ่ม ยังสามารถช่วยแบกขนม อาหาร ฯลฯ ได้อีก (สงสัยเป็นโรคจิตชนิดหนึ่ง)

แต่ครั้งนี้ออกจากบ้านก็ลางไม่ค่อยดีเลย บ่ายๆฝนดันเทลงมาซะงั้น ลุนแทบแย่ เพราะต้องปั่นจากบ้านไปขึ้นรถทัวร์ที่สมบัติทัวร์วิภาวดีหนึ่งทุ่ม ปั่นงานเสร็จก็ลุยฝ่ารถติดถนนลาดพร้าวไป จองตั้วรถทัวร์ล่วงหน้าเดือนนึง วีไอพี ที่นั่งสามแถว หลับสบาย มีขนมของว่าง ดึกๆระหว่างทางมีบุปเฟต์ข้าวต้มที่กำแพงเพชร ราคาสูงหน่อย แต่ถือว่าคุ้มค่าสำหรับคนทำงานประจำ เลิกงานก็กระโดดขึ้นรถทัวร์ ใช้เป็นที่นอน พอถึงที่หมายเช้าก็ออกปั่นยาวกันเลย

รถวีไอพีลำปาง เป็นรถชั้นเดียว ห้องเก็บของใหญ่ รถจักรยานทัวริ่งถอดล้อหน้าออกวางได้สบาย ค่าระวางคันละ 100 บาท ควรไปถึงเร็วหน่อยจะได้จัดวางให้เรียบร้อย ขอดีของรถวีไอพีคือสัมภาระน้อย ถ้ารถถูกๆหน่อยสัมภาระของผู้โดยสารจะเยอะมาก บางทีช่องเก็บของเต็มมีปัญหาขนจักรยานไม่ได้อีก

ถึงลำปางตั้งแต่ตีสี่ครึ่ง รอเพื่อนอีกคันตามมากับบขส. เริ่มออกเดินทางจริงหกโมงกว่า เริ่มสว่างแล้ว จักรยานห้าคัน ของอีกกองพะเนิน


ออกจากขนส่งลำปางก็เบี่ยงออกนอกเมืองเลย แวะถ่ายรูปแม่น้ำยมกันก่อน และหาข้าวเช้าได้เป็นขนมจีนน้ำเงี้ยวชามน้อยๆ วันนี้ระยะทางแค่ 80 กิโล แต่เป็นเนินซึมๆขึ้นเรือยๆ บ่ายๆคงถึง ดูท่าอากาศจะไม่ร้อน วันนี้เอารถพับมาลากรถใหญ่




ใช้เส้นทางสายรองเลาะไปตามหมู่บ้าน บรรยากาสเงียบสงบดี พยายามเลี่ยงชุมชนเมือง ถนนสายหลัก




เส้นทางไปเมืองปาน ถนนดี ไหล่ทางกว้าง ขี่สบาย


ออกแต่เช้าไม่นานก็เก็บระยะทางได้สามสิบกว่าโลแล้ว มีคนอยากปั่นม้วนเดียวถึงเมืองปานเลย แต่เจอร้านกาแฟน่านั่งพอดีเลยจอดแวะซะหน่อย

[โอ๊ก]

ตรงข้ามร้านกาแฟมีไร่สตอเบอรี่ปลูกโชว์ไว้ ถ้ามาเดือนธันวาคมคงได้กินแน่ แวะพักแป๊ปนึงฝนก็ตกลงมาซะงั้น พอฝนหยุดก็ถึงเวลาแดดออก ฟ้าใสแจ๋วกันเลยทีเดียว


เจอทุ่งนาสวยๆ แวะถ่ายรูปสักหน่อย


เกาะกลุ่มกันไป ขาไปทางจะเป็นเนินซึมๆ ขี่ไปเหมือนรถยางแบนความเร็วอยู่ที่ประมาณยี่สิบต้นๆ ขี่รถพับแถบจะไม่ได้ออกแรง ก็ยังไปได้เรื่อยๆ จนข้างหลังต้องให้ลดความเร็วลงหน่อย


ก่อนเข้าเมืองปานมีเนินใหญ่ๆหนึ่งลูก อากาศร้อนมาก

ช่วงก่อนเข้าเมืองปานซ้ายเป็นเขา มองไปเห็นวัดอะไรสักอย่างไปสร้างเจดีย์ไว้บนยอดเขาเลย ขวาเป็นทุ่งนาสวยมาก แดดร้อนแต่ลมพัดเย็นสบาย ช่วงกำลังไต่เนินมีรถกระบะคอยวิ่งตามเรามาสักพักแซงมาบอกให้จอดศาลาหน้า ปรากฏว่าเป็นคนเมืองปานกำลังกลับบ้านวันหยุด เห็นพวกเราปั่นมาร้อนๆเลยขอต้อนรับผู้มาเยือนด้วยเครื่องดื่มเย็นๆ น่ารักจริงๆ




สามแยกเมืองปานมีร้านอาหารตามสั่ง ไม่แพงทำอาหารอร่อยดี และมี711เป็นสาขาเดียวที่เจอตั้งแต่ออกจากตัวเมืองลำปางมาหกสิบกว่าโล หลังจากนี้ไปจะเป็นการไต่เขาแล้ว


มากินข้าวเที่ยงที่นี่พอดี แวะหลบร้อนสักหน่อย


กระเป๋าวินสิตาหูหลุด ต้องหาน๊อตตามร้านซ่อมรถมาเปลี่ยนกันก่อน รถในกลุ่มส่วนใหญ่ก็เสือภูเขาธรรมดามาติดตะแกรงหลัง ก็ไปได้ทุกที่ที่มีทาง ไม่ค่อยเน้นเรื่องอะไหล่รถกันเท่าไหร่ ชอบปั่นยาวๆ ไม่ค่อยชอบแวะเที่ยวด้วย


เส้นทางจากเมืองปานอีก 13กิโล ถึงแจ้ซ้อนถ้าไปทางสายหลักใกล้ แต่ร้อน เราเลือกเลาะไปตามหมู่บ้านมีร่มเงา วิวสวย เป็นธรรมชาติ เห็นวิถีชีวิตผู้คน




ผ่านทุ่งนาชาวบ้านกำลังเก็บเกี่ยว ข้าวออกรวงสีเหลืองอร่าม อุดมสมบูรณ์มาก เห็นแล้วปลื่มใจ ดีใจแทนคนไทยทั้งประเทศจริงๆ แต่ทริปนี้ไม่ได้แวะช่วยเกี่ยวข้าว กลัวนิ้วก้อยจะหายซะ


แวะหลบร้อนรอเพื่อนอีกคัน ระหว่างนี้ก็ขอเก็บกระเพราะ พริกขี่หนูข้างทางไปทำกับข้าวมื้อเย็นไปด้วย




มีตะคริวกินกันให้สนุกสนาน ถือว่าชัวลี่แบกของมาหนักไปหน่อย เจอน้องพับลากยาวหน่อยเดียวเสร็จเลย

ถึงทางเข้าแล้ว เลยจากนี้ไปอีกประมาณ80โลก็ถึงเชียงใหม่แล้ว มันช่างน่าปั่นไปจริงๆ


ต้องปั่นขึ้นเขากันอีกสามกิโลถึงตัวอทช.


เสียค่าเข้าคนละ40บาท จักรยานไม่คิด ถ้าปั่นจักรยานมาไม่เก็บค่ากางเต๊นท์ด้วย น่ารักจริงๆ

[โอ๊ก]

จุดกางเต๊นที่กว้าง คนกางเต๊นท์ไม่มากนัก แต่ที่บ่อน้ำร้อนนักท่องเที่ยวเยอะมาก รอให้นักท่องเที่ยวซาแล้วลงไปแช่น้ำร้อนคลายกล้ามเนื้อกันดีกว่า ระหว่างนี้ก็กางเต๊นท์กันไปก่อน


กางเต๊นท์เก็บของเสร็จ รีบต้มข้าวพอข้าวเดือดเมล็ดเริ่มบาน ปิดไฟ แล้วก็ปล่อยทิ้งไว้เฉยๆ กลับมาก็จะได้ข้าวสวยร้อนๆหอมฉุยเลย ง่ายมาก อาบน้ำเสร็จค่อยมาทำกับข้าวต่อ
ที่ในอุทยานมาอาหาร เครื่องดื่ม แอลกอฮอล์ ขายปกตินะครับ กระติกน้ำแข็งก็มีให้เช่าสะดวกมาก อยากกินอะไรซื้อกินได้ทุกอย่าง แช่น้ำร้อนห้องส่วนตัวสี่สิบบาท น้ำร้อนมากๆ ถ้าบ่อด้านนอกน้ำจะแค่ร้อนปกติ ไม่ค่อยซะใจแต่ไม่เสียตัง พอแช่จนสบายตัวก็วิ่งมาลงน้ำเย็นในลำธารต่อสลับไปสลับมาสบายตัว หายเมื่อย




บริเวณลานกลางเต๊นท์ ห้องน้ำมีน้อยไปนิดแต่สะอาดมิดชิดดี มีจุดล้างภาชนะ ทิ้งขยะให้หลายจุด สะดวกดี ช่วงพลบค่ำยุงชุม พอตกดึกยุงหนีไปนอนหมด อากาศสบายๆ เสื้อหนาวถุงนอนพกไปไม่ได้เอามาใช้เลย มีเอาเปลไปผูกนอนเล่นกันด้วย


บ่อน้ำร้อนรวม




ช่วงเช้าถ่ายรูปสวยดี แต่เช้านี้ฟ้าไม่สวย ร้อนด้วย ไม่มีหมอกเลย


บ่อหลักประมาณ85องศาต้มไข่สุกประมาณ15นาที


เงียบๆดี ไม่พลุกพล่านเหมือนเขาใหญ่ อากาศไม่หนาว ไม่มีหมอก ไม่มีน้ำค้าง ฟลายชีทแห้งสนิท กราวชีทก็แห้งสนิท เก็บเต็นท์อย่างสบาย เป็นลาภอันประเสริฐจริงๆ

นั่งเล่น ต้มกาแฟสด กินขนมกันจนสายโด่งถึงออกเดินทาง


หิ้วท้องไปกินมื้อเช้าร้านเดิมที่สี่แยกเมืองปาน




เห็นระยะทางแล้วอยากไปเชียงใหม่จริงๆ แต่เค้าว่ากันว่ามีเขาใหญ่ๆที่ต้องปีนอยู่หนึ่งลูกระหว่างทาง

[โอ๊ก]

เส้นทางวันนี้ย้อนทางเดิม ระยะทางถึงเหมือนแม่เมาะประมาณ 110กิโล ถึงจะไกลกว่าเมื่อวานแต่ช่วงเมืองปานถึงตัวเมืองหกสิบโลเป็นทางลงซะส่วนใหญ่ เลยตัวเมืองไปก็ขึ้นตลอด มีเนินเขาหลวงที่จะต้องข้ามเขาอยู่บนเส้นทางด้วย
จริงๆเราสามารถวิ่งเป็นวงกลมได้โดยออกไปอีกทางซึ่งขนานไปกับเส้นเดิมแต่คนละฝั่งเขา ไกลกว่านิดหน่อย มีเขาเพิ่มมาสองสามลูก แต่เราออกเดินทางกันช้ามากเลยเลือกเส้นทางเดิมจะเหมาะกว่า


ในหมู่บ้านวัดนี้สวยมาก บนเส้นทางที่ผ่านมาวัดสวยๆมากมายแต่ไม่ได้จอดเที่ยวกัน เห็นวัดนี้สะดุดตาตั้งแต่ขาไปเลยขอจอดถ่ายรูปสักห้านาที ปกติไม่ค่อยชอบแวะระหว่างทางสักเท่าไหร่ ยกเว้นร้านกาแฟเท่านั้น








ทางในหมู่บ้านวันอาทิตย์เงียบสงบ ไม่มีรถราวิ่งเลย พวกเราเลยขี่กันได้โดดเด่นจริงๆ


ปั่นไปได้สักพักพบว่าหลงทางไปเจอทุ่งนาสวยมาก






เวลาเยอะ สบายๆวันนี้ ร้อยกิโลต้นๆเอง






ถ่ายรูปกันสนุกเลย ปรากฎว่าวนกลับมาที่เดิม หน้าวัดที่เราแวะพักกัน ตลกจริงๆ


กว่าจะหลุดมาร้านข้าวได้สิบโมงกว่าแล้ว แดดเปรี้ยงเลย


กินข้าวเสร็จพร้อมออกเดินทาง 11.30น. สภาพเป็นแบบนี้เลย พร้อมลุย

[โอ๊ก]

กินข้าวเช้าอิ่มกันแล้ว แดดร้อนกำลังดีก็ออกเดินทางได้ ล้อหมุนสามแยกเมืองปาน 11.30น.พอดี มาถึงลำปาง60กิโลเป็นทางลงซะส่วนใหญ่ แต่ดูด้วยสายตามันจะหลอกตา ปั่นกันแบบสบายๆ ความเร็วอยู่แถว25ถึง30ตลอดทาง แวะร้านกาแฟร้านเดิมแก้ง่วง และมาแวะซื้อข้าวแต๋นร้านดังของอำเภอก่อนถึงตัวเมือง5กิโล พอถึงตัวเมืองเราออกขวาตรงไปแม่เมาะจากนี้ไปขึ้นเนินตลอด ทำเอาล้าไปตามๆกัน พ้นตัวเมืองลำปางมาเจอเขาหลวงรอต้อนรับอยู่ สูงตะหง่านขวางหน้า ขั้นยาวๆเกือบสองโล ทำเอาอยากเปลี่ยนใจแวะนอนสวนสาธารณะตีนเขา แต่ไม่มีร้านอาหารสักร้าน ถามปั๊มน้ำมันบอกว่าลงเขาไปก็มีร้านอาหารแล้ว ตัดสินใจข้ามเขาไปหาข้าวกินก่อน ปั่นขึ้นเขาแข่งกับรถบรรทุกพ่วงยังไม่ทันเหนื่อยก็ไหลลงแล้ว ตอนเหนื่อยๆ หิวๆ อะไรๆมันก็หลอกตาไปหมด เคยขึ้นเขาปักธงชัยจากทับลานขึ้นยาว5กิโลตอนบ่าย รถติดยาวเป็นทางปั่นไปสูดควันไอเสีย กลิ่นเบรคไหม้ไป แป๊ปเดียวหมดสภาพไปตามกัน เคยไต่เขากันยาวๆเป็นสิบโลยังเฉยมาเจอเนินปักแค่ห้าโลเข็ดจนตาย

อิ่มแล้วฟ้าก็เริ่มมืด เรายังเหลืออีกเกือบยี่สิบโลถึงโรงไฟฟ้าแม่เมาะ เลยต้องเปลี่ยนแผนไปหาที่นอนแถวตัวอำเภอแทน ระยะทางแค่9กิโล ได้ที่นอนเป็นโฮมสเตย์ คิดคนละ150บาท เอาไว้ก่อนละ เหนื่อยกันทุกคนแล้ว มืดๆหาที่นอนถูกๆลำบาก


ได้ที่นอนสบายๆ ก็นั่งเล่นกันจนดึก กว่าจะออกเดินทางกันก็สายโด่งเหมือนเดิม ทั้งกาแฟ ขนม แดดไม่ร้อนเราไม่ปั่น ออกมาแล้วก็ต้องหาอะไรใส่ท้องกันอีก ยังไม่เดินทางจริงจัง


จากโฮมสเตยประมาณ13โลถึงโรงไฟฟ้า แล้วขึ้นจุดชมวิวทุ่งบัวตองอีก6กิโล น่าจะปั่นขึ้นเนินตลอด ถนนแถวนี้มันขึ้นๆลงๆ จนไม่รู้ว่าขึ้นหรือลง บางทีดูเหมือนลงแต่ขึ้น บางทีดูชันแต่ลงมันไหลเอาไหลเอา
แวะบ่อดักตะกอนก่อน สวยดี ถนนเส้นนี้ผู้ใหญ่บ้านบอกว่าเราโชคดีมากที่มาวันอาทิตย์ ถ้าวันธรรมดาจะมีรถบรรทุก รถพ่วง รถขนคนงาน รถขนวัสดุก่อสร้างวิ่งกันขวักไขว่ รถติดยาวเต็มถนนไปหมดเพราะกำลังมีการก่อสร้างโรงไฟฟ้าโรงใหม่ และทางขวามือข้างทางก็กำลังสร้างทางจักรยานแยกจากถนนจากตัวอำเภอไปถึงทุ่งบัวตองเลย คาดว่าจะให้ทันวันปั่นเพื่อพ่อด้วย




ปั่นกันร้อนๆแบบนี้ มันดี


คนกรุงไม่เคยเห็นรถพ่วงจอดกันเยอะๆ




ดูแดดซิครับ ร้อนตับแลบดีจริงๆ




ชัวลี่น้องใหม่ โดนทิ้งตลอดทาง อิอิ


หน้าสนามกอฟ มีร้านอาหาร กาแฟสด ฯลฯ




ต้องมาหลบแดดใต้ท้องรถกัน


ความแรงไม่ได้อยู่ที่ขนาดล้อนะครับ อยู่ที่แรงขา




เจอเสื้อเจ้าถิ่นมาปั่นเล่นเหมือนกัน


ตรงนี้ไปชีวิตขาขึ้นๆๆๆๆ ชันดี แต่แป๊ปเดียวก็ถึงแล้ว ขาลงทำความเร็วได้ถึง60เลย


ถ้าไม่ร้อนมันจะสวยมากจริงๆ


ถึงแล้วครับ ทุ่งบัวตอง แต่เรามาเร็วไปยังไม่บานเลย ปีที่แล้วก็บุกป่าลุยฝนฝ่าดอยไปโผล่กลางทุ่งบัวตองที่แม่สุริน แต่ก็เร็วไปยังไม่บานเหมือนกัน แต่ก็ดีเพราะว่านักท่องเที่ยวไม่เยอะ สงบเงียบดี


แรงยังดีอยู่










ขากลับเข้าเมือง ลงเนินยาวๆ หน้าบานกันลงมาเลย








ขากลับก็ซิ่งกันจี๋มาแวะกินน้ำที่อำเภอแม่เมาะ ก่อนจะซิ่งไปกินข้าวร้านเดิมตีนเนินแล้วก็ไหลยาวเข้าเมืองลำปางเลย รถบัสออก2ทุ่มครึ่ง มีเวลาโอ่เอ้กันอีกนิดหน่อย เลยขี่เลาะแม่น้ำยมกันมาเรื่อยๆ

[โอ๊ก]

รูปดอกไม้คั่นเวลาซะหน่อย ทริปนี้ยังไม่ค่อยมีดอกไม้สวยๆเท่าไหร่


แวะกาดกองต้า ตลาดนัดคนเดินของลำปาง ก็เหมือนตลาดนัดทั่วๆไปตอนนี้มีกันทุกจังหวัด ตึกเก่าๆสวยๆสไตล์ฝรั่งก็เยอะ จีน ไทย ก็เยอะ แต่สายไฟ ป้ายโฆษณา ฯลฯ พุรุงพะรัง










หลบไปนั่งกินเค๊กริมน้ำดีกว่า


เจอแสงสวยพอดี




จบตรงนี้เลยครับ นั่งรถกลับถึง กทม. เช้าก็เริ่มชีวิตลูกจ้างตามเดิม ชีวิตคงต้องดำเนินไปแบบนี้อีกนาน เป็นแค่เศษเสียวเวลาที่ผ่านไป การเดินทางที่จะเรียกว่าทัวริ่งได้เต็มปาก ออกไปเป็นเดือนๆ ผ่านหลายๆประเทศยังคงเป็นความฝันอีกนาน รอให้ร่างกายหมดแรง เมื่อนั้นคงหมดฝันไปแล้วเช่นกัน

ขอบคุณที่เข้ามาชมครับ