เจ็ดเสือ ฒ เล่าเรื่องปั่นเลาะริมโขง

[ลุงแก้ว]

เจ็ดเสือ ฒ เล่าเรื่องเลาะริมโขง 6ถึง14 ตุลา55

Day 1 ดอนเมือง หนองคาย
เสือ ฒ ผู้ฃึ่งไม่ยอมอยู่เลี้ยงหลานได้แก่ คุณหมูการบินไทย เฮียฮง คุณพี่มหาวีระพันธ์ คุณสมชาติ ลุงแก้ว เสธฯยูร และคุณขุนช้าง ศิริอายุรวมกว่า 400 ปี นัดหมายพบกันที่ ร้านเฮียฮง หน้าธนาคารกรุงเทพสาขาปากเกร็ด เวลา 18.00นได้เวลาก็ปั่น มาตามถนนศรีสมาน ไปดอนเมือง ถึงสถานีรถไฟดอนเมือง มีเสธฯ ยูร และขุนช้าง( คุณนรงค์)มาสมทบ ถึงก่อนกำหนดรถไฟออก 20.50น.เราซื้อตั๋วล่วงหน้าเป็นเดือน และมาซื้อตั๋วค่าระวางจักรยานคันละ 90 บาท ถ้าให้เขายกก็ 135 บาท เราประหยัดเงิน ยกเองดีกว่า เราวางแผน ห้าตนยกจักรยานขึ้นอยู่ตู้แรก อีกสองคนอยู่ตู้ที่8 เอาสัมภาระกระเป๋าขึ้น ได้เวลาได้ยินเสียงประกาศ “พี่น้องหัวจักรกำลังซ่อมอยู่สถานีกรุงเทพ รอหน่อยนะพี่น้อง” รถโผล่มาก็ปาเข้าไป สี่ทุ่มกว่า มาถึงจอดไม่ตรงเลขตู้ต้องลากสัมภาระทุลักทุเล ชาวบ้านเขาคงสงสารเห็นว่าแก่กันแล้วจึงช่วยลากกันจนขึ้นตู้ได้ รอสักพักพวกเอาจักรยานขึ้นเดินมาเหงื่อโชมกาย “มันให้เอาขึ้นทางหน้าต่าง สามคนคอยดึงขึ้นอยู่ข้างบนสองตนส่งอยู่ข้างล่าง ตู้ที่ขนสัมภาระเป็นตู้ไม้ชั้นสาม เก้าอี้ผุแล้วมาทำตู้สัมภาระ” สมน้ำหน้าเสียอีก45บาทเขาก็จะมีคนอุ้มรถคุณขึ้นไปตรงประตูกลางประจงผูกให้เรียบร้อยด้วย
ขึ้นรถไฟตู้นอน ที่นอนเขาก็กางไว้ให้แล้ว นอนได้เลยปรับอากาศเย็นสบายหลับบ้างตื่นบ้างจนมาเช้าเห็นแสงอรุณ ที่บ้านไผ่ ช่วงนี้ไปถึงหนองคาย รถวิ่งช้าแต่เรียบดีเขาเปลี่ยนรางใหม่รอยต่อน้อยแต่รางยังไม่เข้าที่ดี พขร.จึงไม่กล้าเสี่ยงวิ่ง30กม/ชม.ก็ดีแล้ว ถึงหนองคาย11.00น. เอาสัมภาระลง จักรยานลง บรรทุกสัมภาระ ถ่ายรูปกับหัวรถจักรก่อน ทุกคนพร้อม หิวหาอะไรกินก่อนดีกว่า

[ลุงแก้ว]

ภาพจากปากเกร็ดถึงหนองคาย

[ลุงแก้ว]

ฉลองทริปที่ร้านแดงแหนมเนืองริมโขงเลย ปั่นจากสถานีท่าแร้งไป ถึงร้านแหนมเนือง 5 กม. สั่งอาหารทุกอย่างที่มีในร้านอย่างละชุด อิ่มแป้ร หมดไป 1155บาท หารแล้ว 165บาทเอง กินแล้วมาเดินเล่น คิดถึงบรรยากาศเก่าส่วนใหญ่เคยขับรถยนต์มากันแล้วทั้งนั้น คราวนี้มาเดี่ยว เมียทิ้งบ้าง เมียตายบ้าง เมียเบื่อหน้าอยากให้มาหลายวันบ้าง บรรยากาศมันจึงหงอยกว่าครางก่อนๆ
จากร้านแดงแหนมเนืองก็เที่ยวดูตลาดของจีนแดงหน่อย ของไม่ถูกกว่าคลองถมเลย ต่อก็ไม่ได้ ดูเพลินๆไปยังงั้นแหละ

[ลุงแก้ว]

จากนั้นเราเริ่มล่องใต้เลาะริมโขงละ ไม่มีแผนการ ไม่มีแผนที่ ไม่มีจีพีเอส ไปด้วยใจ แดดอ่อนๆ ลมเย็นๆ ไม่มีฝน เหมือนที่อุตุประกาศว่าพายุลมแรง ปั่นมาเรื่อยๆ แวะชมวัด ชมโขงไปเรื่อย สักสามชั่วโมงก็ถึง อ.โพนพิสัย ไมล์จากสถานีรถไฟถึงโพนพิสัย 56 กม. ใกล้ค่ำต้องหาที่พัก เราปั่นเรียบเลาะไปสองสามวัดไม่ชอบใจเพราะไม่ติดโขง ไม่ได้บรรยากาศ ราคาไม่ถึงพันล้านเราไม่พัก

[ลุงแก้ว]

ปั่นต่อไปเข้าโรงเรียน

[ลุงแก้ว]

เจอะวัดที่ติดริมโขง ถูกใจมาก ชื่อวัดไทย อลังการ มีถ้ำ พญานาคจำลอง ด้านบนถ้ำมีพระพุทธรูปปางสมาธิองค์ใหญ่สถิตอยู่ด้านหลังพญานาค ภายในถ้ำจำลองสมบัติแก้วแหวนเงินทองเพชรนิลจินดา และรูปปั้นพระเกจิจำลองขนาดเล็กจำนวนมาก ช่างวิจิต พิสดาร มหาศาลเหลือเกิน

[ลุงแก้ว]

หลังจากกราบนมัสการขออนุญาตท่านเจ้าอาวาสแล้ว ท่ามีเมตตา ชี้ให้เราไปพักที่ศาลาหอฉัน เราต้องออกจากหอฉันก่อนหกโมงเช้าเพราะ พระเณรท่านจะเข้ามาใช้
ปลดสัมภาระ กางเต้น แล้วไปอาบน้ำวัดนี้ห้องน้ำไม่มีฝักบัวเราใช้ยางในจักรยานที่เตรียมมาต่อเข้ากับก๊อกน้ำใช้แทนฝักบัวใช้ได้ดีพอสมควร อาหารเย็นไปทานที่ร้านข้างวัดเดินออกไปหน่อยเป็นอาหารตามสั่ง ราคาอาหารเท่ากับ หรือแพงกว่ากรุงเทพฯ ข้าวผัด 40 บาท ข้าวไข่เจียว 25 บาท แอ้ ทำไมแพงจังเศรษฐกิจดีกว่ากรุงเทพหรือ อิ่มท้องเดินย่อยริมโขงแล้วเข้านอนหลับสบาย

[ลุงแก้ว]

Day 2 โพนพิสัย บึงกาฬ
ตีสี่ได้ยินเสียงฆ้อง พวกเราตื่นเก็บเต้น อาบน้ำ บรรจุสัมภาระ ลงตะแกรงจักรยาน ตีห้าครึ่งจักรยานทุกคันออกจากหอฉันหมดแล้ว
บรรยากาศริมโขงยามเข้าสดชื่น เย็นสบาย สถานที่ได้รับการตกแต่งเพื่อเป็นที่ท่องเที่ยว เพื่อชมบ้องไฟพญานาคในวันออกพรรษา ทางเดินริมโขงเรียบ มีราวกั้นสะอาดตา
ชาวบ้านเตรียมอาหารมาใส่บาตรหน้าวัด เจ้าอาวาสเดินนำหน้าพระลูกวัดมารับบาตรอย่างเป็นระเบียบ ก่อนออกจากวัดเราทำบุญชำระหนี้สงฆ์แล้วแต่ ศรัทราแต่ ไม่ต่ำกว่า 50 บาท ต่อคน

[ลุงแก้ว]

ออกจากวัดไทย หน้าวัดมีร้านขายอาหารเจ ถูกใจลุงแก้ว และมีวัดป่าวิปัสสนาที่ชาวบ้านมารอใส่บาตรเป็นจำนวนมาก พวกเรา ซื้ออาหารใส่บาตรร่วมกับญาติธรรม พระเข้าแถวเป็นระเบียบไม่ต่างกับหลวงพระบาง แต่จำนวนน้อยกว่าเท่านั้น อิ่มบุญอิ่มใจ ทานอาหารเช้าแล้วเราก็เดินทางต่อ
แวะวัด เก่าแก่ชื่อวัดนางนวล มีพระพุทธรูปปางสมาธิองค์ใหญ่สถิตอยู่บนบัลลัง งามสง่าหน้าริมโขง พวกเราเข้าไปนมัสการพระพุทธรูปเก่าในวิหารแล้วเดินทางต่อ

[ลุงแก้ว]

ปั่นมาอีกหน่อยพบ วัดใหญ่มาก ชื่อ พุทธอุทยาน นานาชาติ เนื้อที่กว่าร้อยไร่ริมโขง เป็นที่ปฏิบัติธรรม ตกแต่งสถานที่สวยงาม มีพระรูปหนึ่งเดินมาหาเรากล่าวต้อนรับแล้วบอกกับเราว่า เป็นวัดสาขาวัดพระธรรมกายเราจึงถึงบางอ้อ ทำไม ถึงอลังการเช่นนี้ ภายในมีกุดเล็กๆสำหรับ ปฏิบัติสมาธิ และมีอาคารทำด้วยเหล็ก ภายในมีเต้นสำหรับพระปฏิบัติสมาธิ มีโรงครัว ห้องน้ำกว่า 20ห้อง มีลานกว้างริมโขงสำหรับไดร์ ก๊อบ พระบอกว่าไว้รับญาติธรรมที่มาดูบ้องไฟพญานาค เดินผ่านโรงอาหารพระเรียกกินข้าว เอาอาหารที่เหลือฉันจากบิณทบาตรแล้วมาวาง บอกว่า โยมเอาไปเถอะไม่เอาก็ทิ้ง พวกเราจึงฉลอง ศรัทราท่าน เก็บมาทุกชิ้น กราบลาด้วยความซาบซึ้ง

[ลุงแก้ว]

ออกจากวัด ปั่นมามีร้านขายสัปปะรด ปรี่เข้าไปร้านแรกเขาไม่มีมีดปอกเลย อดได้เงินจากพวกเรา ร้านที่สองชื่อไร่นันทนา พอเข้าร้าน สั่งสัปปะรด 3ลูก แม่ค้าเห็นเราเหนื่อยไปยกเก้าอี้ผ้าใบมาให้นอน ยกน้ำมาให้กินฟรีมี ชากาแฟเสริฟ พูดคุยด้วยอัธยศรัยไมตรี ที่ประทับใจยิ่ง เธอคือตัวแทนน้ำใจคนอิสานที่ต้อนรับคนต่างถิ่นด้วยความโอบอ้อม อบอุ่น เราพักผ่อนพอสมควรเก็บความประทับใจเอาไว้แล้วเดินทางต่อ

[ลุงแก้ว]

ที่ร้านสัปปะรด

[ลุงแก้ว]

ปั่นมาได้พักหนึ่งแวะเข้าวัดริมโขงชื่อวัดป่าเทพนิมิตหอคำ(ธรรมยุต)อยู่ที่หมู่บ้านหอคำ ตกแต่งแลนด์สเคป สวยงามมีพระพุทธรูปใหญ่ปางลีลาประทับหันหน้าออกริมโขง เราใช้สถานที่นี้ทานอาหารกลางวันที่ซื้อมาจากร้านอาหารเจ และที่พระให้มา วางแผ่กลางดิน ใช้ช้อนบ้าง มือบ้าง อิ่มอร่อยได้ที่เราก็นอนงีบตามสไตล์ทัวร์ไบด์ที่ป้าลักษณอบรมสั่งสอนมาดี (หารู้ไม่ว่าการนอนหลับเพลินยาวไปหน่อย ในครั้งนี่จะทำให้เราพบอุปสรรค์ที่ยากยิ่งในการเดินทางช่วงต่อไป)

[ลุงแก้ว]

เดินทางมาอีกหน่อยก็ถึงวัดอาฮง ไม่ได้เกิ่ยวกับเฮียฮงของเรานะครับ เป็นวัดที่ชื่อตามแก่งอาฮง เลี้ยวเข้ามานิดเดียวเห็นสวนหิน ก้อนใหญ่ก้อนเล็ก ปกคลุมด้วยหญ้าเขียวสุดสายตา บนสวนหินมีอุโบสถ กุฏิ และศาลา วางอยู่ มันคือแหล่งท่องเที่ยว มากก่ว่าที่ปฏิบัตธรรม หน้าวัดแน่นอนคือแม่น้ำโขง และที่สำคัญคือที่นี่ เป็นสะดือแม่น้ำโขงลึกกว่า 200เมตร (เคยออกทีวีมาแล้ว) มองออกไปเห็นเกาะแก่ง ฝั่งตรงข้าม เห็นหินรูปเรือที่มีพระเจดีย์ ตั้งอยู่ดูเรียบง่ายตามแบบลาว ไม่หวือหวาแต่มีคุณค่าสูงทางใจ

[ลุงแก้ว]

ฝั่งลาว