Re: ทัวร์หาไอหนาวจากน่านเกือบถึงพงสาลีกับห้าเสือกรุงเก่า
โพสต์: 16 ม.ค. 2011, 16:35
เราลากรถลงเรือ (ลากจริงๆ เพราะท่าเรือเขาก็สงวนไว้แบบเดิมๆ ต้องลากฝ่าทราย ไต่ไม้กระดาน สลัดทรายก่อนขึ้นเรือ)
รอทัศนวิสัยจนหมอกจะจางก็ปาไป 9 โมงถึงได้ออก ใช้เวลาอยู่บนเรือจนถึงห้าโมงเย็นเจ้าเครื่องยนต์ V8 ก็แวะส่งพวกเราลงที่ท่าซ่วง
บนเรือมีฝรั่งเป็นส่วนมาก พ่อเป็นกัปตัน ลูกชายเป็นผู้ช่วยและยกของจัดของ ลูกสะใภ้เป็นผู้เช็คตั๋ว ระหว่างแล่นมาก็แวะส่งของที่หมู่บ้านริมโขง ผมเดาว่าน่าจะเป็นบ้านของเจ้าของเรือ
แม่น้ำโขงกว้างใหญ่สองฟากเป็นเงื่อมเขา มีโขดหิน มีเนินทราย ในน้ำมีแก่งหินซ่อนอยู่มากมายแต่เรือก็ล็อคคันเร่งเต็มรอบสวนน้ำทั้งวัน ผมครุ่นคิดว่าไม่เคยมีการชนหินใต้น้ำบ้างหรือ? มองซ้ายขวาก็ไม่มีชูชีพ เสือติหลังจากไปวุ่นวายกับคนขับพ่อลูกอยู่พักใหญ่ก็มาอธิบายว่า คนที่จะเป็นกัปตันเรือแม่น้ำโขงได้เขาจะต้องดูลายน้ำเป็น เพื่อดูว่าใต้น้ำตรงไหนที่มีโขดหินซ่อนอยู่โดยดูจากลักษณะของน้ำที่ไหลที่วน ผมเชื่อว่าเขาต้องมีวิธีแน่ๆ วิ่งสุ่มสี่สุ่มห้าไม่แคลวหินใต้น้ำแน่นอน นึกเสร็จก็เอาไอ้โม่งคลุมหัวชนกราบเรือหลับไป
ที่ท้ายเรือเป็นที่อยู่ของครัวเรือ เราได้ใช้ถ้วยชามเขามาตั้งวงกลางวันตรงท้ายๆเรือจวงข้าวหนียวด้วยตะเกียบห้าประจำกาย ในขณะที่ฝรั่งก็งัดขนมปังยัดไส้อันเบ้อเร่อออกมากัดกัน ส่วนคนลาวเจ้าถิ่นผมเห็นทานอาหารแพ็คที่ดูเรียบร้อยกว่าก้วนเรา ต่างกับปีที่แล้วที่ผมเห็นเขาก็แก้ห่อข้าวนั่งกินกัน เขาพัฒนาเร็วนะ
รอทัศนวิสัยจนหมอกจะจางก็ปาไป 9 โมงถึงได้ออก ใช้เวลาอยู่บนเรือจนถึงห้าโมงเย็นเจ้าเครื่องยนต์ V8 ก็แวะส่งพวกเราลงที่ท่าซ่วง
บนเรือมีฝรั่งเป็นส่วนมาก พ่อเป็นกัปตัน ลูกชายเป็นผู้ช่วยและยกของจัดของ ลูกสะใภ้เป็นผู้เช็คตั๋ว ระหว่างแล่นมาก็แวะส่งของที่หมู่บ้านริมโขง ผมเดาว่าน่าจะเป็นบ้านของเจ้าของเรือ
แม่น้ำโขงกว้างใหญ่สองฟากเป็นเงื่อมเขา มีโขดหิน มีเนินทราย ในน้ำมีแก่งหินซ่อนอยู่มากมายแต่เรือก็ล็อคคันเร่งเต็มรอบสวนน้ำทั้งวัน ผมครุ่นคิดว่าไม่เคยมีการชนหินใต้น้ำบ้างหรือ? มองซ้ายขวาก็ไม่มีชูชีพ เสือติหลังจากไปวุ่นวายกับคนขับพ่อลูกอยู่พักใหญ่ก็มาอธิบายว่า คนที่จะเป็นกัปตันเรือแม่น้ำโขงได้เขาจะต้องดูลายน้ำเป็น เพื่อดูว่าใต้น้ำตรงไหนที่มีโขดหินซ่อนอยู่โดยดูจากลักษณะของน้ำที่ไหลที่วน ผมเชื่อว่าเขาต้องมีวิธีแน่ๆ วิ่งสุ่มสี่สุ่มห้าไม่แคลวหินใต้น้ำแน่นอน นึกเสร็จก็เอาไอ้โม่งคลุมหัวชนกราบเรือหลับไป
ที่ท้ายเรือเป็นที่อยู่ของครัวเรือ เราได้ใช้ถ้วยชามเขามาตั้งวงกลางวันตรงท้ายๆเรือจวงข้าวหนียวด้วยตะเกียบห้าประจำกาย ในขณะที่ฝรั่งก็งัดขนมปังยัดไส้อันเบ้อเร่อออกมากัดกัน ส่วนคนลาวเจ้าถิ่นผมเห็นทานอาหารแพ็คที่ดูเรียบร้อยกว่าก้วนเรา ต่างกับปีที่แล้วที่ผมเห็นเขาก็แก้ห่อข้าวนั่งกินกัน เขาพัฒนาเร็วนะ
