ขี่จักรยานไปทำงานโดนคนล้อ

[ichobi]

ปั่นไปทำงานถ้าต้องผ่านบริเวณรถติดหรือจราจรแน่น ขอให้ระวังเรื่องมลพิษนะครับ เราปั่นจักรยานต้องรับอากาศมากกว่าคนอื่นเพื่อเอาไปเผาผลาญ ยิ่งหายใจเร็วก็รับอากาศเสียเร็วกว่าคนอื่นหลายเท่า หาผ้าปิดปาก หน้ากาก อะไรก็ได้ใส่ไว้ ผมเป็นภูมิแพ้ วันไหนปั่นผ่านดงรถติดแทบตายครับ หายใจไม่ออก บางครั้งแทบวืด ไม่ต่างอะไรกับอยู่ในวงคนสูบบุหรี่ ดูแลตัวเองด้วย

ถ้าทางโล่งๆ ต้นไม้เยอะๆ ก็ถือว่าโชคดีมากครับ สนับสนุนๆ

[tbknight]

ผมปั่นจักรยานจากบ้านย่านคลองตันมาทำงานแถวรัชดาได้ 5 - 6 เดือนแล้ว ไม่เคยรู้สึกอายสายตาใครเลยสักครั้ง กลับรู้สึกภูมิใจที่เรากล้าจะเปลี่ยนชีวิตตัวเอง จากสิ่งจำเจที่ทุกคนเอาแต่บ่นและทนอยู่กับมัน
ผมได้เห็นสายตาของคนที่รอรถอยู่ที่ป้าย คนที่เบียดกันอยู่บนรถเมล์ หรือแ้ม้แต่คนขับรถปอร์เช่ ที่ได้แต่มองเราเคลื่อนที่ไปข้างหน้า อย่างอิจฉา จักรยานอาจเคลื่อนที่ได้ไม่เร็วเท่า รถยนต์ หรือมอเตอร์ไซด์
แต่มันเคลื่อนไหวไปได้เรื่อยๆ อย่างไม่หยุด เปรียบได้ก็เหมืนอนิทานกระต่ายกับเต่า เราเคลื่อนที่ไปด้วยกำลังและความมุ่งมั่นของตัวเอง โดยไม่ต้องง้ออะไร

นับตั้งแต่วันแรกที่ผมมาปั่น จนถึงวันนี้ผมว่าผมได้รับมากกว่าเสีย ผมได้เพื่อนใหม่บนถนนทุกวัน ยามที่ยืนตรวจทางเข้ารถไฟใต้ดิน ก็ยิ้มให้สนิทสนมโดยไม่ต้องตรวจกระเป๋า แม่ค้าที่ขายของริมทางจดจำเราได้เหมือนญาติสนิท
บางครั้งผมก็เป็นป้ายประชาสัมพันธ์เคลื่อนที่ เวลาที่เอาจักรยานไปที่ต่างๆ มีแต่คนอยากรู้อยากถามเราอย่างสนใจ เวลาที่อยู่บนรถไฟฟ้า หรือแม้แต่ในลิฟ ผมนั่งรถเมล์ไปทำงาน 4 ปี ไม่เคยมีคนแปลกหน้ามาคุยด้วยเลยสักครั้ง
นอกจากกระเป๋ารถเมล์ที่เดินมาแบมือเก็บตังค์ แต่ตั้งแต่วันแรกที่ผมปั่นจักรยานห่างจากบ้านได้เพียง 1 กิโลเมตร ก็มีคนตะโกนทักทางสวัสดีตามหลังมาแล้ว ติดไฟแดงก็มีคนจากอีกฝั่งปั่นผ่านไปยิ้มให้ทักทาย

ถ้าคุณทนได้กับโลกใบเดิมที่คุณอยู่ก็ยอมรับความอายที่คนรอบข้างยัดเยียดให้เถอะครับ แต่ถ้าอยากมีชีวิตใหม่ในโลกใบเดิม ก็จงทำเพื่อตัวเอง เพราะคนที่จะได้ประโยชน์จากเรื่องนี้ก็มีแต่คุณเท่านั้นครับ

ปล. ถ้าจะบอกว่าอายย่านที่ผมทำงานน่าอายกว่าอีก แถวรัชดาฯ มีแต่หนุ่มๆ สาวๆ ทันสมัย ขับรถยนต์กันเฉิดฉาย แต่งตัวโก้หรู ใช้ของดูดี แต่จะสนทำไมถ้าเราได้ทำในสิ่งที่ทำแล้วมีความสุข



ขอฝากรายการตอนนี้ไว้ให้ดูเป็นแรงบันดาลใจครับ

[mintamomo]

ผมปั่นจักรยานไปทำงานมา 3 ปีแล้ว ผมอยู่พระราม 7 ผมปั่นไปทำงานที่ ซ.อารีย์เกือบทุกวัน ไม่ต้องสนใจเสียงนกเสียงกาหรอกครับ เขาไม่มีทางรุ้จักโลกที่เรารู้จักเลยครับ เพราะจักรยานเวลาปั่นมันคนละโลกกะเรานั่งรถเลย ลืมไปเลยว่ารถติดคืออะไร ถ้าเจอรถติดหนัก ๆ แล้วมองแววตาคนบนรถติด ๆ น่าสงสารเลยครับ เพราะเหมือนเขาติดในห้องขังยังไงก็ไม่รู้ แต่เราอิสระตลอดครับ อิอิ

[tbknight]

ผมปั่นจักรยานไปทำงานมา 3 ปีแล้ว ผมอยู่พระราม 7 ผมปั่นไปทำงานที่ ซ.อารีย์เกือบทุกวัน ไม่ต้องสนใจเสียงนกเสียงกาหรอกครับ เขาไม่มีทางรุ้จักโลกที่เรารู้จักเลยครับ เพราะจักรยานเวลาปั่นมันคนละโลกกะเรานั่งรถเลย ลืมไปเลยว่ารถติดคืออะไร ถ้าเจอรถติดหนัก ๆ แล้วมองแววตาคนบนรถติด ๆ น่าสงสารเลยครับ เพราะเหมือนเขาติดในห้องขังยังไงก็ไม่รู้ แต่เราอิสระตลอดครับ อิอิ

ใช่เลยครับ เวลาขี่จักรยานผมรู้สึกเหมือนมหาเศรษฐี ที่มีเวลาเหลือเฟือ เห็นคนที่อยู่บนป้ายรถเมล์ คนที่นั่งติดอยู่ในรถเบนซ์ หรือคนที่นั่งบนรถ ปอ. แววตาไม่ต่างจากขอทาน ที่ชีวิตไม่มีความหวัง อยู่อย่างไร้จุดหมาย น่าสงสารมากๆ

[poppisan]

เข้ามาเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะครับ อย่าไปสนใจใครครับ
เราปั่นจักรยานเพื่อสุขภาพร่างกายที่แข็งแรง เดี๋ยวพวกที่ล้อๆเรามันเบื่อมันก็เลิกล้อไปเองครับ
ถ้าคิดมากคิดเล็กคิดน้อยมันจะทำให้ตัวเราเครียดนะครับ ถ้าแรกๆยังเก็บเอาคำพูดไปคิด(ซึ่งตัวผมเองก็เคยเป็น)
ลองวิธีผมดูลองนั่งสมาธิก่อนจะเข้านอนดูครับ จะทำให้จิตใจเรานิ่งขึ้น อาจจะช่วยได้นะ
ลองดูครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ๆ สู้ๆ

[เสือคลุกฝุ่น]

60 เตะปี๊บยังดัง

หัวเราะทีหลังดังกว่าครับ >///<

[hs0oeo]

พี่ไม่ต้องแคร์เลย เราช่วยโลกลดมลพิษ แถมยังได้สุขภาพ อีกอย่างเราก็ได้ใช้เงินของเราเต็มที่ไม่ต้องไปแบ่งหมอใช้เพี่อรักษาโรคด้วยครับ
เอาใจช่วยครับ

[tangent]

ผมปั่น ไปสอนหนังสือ เกือบทุกวัน ไม่เคยมีใครล้อเลย เจอเพื่อนครู ทุกคนยกนิ้วโป้ง ให้สองมือเลย

มีหลายคนอยากทำ แต่ไม่ได้ทำ

แต่ผมโชคดี ที่ได้ทำ ไงหละครับ

[No18]

ปั่นกันเยอะๆดีครับ คนอื่นจะได้เริ่มรู้สึกอยากปั่นมั่ง เมื่อเห็นตัวอย่าง ที่ปั่นต่อเนื่องทุกวันครับ

[peepon]

ผมอายุ 47 ปีแล้วครับ ตอนนี้ต้ังใจจะขี่จักรยานไปทำงาน จากบ้านไปที่ทำงานก็ไกลเอาเรื่องอยู่ ประมาณ 25 กิโล ไป-กลับ 50 กิโล เป็นทางที่ต้องขึ้นและลงเนินเยอะมาก คิดว่าระยะทางไกลไปใหมครับ เคยลองขี่ดูแล้ว ขาเดียวใช้เวลา เกือบชั่วโมงครึ่ง ตั้งใจว่าจะเริ่มจริงจังภายในสองสามวันนี้หลังจากวอร์มร่างกายมาเป็นอาทิตย์ แต่มีแต่คนทักว่าไม่ดี ตอนนี้รู้สึกว่ามีคนรอสมน้ำหน้าเยอะเหลือเกิน ทำให้ความมั่นใจหดลงไปเยอะ ยังไงก็ขอให้ช่วยออกความเห็นกันหน่อยนะครับ...ขอบคุญมากครับ

ขอสนับสนุนเพื่อนร่วมอุดมการณ์ปั่นเลยครับผม52+ปั่นจากน.น.95กิโลตอนนี้น.น.80กิโลแต่ก่อนเพื่อนเรียกไอ้หมูปัจจุบันในกลุ่มผมน.น.น้อยสุดตรวจสุขภาพผ่านทุกปีมีโอกาสได้ทำงานใหม่ๆที่ต้องการคนสุขภาพดีเมื่องานดีงานมากเงินเดือนก็ขึ้นเร็วเพราะผลงานมากมายมีแต่คนชมว่าไม่น่าเชื่ออายุ52แล้วดูหนุ่มอยู่เลยไปอบรมกลุ่มอายุ50+วิทยากรก็ไม่เชื่อจนเดี๋ยวนี้เพื่อนๆหันกลับมาปั่นกันเยอะแต่ตามเรายากแล้วเราล้ำไปหลายก้าวปั่นปั่นปั่น

[x ray]

ตอนผมปั่นใหม่ๆ มีทั้งล้อทั้งขำ บางคนถึงขั้นเดินมาจับไข่ เพราะไอ้เจ้ากางเกงมันตุงเหลือเกิน เหมือนตัวตลก ก็อายยเหมือนกัน แต่มันจำเป็นเพราะเรามาทางนี้แล้ว จนบัดนี้คนที่เคยล้อผมหันมาปั่นกันหลายคน เดี๋ยวนี้ แถวบ้านผมจากที่ผมปั่นคนเดียวมี 20 กว่าคันแล้วครับ เพราะคนที่อยากลองพอลองแล้วมันติดใจทุกคน

[PKT_Golf]

ผมปั่นจักรยานจากบ้านย่านคลองตันมาทำงานแถวรัชดาได้ 5 - 6 เดือนแล้ว ไม่เคยรู้สึกอายสายตาใครเลยสักครั้ง กลับรู้สึกภูมิใจที่เรากล้าจะเปลี่ยนชีวิตตัวเอง จากสิ่งจำเจที่ทุกคนเอาแต่บ่นและทนอยู่กับมัน
ผมได้เห็นสายตาของคนที่รอรถอยู่ที่ป้าย คนที่เบียดกันอยู่บนรถเมล์ หรือแ้ม้แต่คนขับรถปอร์เช่ ที่ได้แต่มองเราเคลื่อนที่ไปข้างหน้า อย่างอิจฉา จักรยานอาจเคลื่อนที่ได้ไม่เร็วเท่า รถยนต์ หรือมอเตอร์ไซด์
แต่มันเคลื่อนไหวไปได้เรื่อยๆ อย่างไม่หยุด เปรียบได้ก็เหมืนอนิทานกระต่ายกับเต่า เราเคลื่อนที่ไปด้วยกำลังและความมุ่งมั่นของตัวเอง โดยไม่ต้องง้ออะไร

นับตั้งแต่วันแรกที่ผมมาปั่น จนถึงวันนี้ผมว่าผมได้รับมากกว่าเสีย ผมได้เพื่อนใหม่บนถนนทุกวัน ยามที่ยืนตรวจทางเข้ารถไฟใต้ดิน ก็ยิ้มให้สนิทสนมโดยไม่ต้องตรวจกระเป๋า แม่ค้าที่ขายของริมทางจดจำเราได้เหมือนญาติสนิท
บางครั้งผมก็เป็นป้ายประชาสัมพันธ์เคลื่อนที่ เวลาที่เอาจักรยานไปที่ต่างๆ มีแต่คนอยากรู้อยากถามเราอย่างสนใจ เวลาที่อยู่บนรถไฟฟ้า หรือแม้แต่ในลิฟ ผมนั่งรถเมล์ไปทำงาน 4 ปี ไม่เคยมีคนแปลกหน้ามาคุยด้วยเลยสักครั้ง
นอกจากกระเป๋ารถเมล์ที่เดินมาแบมือเก็บตังค์ แต่ตั้งแต่วันแรกที่ผมปั่นจักรยานห่างจากบ้านได้เพียง 1 กิโลเมตร ก็มีคนตะโกนทักทางสวัสดีตามหลังมาแล้ว ติดไฟแดงก็มีคนจากอีกฝั่งปั่นผ่านไปยิ้มให้ทักทาย

ถ้าคุณทนได้กับโลกใบเดิมที่คุณอยู่ก็ยอมรับความอายที่คนรอบข้างยัดเยียดให้เถอะครับ แต่ถ้าอยากมีชีวิตใหม่ในโลกใบเดิม ก็จงทำเพื่อตัวเอง เพราะคนที่จะได้ประโยชน์จากเรื่องนี้ก็มีแต่คุณเท่านั้นครับ

ปล. ถ้าจะบอกว่าอายย่านที่ผมทำงานน่าอายกว่าอีก แถวรัชดาฯ มีแต่หนุ่มๆ สาวๆ ทันสมัย ขับรถยนต์กันเฉิดฉาย แต่งตัวโก้หรู ใช้ของดูดี แต่จะสนทำไมถ้าเราได้ทำในสิ่งที่ทำแล้วมีความสุข



ขอฝากรายการตอนนี้ไว้ให้ดูเป็นแรงบันดาลใจครับ

ขออนุญาตินำแนวคิดไปเผยแพร่นะครบั ...ชอบจัง BIKE2WORK สนับสนุนๆ

[Jawsmaster]

นับตั้งแต่วันแรกที่ผมมาปั่น จนถึงวันนี้ผมว่าผมได้รับมากกว่าเสีย ผมได้เพื่อนใหม่บนถนนทุกวัน ยามที่ยืนตรวจทางเข้ารถไฟใต้ดิน ก็ยิ้มให้สนิทสนมโดยไม่ต้องตรวจกระเป๋า แม่ค้าที่ขายของริมทางจดจำเราได้เหมือนญาติสนิท
บางครั้งผมก็เป็นป้ายประชาสัมพันธ์เคลื่อนที่ เวลาที่เอาจักรยานไปที่ต่างๆ มีแต่คนอยากรู้อยากถามเราอย่างสนใจ เวลาที่อยู่บนรถไฟฟ้า หรือแม้แต่ในลิฟ ผมนั่งรถเมล์ไปทำงาน 4 ปี ไม่เคยมีคนแปลกหน้ามาคุยด้วยเลยสักครั้ง
นอกจากกระเป๋ารถเมล์ที่เดินมาแบมือเก็บตังค์ แต่ตั้งแต่วันแรกที่ผมปั่นจักรยานห่างจากบ้านได้เพียง 1 กิโลเมตร ก็มีคนตะโกนทักทางสวัสดีตามหลังมาแล้ว ติดไฟแดงก็มีคนจากอีกฝั่งปั่นผ่านไปยิ้มให้ทักทาย

ถ้าคุณทนได้กับโลกใบเดิมที่คุณอยู่ก็ยอมรับความอายที่คนรอบข้างยัดเยียดให้เถอะครับ แต่ถ้าอยากมีชีวิตใหม่ในโลกใบเดิม ก็จงทำเพื่อตัวเอง เพราะคนที่จะได้ประโยชน์จากเรื่องนี้ก็มีแต่คุณเท่านั้นครับ

ชอบมากครับ

[morris]

ผมตั้งใจปั่นจักรยานไปทำงานมาได้ 4 เดือนแล้ว
ออกบ้านประมาณ 6:00 ถึงที่ทำงานประมาณ 7:00
ขากลับออกจากที่ทำงานประมาณ 17:00 ถึงบ้าน 18:00

ที่ทำงานมีห้องอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ใช้
ส่วนการจอดจักรยานระวังหน่อยก็ดีครับ

ผมล่ามไว้กับเสากันลิงแสม ลากไปเล่นครับ

ถ้าเค้าถอดล้อเหลือแต่เฟรมไว้อ่ะครับ

คันนี้ ถ้าไม่ล่าม ลิงแสม บอกสบาย ยกมือเดียว ได้ เลย

[lapd1122]

ผมอายุ 47 ปีแล้วครับ ตอนนี้ต้ังใจจะขี่จักรยานไปทำงาน จากบ้านไปที่ทำงานก็ไกลเอาเรื่องอยู่ ประมาณ 25 กิโล ไป-กลับ 50 กิโล เป็นทางที่ต้องขึ้นและลงเนินเยอะมาก คิดว่าระยะทางไกลไปใหมครับ เคยลองขี่ดูแล้ว ขาเดียวใช้เวลา เกือบชั่วโมงครึ่ง ตั้งใจว่าจะเริ่มจริงจังภายในสองสามวันนี้หลังจากวอร์มร่างกายมาเป็นอาทิตย์ แต่มีแต่คนทักว่าไม่ดี ตอนนี้รู้สึกว่ามีคนรอสมน้ำหน้าเยอะเหลือเกิน ทำให้ความมั่นใจหดลงไปเยอะ ยังไงก็ขอให้ช่วยออกความเห็นกันหน่อยนะครับ...ขอบคุญมากครับ

ผมไม่อายนะครับผม อยู่เรวดี ปั่นไป ทำงานสวยอ้อย 3 จะ 4 ปีและทุกๆวันผมก้อทำแบบนี้ เพื่อนผมบอกมาว่าผมบ้า ช่างมันเถอะครับใครจะสน ผมเป็นกำลังให้พี่นะครับ