ThaiMTB.com

วันนี้เริ่มออกเดินทางก็มีฝนตกเลยครับ

เส้นทางมีเนินมากขึ้นกว่าเมื่อวานครับ

วันนี้รูปน้อยไม่สามารถถ่ายภาพได้เนื่องจากฝนตกตลอดทาง ปั่นมาจนถึงอำเภอทองผาภูมิเวลา 11.00 น. สมาชิกปรึกษากันใหม่เห็นว่าเวลาเหลือมากและระยะทางที่จะไปสังขละบุรีเพียงแค่ 80 กิโลเมตร จึงเห็นตรงกันว่าปั่นต่อไปสังขละบุรีกันเลยดีกว่า ถ้าวันนี้มืดก่อนถึงสังขละบุรีก็หาที่นอนกลางทาง เมื่อได้ข้อสรุปแล้วเราก็ออกมุ่งหน้าสังขละบุรีทันที เพียงเนินแรกเราก็เจอกับเนินยาวและชันกว่าที่ผ่านมา เนินแรกเราก็ต้องลงเข็นกันแล้ว ดันเนินกันมาจน 15.30 น. เหลือระยะทางอีก 36 กิโลเมตรจะถึงสังขละบุรี แต่ด้วยสภาพอากาศที่มีฝนตกหนักและเนินที่ชันและยาวมากเกรงว่าถ้าปั่นต่อไปจะมืดก่อนถึงสังขละบุรีอาจไม่สะดวกทั้งเรื่องความปลอดภัยและการหาที่พัก พวกเราจึงตกลงใจเข้าพักในอุทยานเขาแหลม เจ้าหน้าที่อนุญาตให้กางเต๊นท์ใต้หลังคาโรงเรือน จะได้ไม่ต้องเปียก วันนี้มีน้องนักท่องเที่ยวใจดีออกไปซื้อข้าวกล่องให้ ไม่ต้องกินมาม่าต้ม (ออกไปเองไม่ได้ฝนตกหนักมาก) รวมระยะทางปั่นวันนี้ได้ 90 กิโลเมตร

ยังมีต่อนะครับ ขออนุญาตไปทำงานก่อนนะครับ

วันที่สาม วันนี้เสืออ๊อดและเสือเปิ้ลมีภาระกิจต้องกลับก่อน ตั้งใจจะดักโบกรถเมล์ที่วิ่งจากสังขละบุรีไปอำเภอเมืองกาญ แต่โบกได้รถกระบะที่วิ่งไปส่งของในตัวเมืองกาญรับไปด้วย ระหว่างรอส่งเสืออ๊อดกับเสือเปิ้ลปรากฏว่ารถเสือหนึ่งยางรั่ว งานเข้าต้องช่วยกันปะยางก่อนออกเดินทาง เสร็จสิ้นการส่งเพื่อนเสือและการปะยางเหลือสามเสือลุยกันต่อ วันนี้เริ่มออกเดินทาง 9.30 น. ฝนตกหนักมากกว่าเมื่อวาน ไม่สามารถถ่ายรูปได้มากนัก

10 กิโลแรกฝนตกหนักมากๆ แต่ไม่มีเนินแล้วครับ มีแต่ภูเขาทั้งนั้นเลยครับ ไม่กล้ามองไปข้างหน้ามากนักกลัวจะถอดใจ ถนนลื่นมาก ทางชัน ยาว ต่อเนื่องตลอด เวลา 11.00 น. ระหว่างพักเหนื่อยจากการปั่นขึ้นเนิน มีรถกระบะมาจอดข้างหลังพวกเรา ปรากฏว่าเป็นน้องโต้งที่พวกเราพบในคืนแรกที่เราพักที่น้ำตกไทรโยกใหญ่บอกว่ามาดักรอรับพวกเราตั้งแต่เช้าแล้วเพราะเห็นว่าเป็นถนนเป็นเนินสูงพวกเราไม่น่าผ่านไปได้ พวกเรารู้สึกดีใจไม่นึกว่าจะได้รับน้ำใจจากคนที่เพิ่งรู้จักกัน (จริงๆแล้วในคืนที่สองก่อนเข้านอนน้องเค้าก็ได้โทรมาหาพวกเราแล้วว่าจะมารับในคืนนั้นเลยเพราะเห็นว่าไม่น่าจะไปได้ พวกเราปฏิเสธแถมยังบอกน้องเค้าอีกนะว่าให้รอกินข้าวได้เลยไม่เกิน 10.00 น. ไปถึงแน่นอน 55555) เอาละซิครับคราวนี้ตัวช่วยมาแล้วใครจะขึ้นก่อน ขึ้นก็กลัวเสียหายอาจต้องมาซ่อมคราวหน้า คิดหนัก พวกเราต่างยื่นยันว่าไม่ขึ้นรถครับ น้องเขาก็ยืนยันว่าเป็นห่วง พวกเราเลยขอให้น้องเขาขับรถไปรอข้างหน้าเป็นช่วงๆ เผื่อพวกเราไม่ไหว ยอมขึ้นรถกันไม่ได้เลยครับงานนี้เพราะตลอดทางที่เราปั่นขึ้นมา เราได้รับแรงใจจากรถที่วิ่งขึ้นลงตลอดเส้นทาง ไม่ว่าจะเป็นเสียงเชียร์เอาใจช่วย หรือการยกนิ้วให้ หรือพี่สิบล้อที่ตะโกนบอกเราว่า "เนินนี้สูงที่สุดแล้ว" หรือจะเป็นน้องที่ขี่มอเตอร์ไซที่อาสาถ่ายรูปให้พวกเราบนสะพานและบอกเราว่า "ไปให้ถึงนะครับเหลืออีกไม่เกิน 10 กิโล" พวกเราถือว่าทุกเสียงเป็นกำลังใจครับ พวกเราจึงต้องกัดฟันปั่นกันต่อไป แต่ยืนยันนะครับว่า สนุกมากๆ มันส์ ฮ่า จริงๆ

งัดเนินกันต่อไป

และแล้วเราก็มาถึงสังขละบุรี พร้อมกับอาการ หมดและหิวและสนุก

หาที่พักได้ที่จุดชมวิวของเทศบาลวังกะ

หมดแรงครับ ตกลงกันว่าพรุ่งนี้จะไปหารถเมล์ยกรถจักรยานขึ้นกลับตัวเมืองกาญจนบุรี แต่น้องโต้งบอกว่าคืนนี้จะกางเต๊นท์นอนกับพวกเราอีกคืน พรุ่งนี้ให้พวกเราเอารถจักรยานขึ้นรถของเขา เดี๋ยวเขาจะมาส่งที่ตัวเมืองกาญจนบุรีเลยเพราะจะกลับทางนี้อยู่แล้ว ใจน้องเขาสุดยอดไหมครับ พวกเราพร้อมใจกันไม่ขัดใจน้องโต้งครับ (ใครขัดใจชั่วโมงนั้นมีไฟว้แน่นอนครับ) เช้าวันที่สี่เก็บของแล้วพวกเราออกปั่นอีกนิดหน่อยไปวัดวังก์วิเวการาม สะพานมอญ เจดีย์พุทธคยา ถ่ายรูปกัน แล้วมุ่งหน้ากลับตัวเมืองกาญจบุรี ทริปนี้ระยะทางทั้งหมด 252 กิโลเมตร ใช้เวลา 3 วัน 2 คืน สนุกมากๆ ขอบคุณ ผบ ที่บ้านที่อนุญาตให้มาทำอะไรแบบนี้ (รูปไม่ค่อยสวยเพราะถ่ายจากมือถือตัวเล็ก และถ่ายได้น้อยเพราะมาฝนตกตลอดทาง) ขอบคุณทุกท่านที่อ่านมาถึงตรงนี้ครับ

เวลาหายเหนื่อย

แวะซื้อสลิมกับวุ้นมะพร้าวไปฝากลูกชายกับลูกสาว เดินทางกลับถึงบ้านทันกินข้าวเย็นกับพ่อแม่พอดีครับ ดีใจทุกครั้งที่ได้กลับบ้าน

สุดยอดครับ บรรยายภาพได้สนุก ขอบคุณสำหรับรูปสวยๆได้อารมณ์มาก

ตามมาเชียร์ครับ ...ยินดีด้วย.....