"เหนือเขื่อนภูมิพล" โสมง-หินลาดนาไฮ-สันป่าป๋วย-ห้วยริน-นาอีเปย

[วันชัย คำแพง]

สำหรับผมทริปนี้ความระทึกเร้าใจเป็นช่วงที่ฝนตกบวกกับต้องแยกย้ายกันหาทางมากกว่าครับ จังหวะแรกเป็นตอนที่ป่าโล่งๆที่หันไปทางใหนก็เหมือนกันหมด หันไปทิศใหนก็น่าจะเป็นไปได้ทั้งนั้นจนเลือกไม่ถูกว่าใหนละทาง อาการหนาวจนสั่นแถมลื่นมากๆภาวนาอย่างเดียวห้ามล้มหรือเสียหลักเด็ดขาด ก็ยังไม่วายล้มจนได้หนึ่งที โชคดีไม่เป็นไรมาก อีกจุดก็อยู่ๆทางก็หาย มองไปทางใหนก็รกเหมือนกันหมด อีกครั้งที่ต้องกระจายกำลังออกหาเส้นทาง หิวด้วยจนต้องแอบควักเอากุนเชียงที่ย่างกลางป่าที่มาจากหินลาดมากอุดลำใส้ไว้ สองจังหวะนี้ยอมรับเลยว่าความสนุกที่เคยโลดแล่นอยู่ในตัวมันลดระดับจนเกือบขีดสุดท้ายแล้ว แต่ก็ยังอุ่นใจว่าเรามากับพรานโปรระดับนี้แล้วเจ้าจะกังวลไปใยสู้ๆๆๆๆ

[met]

สำหรับผมทริปนี้ความระทึกเร้าใจเป็นช่วงที่ฝนตกบวกกับต้องแยกย้ายกันหาทางมากกว่าครับ จังหวะแรกเป็นตอนที่ป่าโล่งๆที่หันไปทางใหนก็เหมือนกันหมด หันไปทิศใหนก็น่าจะเป็นไปได้ทั้งนั้นจนเลือกไม่ถูกว่าใหนละทาง อาการหนาวจนสั่นแถมลื่นมากๆภาวนาอย่างเดียวห้ามล้มหรือเสียหลักเด็ดขาด ก็ยังไม่วายล้มจนได้หนึ่งที โชคดีไม่เป็นไรมาก อีกจุดก็อยู่ๆทางก็หาย มองไปทางใหนก็รกเหมือนกันหมด อีกครั้งที่ต้องกระจายกำลังออกหาเส้นทาง หิวด้วยจนต้องแอบควักเอากุนเชียงที่ย่างกลางป่าที่มาจากหินลาดมากอุดลำใส้ไว้ สองจังหวะนี้ยอมรับเลยว่าความสนุกที่เคยโลดแล่นอยู่ในตัวมันลดระดับจนเกือบขีดสุดท้ายแล้ว แต่ก็ยังอุ่นใจว่าเรามากับพรานโปรระดับนี้แล้วเจ้าจะกังวลไปใยสู้ๆๆๆๆ

พี่วันชัยน่ะแหละ พราน
แปลกนะ ผมไม่กลัวเลย (เว้นตะขาบ 555)

จริง ๆ ครับ อาจเพราะมากับเพื่อน และเป็นเพื่อนที่รู้มือกันดีมาแล้วหลายทริป
ตอนกระจายกันหาทางน่ะผมอยู่เฉย ๆ เพราะเกรงว่าแยกกันไปแล้วจะหลงตำแหน่ง เลยหยุดรอก่อนอย่างน้อยมีตำแหน่งอ้างอิง
แต่ก็แปลกใจว่าทำไมไม่รู้สึกกลัว และไม่รู้สึกเบื่อ หรือแบบว่าเต็มกลืนอยากเลิก ไม่เลยครับ
อาจเพราะเราไม่ผลักดันตัวเองในการเดินทาง มันก็ไปของมันเหมือนเดินเทียวไปเรื่อย ปั่นก็ปั่นเที่ยวไปเรื่อยตามทาง

ช่วงที่น่ากลัวที่สุดในการปั่น ผมว่าป่าที่มีช้าง ช่วงอูมฮวม-ปิสลอง
กลัวทั้งช้าง กลัวทั้งป่า วังเวงเงียบเหมือนสติจะแตก

ว่าแต่...สนใจมั้ยพี่วันชัย ผมยังติดใจกางเต้นท์ยอดหัวโล้น(สอยมาลัย)นะ
ทางมันมี แล้วมันคาใจ ต้องไปให้หายคาใจ
ผาสามเงา - ห้วยริน - สันต้นสน - นาอีเปย - ดอยหัวโล้น

[วันชัย คำแพง]

นานาจิตตังจริงๆนะครับ มันคงไม่ได้อยู่ที่สภาพป่าหรืออะไรแล้วล่ะผมว่า ประเมิณจากความรู้สึกที่เราทยอยคายออกมา
ทุกอารมณ์มันอยู่ที่เราคิดไปเอง กับผืนป่าอูมฮวม ท่านมีความกังวลแต่ตอนนั้นผมมีแต่ความมันส์ครับ
ปีนี้คงพักแค่นี้ก่อนครับ รอโอกาสหน้ากันครับ มาสรูปทริปให้เสร็จก่อน จริงๆช่วงนี้ผมมีเวลาเป็นส่วนตัวเยอะมากเลย
แต่ด้วยไม่สันทัดในการนำเสนอเลยไม่กล้าทำเกรงจะเสียของเอา55 เชิญท่านต่อเลยครับ

[ฟาก]

, ครับก๋วยเตี๋ยวที่สันป่าป๋วย อร่อยมากแต่เส้นน้อยไปหน่อย เมื่อเทียบกับความหิวที่ก่อนจะมาถึง​ ปลาผมขอตัวเล็กที่สุดในร้านเลย ครับเส้นทางสวยมากครับ ไม่นึกไม่ฝัน ว่าจะมีเส้นทางแบบนี้่,, มีวัวคอยนำทางซะด้วย แล้วเมื่อไหร่จะลงยูทูปอีก ตอน 2 มาหรือยัง ดูแล้วรู้สึกดีครับ

[ฟาก]

รูปเล่าเรื่องวันที่4

[ฟาก]

รูปเล่าเรื่องวันที่4

[ฟาก]

รูปเล่าเรื่องวันที่4

[met]

ดีรอบวง

พี่สองคนรู้สึกไหม ไม่ใช่ไม่มีความกลัวเลยสักนิด แต่เรียกว่าไม่อนาทรร้อนใจละกัน
จะว่าไปก็เข้าขั้นเฉย ๆ ว่าเออ อยู่กลางป่าที่ไม่มีคนผ่านมาเลย
เออ เดี๋ยวมันก็เจอทางออกเอง ไปเรื่อย ๆ ทำนองนั้น

ยิ่งมายิ่งน่ากลัว ตรงที่มันไม่ค่อยจะกลัวนี่แหละ 555
กลัวมันจะกล้าเกินครับ

[วันชัย คำแพง]

ดีรอบวง

พี่สองคนรู้สึกไหม ไม่ใช่ไม่มีความกลัวเลยสักนิด แต่เรียกว่าไม่อนาทรร้อนใจละกัน
จะว่าไปก็เข้าขั้นเฉย ๆ ว่าเออ อยู่กลางป่าที่ไม่มีคนผ่านมาเลย
เออ เดี๋ยวมันก็เจอทางออกเอง ไปเรื่อย ๆ ทำนองนั้น

ยิ่งมายิ่งน่ากลัว ตรงที่มันไม่ค่อยจะกลัวนี่แหละ 555
กลัวมันจะกล้าเกินครับ

ไม่หรอกครับ จริงต้องเรียกว่าอุ่นใจมากกว่าครับท่าน สถาณการณ์นั้นเป็นไปได้ถ้าอยู่คนเดียวคงหลอนจนทำไรไม่ถูกก็เป็นได้ครับ
หรือแม้นแต่อยู่กับคนที่เราไม่เคยมือเคยตีนนกันมาก่อนผมว่ามันก็คงออกอาการได้เช่นกัน

[ฟาก]

, ครับ ช่วงฝนตก ได้รองน้ำจากต้นไม้ เป็นอะไรที่แฮปปี้มาก​,, และเส้นทางนั้นสวยมาก น่าจะเป็น สิ่งที่เราเป็นได้มากกว่า ไม่ได้กลัวหรือว่ากล้า แต่มีความเป็นปกติมาก จำได้ว่าตรงกอไผ่ที่ดินดำที่ลงมาจากต้นไม้ใหญ่ที่มีแผนที่ มองดูแล้ว ย้อนกลับไม่ได้ มองตรงหน้า มีคนเคยกล่าวไว้

[met]

จากต้นไม้ใหญ่

พอเราย้อนกลับเลือกอีกทาง สังเกตุเราลงเร็วมาก
แต่รั้ว และ คอกสัตว์กลางป่าก็ทำผมสับสนว่านั่นใช่ "นาอีเปย" ไหม
และไป ๆ มา ๆ มันก็กลายเป็น "ห้วยริน" ไปอย่างงง ๆ และจบทริปอย่างงง ๆ 555

[met]

ใจตอนนั้น ยังคิดว่าเลยห้วยรินมาไกลแล้ว ไม่คิดว่าจะหลงเข้ามาห้วยรินอีก
ยังคิดว่าเรามุ่งหน้านาอีเปยอยู่เลยครับ แต่มาคิดอีกที ก็แล้วทางแยกขวาตรงต้นไม้ใหญ่จะไปไหนได้ถ้าไม่ใช่นาอีเปย คิดแล้วอยากเขกกบาลตัวเองครับ

ไม่งั้นป่านโน้น ได้ขึ้นไปกางเต้นท์นอนรับลม รับฝน บนยอดดอยหัวโล้น แล้วไหลลงมันส์ ๆ อีกวันที่สอยมาลัย-บ้านตาก

[met]

ระยะทางจากต้นไม้ใหญ่มาห้วยริน รู้ทีหลัง8กม. แต่คะเนในใจระยะทาง + ความเร็วที่ลงมา
ถ้าต้องย้อนกลับขึ้นไป 8โล+ขาขึ้น หนังชีวิตแน่

น่าเสียดาย แหะ ๆ

[met]

ห้วยริน เป็นหมู่บ้านริมน้ำ อ่างเก็บน้ำเขื่อนภูมิพล
ตั้งอยู่ห่างจากท่าเรือสันเขื่อนไม่ไกล ระยะนั่งเรือประมาณ30นาที
ดูจากแผนที่ จะมีแนวสันเขาที่ทอดตัวจากสันเขื่อนยาวมา กั้นขวางหมู่บ้าน กับอีกฟาก คือ ผาสามเงา

พี่ชาวบ้านที่เราเจอช่วยเราเรียกเรือใหญ่มารับ เพราะจักรยาน + สัมภาระ หนัก ๆ ไปเรือหางยาวไม่ไหว
แกบอกว่ามีทางเข้าจากผาสามเงา เหมือนที่น้าที่วัดชลประทานรังสรรค์ที่เราแวะไหว้พระธาตุลอยเล่าให็ฟัง ว่าทางเข้าอยู่ตรงข้ามผาสามเงา ข้ามเขาสูงลัดเลาะป่ามาออกห้วยรินได้ แต่คนไม่ค่อยใช้ทางแล้ว เป็นอีกหนึ่งเส้นทางที่น่าสนใจนะฮะพี่ตึ่ง พี่วันชัย

[met]

จากแผนที่ตั้งใจว่าวันนี้ และ พรุ่งนี้อีกวัน รวม5วัน
เราจะผ่าน นาอีเปย และไปกางเต้นท์ยอดดอยหัวโล้น (สอยมาลัย)
ก่อนจะไหลลงมันส์ ๆ กิ่วสามล้อ-บ้านตาก

แต่เพราะทางที่เราลงมาไกล และ ลงมาสูง จะย้อนกลับคงเสียเวลาและไปมืดกลางป่าแถวนาอีเปยแน่ ๆ
แผนจึงเปลี่ยนเป็น "แก้ผ้าเล่นน้ำ หุงข้าวกิน รอเรือ !!!" 555