2216 ถึง 2016 เส้นทางฝันใน 1 วัน

[ninjapan]

ขออนุญาตรายงานผลการสำรวจเส้นทางก่อนออกทริปจริง
และขอรายงานต่อพี่ ๆ เพื่อน ๆ ที่ทำให้เป็นห่วงกังวล ด้วยความเป็นชาวจักรยาน ทำให้สามารถเอาตัวรอดได้
เป็นการรายงานที่ไม่มีภาพประกอบ เพราะไม่มีกล้อง โทรศัพท์เหลือ 2 ขีด รอเวลาจำเป็นต้องใช้จริง ๆ ถึงเปิดใช้งาน

[ninjapan]

สืบเนื่องจากวันที่ 8 ม.ค.54 ที่ผ่านมา ชาวคณะโฟโต้แก็งค์ และ กลุ่มขอนแก่นลิ้งค์ ได้เดินทางไปมอบสิ่งของวันเด็ก ที่ ร.ร.บ้านกกกะบก อ.น้ำหนาว จ.เพชรบูรณ์ เฮียจง ชวนไปด้วย ด้วยความใจง่าย เลยตอบตกลง รวบรวมสมาชิกร่วมทาง โดยคุณยายเหน่ง อ.เอก พี่อ้อย หมอเฉา และลูกสาวผม 2 คน ช่วยงานวันเด็ก ส่วนผม พี่หมู พี่วิทย์ จะปั่นจักรยานจากบ้านห้วยสนามทราย ไปสมทบ ที่ ร.ร.บ้านกกกะบก(ตอนเย็นมาต่อครับ)......

[เอเจ]

รอติดตามครับ หุหุ

[ลุงเอก]

ภาพงานวันเด็ก ที่โรงเรียน บ้านกกกะบก อ.น้ำหนาว ปี 2554

1. ช่วยกันลงแรง ทาสีใหม่ให้อาคารโรงอาหาร และอาคารเรียน
2. ปรับตั้ง ห้องคอมพิวเตอ์ ให้ใช้อินเตอ์เน็ทเต็มประสิทธิภาพ พร้อมกับบริจาคคอมพิวเตอร์
3. นำของเล่นไปติดตั้งให้ใหม่ สนามเด็กเล่นกลางแจ้ง
4. แจกหนังสือ เสื้อผ้า ขนม อุปกรณ์การเรียน
5. ตั้งโต้ะเปิดบริการตรวจสุขภาพ โดยคุณหมอและพยาบาล



เด็ก มีความสุขกันขนาดนี้เลยครับ

[ninjapan]

ต่อครับ…..ถึงบ้านห้วยสนามทราย ประมาณ 09.00 เศษ เริ่มปั่น ไม่กี่ร้อยเมตรก็มีเนินมารอต้อนรับไม่ยอมให้วอร์มเลยได้ลุยซะแล้ว นึกถึงวันเก่า ๆ ที่ผ่านมา แต่เป็นการนั่งรถยนต์ผ่าน แต่วันนี้ต้องปั่น รสชาติจึงแตกต่างกัน ถึง ร.ร. บ้านกกกะบก ประมาณ กม.ที่ 10 เครื่องกำลังเดินได้ที่ ชาวบ้านก็เต็มโรงเรียนทั้งเด็กและผู้ใหญ่ มีกิจกรรมทั้งบนเวที และซุ้มบริการ คนเริ่มมอง จักรยาน 3 คันนี้มาทำไม? จะช่วยงานกลุ่มก็ชักลังเลเพราะรู้จักแต่เฮียจง เอาไงดีปั่นต่อ ไปจิบกาแฟที่ไร่สินติ้งไหมครับ ผมเริ่มชวน มันมีอะไรดี? มีกาแฟฟรีชงดื่มเอง ที่สำคัญเจ้าของเป็นคนขอนแก่น อาหารอย่างอื่นก็มี ไปก็ไป(พี่หมู) แต่เดี๋ยวให้อ้อย ตามไปรับ แล้วก็ออกเดินทาง ถึง น้ำหนาว ชักเริ่มหิวเลยแวะทานก๋วยเตี๋ยว เพราะเที่ยงกว่าแล้ว พี่วิทย์ กับพี่หมู รับได้แต่แตงโม สับปะรด กับน้ำ ระหว่างพัก พี่อ้อย กับหมอเฉา แซงไปก่อน แล้วโทรฯบอกว่า ไม่มีอะไรขาย เงียบ ก็เลยให้กลับมารับ กลับมาที่ น้ำหนาวคอฟฟี่ฮิลล์ กม.4 ที่นี่มีซุ้มดอกเห็ดขนาดใหญ่ทำด้วยดิน รูปวงกลม ทรงสูง จัดแต่งร้านสวยงามดี ทานมื้อเที่ยงที่นี่ ลึกเข้าไปเป็นเนินสามารถมองทิวทัศน์ระยะไกล ตะวันตกดินชัดเจนมากสวย เวลาประมาณ 15.00 ชาวคณะเดินทางกลับขอนแก่น ผมขออยู่ต่อจะปั่นกลับตอนเช้า ได้ที่กางเต็นท์บริเวณบ้านพักที่กำลังก่อสร้าง เพราะมีหลังคาตื่นเช้าจะได้ไม่ต้องรอน้ำค้างแห้ง กางเต็นท์ อาบน้ำเสร็จ กลุ่มเฮียจงเดินทางมาพอดี เตรียมหาที่กางเต็นท์ คุยกันตรงระเบียงชมวิวกับ อ.เอก อากาศเหมือนอยู่ห้องแอร์ แต่ได้บรรยากาศกว่า ชมตะวันลับฟ้าแล้วมาจิบโกโก้ ในกระท่อมซุ้มดอกเห็ด ถือโอกาสสั่งข้าวผัดด้วยเลย เป็นอันว่ามื้อเย็นจบ
ระหว่างคุยเรื่องที่ดิน ได้เอ่ยถึงคุณโหน่ง เลยโทรฯ ถาม เสร็จเรื่อง คุณโหน่งแนะนำให้ปั่นออกทางน้ำหนาวแล้วกลับออกทาง อ.วังสะพุง เข้าชุมแพ เส้นทางสวย อยากให้ไปไหนๆ ก็มาแล้ว ชักลังเล อ.เอก แนะนำว่าเส้นทางสวยจริง ขึ้น ๆ ลง ๆ แต่ระยะทางมันยาวไป ถ้าพัก วังสะพุง กำลังดี แต่ก็ไปได้
มานึกดูเส้นทางกลับทางเดิมไม่มีอะไรแปลกใหม่จริง เอาว่ะ ไหนๆ ก็ไหน ๆ บอก อ.เอก ขอฝากกระเป๋าสัมภาระกลับ เช้าพรุ่งนี้จะไปทาง วังสะพุง แล้วออกไปนั่งคุยกับกลุ่มโฟโต้แก็งค์ 3 ทุ่มกว่า ขอตัวเข้านอน นอนฟังเสียงนักร้องจนดึกหลับไม่สนิท แถมที่กางเต็นท์อยู่ใกล้กับที่นอนของเจ้าถิ่น 3 ตัว เดี๋ยวเห่า เดี๋ยวเห่า

[ninjapan]

04.30 ตื่น เก็บเต็นท์กระเป๋าสัมภาระไปฝาก อ.เอก อ.เอกเดินทางมาส่ง ประมาณ 05.30 เริ่มออกเดินทาง บรรยากาศเหมือนกับตอนออกจากหนองเขียว เข้าหลวงพระบาง แต่ดีกว่าตรงที่หมู่บ้านมีไฟหน้าบ้าน และมีรถยนต์วิ่งบ้าง ถึงน้ำหนาวแวะพักคุยกับเจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวที่แวะเมื่อวานนี้ ถามเส้นทางเขาบอกว่า ทางซันเด้ ซิไปได้บ่ ถามว่า เท่ากับทับเบิกไหม? บ่ แสดงว่าเจ้าไปได้คั้นผ่านทับเบิกมาแล้ว ผ่านถ้ำใหญ่ย้ำหนาวบ่? ผ่าน แวะเข้าไปอีกประมาณ 2 โล พอดีเลยที่อยากไปหม่องนี้แหละ แล้วก็ขอน้ำเติมกระบอก ซื้อขนมปัง 4 ชิ้น ทาน 1 เหลือ 3 เผื่อระหว่างทาง เขาว่าถ้ามาจากหลัก 4 ไวขนาดนี้ กินข้าวเช้าถ้ำใหญ่ฯทันอยู่ ไปละสิมาอี๊กใหม่เด้อ …….
ปั่นมาสักหน่อยเห็นชาวบ้านกำลังตักบาตรพระ เลยแวะขอใส่บาตรด้วย ขนมปัง 3 ก้อน ผ่านครัวสินติ้ง เผอิญเป็นทางลงโค้งขวา เลยไม่ได้แวะ ปั่นเกาะเส้นทาง 2216 นับหลักกิโลมาเรื่อย ผ่านแยกเข้า อบต.วังกวาง จุดพักคอยของเสือเพชรบูรณ์ เมื่อตอนไปปั่นรอบฐานภูกระดึง นึกถึงภาพเก่า ๆ แล้วไปต่อ ซ้ายมือคือ อช.น้ำหนาว ขวามือ คือที่ของชาวบ้าน ถึงร้านค้าหมู่บ้านแวะซื้อน้ำ ขนม พักพูดคุยกับแม่ค้า หลังจากขึ้น ๆ ลง ๆ อยู่นานก็มาถึง ป้ายถ้ำใหญ่น้ำหนาว 2 กม.ซ้ายมือ ไม่รีรอเลี้ยวซ้ายทันทีลงๆ ขึ้น ลง ข้ามสะพาน ถึงหมู่บ้านเลี้ยวซ้าย ถึงถ้ำฯ แวะไปกราบพระที่วัดก่อน แล้วออกมาฝากจักรยานกับเจ้าหน้าที่อุทยานฯ ที่นี่มีเจ้าหน้าที่นำเที่ยวถ้ำด้วย ผนังถ้ำมีลอดไฟส่องสว่างเป็นระยะ แต่ก็ไม่เพียงพอ ต้องมีไฟฉายไปด้วย ช่วงที่ไหว้หลวงปู่ผาง อยู่นั้นมีกลุ่มนักท่องเที่ยวมาสมทบอีก 4 คน ก็เลยขึ้นชมถ้ำพร้อม ๆ กัน เจ้าหน้าที่ก็อธิบายลักษณะหินงอกหินย้อย ตามลักษณะ ผ่านบ้านค้างคาวกลิ่นฉุนขี้ค้างคาวแสบจมูก รู้สึกอับชื้นไม่น่าอยู่นาน เจ้าหน้าที่พาเดินช้ามาก แถมหยุดถ่ายภาพด้วย เราต้องเดินทางต่อ ไฟฉายก็มีอยู่แล้ว เลยไม่รอคณะเดินล่วงหน้าจนสุดถ้ำแล้วกลับออกมา ช่วยจ่ายค่าไฟฟ้าในถ้ำด้วย ตามศรัทธา แวะทานมื้อเช้าเมื่อใกล้เที่ยงที่ร้านปากทางแยกเข้าถ้ำฯ ถามแม่ค้าว่าเส้นทางไปแยก อ.วังสะพุง ไปทางไหน? แม่ค้าบอกตรงไป ถึงสามแยกเลี้ยวซ้ายไป อ.หล่มเก่า เลี้ยวขวา ไป อ.วังสะพุง ถามระยะทางบอกไม่รู้ แล้วออกเดินทาง จากหลักด่าน แรก ๆ ก็ทางลงสบาย ๆ ขึ้นบ้างลงบ้าง แต่พอห่างหมู่บ้านออกมา เริ่มขึ้น ๆ ตลอด ชักคอแห้ง คว้าน้ำจะมาดื่ม ฉิบ……..ลืมกระบอกน้ำที่ร้านค้า เอามาเติมแต่ลืมเอามาด้วย จะกลับก็มาไกลแล้ว เหลือขวดน้ำพลาสติกผสม OR อยู่ค่อนขวด เอาว่ะ…หาเอาข้างหน้าก็ได้ ถึงสามแยกเส้นทาง 2016 เป็นทางลง ถ้าไม่ชำนาญเส้นทางลงเร็ว ๆ อาจพลาดได้ ไฟแดงก็ไม่มี พอเลี้ยวขวาเห็นหลักกิโล ไปวังสะพุง ชักเริ่มตาลาย ขาสั่น ขึ้นมาทันที (70 กม.ขึ้น จำไม่ได้แล้ว) ตรู…จะเอาไงดีโว้………..ปั่นไปมองหลักกิโลไป ไม่อยาก ยิ่งปั่นแรงยิ่งลด บ่ไหว เก็บแรงเอาไว้ เห็นเนินสูง ๆ รถไหลเท่าไหร่ก็ลงเดินกันตรงนั้น เป็นเสือภูเข็นอย่างเดียว เดินบนยอดเขาคนเดียว บางช่วงเหมือนขึ้นทับเบิก คือถึงโค้งคิดว่าจะเป็นทางลงที่ไหนได้ขึ้นอีก มองไปไกล ๆ เห็นทางพาดยอดภูเขา เราจะต้องไปเหยียบที่นั่นแน่ แต่ทำไมมันช่างไกลจัง………..หมดแรงแล้วเด้อ….. อีก 30 กม.ถึง อ.ภูหลวง เอาวะ พักที่ภูหลวงนี่แหละ ถึงเนินก็เดิน ทางลงก็ปั่นส่งไล่จาน 3-2-1 ไล่เฟือง 1-9 หมดแล้วก็ลงเดิน หมดคืออะไร? พักนานก็ไม่มีแรงเท่าเดิม มีแต่ทำให้เสียเวลา เดินดีกว่า พักบ้างไม่เกิน 10 นาทีไปต่อ 10 กม.สุดท้ายเป็นอะไรที่ทรมานมาก 5 กม.สุดท้ายขอพักเอาแรงเต็มที่ เพื่อมิให้เสียฟอร์มตอนเข้าหมู่บ้าน สุดท้ายก็ถึง อ.ภูหลวง ขณะที่อยู่บนภูคิดไว้แต่แรกว่าจะต้องเข้าพักที่ โรงพยาบาล เพราะไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยน จะขอชุดคนไข้เปลี่ยนพอได้นอนสักคืน ถึง รพ.ไม่รีรอเข้าหอผู้ป่วยทันที ปรากฏว่า “ขอโทษด้วยค่ะ เราไม่มีที่พักให้ เรือนผู้ป่วยคนปกติพักไม่ได้” มึนตึ๊บ…………เอาไงดี

[Elka]

ทริปนี้ มากกว่า 280 กก.

[googlemap=http://maps.google.co.th/maps?f=d&sourc ... tput=embed]...Elka...[/googlemap]

[Elka]

ประมาณ เส้นทางที่.....ไป คนเดียว ไม่ บวกแวะเที่ยว...

[Elka]

ทริปนี้ ...ได้อารมณ์ จริง ๆ เชื่อว่า ทางไกล พิสูจน์ กำลังม้า
เวลา วัดใจ คนได้จริง ๆ เสือนิน ตลุยเดี่ยว
ไปในเส้นทาง....เพียงคนเดียว แข็งแกร่ง...ครับ

จากนี้ไป การปั่นที่ไม่ต้องใช้ การวางแผน
ต้องการเพียง อารมณ์ คงจะคม...พอให้เข้าใจดีแล้วหละ

[ninjapan]

ที่ อ.ภูหลวง ไม่มีโรงแรม ที่พัก แต่คุณพยาบาลก็เปิดทาง ให้ไปหาห้องตรวจโรคข้างหน้าติดต่อเจ้าหน้าที่ขออนุญาต ผอ.รพ. หรือไม่ก็ไปพักกับตำรวจ สภาพเราขณะนี้มิใช่ผู้ต้องหา แต่คล้าย ๆ คนป่วย อย่างไงก็เลือก รพ.นี่แหละเอาไงเอากัน เดินเข้าหาห้องพยาบาลฉุกเฉินเล่าเรื่องราวความเป็นมาให้ฟัง หัวหน้าพยาบาลบอกว่า มีบ้านพักเจ้าหน้าที่ว่างอยู่ 1 หลัง แกไม่อยู่ ปกติแกจะพักบ้างไม่พักบ้าง เดี๋ยวจะลองติดต่อหากุญแจดู สุดท้ายพาไปดูที่บ้านให้ภารโรงหากุญแจก็ไม่เจอ……..วนอยู่ตั้งหลายรอบ สุดท้ายคุณพยาบาลลองบิดลูกบิดดู เอ๊า…บ้านไม่ได้ล็อกนี่…..โธ่…..เสื้อผ้าก็ไม่มีเปลี่ยน มาชุดปั่นชุดเดียว “เดี๋ยวหนูจะเอาผ้าห่ม ผ้าเช็ดตัว สบู่ ยาสีฟัน กระติกน้ำร้อน กาแฟ มาให้ ทานข้าวหรือยัง” ได้ยินคำพูดแบบนี้กับคนที่เราเพิ่งรู้จัก ความรู้สึกจะเป็นอย่างไร คงไม่ต้องอธิบาย ก็เลยบอกไปว่าเมื่อกี้แวะซื้อมาแล้ว และก็จัดมาให้จริง เริ่มจะมืดแล้วเอาไงดีหนอ สรุป ซักเสื้อชั้นใน กับผ้าคลุมหน้าพอ ที่เหลืออาบน้ำเสร็จก็ต้องใส่นอน กางเกงคราบเกลือขาวตรงตะเข็บ ดูดีจังเลย…… อาบน้ำแต่งตัวเสร็จกำลังจัดเตรียมเรื่องที่นอน มีเสียงเคาะประตู เปิดออกมาเป็นคุณหมอผู้ชายปั่นจักรยานเอาขนมมาให้ โอ้……..อะไรจะปานนั้น ตรู…… 2 ทุ่ม กว่า ๆ นอนพักผ่อนเอาแรงหลับไปชั่วขณะก็เป็นเหมือนคืนที่ผ่านมา ยกเว้นไม่มีเสียงเจ้าที่เห่า คือ เขามีงานหน้า รพ. ก็มีการร้องเพลงกันจนดึก
04.30 ตื่น (เพราะตั้งเวลาไว้) อาบน้ำอีกสักรอบแก้หนาว ดื่มโอวัลติน 1 แก้ว ฉลองศรัทธา ขนมอีก ที่เหลือใส่กระเป๋า เพราะเรายังต้องใช้พลังงานจากมันอยู่อีก (งกมาก) 05.20 เดินออกไปว่าจะไปลาเวรฯ ปรากฏว่า บ่มีไผเลย เลยได้แค่ลารูปหลวงตา……. ออกแต่เช้าข้อดีคือไม่ค่อยมีรถกว่าจะสว่างเราก็ได้ระยะทางฟรี เป็น 10 โล…………ลัดออกทางบ้านพวนปุ ถนนบางช่วงเป็นลูกรัง ดีที่ออกมาแต่เช้ารถไม่ค่อยมี เช้านี้เริ่มมีอาการเสียว ๆ ที่เข่าข้างซ้ายกดบันไดไม่ได้ต้องประครองมาเรื่อย ๆ ก่อนถึงบ้านหลัก 160 อ.หนองหิน หยุดพักทานมื้อเช้า(ข้างผัดใส่ไข่สั่งไว้ตั้งแต่เย็นวานนี้)
ถึงถนนสายหลักเลี้ยวซ้าย ปั่นสบายๆ ขึ้น ๆ ลง ๆ แต่เป็นลงเสียส่วนมาก ถ้าไม่เสียวหัวเข่าคงทำความเร็วได้ดีกว่านี้ ถึงผานกเค้า แวะเข้าสถานีอนามัยขอยากับผ้าพันเข่า ได้แต่ยา เลยลองไปถามร้านค้าฝั่งตรงข้าม จึงได้มา พันเข่าไว้ไปต่อความรู้สึกอาการตึง ๆ ค่อยประครองมาเรื่อย จะขึ้นรถโดยสารก็กระไรๆ อากาศบาน อช.ภูผาม่าน สดชื่น เสียอย่างเดียวรถวิ่งเยอะ ยังดีที่ไหล่ถนนกว้างพอสมควร ทางลงยาวมากปั่นสบายแต่แดดเริ่มร้อนเที่ยงกว่า ๆ พักตรงข้ามค่ายทหาร ร.๘ พัน ๒ เติมพลังด้วยข้าวหลามที่ซื้อมาจากผานกเค้า แล้วก็คลานต่อด้วยรอบขาที่สบายที่สุด 18 กม./ชม. ถ้าขึ้นเนินก็แล้วแต่ ปั่นมาผ้าพันเข่ามีปัญหาตลอดทาง หลุดบ้าง ตึงไปบ้าง ต้องพันใหม่บ่อย ๆ แดดยามบ่ายร้อนเอาเรื่อง ปั่นไปมองหาที่พักเหมาะ ๆ ไป ส่วนมากจะเป็นศาลาพักผู้โดยสาร และร้านค้าหมู่บ้านข้างทาง สายตาคนมองแปลก ๆ แดดเปรี้ยง ๆ ยังมึนปั่นอยู่ได้ บ้าหรือเปล่าว่ะ มอเตอร์ไซค์แซงไปแล้วก็หันมามอง อยากรู้จังว่าคิดอะไรอยู่……..

[ninjapan]

ปั่นไปมองหลักกิโลไป ลดลงทีละ1 ทีละ1 ทั้งยืน ทั้งหมอบปั่น แดดเริ่มอ่อน แรงอ่อนกว่านานแล้ว ความเหนื่อยไม่มี แต่ไม่รู้เขาเรียกอะไร มันทำได้แค่เท่าเดิม เหงื่อก็ไม่มี อาการแบบนี้ถ้าฝืนต่อไปอีกอาจจะไม่ดีแน่ ๆ สังเกตดูเอาเองบวกกับระยะเวลาที่ปั่นมา เอาว่ะฝากไว้แค่สามแยกภูเวียง พอแล้วจะติดต่อให้พี่อ้อย หรือพี่วิทย์ มารับ เพราะก่อนหน้านี้ก็เคยปั่นมาทานไก่ย่างแล้ว ค้างไว้แค่นี้ก่อน มันหมดจริง ๆ ยอม …………..
สุดท้ายพี่วิทย์ มารับ มันช่างโล่งโปร่ง ตรู..รอดแน่ /
ไม่รู้จะเริ่มต้นเล่ากับพี่ ๆ เพื่อน ๆ อย่างไรดี จะลงกระทู้เกรงว่าโง่ แล้วยังไม่เจียมบอดี้/ หรือขี้คุย…….. แต่สุดท้ายโง่ก็ยอม……เผื่อว่าอาจเป็นบทเรียนสำหรับใครบางคน ให้ได้สติว่า ข้อมูลต้องแน่นพอ ก่อนเดินทาง และปัญหาทุกอย่าง มีทางออกเสมอ และสิบปากว่าไม่เท่า 2 ตาเห็น…………..
ขอขอบคุณ อ.เอก ที่ช่วยเติมเต็มในข้อมูล และเป็นผู้อยู่เบื้องหลังในการเดินทางครั้งนี้
ขอบคุณเพื่อร่วมชีวิต พี่หมู พี่วิทย์ พี่อ้อย และสมาชิกครอบครัวผม ขอโทษด้วยที่ทำให้เป็นห่วง
ขอบคุณ โรงพยาบาลภูหลวง เจ้าหน้าที่ โดยเฉพาะ หัวหน้าพยาบาลห้องฉุกเฉิน ที่เอื้อเฟื้อ เป็นธุระเรื่องที่พัก
ขอบคุณ คุณโหน่ง ที่แนะนำเส้นทาง
ขอบคุณ ไทย เอ็ม ที บี ที่เอื้อเฟื้อสถานที่ถ่ายทอดประสบการณ์
ขอบคุณคุณพระคุณเจ้า คุณบิดามารดา เทวดาอารักษ์ เจ้าป่าเจ้าเขาที่ช่วยดูแลระหว่างการเดินทางมิให้มีอุปสรรคใด ๆ
พบกันใหม่เมื่อมีโอกาสครับ……….

[ลุงเอก]

พักเที่ยง แวะมาปรับแผนที่เส้นทางปั่น ตามรายงาน ครับ รวมระยะทาง 220 กม.

[googlemap=http://maps.google.co.th/maps?f=d&sourc ... tput=enbed]....Elka....[/googlemap]

[willy]

มองเห็นภาพเส้นทางครับพี่นิน เพราะผมก็เคยไปเส้นทางนั้น แต่เป็นนั่งรถยนต์ไป และก็ฝันอยากจะปั่นเส้นทางนี้เหลือเกิน ก็จะได้เก็บข้อมูลของพี่ไว้ โอกาสอันดีผมก็จะได้ลองปั่นดูบ้าง

ร้านก๋วยเตี๋ยวที่พี่นินแวะกินที่น้ำหนาวใช่ร้านหน้าสถานีตำรวจหรือเป่าครับ
เป็นร้านที่น่ารักมาก ผมสั่งก๋วยเตี๋ยวเส้นเล็กทุกอย่าง แม่ค้าเจ้าของร้านใส่ทั้งหมู เนื้อ ไก่ และสารพัดอาหารประเภทโปรตีน ทุกอย่างที่มีในร้านจริง ๆ ครับ เมื่อผมกินก๋วยเตี๋ยวชามพิเศษสักพัก ก็มีคนมาสั่งก๋วยเตี๋ยวเป็ด ซึ่งแม่ค้าบอกว่า "วันนี้โรงงานฆ่าเป็ดหยุด ไม่มีเป็ดขาย"

ผมได้ยินก็แอบยิ้มในใจ หุหุ นี่ถ้าโรงงานเป็ดไม่หยุด ผมต้องได้เนื้อเป็ดอีกแน่ ๆ ......

หากใครมีโอกาสไปน้ำหนาว กินก๋วยเตี๋ยวร้านหน้าโรงพักตำรวจดูนะครับ แล้วสั่งทุกอย่าง จะมีใครได้เหมือนผมบ้าง

สู้ ๆ ครับพี่นิน

[Elka]

เส้นทางแนะนำ สำหรับเสือ ที่กระหาย ในการเดินทาง...
มันเป็นเส้นทาง ในสมัยก่อน เขาใช้เดินเท้ากันครับ
ต้องวางแผน 3 วัน เพื่อให้ได้หยุด สัมผัส กับ วัฒนธรรม ข้างทาง
สำหรับผม มันเป็นเส้นทาง ที่เขาใช้ในการ เก็บและเสาะหา
ยา ที่เป็นสมุนไพร ของดั่งเดิม ชาว อีสาน ครับผม


[googlemap=http://maps.google.co.th/maps?f=d&sourc ... tput=embed]...Elka....[/googlemap]

[ninjapan]

มองเห็นภาพเส้นทางครับพี่นิน เพราะผมก็เคยไปเส้นทางนั้น แต่เป็นนั่งรถยนต์ไป และก็ฝันอยากจะปั่นเส้นทางนี้เหลือเกิน ก็จะได้เก็บข้อมูลของพี่ไว้ โอกาสอันดีผมก็จะได้ลองปั่นดูบ้าง

ร้านก๋วยเตี๋ยวที่พี่นินแวะกินที่น้ำหนาวใช่ร้านหน้าสถานีตำรวจหรือเป่าครับ
เป็นร้านที่น่ารักมาก ผมสั่งก๋วยเตี๋ยวเส้นเล็กทุกอย่าง แม่ค้าเจ้าของร้านใส่ทั้งหมู เนื้อ ไก่ และสารพัดอาหารประเภทโปรตีน ทุกอย่างที่มีในร้านจริง ๆ ครับ เมื่อผมกินก๋วยเตี๋ยวชามพิเศษสักพัก ก็มีคนมาสั่งก๋วยเตี๋ยวเป็ด ซึ่งแม่ค้าบอกว่า "วันนี้โรงงานฆ่าเป็ดหยุด ไม่มีเป็ดขาย"

ผมได้ยินก็แอบยิ้มในใจ หุหุ นี่ถ้าโรงงานเป็ดไม่หยุด ผมต้องได้เนื้อเป็ดอีกแน่ ๆ ......

หากใครมีโอกาสไปน้ำหนาว กินก๋วยเตี๋ยวร้านหน้าโรงพักตำรวจดูนะครับ แล้วสั่งทุกอย่าง จะมีใครได้เหมือนผมบ้าง

สู้ ๆ ครับพี่นิน

ขอบคุณครับ อ.กบ /ร้านก๋วยเตี๋ยวที่ว่าอยู่เลยสถานีตำรวจมาทางทิศเหนือครับ ฝั่งเดียวกับสถานีตำรวจ ที่นี่ขายหลายอย่าง /ถ้าจะลุยอย่าลืมเรียกด้วยนะครับ