ThaiMTB.com

สวัสดีครับลุงแดง ลุงเนตรและทุกท่าน

อาทิตย์ที่ผ่านมาได้ไปปั่นทริปประจำปีที่ราชบุรีและทำบุญ 3 วัด ที่ทางชมรมทำมาทุกปีครับ

โอวาทธรรมที่องค์หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ได้ ให้เป็นคติแก่หลวงปู่แหวน สุจิณโณ….

….มรรคผลไม่ได้ขึ้นอยู่กับนิกาย แต่มรรคผลขึ้นอยู่กับการปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ ตามธรรมวินัยที่พระพุทธเจ้าได้ทรงแนะนำสั่งสอนไว้แล้ว….

คำสอน : หลวงปู่แหวน สุจิณโณ วัดดอยแม่ปั๋ง จ.เชียงใหม่ ให้ไว้แก่ญาติโยม

อดีตก็เป็นทำเมา อนาคตก็เป็นทำเมา จิตดิ่งอยู่ในปัจจุบัน รู้อยู่ในปัจจุบัน ละอยู่ในปัจจุบันนี้ จึงเป็นพุทโธ เป็นธัมโม ปัจจุบันก็พอแล้ว อดีต และอนาคตไม่ต้องคำนึงถึง เกิด แก่ เจ็บ ตาย วัน คืน เดือน ปี สิ้นไป หมดไป อายุเราก็หมดไป สิ้นไป หมั่นบำเพ็ญจิต บำเพ็ญทาน รักษาศีล ภาวนาต่อไป

เราออกเดินทางอำลาหมู่บ้านป่าสักงามด้วยความอาลัยยิ่ง สำหรับผมแล้วถือได้ว่าป่าสักงามช่างสัปปายะสำหรับตัวเองมาก ตั้งแต่สมัยเด็ก ๆ ได้สัมผัสกับป่าไม้ ภูเขา ความวิเวก เสียงดนตรีของธรรมชาติมันมีมนต์ขลัง เมื่อโตขึ้นเข้ามาอยู่ในเมืองได้ซึมซับเอาสิ่งก่อสร้างต่าง ๆ ที่ขานรับเรียกกันว่า "เจริญ" ลืมป่าไปสักพักใหญ่ ๆ แต่ไม่นานจากอาชีพที่เป็น ตชด.ก็ต้องกลับเข้าไปสัมผัสกับป่าอีกครั้ง คราวนี้อยู่ยาวจนตัวเองกลายเป็นส่วนหนึ่งของป่า

มีโอกาสได้ไปเที่ยวเมืองที่คนทั้งหลายต่างชื่นชมว่า "ศิวิไลซ์" มีตึกรามบ้านช่องสูงเสียดฟ้า เช่นที่ สหรัฐอเมริกา ญี่ปุ่น ฯ ผมเกิดอาการช็อคหายใจขัดขึ้นมาทันที เขาเที่ยวกันสนุกสนานตรงกันข้ามกับผม อึดอัด ขัดข้อง หาความสุขไม่ได้เลย เมื่อมาสัมผัสกับบรรยากาศของป่าสักงาม พลันความสุขจากอดีตหวลกลับมา มันเป็นความสุขสุด ๆ

ช่วงที่ปั่นออกจากหมู่บ้านได้เห็นป้ายเขาประกาศขายที่ดิน จำนวน ๒ ไร่ ๙๙ ตาราววา พลันตัณหาเกิดขึ้นเร็วมาก รีบติดต่อไปตามเบอร์ที่เขาประกาศติดไว้ ใจคิดว่าคงไม่หนีหลักแสนผมคิดและตัดสินใจจะมาสร้างกระท่อมเล็ก ๆ อาศัยอยู่เพื่อปลีกวิเวก ที่ไหนได้ ๓ ล้านกว่า เอวังก็มีด้วยประการะฉะนี้ ความฝันละลายหายไป ตัณหาก็แห้งเหือดหายไป เหลือไว้แต่ปัจจุบัน พุทโธ ๆ ๆ ต่อไป

เมื่อครั้งที่ผมเองนั้นกำลังฝึกปฏิบัติธรรมใหม่ ๆ กับพ่อแม่ครูบาอาจารย์หลายท่าน เคยได้รับฟังเรื่องของเทวดาที่ลงมาสนทนาและขอฟังเทศน์จากพระอาจารย์อยู่เสมอ ๆ ซึ่งถือว่าผมเป็นคนโชคดีมาก ๆ ปรกติแล้วครูบาอาจารย์จะไม่เอ่ยเรื่องนี้เด็ดขาดกับผู้ใด ผมคงมีวาสนาที่จะพ้นจากทุกข์ในวันใดวันหนึ่งเป็นแน่เมื่อผมมาอ่านคำสอนที่หลวงปู่ดุลย์ อตุโล ที่ฝากไว้มีเรื่อง ไม่ตามใจผู้ถาม ก็ขอถือโอกาสเกริ่นไว้ว่า เทวดาลงมาสนทนากับหลวงปู่จริง ๆ

ไม่ตามใจผู้ถาม

ผู้ที่อยู่เฝ้ารักษาพยาบาลหลวงปู่ ที่โรงพยาบาลจุฬา ฯ ในรอบดึกมีจำนวนหลายท่านด้วยกัน เขาเหล่านั้นมีความสงสัยและอัศจรรย์ใจอย่างยิ่ง โดยที่สังเกตุเห็นว่า บางวันพอเวลาดึกสงัดตีหนึ่งผ่านไปแล้ว ได้ยินหลวงปู่อธิบายธรรมะนานประมาณสิบกว่านาที แล้วสวดยถาให้พร ทำเหมือนหนึ่งมีผู้มารับฟังอยู่เฉพาะหน้าเป็นจำนวนมาก ครั้นจะถามพฤติการที่หลวงปู่ทำเช่นนั้นก็ไม่กล้าถาม ต่อเมื่อเห็นหลวงปู่ทำเช่นนั้นหลายครั้ง ก็ทนสงสัยไม่ได้ จึงพากันถามหลวงปู่ตามลักษณการนั้น ฯ หลวงปู่จึงบอกว่า

ความสงสัยและคำถามเหล่านี้ มันไม่ใช่แนวปฏิบัติธรรม"

บุญบารมีไม่ถึงรับรองได้ครูบาอาจารย์ท่านไม่ตามใจแน่นอน อยากรู้อยากเห็นเรื่องแบบนี้ต้องปฏิบัติเอาครับ เมื่อเราปฏิบัติอย่างเคร่งจริงจังจนแน่ใจปักใจ นั่นล่ะครับครูบาอาจารย์ท่านจึงจะแนะนำและเล่าเรื่องประเภทนี้ให้เราฟัง ท่านไม่ต้องสงสัยครับ เรื่องแบบนี้ถือว่า เด็ก ๆ มีมากกว่านี้อีก

อรุณสวัสดิ์ครับลุงแดง ลุงเนตรและทุกท่าน

พ่อตาผมที่เป็น ตชด. ตอนที่เจอกันครั้งแรกแกอยู่ ปปส.ก็อยู่จนเกษียณครับ แต่แกก็เคยเล่าให้ฟังครับว่าเมื่อก่อนก็อยู่ตามชายแดน รบกับผกค.ในหลายจังหวัดทางภาคอีสาน ฟังแล้วก็ตื่นเต้นตามไปด้วย

ลุงเนตร เขียน:..สวัสดีครับ น้องแดง หลานนก และท่านอื่น ๆ ที่เข้ามาเก็บเกี่ยวสิ่งดี ๆ ขอบคุณมากครับ สำหรับสิ่งดี ๆ ที่นำมาให้ไว้เป็นวิทยาทาน..

NOKNICE เขียน:อรุณสวัสดิ์ครับลุงแดง ลุงเนตรและทุกท่าน พ่อตาผมที่เป็น ตชด. ตอนที่เจอกันครั้งแรกแกอยู่ ปปส.ก็อยู่จนเกษียณครับ แต่แกก็เคยเล่าให้ฟังครับว่าเมื่อก่อนก็อยู่ตามชายแดน รบกับผกค.ในหลายจังหวัดทางภาคอีสาน ฟังแล้วก็ตื่นเต้นตามไปด้วย

สวัสดียามเย็น พี่เนตร หลานนกและท่านที่ผู้มีเกียรติที่เคารพทุกท่านครับ หายไป ๕ คืนกับอีก ๖ วัน ไป กทม.เพื่อกราบพระบรมศพและตระเวนไหว้พระในเมืองกรุง กลับถึงบ้านในเช้าวันนี้ ( ๔ ก.ย.๖๐) เวลา ๐๗.๑๕ น.โดยขบวนรถไฟใหม่ที่ชื่ออุตรวิถี นั่ง นอน สบายเย็นช่ำ ดีใจครับที่บ้านเมืองเรามีการคมนาคมทางเลือกหลากหลาย สำหรับรายละเอียดรีวิวบันทึกความจำเห็นทีจะต้องพิจารณาว่า ควจจะเดินเรื่องแบบไหนอย่างไร ท่านที่สนใจก็ติดตามนะครับ มีอุดมคติว่าเมื่อมีผู้ให้เกียรติติดตาม เรายิ่งจะต้องเสาะหาสิ่งที่มีประโยชน์นำมาเสนอให้ได้สาระความรู้ความสนุกสนาน เรียกว่าไม่เสียเที่ยวที่สละเวลาเข้ามาตามติด ผมได้แง่คิด มุมมอง กับบ้านเมืองของเราในการไป กทม.ครั้งนี้หลากหลายจะพยายามนำมาเล่าสู่กันฟังครับ

สวัสดีครับลุงแดงและทุกท่าน

ยินดีกับการได้เข้าไปกราบสรีระพระองค์ท่านด้วยครับ

อรุณสวัสดิ์ครับ พี่เนตรหลานนกและท่านผู้มีเกียรติทุกท่าน ก่อนอื่นต้องกราบขอบพระคุณคำชมของพี่เนตรเป็นอย่างสูง อยากบอกว่า..ลึก ๆ แล้วผมเสียใจที่สมัยเด็ก ๆ ผมไม่ได้เรียนเอกไทย ผมสนใจแต่ภาษาต่างประเทศ สุดท้ายจริง ๆ แล้วเราก็ต้องหันกลับมาใช้ภาษาไทยของเราไปจนตาย ชื่นชมคนที่คิดค้นภาษาไทย ให้ "งอ.งู (ง)" มาก่อน "ฉอ.ฉิ่ง (ฉ)" คือ โง่ แล้วจึง ฉลาด ฝากถึงคนรุ่นหลัง ๆ ครับอย่าเอาเยี่ยงอย่างผมคน"โง่" ถ้าผมเรียนเอกไทยบัดนี้เวลานี้ ผมอาจเป็นนักประพันธ์โด่งดังเหมือนดังที่พี่เนตรท่านชมผม..เสียดาย..เสียดาย. ขอบคุณครับพี่อย่างน้อยก็เป็นกำลังใจซึ่งกันและกันครับ.(พี่คือกำลังใจผมเสมอ ๆ )

ง่าย แต่ทำได้ยาก เช้านี้เรามาศึกษาธรรมะกันสักหัวข้อครับ แต่ก่อนแต่ไรการฝึกปฏิบัติพ่อ แม่ ครูบาอาจารย์ ท่านจะกำชับเสมอ ๆ ว่า อย่าส่งจิตออกนอก ๆ ซึ่งผมก็พยายามฝึกบอกตรง ๆ ครับว่ามันยากกกกก..แต่สุดท้ายก็ไม่เหลือบ่ากว่าแรงที่..มนุษย์..ซึ่งเป็นสัตว์ประเสริฐจะฝึกได้ ในที่สุดผมก็สามารถฝึกผ่านจนได้ เมื่อผมอ่านพบคำสอนของหลวงปู่เรื่อง "อย่างส่งจิตออกนอก" ก็ถือโอกาสนำมาเสนอให้พิจารณากันครับ...

คณะของคุณดวงพร ธารีฉัตร จากสถานีวิทยุทหารอากาศ ๐๑ บางซื่อ นำโดย คุณอาคม ทันนิเทศ เดินทางไปถวายผ้าป่าและกราบนมัสการครูบาอาจารย์ตามสำนักต่าง ๆ ทางภาคอีสาน ได้แวะกราบนมัสการหลวงปู่ หลังจากถวายผ้าป่า ถวายจัตตุปัจจัยไทยทานแด่หลวงปู่ และรับวัตถุมงคลเป็นที่ระลึกจากท่านแล้ว ต่างคนต่างก็ออกตลาดไปบ้าง พักผ่อนตามอัธยาศัยบ้าง

มีอยู่กลุ่มหนึ่งประมาณ สี่ห้าคน เข้าไปกราบให้หลวงปู่แนะนำวิธีปฏิบัติง่าย ๆ เพื่อแก้ไขความทุกข์ความกลุ้มใจ ซึ่งมักจะเกิดขึ้นเป็นประจำ ว่าควรปฏิบัติอย่างไรจึงได้ผลเร็วที่สุด ฯ หลวงปู่ตอบ "อย่าส่งจิตออกนอก"

สวัสดีครับลุงแดง ลุงเนตรและทุกท่าน

สวัสดีครับผม กันตพัฒน์ ชื่อเล่นว่า เอ ...ก่อนอื่นผมขอโมทนาสาธุ...กับบุญที่ลุงแดงได้นำมาเผยแพร่ให้กับทุกคน พอเห็นชื่อ...จักรยานธุดงค์...ผมก็ไม่ลังเลเลยที่จะเขามาดูและก็จะขอติดตามต่อไปครับ

...ตัวผมเองเพิ่งได้มีโอกาศทำตามฝันของตัวเองที่อยากจะออกเดินทางไปแสวงบุญด้วยสองขาของตัวเองตามที่ต่างๆทั้งวัดเก่าและวัดใหม่แต่ด้วยความจำกัดในเรื่องของเงินเลยตั้งต้นด้วยการหาเพื่อนคู่ขามือ3มาได้หนึ่งคันครับคือเจ้า DG FX03 ผมจับมาใส่ตะแกรงหลังทัวร์ริ่ง และล่าสุดได้ไปอยุธยาเพราะอยากไปกราบหลวงปู่ดู่ที่วัดสะแก แล้วต่อด้วยการปั่นชมเมืองเก่าอยุธยาและวัดวาอารามเก่าๆที่มีคุณค่า ในอนาคตถ้ามีโอกาศตัวผมเองก็อยากจะออกเดินทางไปในที่ต่างๆเหมือนกับลุงครับเพื่อหาความสงบสุข
...การที่ผมได้ปั่นจักรยานไปเพื่อแสวงหาสัจธรรมชีวิตทำให้ผมทราบได้ว่าในระหว่างการเดินทาง...ตัวเรานี้เต็มไปด้วยความทุกข์ หิวก็ทุกข์ อิ่มก็ทุกข์ เจ็บก็ทุกข์ ปวดก็ทุกข์ แต่เราสามารถเอาชนะความทุกข์ทั้งหมดได้ด้วยจิตใจที่แน่วแน่เท่านั้น

(ผิดพลาดประการณ์ใดขออภัยด้วยนะครับ)ขอบคุณครับ

ขออนุญาตแนะนำตัวครับ นายกันตพัฒน์ ชื่อเล่นว่า เอ ครับ อายุตอนนี้ก็ 35 ปีครับ ดีใจมากๆครับที่ได้เจอกระทู้นี้

อรุณสวัสดิ์พี่เนตรหลานนกและทุก ๆ ท่านที่เคารพครับ เช้านี้ผมได้หลานใหม่อีกหนึ่งคนแล้วครับ ดีใจจังเลยดีใจจริง ๆ ครับ และขอต้อนรับหลาน เอ คุณ กัณตพัฒน์ สวัสดีครับคุณหลานเอ ดูหน้าตาหลานในภาพแล้วรุ่นราวคราวเดียวกับลูกชายลุงแน่นอน หลานพูดถูกนะปั่นจักรยานใครบ้างที่จะเห็นว่าเป็น "สุข" มันทุกข์ทั้งนั้น แต่เมื่อเราสามารถทนกับมันได้จนที่สุดแล้ว ทุกข์มันก็มลายหายไปเอง ดังคำกล่าวที่ว่า "ความทุกข์ที่เกินทน จะทำคนให้ทนทาน" และหวังใจว่าจะติดตามกันไปตลอดนะครับ เช้านี้มีธรรมะของหลวงปู่ดู่มาฝากครับ

อุเบกขาธรรม

การอยากชวนคนมาวัด มาปฏิบัติให้มาก ๆโดยลืมดูพื้นฐานจิตใจของบุคคลที่กำลังจะชวนว่า เขามีความสนใจมากน้อยเพียงใด หลวงปู่ท่านบอกว่า ให้ระวังให้ดีจะเป็นบาป เปรียบเสมือนกับการจุดไฟไว้ตรงกลางระหว่างคน 2 คน ถ้าเราเอาธรรมะไปชวนเขา เขาไม่เห็นด้วย ปรามาสธรรมนี้ซึ่งเป็นธรรมของพระพุทธเจ้า ก็เท่ากับเราเป็นคนก่อแล้วเขาเป็นคนจุดไฟ บาปทั้งคู่ เรียกว่า เมตตาพาตกเหว

หลวงปู่ได้ยกอุทาหรณ์ สอนต่อว่า เหมือนกับมีชายคนหนึ่งตกอยู่ในเหวลึก มีผู้จะมาช่วย คนที่หนึ่งมีเมตตาจะมาช่วย เอาเชือกดึงขึ้นจากเหว ดึงไม่ไหวจึงตกลงไปในเหวเหมือนกัน คนที่สองมีกรุณษมาช่วยถึงอีก ก็ตกลงเหวอีก คนที่สามมีมุทิตามาช่วยดึงอีกก็พลาดตกเหวอีกเช่นกัน คนที่สี่สุดท้ายเป็นผู้มีอุเบกขาธรรมเห็นว่าเหวนี้ลึกเกินกว่ากำลังของตนที่จะช่วย ก็มิได้ทำประการใดทั้งๆ ที่จิตใจก็มีเมตตาธรรมที่จะช่วยเหลืออยู่ คนสุดท้ายนี้จึงรอดชีวิตจากการตกเหวตามเพราะ อุเบกขาธรรมนี้แล