ThaiMTB.com

เฮียหายไปไหนหวา

คือน้ำผึ้ง คือน้ำตา คือยาพิษ
คือหยาดน้ำอมฤทธ์ อันชื่นชุ่ม
คือเกษร คือดอกไม้ คือไฟรุม
คือความกลุ้ม คือความฝัน นั่นล่ะ "รัก"

ผู้ประพัน: เจ้ "สินี เต็มสงสัย"(น่าจะอักษรศาตร์จุฬา)
ผู้เผยแพร่: หนังสือเครือ "The Guitar"ของพี่"เล็ก วงศ์สว่าง"

เจอตั้งแต่ อยู่มัธยม จนอายุ 62 ยังจำได้ไม่เคยลืม

Hallo ..ห้องนี้ไม่ได้มาเยือนนานแล้วนะเนี่ย หายไปไหนกันหมดเอ่ย มีใครอยู๋บ้างเปล่าคะ

เหมียว เขียน:Hallo ..ห้องนี้ไม่ได้มาเยือนนานแล้วนะเนี่ย หายไปไหนกันหมดเอ่ย มีใครอยู๋บ้างเปล่าคะ

ยังมีชีวิตอยู่เช่นเดิม
สิ่งเพิ่มเติมคือแก่ลง
และสักวันคงเป็นผุยผง
คงไม่อยู่ยืนยง..คงกระพันธ์

คุณเหมียวล่ะ..เป็นเช่นไรบ้าง
กาลเวลาอาจทำห่าง แต่ไม่หดหาย
ยังคงคิดถึงเสมอ ไม่เคยห่างไป
หากว่าว่างก็เข้ามาหากันได้...มาแต่งกลอนเล่นกัน

สุขสบายดีไหม sakalot
เราไม่เคยบอยคอท คิดถึงเสมอ
หายไปไหนทำไม ไม่เคยพบเจอะเจอ
รู้ไหมใจยังพร่ำเพ้อคิดถึง ทุกวี่วัน ...โอ๊ยยยย 5555