เราปั่นไปหาอะไร?

[สส]

ฟังเพลงแล้วทั้งซึ้งทั้งเพลินทั้งทึ่งว่าศิลปินเขาช่างรังสรรค์เลิศเลอ พูดให้เข้าสมัยก็ว่า ...เขาเอาสมองส่วนไหนมาคิด...
แต่มันก็แล้วแต่คนเสพเองด้วย เช่น

"...ทะเลใจ..." ผู้คนวิ่งวุ่นกันอยู่ไม่มีที่สุดจนตายก็เพราะใจของตนเอง ดังตกอยู่ในทะเล ..ทะเลใจ..
"...ชีวิตมีวันสิ้น คนไม่มีวันพอ..." กี่หมื่นแสนปี คนก็เกิดก็ตายไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้า แต่ความอยากตันหาของคนไม่เคยเหือดหายไปจากโลกเลยแม้สักวัน
"...อย่าทำเป็นเล่นเอาจริงๆเดี๋ยวจะไม่ไหว เดี๋ยวจะลืมตัวไปว่า จะหยิบยอดเมฆมาจิ้มน้ำพริก..." อย่าปล่อยใจตามกิเลสตันหานัก ติดแล้วหลงแล้ว ชีวิตจะเดือดร้อนเอาไม่อยู่
"...เรือรักกระดาษ..." คำว่า กาม ไม่ใช่แค่เรื่องกายเรื่องเพศเท่านั้น แต่รวมทุกสิ่งที่คนเราเสพได้ทาง ตา-หู-จมูก-ลิ้น-สัมผัส-และใจ ซึ่งไม่ถาวร ได้ลิ้มวันนี้ใช่ว่าจะอิ่มไปเป็นปี ดังนั้นจึงเวียนหาเสพอีกและแต่งเติมให้พิเศษพิสดารไปอีก นี่แหละคือกิเลสตันหาอุปาทาน วัฎฎะ
"...ฉันนั้นก็คล้ายใบไผ่ คืนวันมันแค่อ่อนไหว เป็นเชื้อไหม้ให้ไฟอย่างเธอ..." แค่ขยายคำว่า เธอ ให้เป็นกามโลกีเป็นลาภยศสรรเสริญ เราก็เป็นเชื้อไหม้ให้แก่มันทุกคืนวันไป
"...มนุษย์นี้หนอ อ่อนแอเกินกว่าสัตว์ใด ผูกพันความเชื่องมงาย..." วัตถุของขลังของมงคล หาได้สำคัญ อ่อนแอก็เพราะใจ ไม่หวาดหวั่นก็เพราะใจต่างหาก

[สส]

http://www.youtube.com/watch?v=9BJ8jGZiKRk

ชาติเชื้อแมงเม่า จะบินไปแล้ว

หลังสงกรานต์จะมาต่อครับ

[Cold Forest Jim]

กลับมารึยังครับ

[น้องเฝือก]

แรกๆ ผมก็ปั่นอย่างขาดสติ ..หาจุดยืนไม่พบ ..แต่พอเรามีสติ เราจะรู้เองครับ ว่าเราต้องการอะไร ..ที่แท้จริง

16 ปีของการปั่น มันทำให้เราได้เข้าใจอะไรๆ หลายอย่างมากทีเดียวครับ

[mk_noo]

หัดเล่นจักรยานเมื่อปี 2540 ซื้อมาผิดไซด์บ้าง เมื่อก่อนแค่ราคาหมื่นต้นๆก็เสียดายตังค์แล้ว ทีแรกปั่นอยู่คนเดียว
เล่นจริงเมื่อปี 2550 เริ่มมีเพื่อนในกลุ่ม. มีเพื่อนต่างกลุ่ม เริ่มออกต่างถิ่นบ่อยขึ้น. อกทริปไปกับเพื่อนต่างกลุ่ม
ซื้อรถราคาแพง เพื่อตามเขาได้ทัน รู้เรื่องรถจักรยานมากขึ้น เข้ากลุ่มสนทนากับเขาได้ ออกทริปไปไกลๆต่างจังหวัด
การไปทริปคนจำนวนมากๆต่างกลุ่มต่างถิ่นมาเจอกัน. ต่างคนต่างจิต. ต่างใจ นานาจิตตัง. การสร้างความเข้าใจกันก็ยาก
แม้แต่ในกลุ่มเดียวกันยังเคืองกัน. สุดท้ายก็แยกแตกเป็นกลุ่มย่อย. คำถามว่า "ปั่นไปหาอะไร"...... ได้อะไรจากการปั่น
หลายท่านน่าจะมีคำตอบของตนเอง...
---ผมยังปั่นอยู่ทุกวัน. เพราะมันตกผลึก..ใจมันรักจักรยาน. ชอบเก็บสะสม..
ปัจจุบันในกลุ่มที่ปั่นด้วยกันมี 5 คน ที่ตกผลึกเดียวกัน แต่บางคนก็ไปไกลไม่ได้ ส่วนตัวเองชอบเที่ยวทัวริ่ง. ก็ได้เพื่อนที่เคยปั่นในกลุ่มใหญ่
จากข้างต้นบางคนที่ชอบเหมือนกัน
จากคำถามตามกระทู้. ถ้าเป็นคำตอบผม
1.ปั่นเพราะรักชอบจักรยานหลงเสน่ห์จักรยาน
2.ตกผลึกเป็นกิจวัตรประจำวันของเรา
3.ได้เพื่อนและในขณะเดียวกันก็เสียเพื่อนไปเหมือนกัน

[thongchai4388]

เป็นคำถามที่ดีมากครับ ปั่นแล้วได้อะไร แต่ที่รุุู้ๆไม่มีเงินปั่นจักรยานไม่ได้ครับ อั่นนี้จริงปะ แม้แต่มีเงินยั่งโดนหลอก ครับ ปล

[สส]

ขอบคุณทุกโพสท์ครับที่ช่วยเพิ่มมุมมองและอรรถประโยชน์

ผมเพิ่งกลับมาถึงสี่ทุ่มครึ่งครับ ปั่นกลับบ้านเก่าไปหาพ่อแม่ที่สุินทร์และกลับอยุธยา ขาไปปั่นสองคนกับน้องใหม่สามวันกว่า ขากลับคนเดียวสองวันเท่าเดิมถึงดึกเหมือนเดิม และตัดความตั้งใจที่จะไปแพร่ออกไป อาจจะเพราะรู้ตัวว่ามันเกิน(ความจำเป็น)ไปมาก
ทั้งในแง่การออกกำลังกาย ก็เกินเยอะ
การวางภาระไปอยู่กับจิตใจตนเองก็เกินไปเยอะ เพราะที่จริงทำที่ไหนก็ได้ ไม่ต้องไปไกลไปนานก็ได้
เรื่องค่าใช้จ่าย ลองคิดง่ายๆ ถ้าเปิดร้านสมมุติได้กำไรวันล่ะ 500 ปั่นไปจ่ายวันละ 500 เหมือนกัน รวมแล้ว 1000 เจ็ดวันก็ 7000 ไม่น้อยเลย
ยังคิดอยู่ว่าจ่ายค่าอะไร? ได้ประโยชน์ชัดเจนคุ้มค่า? หรือว่าเสียไปเพราะตันหาความอยากความชอบความติด???

[เสือวงศ์]

หาสิ่งใหม่ๆเพื่อนใหม่ให้รางวัลกับชีวิตไปโลด

[Cold Forest Jim]

ยินดีด้วยครับ พี่เสือ

[ลุงสุวัฒน์]

เป็นคำถามที่ดีมากครับ ปั่นแล้วได้อะไร แต่ที่รุุู้ๆไม่มีเงินปั่นจักรยานไม่ได้ครับ อั่นนี้จริงปะ แม้แต่มีเงินยั่งโดนหลอก ครับ ปล

ไม่มีเงินปั่นจักรยานไม่ได้นั้น อาจจะไม่จริงเสมอไป เพราะเคยให้ยืมหรือให้เลยก็เคย และเขาก็เคยเอามาคืน จักรยานราคาถูกๆ ก็มี บางกลุ่มบางสมาคมก็ซื้อจักรยานแจกน้องๆนักเรียน
ส่วนมีเงินยังโดนหลอกนั้นอาจจะจริง ก็ไปให้เขาหลอกนี่ครับ แต่ก็คงไม่หลายครั้ง

[สส]

...ไม่เคยเกรงกลัวความร้อนของไฟ แค่เพียงอยากทำอย่างใจต้องการ ความหวังที่รอมานาน คือการบินเข้ากองไฟ...

เพลง ช่างแดกดัน(สกิดเตือน)คนเราได้ไพเราะเหลือเกิน

[สส]

ผมพยายามจัดทำแบบขึ้นมาเพื่อใช้ดูว่าเราปั่นไปถึงไหนแล้ว เราอยู่ตรงไหน ได้เสียอะไรไปบ้าง เท่าไร คุ้มหรือไม่ ทำไปเพื่ออะไร เพราะอะไร



ลองดู

ระดับ-1 เรื่องปากท้อง/รูปธรรม เป็นความจำเป็นพื้นฐานในการดำรงค์ชีวิตหรือจะเรียกปัจจัยสี่ก็ได้ ค่าใช้จ่ายที่สมเหตุสมผลก็น่าจะ ซื้อจักรยานคันละ 10,000 อุปกรณ์ 3,000 ใช้เวลาวันละครึ่งชั่วโมงหรือวันละชั่วโมงวันเว้นวันสำหรับเหตุผลเรื่องออกกำลังกาย ลดค่าใช้จ่ายด้วยถ้าเอาไปใช้งานรวมทั้งลดค่ารักษาโรค สะดวกขึ้นในการเดินทางการไปทำธุระที่เหมาะสมบางกรณีบางคน เป็นแบบอย่างที่ดีในครอบครัวและสังคม ลดมลพิษไปด้วย รวมทั้งได้รับผลทางด้านจิตใจในระดับที่สองไปได้อีกหลายข้อด้วย การลงทุนและการปั่นในระดับนี้ผมขอเทียบเคียงกับคำว่าการเป็นอยู่หรือดำเนินชีวิตแบบ "พอเพียง"

ระดับ-2 เรื่องทางจิตใจ/นามธรรม เมื่อเราปั่นแบบระดับที่หนึ่งแล้วมันยังไม่พอ ใจของเรามันอยากอะไรไปมากกว่านั้น อาจจะปั่นในหรือไปต่างประเทศก็ตาม จักรยานที่พอเหมาะก็คันละ 20,000 อุปกรณ์ 10,000 ใช้เวลาปีละ 15 วัน ค่าใช้จ่าย 10,000 ต่อปี การปั่นในระดับนี้ไม่ใช่ความจำเป็นในการดำรงชีวิต หมายความว่าเราไม่ปั่นก็ไม่ได้เสียหายอะไรแถมจะดีกว่าอีกด้วย แต่มันเป็นความอยากความชอบความสุขความสะใจความพอใจความอะไรก็ตามจากจิตใจเป็นการเสพหรือการบริโภคทางใจ ซึ่งผมขอเทียบเคีงกับความหมายของคำว่าสังคมแบบ "บริโภคนิยม" ก็คือสังคมทุกวันนี้

ระดับ-3 เรื่องสมถะหรือหลุดพ้นไปเลย หลุดพ้นจากอะไร? หลุดพ้นจากการยึดติดยึดมั่นถือมั่นความทะยานอยากอย่างในระดับ-2 จะเหลือบ้างก็เป็นเรื่องในระดับ-1 แต่ทำไปเพื่อความจำเป็นในการดำรงค์ชีพเท่านั้น ยกตัวอย่างเช่น ปั่นไปทำงาน ปั่นน้ำรดผัด เป็นต้น ซึ่งก็ยังได้กำลังกาย เพลิดเพลิน คลายเคียด สะดวก ลดมลพิษ ลดค่าใช้จ่าย ด้วยอยู่ดี

ผลในทางลบหรือโทษของมันก็ย่อมมีคู่กันกับประโยชน์อย่างแน่นอน อย่างสุภาษิตที่ว่า สิ่งใดมีคุณอนันต์ก็มีโทษมหันต์ ด้านขวามือคือโทษที่เกิดขึ้นควบคู่ไปด้วยเสมอ เช่นเราจ่ายเรื่องจักรยานไป 10,000 ถ้ามองมุมกลับก็คือเราเสียเงินไป 10,000 ซึ่งอาจจะเอาไปใช้ประโยชน์อย่างอื่นที่จำเป็นกว่าก็ได้ การปั่นไปหนึ่งวันก็คือเสียเวลาไปหนึ่งวันซึ่งอาจเอาไปทำอย่างอื่นที่เป็นประโยชน์ได้เช่นกัน การปั่นจักรยานไม่เกิดมลพิษทางกลิ่น สารพิษ สารก่อโลกร้อน เสียง แต่ก็ต้องตั้งโรงงานผลิตซึ่งเปลืองทรัพยากร ทำลายธรรมชาติ ก่อเกิดมลพิษ เกิดขยะ ต่างๆเหล่านี้ไม่น้อยเช่นกัน

ของผม ตรวจสอบประวัติและความประพฤติแล้วเลยกลุ่มที่หนึ่งไป เช่น ค่าจักรยาน ผมหมดไป 250,000 หักทุนของกลุ่มที่หนึ่งออกไป 10,000 เหลือ 240,000 นี่ยังไม่รวมค่าใช้จ่ายแต่ละวันแต่ละทริปที่ปั่น ซึ่งแสดงให้เห็นว่าผมทำไปเพราะ/เพื่อกลุ่มสองหรือสาม แต่ในกลุ่มที่สามนั้นมันไม่ใช่เรื่องหยาบๆเรื่องง่ายๆ คนที่ยังขับเคลื่อนชีวิตด้วยความอยากความชอบชังรักเกลียดหลงไหลอยู่เต็มจิตใจและยังอยู่ในสังคมบริโภคนิยมอย่างผม ที่ไหนจะไปถึงกลุ่มสามได้ งั้นก็ตกอยู่ที่กลุ่มสองนั่นแหละ ตีซะว่าเพื่อระดับ-1 9% เพื่อระดับ-2 90% อีก 1% ขอโมเมว่าเพื่อระดับ-3 เพื่อเป็นกำลังใจแกตัวเอง และแน่นอนนอกจากจะเกิดโทษแก่ตัวผมเองดังเรื่องเสียเงินตามที่กล่าวข้างต้นแล้ว ยังเกิดโทษอื่นอีกต่อตัวผม ต่อคนรอบข้าง ต่อสังคม และต่อโลกใบนี้อีกด้วย

[สส]

ผมปั่นมาเจ็ดปี

ถ้าผมรู้จักคิดและทำอย่างสมควรตามหลักพอเพียงก็ควรจะสูญเสียไป
ค่าจักรยาน 10,000
อุปกรณ์ 3,000
ใช้เวลาวันละชั่วโมงเว้นวัน อาจมีทั้งวันบ้างนานๆที
ค่าใช้ เป็๋นไปตามปกติไม่มีอะไรเพิ่มขึ้น
รวมเจ็ดปี 10,000+3,000 = 13,000 บาท

ถ้าผมต้องการมากกว่าความพอเพียง คือบริโภคทางใจด้วยตามสังคมบริโภคนิยมอย่างปัจจุบัน แต่ยังรู้จักคิด ผมน่าจะสูญเสียไป
ค่าจักรยาน 20,000
อุปกรณ์ 10,000
ใชเ้วลารวม 15 วันต่อปี
ค่าใช้จ่าย 10,000 ต่อปี
รวมเจ็ดปี = 20,000+10,000+(10,000 x 7) = 100,000 บาท

แต่นี่อะไร ผมสูญเสียเงินไปถึงราว 500,000 บาท และที่ผมปั่นตอนแรกก็เพื่อประโยชน์ในระดับที่หนึ่งแล้วก็ต่อมาระดับที่สอง ตอนนี้หลักๆน่าจะติดอยู่ที่ ความสุข สนุก และก็ ลุ่มหลงมัวเมา



ผมเดินมาถึงตรงนี้ได้อย่างไร?

[สส]

เพื่อให้ได้ความสุข เพื่อความพอใจ แบบนี่ เท่านี้ เจ็ดปี จ่ายแสนเดียวก็ได้นี่
เพราะอะไรจึงเสียไปถึงห้าแสนล่ะ?

[จำรัส ละหานทราย]

ก่อนมาหลงไหลกับจักรยานหมดไปเป็นหลักแสน ก็หมดไปกับอย่างอื่นที่หลงเข้าไปจำนวนไม่น้อย แต่กับจักรยานสิ่งที่ได้มา(สุขภาพกาย ใจ เพื่อน ฯ)ที่ได้รับ แม้อยู่บ้านมีรายได้เพิ่มเป็นล้าน หรือหลายล้าน จะได้หรือเปล่า ผมว่าคุ้มค่าแล้ว ที่ผ่านมาเลยลืมไปหมด ตอนนี้ก็ใช้จักรยานหลักพัน ปั่นแบบเพียงพอครับ