ทรมานบันเทิงภาค มั่วๆไป ห้วยโก๋น-ปากห้วยยาง-หลวงพระบาง

[rtx]

มาเช็คอิน
แบบนี้คงอีกนานว่ะ แค่ทุกวันนี้ปั่นจักรยานประจำวันยังต้องรีบๆเลย
แถมทัวร์ริ่งเต็มรูปแบบอย่างนี้ต้องเพิ่มอีกหลายอย่าง

ที่สำคัญ ผบ.ยอมปล่อยให้มารึเปล่านั่นเป็นปัญหาคลาสสิคของชาวจักรยานเลยนะ 5555

[rtx]

มาต่อกันครับปั่นมายังไม่จบการปั่นวันแรกเลย กะวันนี้จะไปให้ถึงปากห้วยยาง เหลือระยะทาง 30 โล เริ่มเข้าโมทของจริงครับ ทางดอยดินหินลอย

ขึ้นภูมานิดหนึ่งมองเห็นหมู่บ้านอยู่ด้าน ที่จริงไม่นิดละครับหนักเอาการอยู่ครับ



เส้นทางเป็นงูเลื้อยขึ้นเขาสนุกแน่ๆ



กระโดดลงแวะถ่ายรูปหน่อย 5555 เกียรหมด



เลื้อยขึ้นไปต่อครับ




เห็นเสาไฟฟ้าไหมครับใครไม่เคยมาทางนี้รีบมานะครับ เห็นแว่วๆว่าเขาจะปูยาง



ไม่ว่าดินจะสีเหลืองหรือแดงมันก็เคลือบหินลอยไว้ข้างใน ทางขึ้นไม่เท่าไหร่ ทางลงเดี๋ยวเจอกันครับ

[rtx]

คนที่ขายน้ำที่ทางแยกบอกว่าทางไซยะบุร๊ดีๆทำไมไม่ไปทางนั้น 5555 ผมจะไปทางนีี้แหละ



มาได้ 57 โล แล้วเหลืออีกประมาณ 20 โล ตายละตรู บ่าย 3 กว่าแล้ว



เห็นบ้านบนดอยก็ต้องเห็นเด็กๆกำลังแบกดอกไม้กวาดกลับบ้าน !!!!! เฮ้ยเขากลับเข้าบ้านกันแล้ว
แล้ว ตรูละที่พักก็ยังไม่มีเหลืออีก เกือบ 20 โล



หน้าตาบ่งบอกถึงความกังวลในใจว่า ตรูจะถึงกี่โมงฟระ!!! มืดหรือเปล่าเนี่ย



นึกถึงกลุ่มอกาลิโกมืดเหรอ ไม่เห็นเป็นไร มืดก็เปิดไฟไปต่อได้ เลื้อยขึ้นดอยต่อครับ



เหลืออีกนิดเดียวจะพ้นเนิน เกียรหมดอีกแล้ว พักถ่ายรูปก่อนวุ้ย แล้วที่เหลือค่อยเข็นต่อ 5555



เย็นแล้วเช็คระยะทางหน่อยสิ พระเจ้ามาได้เพิ่มแค่ 3 โล

[rtx]

เห็นเงาไม้บ่งบอกว่าเวลางวดลงทุกที



รถอีแต๊กปิ๊กบ้านแล้ว



เกียรหมดเข็นอีกแล้วเหรอ



ขึ้นอีกแล้วยังไม่ถึงยอดดอยซะที จากกราฟต้องขึ้นมาเรื่อยๆจากหงษาประมาณ 20 กว่าโล จากนั้นถึงจะลงอีก 10 โลถึงปากห้วยยาง



เห็นคนกำลังเก็บดอกไม้กวาดที่ตากไว้ น่าจะเจอหมู่บ้านบนดอย



เจอจริงๆด้วย



หมู่บ้านนี้อยู่ที่กม. 63 จากด่านห้วยโก๋นมานะครับ



ไปต่อ



ที่กิโลเมตรที่ 64 จากห้วยโก๋น



เห็นอีกหมู่บ้านหนึ่ง

[rtx]

เด็กน้อยน่ารักดูมีความสุขไม่ต้องกังวลสิ่งใด ตกเย็นวิ่งเล่นไม่ต้องวิ่งไปเรียนพิเศษเหมือนเด็กบ้านเรา



บ้านของเขาดูเรียบง่าย แต๋เวลาถ่ายรูปออกมาดูดีนะไม่ว่าจะใช้กล้องอะไรถ่าย หรือว่าเราอยากจะกลับไปเป็นอยู่อย่างเดิมอย่างนั้น



เริ่มตกเย็นหน้าเริ่มมีความกังวลมากขึ้นไม่ถึงยอดดอยซะที



ไปต่อครับ



เกือบถึงยอดแล้ววิวสวยครับ





เริ่มเจอทางราบบ้างครับ



กิโลเมตรที่ 67 จากห้วยโก๋น เจออีกหมู่บ้านเล็กๆ



เห็นเงาตัวเองสูงมาก ขณะนี้เวลาประมาณ 6 โมงเย็น ถึงยอดดอยรึยังฟระ!!!



กิโลเมตรที่ 68 ถึงยอดดอยแล้วครับ 6 โมงกว่าเริ่มมืดต้องดิ่งลงอีก 10 กิโลจึงจะถึงปากห้วยยาง



ต้องลงอย่างสุภาพเรียบร้อย กระโจนไม่ได้ แต่ตอนนี้ใกล้ค่ำบางจุดไม่เสี่ยงก็ใส่เต็มๆกลัวมืดไอ้ที่ว่าใส่เต็มๆ เต็มที่ได้ 10 กิโล/ชม ครับ งานนี้ไม่เสียดายเงิน ค่าตัว BB7 ที่ทำให้เหลือเงินก่อนออกทริปเพียง 7500 บาท






ไปถึงปากห้วยยางเกือบมืดสนิท ยังพอมองเห็นทางลางๆ





ถึงปุ๊ปก็มืดสนิทไม่เห็นอะไรเลย รอดตัวไปที่ถึงแล้วมืดพอดี

[ลม ลำเพย]

เข้ามาติดตามครับ ไว้เมียเผลอแล้วเจอกัน..555

[rtx]

เข้ามาติดตามครับ ไว้เมียเผลอแล้วเจอกัน..555

5555 เล่นพูดอย่างนี้เดี๋ยวเค้าหาว่าเราเป็นเกย์หรอก

[rtx]

ถึงปากห้วยยางมืดพอดีครับ เข็นจักรยานข้ามสะพานไม้ไผ่ เข้าไปในหมู่บ้านถามหาบ้านนายบ้าน บ้านนายบ้านเป็นบ้านปูนชั้นเดียวทรงเหมือนบ้านปูนชั้นเดียวทั่วไปตามหมู่บ้านในบ้านเรา เขาอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่มีคน 4 รุ่นอยู่รวมกัน พ่อ-แม่ของนายบ้าน นายบ้าน ลูกนายบ้าน และหลานนายบ้าน นายบ้านเป็นกันเองมาก บอกให้เข้ามานอนกับเขาในบ้านก็ได้ เราก็เกรงใจ กางเต้นหน้าบ้าน มีหนุ่มน้อยอายุประมาณ 15 ขวบแต่ตัวเล็กเท่าเด็ก 10 มาช่วยกางเต้นท์ด้วยความสมใจ ห้อมล้อมด้วยเด็กหลายคนรวมทั้งนายบ้าน หลังจากกางเต้นท์เสร็จ นายบ้านเรียกให้เข้าไปกินข้าวโดยให้เกีรยติเรานั่งกินกับนายบ้าน 2 คน จำได้ว่ามีน้ำพริก กับผัดปลาดุก 5555 ผมเป็นคนที่ไม่กินปลาซะด้วยดีว่าก่อนที่นายบ้านเรียกกินข้าวได้ขอให้เมียนายบ้านต้มมาม่า 2 ซองใส่ไข่ 2 ฟอง ก็แบ่งมาม่าให้นายบ้านด้วยครับ ผมจัดเบียรลาวมา 2 แก้วชวนนายบ้าน พอดีเขาเป็นหวัดเจ็บคอเลยไม่อยากกิน ผมเลยเอา amoxy 500 ที่เตรียมมาไว้กินตอนเป็นหวัดเจ็บคอ เอาให้นายหมดเลย เค้าดีใจมากยานี้เค้าเคยกินเหมือนกัน คืนนั้นผมเลยจัดเขยลาวคนเดียว 4 ขวด นั่งคุยกับนายบ้านและดูมวยลาวในทีวี ที่นี่ทั้งมวยลาวและมวยไทยนิยมกันมาก ประทับใจคนลาวเขาดูแลแขกเหมือนกับดูแลญาติของตัวเอง

[rtx]

เด็กคนนี้อายุ 15 ที่ช่วยผมกางเต้นท์



ถ่ายรูปคู่กับนายบ้านตอนนั้นเบียรหมดไป 3 แก้ว ถ่ายได้ห่วยมากหน้ามืดหมด



หน้าหนาวรอบกองไฟจะมีคนทุกรุ่นมารวมกัน รวมทั้งหมาด้วย ผมไม่กล้าที่จะถ่ายรูปเขากลัวเค้าไม่อยากจะถ่ายกะเรา



ในตอนกลางคืนมืดๆเด็กผู้หญิงจะรวมตัวกันมีไฟฉายส่องกบ และกระชอน ออกไปช้อนกุ้งที่แม่น้ำ ผมว่าจะตามไป แต่ว่าตอนนั้นไอ้เขยลาว 3 แก้วมันพันแข้งพันขา กลัวไปหกล้มแถวๆสะพาน 5555

[rtx]

หมดขวดที่่ 4 เมาได้ที่เลยมุดเต้นท์นอนมุดตัวในถุงนอนเขาบอกว่ากันหนาวได้ในช่วง 0-15 องศา คืนนั้นนอนสบายครับ หลับสนิทปั่นในลาวทีไรหลับสนิททุกคืน สงสัยหมดแรง ตื่นเช้ามาถึงจะเห็นบ้านที่ผมอาศัยนอนครับ




กางเต้นท์หน้าบ้านเลยครับ



นายบ้านลุกขึ้นกวาดลานบ้านแต่เช้าเลยครับ




คนนี้ ผบ.นายบ้านครับ



ลูกสาวนายบ้านกำลังผ่าฟืน



กระท่อมอีกหลังของนายบ้าน ที่อยู่ติดๆกัน

[rtx]

ล้างหน้าล้างตาเสร็จก็เดินสำรวจลำน้ำที่ผ่านมาเมื่อวาน





ตอหม้อสะพานทำด้วยหิน



ทางที่ดิ่งลงมาเมื่อวานนี้





























มีบ้านอยู้ริมน้ำ 1 หลัง







ชาวบ้านบางส่วนก็เลี้ยงวัว









เดินสำรวจในหมู่บ้าน







เสาไฟบ่งบอกว่าอีกหน่อยทางเส้นนี้จะปูยางแล้วครับใครไม่เคยมาให้รีบมานะครับ









ตอนแรกนึกว่าเขาปิ้งอะไร 5555 หนูย่างหน้าตาเหมือนหนูที่อยู่ในบ้าน บาร์บิคิวหนู





เด็กๆที่นี่รวมทั้งทุกคนทุกวัยจะมีหน้าที่ในตอนเช้าๆเขาจะช่วยกัน







เมื่อเสร็จงานก็จะมานั่งผิงไปกัน

[rtx]

หลังจากเดินสำรวจหมู่บ้าน ก็จัดแจงเก็บเต้นท์ และมัดกระเป๋าติดกับจักรยานเสร็จ นายบ้านก็เรียกกินข้าว วันนี้มีน้ำพริก ผักนึ้ง และหมกปลา ผมไม่กินปลาก็เลยเอาหมูหยองห่อใหญ่ที่เตรียมจากบ้านออกมากินบางส่วนที่เหลือในซองก็ฝากให้นายบ้านให้เด็กๆกิน กินข้าวเสร็จผมได้มอบลูกฟุตบอล และวอลเล่ย์บอลที่ซื้อจากบ้านที่พะเยามอบให้นายบ้าน เด็กๆดีใจมาก ก่อนออกจากบ้านนายบ้าน ได้มอบข้าวเหนียวนึ่งให้ 1 ถุงน่าจะเกือบ 1กิโลเอาไว้กินกลางทาง ส่วนน้ำไม่มีน้ำขวดขาย ผมก็เลยไปตวงน้ำปะปาหมู่บ้าน ตุนน้ำไว้ ผมออกจากหมู่บ้าน 8 โมงเช้า



วันนี้เป็นวันที่ 2 ในการปั่นผมกะปั่นประมาณ 100 โลไปให้ถึงหลวงพระบาง จากรูปจะต้องไต่ขึ้น 10 โล จากนั้นขึ้นๆลงๆอีก 20 โล แล้วถึงจะลงไปยาวๆ รวมระยะทาง 94 โล



พ้นจากป้ายหมู่บ้านก็ขึ้นอย่างทันทีทันใด ขึ้นไปได้บนเนิน เจอวัยรุ่นบอกให้ถ่ายรูปเขาด้วย
เลยถ่ายแบบงงๆ เพราะว่าจับกล้องขึ้นถ่ายทีไรมีแต่คนวิ่งหนี









หมู่บ้านปากห้วยยางดูจากมุมสูงหมู่บ้านนี้มีบ้านอยู่หนาแน่น







เกียรหมดอีกแล้วกลับบ้านเห็นทีต้องจัด จานหน้า 22 เฟืองหลัง 36 ซะแล้ว



ขึ้นไปตลอดระยะ 10 โล



ไม่ทันไรร้อนต้องถอดเสื้อขนเป็ด



เห็นเส้นทางที่ไต่ขึ้นมาแล้ว เฮ้ย!!! มาได้ไงฟระ ทั้งปั่นทั้งเข็น



ขึ้นแล้วก็ขึ้นอีกจะสิบโมงเช้าแล้วมาได้ไม่ถึง 10 โล



เส้นทางนี้ตอนเช้าจะร่มรื่นมีร่มไม้ใบบัง ทำให้ไม่ร้อนมากเกินไป



เหงื่อเริ่มเต็มหน้า 5555



ไปต่อครับยังขึ้นไม่ถึงยอดครับ





มาได้ 80 โล แล้วจากห้วยโก๋น น่าจะออกจากปากห้วยยางได้ 10 โล

[rtx]

แดดเริ่มแรงครับขึ้นต่อไปครับ







ต้นไม้ริมทางสวยครับ

[หางแฮ้ม]

สภาพผิวทางดีกว่าเก่าเยอะเลยครับ

[สส]

ออกทริปได้เจ๋งครับ
เล่าได้เร้าอารมณ์


ของดิบๆ ไม่ต้องรกเครื่อง