เป็นการปั่นช่วงที่ตื่นเต้นมากช่วงหนึ่ง สามคนสามคันไม่มีการหยุดพักไม่มีการชะลอ ลำธารรึพรวดดดน้ำกระจาย
ขึ้นจากลำธารรึ ปกติเข็นบ้าง เปล่าใส่เต็มที่ไม่มีหยุด และไม่มีการหยุดถ่ายรูปอีกเลย
ป่าที่ผ่านมาร่มรื่นน่าประหลาด มันอาจจะไม่มีอะไร แต่จิตที่ถูกปรุงแต่งอาจคิดไปเองก็ได้
แต่ก็นั่นแหละผมบอกได้ว่าสัมผัสที่รู้สึกได้มันไม่ได้โกหกหรือหลอกผมเลยนะ มันต้องมีอะไรสักอย่าง
ปั่นกันจนหอบเราก็มาถึงอีกป่าหนึ่ง ที่เรียกว่าอีกป่า เพราะมันเปลี่ยนอีกแล้ว คราวนี้เปลี่ยนเป็นร้อนแล้ง แดดเปรี้ยงหาร่มไม้ไม่ได้
แต่จุดที่เราจอดมันทะแม่ง ๆ เฮียวันชัยจอดห่างไปข้างหน้า ผมชี้พี่ตึ๋งดูบ่อดินข้างทางแปลก ๆ
ผม: พี่...นั่นโป่งสัตว์หรือเปล่า
พี่ตึ่ง: เออ น่าจะใช่
ผม: มีรอยขุดด้วย ใช่รอยงาหรือเปล่า
พี่ตึ๋ง: .......... zzz(ถ่ายรูปเฉย ๆแล้วก็ออกปั่นไปเลย)
ผม: อ้าว เฮ้ย รีบไปไหน
จากนั้นก็รีบเผ่นตามเฮียสองคนทันที ทีหลังแกบอกว่าขนาดช้างแม่ฮ่องสอน(ช้างคลาสสิคสองขวด ฮาาาาาาา )ยังเล่นซะลุกไม่ไหว
นี่ช้างตัวเป็น ๆ นะคร้าบบบบบบ
ซะงั้น รักกันจริง จริ๊งงงง
ลักษณะต้นไม้เริ่มเปลี่ยนไป ใบไม้ร่วงเกลื่อน สงสัยจะเข้าเขตอมก๋อย เชียงใหม่แล้ว