ทางทิศตะวันตกคือ...พม่า

[นพพล]

...จนมาถึงปากทางเข้าวัดอีกวัดหนึ่ง ถนนปากทางเข้าเทปูนอย่างดีดูแล้วเงียบสงบ แสงของแดดบ่ายสะท้อนกับผิวน้ำระยิบระยับลอดช่องว่างของแนวป่าออกมา มีแหล่งน้ำอยู่อีกด้านของถนน และมีทางตัดเข้าไปหาบึงน้ำนั่นด้วย

...ความตั้งใจแรกของผมคือจะปั่นเข้าไปหาที่นอนในวัด แต่พอปั่นลึกเข้าไปเรื่อยๆกลับพบว่าวัดแห่งนี้ก็คงกำลังจัดงานกันอยู่ เสียงเพลงบางอย่างแว่วมา เสียงโฆษกหรืออาจจะเป็นมรรคทายกกำลังเจื้อยแจ้วจนผมต้องตัดใจเลี้ยวกลับอีกครั้ง
วัดอึกทึกเกินไปสำหรับผม ถึงแม้ผมเชื่อในน้ำใจของคนพม่า
แต่ประสบการณ์ที่ผ่านมาบอกว่าถ้าเลือกได้ก็ไม่ควรพักแรมในชุมชนหรือใกล้ชุมชนจนเกินไป
เพราะผู้คนอาจจะรบกวนการพักผ่อนของเราด้วยความอยากรู้อยากเห็นของเขา

[นพพล]

...บึงน้ำนั่นล่ะ น่าจะดี วันนี้ท้องฟ้าแจ่มใสจนแทบไม่น่าเชื่อว่าวันก่อนผมยังปั่นตากฝนอยู่เลย
แดดจ้าทั้งวัน ตัวเหนียวเหนอะหนะ กินน้ำหมดไปหลายขวดแล้ว เอาน้ำราดตัวดับร้อนก็หลายครั้ง
แต่ก็ยังรู้สึกเค็มปี๋เมื่อเลียริมฝีปากตัวเอง ผมเลี้ยวเข้าไปหาบึงน้ำแต่ก็ต้องหยุด
เพราะที่นั้นแม้จะร่มรื่นแต่ก็ดูเปิดเผยตัวเองมากเกินไปอยู่ดี อีกอย่างผมเห็นว่ามีคนสองคนมาใช้บึงน้ำนั้น
ดูๆแล้วที่นี่น่าจะเป็นแหล่งน้ำของชุมชน
บึงคงจะไม่เหมาะกับผมในคืนนี้

[นพพล]

...ผมปั่นกลับออกมาจนถึงเนินลูกหนึ่งที่มีรอยทางคนเดินเล็กๆแยกเข้าไป
ทางแยกเล็กๆนั่นนำไปสู่ไร่มันสำปะหลังที่ลาดลงไปหาดงหญ้าขนาดใหญ่
มองซ้ายมองขวาจนมั่นใจว่าไม่มีใครผ่านมาเห็นในขณะที่ผมกำลังปั่นจักรยานเข้าไป
ความสูงของดงหญ้านั่นแทบจะท่วมหัวผม ซึ่งก็ดีเพราะมันช่วยบดบังได้เป็นอย่างดี
จนหากมองจากเนินลงมาก็คงไม่เห็นอะไรนอกจากดอกหญ้าที่โอนไหวตามลม
ตรงรอยต่อระหว่างไร่สำปะหลังกับดงหญ้าที่ผมกำลังจะกางเต็นท์มีทางเดินเล็กๆพาดผ่านจากทิศเหนือถึงทิศใต้
แต่ใช่ว่าผมจะสามารถหลบเร้นไปจากผู้คนได้
ชายคนหนึ่งเดินผ่านมาระหว่างที่ผมนั่งพักเหนื่อยใต้เงาไม้ เขาเดินผ่านมาแล้วผ่านไป
เราแทบไม่ได้สบตากัน

[นพพล]

...แดดอ่อนแสงลงเรื่อยๆระหว่างที่ผมนั่งกินส้มสองกิโลที่ซื้อจากตลาดเมาะลำไยน์
วันนี้ผมกินข้าวเยอะแต่ก็ยังรู้สึกหิวอยู่ดี ขนมปังที่ซื้อมาก็กินหมดไปแล้วระหว่างทาง
ไม่นานส้มสองกิโลนั่นก็หมดลงไล่เลี่ยกับที่แสงสุดท้ายที่กำลังสั่งลา ลมพัดโชยจนดอกหญ้าไหว
แต่สายลมกลับร้อนอ้าวจนเหนียวตัว นึกถึงบึงน้ำ นึกถึงความเย็นฉ่ำของมวลน้ำที่ล้อมรอบขณะดำดิ่งลงไป
นึกถึงความสดชื่นที่กลับคืนทันทีที่โผขึ้นจากผิวน้ำ นึกถึงเพื่อน หากเขามาด้วยเขาคงพูดถึงเบ็ดตกปลา
บางทีเราอาจได้กินอาหารจากปลาอะไรสักอย่างก็ได้ ป่านนี้เราคงปักหลักอยู่ตรงนั้น
แต่ผมทิ้งมันมาแล้วด้วยเหตุผลส่วนตัว เหตุผลเรื่องความปลอดภัย เหตุผลเรื่องความเป็นส่วนตัว
เหตุผลเรื่องการห้ามกางเต็นท์ของพม่าที่กลับเข้ามารบกวนสมองผมอีกครั้ง
รวมถึงอีกหลายเหตุผลยิบย่อยที่มันมากจนน่ารำคาญตัวเอง

[นพพล]

คืนนี้ฟ้าเปิด แต่ไม่มีลมพัด อากาศค่อนข้างอบอ้าว ผมเปิดหน้าต่างและประตูเต็นท์เพื่อรับลมเต็มที่
พระจันทร์ดวงโตจนน่าแปลกใจ แสงจันทร์ส่องลอดม่านกันยุงของเต็นท์จนภายในเต็นท์สว่างโร่
มาม่ามื้อเย็นสองห่อหมดไปนานแล้ว ผมนอนเปิดไฟอ่านหนังสือ รอบตัวผมเงียบเชียบ
มีเพียงเสียงเปิดหนังสือบางหน้าภายในเต็นท์
และชีวิตของเจสสิกายังดำเนินต่อไป

[นพพล]

ครูและเพื่อนๆของเธอทำทุกวิถีทางเพื่อระดมเงินมาหาซื้อขาเทียมให้เธอ มันไม่ใช่ขาเทียมธรรมดา
แต่เป็นขาเทียมชั้นดีที่สามารถวิ่งได้ เหมือนกับที่เราเห็นนักวิ่งพิการใช้ในกีฬาโอลิมปิค ราคาของมันแพงมาก
แต่ไม่เกินความพยายามของพวกเขา ที่สุดพวกเขาก็สามารถทำให้นักข่าวท้องถิ่นมารุมสัมภาษณ์เธอถึงบ้านได้
เรื่องราวชีวิตของเจสสิกาถูกเผยแพร่ออกไปทางหนังสือพิมพ์ท้องถิ่น คนแทบทั้งเมืองรู้จักเจสสิกา
ในฐานะนักวิ่งที่มีพรสวรรค์โดดเด่นแต่โชคร้าย เงินบริจาคเริ่มไหลเข้ามา
แล้ววันหนึ่งขาเทียมอันเก่าก็ถูกแทนที่ด้วยอันใหม่ที่ดีกว่าเดิม
เหมือนได้เกิดใหม่ เจสสิกากำลังกลับมาเริ่มต้นหัดวิ่งอีกครั้ง

[นพพล]

...สี่ทุ่ม ข้างนอกเต็นท์เงียบสนิท
มันเงียบมานานแล้ว มันเงียบมากก่อนที่เสียงหนึ่งจะดังขึ้น…เสียงมอเตอร์ไซค์
และเสียงตะโกนบางอย่างแว่วมา ฟังดูแล้วอยู่ไม่ไกลจากเต็นท์เท่าไหร่
ผมดับไฟฉายทันทีพร้อมกับวางหนังสือลงทันที เหมือนนักวิ่งที่ตอบสนองต่อเสียงปืนตอนปล่อยตัว
สัญชาตญาณระวังภัยทำงาน ประสาทสัมผัสทุกส่วนถูกปลุก หูพร้อมรับฟังเสียงทุกอย่างที่เกิดขึ้น
แต่ทุกอย่างกลับเงียบเชียบจนน่าสงสัย
ผมนอนนิ่งพักใหญ่เพื่อประเมินสถานะการณ์อย่างเงียบๆ

[นพพล]

...เปิดประตูเต็นท์ก่อนคลานต่ำออกมาที่ลานหญ้าหน้าเต็นท์ แม้จะหมอบราบกับพื้นแต่ก็รู้สึกไม่ปลอดภัยอยู่ดี
คืนนี้แสงจันทร์สว่างมากเกินไป จนอาจเป็นเป้าสายตาใครสักคนที่แอบมองอยู่
ผมแหวกกอหญ้ามองไปรอบๆตัวตามทิศทางที่มาของเสียง
แม้แสงจันทร์จะสว่างแต่ก็รู้สึกดีใจที่อย่างน้อยกอหญ้ารกๆสูงเหล่านี้ก็พรางเต็นท์ของผมได้ดี
ข้างนอกเงียบสนิทไม่มีสิ่งใดไหวติง น้ำค้างคืนนี้แรงน่าดู กอหญ้าเปียกชื้นไปหมด
เสียงเหล่านั้นหายไปแล้ว ผมหมอบนิ่งจนแน่ใจแล้วว่าไม่มีสิ่งผิดปกติใดๆอีกจึงค่อยๆถอยกลับเข้ามาในเต็นท์
เหมือนเต่า...เต่าที่หดหัวกลับเข้ากระดอง

[นพพล]

...แต่เต็นท์ต่างจากกระดองเต่ามากมาย มันคุ้มกันภัยอะไรไม่ได้เลย เย็นที่ผ่านมามีคนอย่างน้อยสามคนที่เห็นผม
คนสุดท้ายเห็นผมใต้ร่มไม้ไม่ไกลดงหญ้านี้ เขาอาจไปแจ้งตำรวจหรือพูดกับพรรคพวกเขา
แล้วก็อาจมีใครสักคนตามหาผมด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ ตำรวจอาจต้องการจับตัวแล้วบอกว่าผมทำผิดกฏหมาย
ผมไม่มีสิทธิ์กางเต็นท์ที่นี่ได้ แต่ก็นั่นแหละหากคนที่เห็นผมแล้วนำเรื่องไปบอกต่อ คนที่ต้องการจับหรือเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ก็ไม่จำเป็นต้องรอจนสี่ทุ่ม ทำไมต้องรอ ทำไมไม่มาตามหาตอนที่ยังสว่างอยู่
การค้นหาตัวตอนสว่างไม่ง่ายกว่าเหรอ สี่ทุ่มมันควรเป็นเวลาที่เหมาะสำหรับนอนมากกว่าจะมาลำบากตามหาคน
หรือว่าเป็นโจรที่คิดจะมาปล้นเพราะเห็นโอกาสเหมาะที่ผมมาคนเดียว ยิ่งมืดยิ่งดีสำหรับการลงมือ
สมองผมคิดเรื่องราวต่างๆเยอะแยะวุ่นวายไปหมด นึกถึงเพื่อนอีกครั้ง
หากเขามาด้วยอย่างน้อยความระแวงและกลัวคงจะเจือจางลงไป ความอุ่นใจคงแผ่อบเต็มเต็นท์
ใครจะรู้ว่าในดงหญ้ารกๆนั้น สิ่งมีชีวิตสิ่งหนึ่งกำลังต่อสู้กับความคิดตัวเองอย่างหนักทั้งคืน

[นพพล]

เมื่อคืนผมหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ตอนหัวค่ำอากาศยังอบอ้าวอยู่เลยจนต้องนอนเปิดประตูเต็นท์ให้ลมพัดเข้ามา
แต่เช้านี้กลับรู้สึกเย็นอย่างเห็นได้ชัดจนต้องดึงถุงนอนขึ้นมาระดับอก รู้สึกเพลียและหนักอึ้งไปทั้งตัว
ไม่อยากลุกแต่ก็ต้องลุก ข้างนอกนั่นน้ำค้างเปียกไปหมด หลังคาเต็นท์ชื้นแฉะ ดอกหญ้าชุ่มโชก
ชงกาแฟกินแบบขอไปที ไม่มีความสดชื่นใดๆ
ไม่รู้สึกรื่นเริงเหมือนหลายเช้าที่ผ่านมา

[นพพล]

ผมออกจากดงหญ้าโดยปั่นออกมาอีกทางหนึ่ง มอเตอร์ไซค์คันหนึ่งวิ่งออกมาจากแยกข้างหน้า
เขามาจากเส้นทางเล็กๆที่แยกเข้าไปหลังป่าละเมาะ ผมมองย้อนเข้าไปจากแยกที่เขาขี่ออกมา
พบขนำปลูกอยู่สองสามหลัง ลึกเข้าไปอีกเป็นบ้านคนสามสี่หลัง ผมกางเต็นท์ห่างจากบ้านคนไม่มาก
เสียงตะโกนและมอเตอร์ไซค์มาจากบ้านคนเหล่านั้น เป็นความผิดพลาดของผมที่ไม่สำรวจให้ดีเสียก่อน
เขาตะโกนคุยอะไรกันก็ไม่รู้
แต่ผมกลับคิดเตลิดไปไกลจนนอนระแวงทั้งคืน

[นพพล]

...เช้านั้นผมกินข้าวไม่ลง แม้แต่ขนมที่ซื้อจากร้านข้างทางก็กินไปได้แค่ครึ่งชิ้น พะอืดพะอม ปวดหัว
ตามด้วยอาการเพลียไม่มีแรง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะการนอนดึกหรือปล่าวที่ทำให้เช้านี้รู้สึกเพลียๆ
จะว่าเป็นเพราะเมื่อวานผมปั่นมากกว่าวันก่อนๆจนเพลียมากก็ไม่ใช่ เพราะระยะทาง100กิโลก็เป็นเรื่องปกติสามัญ
หรือเพราะเมื่อคืนผมปวดท้อง แต่จะเรียกว่าท้องเสียเพราะกินส้มมากไปก็ไม่น่าใช่ ร่างกายผมไม่น่าเสียน้ำจนอ่อนเพลีย
เพราะเมื่อคืนผมถ่ายแค่ครั้งเดียว

...เรื่องแดดที่ร้อนจัดเมื่อวานหรือเปล่า ก็ไม่น่าเป็นไปได้อีกแหละ
หรือเพราะตากฝนสองวันก่อนแล้วอาการมันมาเริ่มกำเริบเอาวันนี้
ผมคิดหาเหตุผลไปต่างๆนาๆไปตลอดทางที่ปั่นกลับเข้าสู่ผาอัน
แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีสาเหตุใดที่มีน้ำหนักมากพอที่ตอบตัวเองได้

[นพพล]

...แดดเช้าจัดจ้าน ผาอันอยู่ทางทิศตะวันออกของตะโถ่ว มันเป็นการปั่นย้อนแสงเมืองอย่างไม่เต็มใจ
เพราะรู้ว่าจากนั้นต้องเจออะไร ตัดสินใจไม่แวะที่ผาอันเพราะอยากรักษาเวลาเอาไว้ ผมควรกลับเมืองไทยให้ตรงเวลา
เพื่อไม่ให้ใครบางคนต้องเป็นห่วง หลังออกจากผาอันภาพเดิมๆก็ปรากฎขึ้นมาอีกครั้ง ผมต้องปั่นย้อนกลับไปทางเดิม
เหมือนหนังเรื่องเก่าที่ทนดูไม่จบจนต้องลุกออกจากโรงกลางคัน รถเทรลเลอร์และรถสิบล้อมากมายบนถนนแคบๆ
ไหล่ทางขรุขระ ความรู้สึกเดิมๆย้อนกลับมาหลอกหลอนอีกรอบ เสียงเบรคดังสนั่นจากข้างหลังนับไม่ถ้วนแทบจะทุกห้านาที
ยิ่งบ่ายแดดยิ่งร้อน ผมเจอศึกทั้งสอง ความอ่อนเพลียทางกายแสดงตัวชัดเจน
ความเครียดเกิดครั้งแล้วครั้งเล่าทุกเสียงเบรคและเสียงแตร หัวสั่นหัวคลอนไปตามลูกคลื่นของผิวถนน
พยายามแก้ปัญหาด้วยการเลี่ยงมาปั่นกลางถนนที่ค่อนข้างเรียบแต่ก็ไปไม่รอด
เพราะไม่นานเสียงอึกทึกของสิบล้อก็ไล่หลังมา
จนต้องหนีกลับเข้าขอบทางเช่นเดิม

[นพพล]

...บ่ายสองโมงผมแวะกินข้าวเที่ยง แต่กินแทบไม่ลงเหมือนตอนเช้า ความสับสนประดังเข้ามา
ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง เรียวแรงผมแทบไม่เหลืออย่างไม่รู้สาเหตุ ทุกสิ่งทุกอย่างกดดันรุกเร้า
อีกชั่วโมงต่อมาผมแวะข้างทางตรงที่เดิม พักกางเต็นท์จุดเดิมซึ่งเคยพักเมื่อหลายวันก่อน
แต่ด้วยสภาพร่างกายที่ไม่เหมือนเดิม ร่างนั้นแทบร่วงไหลลงสู่พื้นในทันทีที่ถึงจุดกางเต็นท์

[นพพล]

ในป่าละเมาะ บ่ายสามโมงเย็นวันนั้นร่างหนึ่งกำลังดิ้นรน เขาซุกหัวและท่อนบนของร่างกายเข้าไปในร่มเงาของต้นไม้
ก่อนจะนอนอย่างหมดเรี่ยวแรงไปจนห้าโมงเย็น
............................