ทัวร์ริ่ง / ลาว - ซาปาเวียดนาม

[sperpond]

ถึงทริปจะจบไปเเล้ว
พี่ๆทุกคนยังอยู่ในใจผมเสมอ
ชาปามันคือที่ไหน ได้เเต่ถามตัวเองมาตลอดที่ไหนคือชาปา
ขอบคุณพี่กบ หัวหน้าก๊วนผู้จุดประกาย ทำให้เด็กคนหนึ่งไปถึงความฝัน

[sperpond]

ป๋านั่นเป็นคนตลก ชอบเรียกผมว่าลูกชาย ถึงในถึงกัน มาเวียดนาม อย่าลืมพกรากจางจืดด้วยน่ะ

42741.jpg (65.47 KiB) เข้าดูแล้ว 3270 ครั้ง

[sperpond]

ป๋าลองชอบสร้างรอยยิ้ม ป๋าเป็นคนยิ้มเก่ง

[sperpond]

พี่ดาบ หรือน้าดาบ ขึ้นเขาลูกไหนถึงไหนถึงกัน งานนี้ไม่มีช่อม

[sperpond]

พี่เเดง เป็นครูคอนเเรกที่สอนผมว่ายน้ำ นี้ผมโตขนดนี้เเล้วยังว่ายน้ำไม่เป็น ขอบคุณพี่เเดงมากครับ

[sperpond]

พี่มาย ผู้สาวขาเลาะผู้สร้างความหัวเราะ ความบรรเทิงประจำกลุ่ม #ขอบคุณในวันที่ฝนตก ยางรั่ว พี่ก็ไม่เคยทิ้งผมเลย#

[sperpond]

พี่มลขาเเรงเเห่งก๊วนชาปา

[sperpond]

เฮียกุ่ย ช่างช่อมประจำก๊วน เบกติด โซ่ขาด ยางรั่วเรียกใช้ ตามสบาย

[เขียดขาคำ]

ไปด้วยกัน. เส้นทางเดียวกัน แต่อารมณ์และความประทับใจต่างกัน บางอย่างก็พึ่งจะรู้จากการเขียนของเพื่อนสมาชิก. อย่างเช่นปัญหาท้องไส้ของคุณลี , อาการวูบของป๋าหนั่น ฯลฯ

## ช่วงนี้คงพักโฆษณาสักพัก เดี๋ยวขึ้นหน้า4. คุณมายจะบรรยายต่อ ##

*** จะพยายามให้จบก่อนป๋าหนั่นจะเดินทาง(15 ก.ค.ซาปา ภาค2) คุณมายเขียนเสร็จจะลงรายละเอียดต่างๆ ให้เพื่อนๆ ที่สนใจเส้นนี้เป็นไกด์ไลน์ในการเดินทาง. ***

[พัทธวรรณ์ K.]

หน้า 3 ช่วงพักเบรคโฆษณา
ขอแนะนำบัดดี้คนที่ 2
สวัสดีค่ะ พี่มายคนสวยใจเสาะประจำกลุ่มกลับมาอีกแย๊ว ช่วงนี้มีธุระขึ้นลงต่างจังหวัดบ่อยคะ และก็ไปแอบปั่นมาด้วยคะ ไม่ว่าพี่มายไปปั่นกับกลุ่มไหนๆ ทุกกลุ่มเป็นต้องจอด (จอดรอพี่มาย ปั่นหายแว๊ปๆ แวะตู้แช่คะ 555) ตามอ่านโพสต์ของพี่ลีเพลินมีครบทุกรสชาติ เห็นด้วยอย่างยิ่งที่พี่ลีกล่าวว่า “ความทรงจำที่งดงาม มักต้องมีต้นทุนเสมอ”

สำหรับพี่มาย คือคนที่ไม่เคยออกกำลังกายทั้งชีวิต การปั่นจึงไม่ใช่แค่มีจักรยานก็ออกปั่นได้เท่านั้น กว่าจะพร้อมออกทริปได้เหมือนคนอื่น ผ่านการฝึกฝืนใจตัวเองให้ฮึดลุกขึ้นสู้แล้วสู้อีกไม่รู้กี่ร้อยกี่พันรอบ กว่าจะได้มาซึ่งความทรงจำที่งดงาม แค่ออกปั่น 5-10กม. แต่ละครั้งใจเต้นรัวผิดจังหวะ ขาสั่นมือสั่น เหนื่อยล้าเจ็บปวดรวดร้าวทั่วตัวต้องลงไปนอนหมดอาลัยตายอยากริมทางกว่าจะกลับถึงที่จอดรถ ฝืนทนกับความลำบากยากเย็นแสนเข็นปั่นฝืนใจตัวเองมากว่า 3ปี อธิบายยังไงคนที่แข็งแรงกว่าก็ไม่มีวันเข้าใจจุดนี้หรอก ตอนนั้นแค่เดินไปชี้นิ้วเลือกซื้อคันที่ชอบมาปั่นผิดไซส์แบบมั่วๆ มีใครแนะนำหมดเงินไปตั้งหลายคันกว่าจะรู้ว่าจักรยานมีหลายไซส์ และแยกประเภทตามวัตถุประสงค์ เช่น เสือภูเขา เสือหมอบ ทัวร์ริ่ง แม่บ้าน ฯลฯ

ต่อมาเจอคนชี้แนะให้รู้จักเสือหมอบคนแรกคือ เสือโภชกบินทร์ คนที่สองแนะนำทัวร์ริ่ง คือคุณนพดล และต่อมาได้เจอนักปั่นวัยเกษียนกลุ่มคุณลุงจารึก ช่วยแก้โจทย์เลือกจักรยานที่เหมาะให้กับขาแข้งของพี่มายได้หนึ่งในนั้นคือ คุณต่อคนหล่อใจดีช่วยอัพจักรยานราคาประหยัดให้ ทั้งแหร่ม! ทั้งเจ๋ง! คือว่าทดสอบปั่นแล้วรู้สึกพอดีช่วงแขนขาแข้งสมส่วนปั่นใกล้ไกลสบายตัวสุดยอดมาก มันฟินส์ถืกอกถืกใจคนสวยใจเสาะหล๊ายหลาย ปัญหาการงอกแล้วงอกอีกที่ดูเหมือนไม่เคยจบสิ้นสักทีจึงจบสนิทและถาวรหลังจากที่เจอคุณต่อนี่แหละคะ

การมีโอกาสออกทริปครั้งแรกกับกลุ่มจึงเกิดขึ้น
มีประสบการณ์สะสมเทคนิคระหว่างปั่นจากหลายท่าน และหนึ่งในนั้นคนแข็งแกร่งที่สุดในปฐพี ซึ่งมีประสบการณ์โชกโชนเรื่องเดินทางผจญภัยหลายรูแบบมามากต่อมาก และยังได้สร้างชื่อเสียงให้ประเทศเป็นแชมป์โลกอ๊อฟโรดด้วย ตามตัวแกดามไปด้วยเหล็กและไททาเนียมแทบทุกส่วนของร่างกาย แต่สุดท้ายก็หันมาหลงใหลจักรยานเช่นพวกเราจนได้

เขาคนนั้นก็คือ "พี่กุย" คนหล่อใจดีและมีเสน่ห์เกินร้อยคะ เป็นคนทั้งเก่งกล้าใจดี และเอื้ออารีย์มากมีด้วยฝีมือสารพัด สามารถขจัดปัดเป่าแก้ปัญหาจักรยานต่างๆ ให้สมาชิกรอบกายมีความสุข แกสรรหาหาสิ่งต่างๆ แถวนั้นมาประยุกต์ทำประโยชน์แก้ไขได้ทันกาล แกเจ๋งเป็นแมนสุดๆไปเลยคะ เดินร่วมทางกับแกมั่นใจปลอดภัย ได้ความรู้ และไร้กังวลใดๆ ปั่นกลุ่มเกษียณชวนปั่นทริปนั้นมีพี่กุย กับอีกท่านหนึ่งคือ คุณวิทยานครปฐม เป็นผู้มีส่วนผลักดันหลักๆ ให้พี่มายทำ 1,000กม.สำเร็จ พอนึกย้อนหลังแล้วก็ขำและปราบปลื้มใจ แกพยายามสอนปั่นจนคอตัวเองเคล็ดแข็งทื่อ คอหมุนไปมาไม่ได้เหมือนคนนอนคอตกหมอนปวดคอสามสี่วัน คือพี่แกควงขาออกแรงปั่นนิดปั่นหน่อยจักรยานก็แร่นปรู๊ดห่างไปไกลแล้ว แกพยายามหันหน้ากลับมาดูพี่มายซึ่งปั่นตามหลัง แต่หันหน้าไม่ได้ต้องหันเอี้ยวทั้งตัวมาดู พี่มายตั้งใจปั่นตามอย่างขมักขเม้นเร็วสุดให้ตายแค่ไหนก็ปั่นตามไม่เคยทัน ตอนนั้นใช้เกียร์ขึ้นเนินยังไม่เป็นควงขาปั่นหมุนติ้วๆ ด๊อกแด๊กทิ้งระยะห่างตั้งหลายวา แกหันมาทีไรก็เห็นแต่ลูกกะตาแกกลิ้งกรอกไปมาประมาณว่าเนินแค่นี้เองเร็วๆหน่อยสิ

การออกทริปลาว-ซาปาครั้งนี้ ถือเป็นโอกาสดีขุดเทคนิคที่คุณลุงคุณพี่ในทริปวัยเกษียณแต่ละท่านเคยสอนเก็บตุนไว้เยอะแยะออกมาใช้ ปัจจุบันนี้สามารถปั่นมันส์ตามสไตล์ตัวเองไม่ให้หัวใจและร่างกายทำงานเหนื่อยเกินไปได้แล้ว ถึงจะยังช้าต้วมเตี้ยมตามกลุ่มไม่ทันเช่นเคย แต่ยังไงก็ไปถึงที่หมายทุกครั้ง การมีวิชารัวเกียร์ขึ้นลงทีเดียวสามสี่เกียร์ขั้นเทพยามเล่นเนินขึ้นเขามันส์เลยคะ การลงจานเล็กพร้อมกันกับการลงเกียร์ทีเดียวก็ได้ใช้บ่อยด้วยคะ ขอกราบงามๆขอบพระคุณผ่านสื่อนี้ถึงทุกท่านที่เคยมีส่วนสอนพี่มายจึงมีวันนี้ที่ลาว-ซาปาได้ ขอบคุณคะ เผลอนอกเรื่องไปไกลเลย ขอโทษคะพี่หัวหน้ากบ5555

[เขียดขาคำ]

เล่าย้อนกลับไปซักหน่อยก่อนจะเป็นทริปซาปา ตั้งจุดหมายไว้คือซาปา

ยกที่1 ท่าลี่ - แก่นท้าว - ปากลาย - น้ำปุย - เมืองนาน - หลวงพระบาง

ยกที่2 หลวงพระบาง - เมืองงอย -เมืองขวา - เมืองใหม่ - เดียนเบียนฟู

ยกที่3 เดียนเบียนฟู - เมืองลาย - พงโท - ตามเดือง - ซาปา

ทำแผนไว้3 ยก ส่วนยกที่4 ขากลับด้นสดเอาเลย

ที่ทำเป็นยกก็เพื่อให้คนที่ไม่สะดวกตลอดทริปสามารถเชื่อมกันตอนไหนก็ได้

พอได้เส้นทางคร่าวๆ แบบนี้เลยมาตั้งกระทู้ชวนปั่น. ปรากฏว่าได้รับความสนใจมากเป็นพิเศษ อาจจะเป็นเพราะจุดหมายคือซาปา. ต่อมาก็เลือกวันเดินทางและทำแผนการเดินทางคร่าว ๆ ล็อควันเรียบร้อย จองตั๋วกลับเรียบร้อย

แผนต้องเปลี่ยนแต่วันเวลาล็อคไว้แล้วสาเหตุจากด่านลาวแขวงไซยะบุรีไม่อนุญาตให้สองล้อเข้า เปลี่ยนเส้นทางมาเข้าลาวที่เวียงจันทน์. เส้นทางก็เปลี่ยน จับวันเวลาโยกไปมาเท่าที่จะลงตัวได้. ตัดยกที่2 เมืองงอยออก. ได้วันกลับที่ลงตัวเหมือนเดิม.

###ที่มาที่ไปครับ###

[พัทธวรรณ์ K.]

กว่าแผนปั่นจะออกมาได้สมบูรณ์อย่างนี้ คงทำการบ้านเหนื่อยกว่าปั่นขึ้นเขา พอเจอพวกเราวัยสว.ดื้อๆซนๆปวดหัวไหมคะ 555

[พัทธวรรณ์ K.]

หน้า 3 ช่วงพักเบรคโฆษณา
ขอแนะนำบัดดี้คนที่ 1
บัดดี้ที่เราสองคนตกลงปลงใจฝึกปั่นด้วยกันเรื่อยมา โดยมีเป้าหมายเดียวฝึกเพื่อปั่นในลาว เราตั้งเจตนาที่แน่วแน่ถึงจะมีกันแค่สองคนก็จะปั่นไปในลาว ตั้งแต่ยังไม่รู้จักหัวหน้าพี่กบ พี่ฉลอง พี่สนั่น และพี่ลีเลยคะ บัดดี้พี่มายคนนี้ก็คือ พี่มลคนหนวงจวงสาวสวยขาแรงส์ ชอบไต่เขาที่สุดจากในกลุ่ม เรามีความชอบผจญภัยคล้ายกัน จึงเข้ากันง่ายและเริ่มทำกิจกรรมร่วมกันมาเรื่อยมา รวมทั้งฝึกออกทริปทัวร์ริ่งน้องใหม่ก่อนหน้าทริบนี้ด้วยกัน เพื่อการเดินทางครั้งนี้ทั้งสิ้น เหมือนกับรู้ล่วงหน้าว่าเราฝึกปั่นพอแข้งขาได้ที่ เดี๋ยวเดียวเองเทวดาก็จัดสรรให้พบกลุ่มพี่หัวหน้ากบกับทุกคนที่ร่วมทริปนี้ยังไงยังงั้นแหละคะ

พี่มลมีความเข้มแข็ง ความอดทน ความใจกล้าบ้าบิ่นในการชอบปั่นขึ้นเขาเหมือนกับพี่มาย ปีที่แล้วเราชวนกันขึ้นเขาใหญ่ประจำ บางครั้งพี่มลกับเพื่อนสนิท (พี่เปิ้ล) พาออกรอบปั่นทางราบ แต่ละครั้งไม่ซ้ำทางเดิม เป็นถนนหมู่บ้านปั่นลัดเลาะสวนผลไม้ โผล่ทุ่งนาทะลุออกป่าเขาลำเนาไพร ปั่นแบบสบายอกสบายใจไม่เร่งรีบ จึงไม่เคยเบื่อออกปั่นด้วยกัน ลงไปปั่นด้วยทีไรก็ได้สูดอากาศบริสุทธิ์เต็มปอด กลับกรุงเทพอย่างมีความสุขทุกที ติดใจปั่นกับธรรมชาติที่่นครนายก-ปราจีนบุรีเป็นหลัก และไม่ไกลจากกรุงเทพด้วย

เรื่องฝีเท้าของเราสองคนเทียบกันไม่ติดนะ เราต่างกันลิบลับ ช่วงแรกพอปั่นด้วยกัน โน้นนนนนน... แกม้วนขาเนิบๆ ดูเหมือนแกปั่นช้านะ แต่เผลอแผล๊พเดียวพี่แกก็วิ๊ว.. หายแว๊ป! หายวับ.. ไปกับโค้งข้างหน้าโน้นนนน.. ซึ่งพี่มายยังไปไม่ไกลจากจุดเริ่มเลย เหมือนกับว่าปั่นย่ำอยู่กับที่อ่ะคะฮ่าๆ ทั้งที่ไต่อย่างสุดฤทธิ์สุดเดช ลิ้นห้อย อ้าปากหายใจ กัดฟันดันบันใดควงขาให้เป็นวงกลมตามการหลักปั่นเลย กระดึ๊บๆ ไต่ต้วมเตี้ยมๆ ตามขึ้นเขาใหญ่ทีไรก็เหนื่อยล้า ปวดขา ปวดเอวสุดๆ หายใจไม่ทัน ใจจะขาดให้ได้คะ เปลี่ยนเกียร์ช่วงชันๆ ก็มักโซ่ตกงัดแงะโซ่มือดำปี๋ประจำ แต่ก็ไม่เคยเข็ดหลาบนะ ชวนแกขึ้นอีกเรื่อย เหนื่อยตอนไหนก็ท่องไว้ๆ ไปลาว ลาว ลาว พักพอมีแรงก็ปั่นต่อได้อีก หน้ามืดตาลายไปไม่ไหวก็จอดนอนตายข้างทางตรงนั้นเลย พี่มลผู้ไม่เคยบ่น ไม่เคยเหนื่อย ไม่เคยเหงื่อแตกก็ต้อง.. รอ.. 5555 จะอย่างไรก็ตามพี่มลก็ไม่เคยทิ้งพี่มายนะ เราไปไหนไปกันฝนตกแดดออกขึ้นเขาลงห้วย เราพร้อมมองตาพยักหน้ารู้กัน ก้าวขาเดินหน้าลุยเลย

ปัจจุบันนะรึ? รู้แระว่าปั่นยังไงไม่ให้เหนื่อย ไม่ปวดเอวด้วยนะ โซ่ไม่ตกอีกหล่ะ รู้ยัง? ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ก็เกือบสองปี ได้ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา ฝีเท้าพี่มายก็เริ่มพัฒนาลง พักหลังๆ แกปั่นตามพี่มายแบบว่าปันไปคอตกไป เพราะอะไรนะเหรอ ก็เพราะพี่มายพัฒนาถอยหลังลง ลงคลองนะดิ555 ปั่นช้ากว่าเดิมอีกคร่าาฮ่าๆ ก็อยากให้คนอ่านเข้าใจคนอยู่กรุงเทพเน๊าะ ไม่มีที่ฝึกปั่น นานๆออกปั่นที พอช่วงไหนหยุดยาวหน่อยพัฒนาการขาแข้งก็ลดลง ปกติคนวัยสว. ก็เป็นยังงี้แหละคะ เป็นความโชคดีได้บัดดี้ คู่ปั่น คู่ฝึก คู่หู เป็นครู เป็นเพื่อน เดี๋ยวนี้พี่มลปั่นสไตล์ช้าๆก็ได้ด้วยนะ แกเริ่มปั่นสไตล์หอยทาก สไตล์เต่า และสไตล์อื่นๆเหมือนพี่มายได้ด้วย ก็ไม่ง่ายนะต้องมาเป็นบัดดี้กับคนใจเสาะเป็นเต่าต้วมเตี้ยมๆตั้งสองปี แถมยังเหลาะแหละชอบแวะร้านตู้แช่ อุดหนุนทุกร้านที่ปั่นผ่านอีกต่างหากฮ่าๆๆ

สุดท้ายนี้อยากจะบอกว่า ถึงจะไม่เก่งใครๆ ก็ไปทัวร์ริ่งกะเขาได้ ถ้ามีความฝัน มีความตั้งใจ มีเวลา วีซ่าทางบ้านผ่านออกผจญภัยเลยคะ จะไปทิศไหนก็ศึกษาข้อมูลให้ดีก่อนนะ อย่าไปที่อันตรายหล่ะ แล้วท่านจะรู้สไตล์ของตัวเองคะ


นี่คือคุณมล เสมือนครูฝึกปั่นกับพี่มายเราไปทุกหนแห่งด้วยกัน ตั้งแต่วันนั้นจนกระทั่งวันนี้










ช่วงฝึกเป็นทัวร์ริ่งน้องใหม่ไม่ง่ายเลย ดูเอาเถอะเหนื่อยทุกที่ที่ไปต้องนอนตายเป็นระยะๆ ด้วยใจไฝ่ฝันอยากไปปั่นในลาว







ปั่นนอนวัด นอนน้ำตก ดูดอกไม้ ดูทุ่งนา ขึ้นเขาลงเขา ฯลฯ

[พัทธวรรณ์ K.]

ทำไมกลุ่มพี่มายจึงไปโผล่เดียนเบียนฟู เวียดนามอีกหล่ะ
กลับมาเขียนต่อวันลากันที่หลวงพระบางดีกว่า หลังจากพี่มายตัดช่องน้อยตัวเองจะกลับบ้านเพราะปัญหาสุขภาพ เราลำลาสั่งเสียกันแล้ว กอดกันแล้ว ทำไมไปโพล่ที่เวียดนามได้ ทำไม๊ ทำไมถึงเป็นยังงั้นได้.. ก็เรื่องมันเป็นอย่างนี้คะ.. ตามมานะ.. เพราะพอรถล้อหมุนมองตามหลังรถด้วยใจอาลัยอาวร เห็นวิ่งหายแว๊ปไปตามทางโค้งมุมตึกทันทีทันใด ใจนี่สลายเหี่ยวเฉาผิดหวังกระทันหันเลย น้ำตาไหลเอ่อคลอสองเบ้าตา เดินสะอื้นคอตกเข้าห้องเห็นพี่มลตื่นแล้วแต่ไม่ยอมลุกจากเตียง ก็ไปนอนกอดแกร้องให้ ร้องให้ให้น้ำตาท่วมห้องท่วมหลวงพระบางเล้ย ฮือๆ ฮือๆ แงๆ อยากตามไปๆ ปากก็บ่นตัวเอง “จะทำไงดีมีปัญหาสุขภาพอย่างนี้ อุตส่าห์อดทนฝึกลำบากลำบนมาตั้งนานกว่าจะถึงจุดนี้ ทุ่มเทใจทั้งหมดมาปั่นทริปนี้ยอมแลกกับการไม่เดินทางไปรอบโลกอย่างสุขสบายกับสามีและลูกก็เพื่ออะไรหล่ะ” พี่กุยเดินตามเข้ามาได้ยินก็เสนอไอเดียเชิงอาสาว่าเราไปแบบสบายๆ ดีไหมพี่มาย พวกเราค่อยๆไป ปั่นเหมือนที่ผ่านมา ตามกำลังขาพี่มาย เหนื่อยตรงไหนโบกรถตรงนั้นก็ได้ เหมือนปั่นเที่ยวเป็นหลัก ปั่นหนักเป็นรอง นั่งยองๆกินสับรดข้างทางไปเรื่อยอะไรทำนองนั้นฮ่าๆ ซึ่งใจพี่มายอยากไปอยู่แล้วก็เห็นด้วยทันที จะตายก็ชั่งมันเหอะไม่เชื่อหมอแล้ว555 เราคุยปรึกษากันต่อเรื่องเดินทางตามยังไงจึงจะทัน ก็ได้ความว่ามีรถเที่ยวเดียวต่อวันพรุ่งนี้เช้าข้ามด่านเข้าไปถึงเดียนเบียนฟูทันกันตอนเย็น ตกลงกันได้ก็โทรแจ้งคณะพี่หัวหน้ากบ เย้ เย้ เย้ๆๆๆ ตามไปๆ ทากิชิ สู้ๆ สู้ๆ ถึงเวลาอาหารหม่ำแระ พรุ่งนี้คนใจเสาะแวะมาใหม่คะ

แผนปั่นที่พี่หัวหน้ากบวางไว้
เริ่มยกที่ 3 จากเดียนเบียนฟู - ซาปา 5 วัน
14 เมษายน เมืองใหม่ - เดียนเบียนฟู
15 เมษายน เดียนเบียนฟู - เมืองลาย
16 เมษายน เมืองลาย - พงโท
17 เมษายน พงโท - ตามเดือง
18 เมษายน ตามเดือง - ซาปา
19 เมษายน เที่ยวรอบๆ ซาปา
20 เมษายน ซาปา - ฮานอย
21 เมษายน ฮานอย - เวียงจันทน์ ข้ามกลับหนองคาย

[เขียดขาคำ]

อย่างที่เกริ่นไปแล้ว. เส้นทางเดียวกันแต่ได้อรรถรสต่างกัน ประสบการณ์ทัวร์ริ่งต่างแดนครั้งแรกอันแสนจะตื่นเต้น. เช่นอยู่ท่ามกลางชาวเวียดที่รายล้อมเราคนเดียว เพื่อนๆ ก็ไม่รู้อยู่ไหน. จะเอาตัวรอดยังงัย ##อยากให้คุณมายเล่าต่อครับ##

ยาวเลยนะครับ ความตื่นเต้นในฮานอยจนกลับถึงเวียงจันทน์