สรุปทริป...ภูสามสุ่ม ภาค 3 ฉบับตามเข็ม ...ผมอิ่มแล้วครับ 21-29 มกราคม 2560

[เอส-เมอร์ริด้า]

ตอนนี้ความสูง 1400 เมตร ลมแรงมากๆ และอุณหภูมิลดลง 11 องศาแล้วนะครับ เราทานมื้อว่างกันก่อนลงไปเมืองงาน ไต่อีก 200 เมตรเท่านั้น

[เอส-เมอร์ริด้า]

หลังจากเก็บของเรียบร้อย พยายามทานให้อิ่ม เพราะเส้นทางก็อีกเยอะสำหรับผม ยังมีข้าวเหนียวเหลือๆ ไข่ต้ม และขนมปัง กินให้หมดเลย เหมือนทุบหม้อข้าวตีเข้าเมืองจันทร์ยังงัยยังงั้นเลย...เรากลัวว่าจะหลงเพราะเป็นทางแยก สอบถามว่าให้ตรงไปเลย เราเชื่อตามนั้นครับ เพราะทางเลี้ยวขวาดิ่งลงเหวไปแล้ว ขึ้นคงลำบาก... ปั่นกันต่อไป ยังขึ้นเนินเนิบๆ อยู่เรื่อยๆ ทางเริ่มมืดมากขึ้น ไฟผมเริ่มทำงานตามความมืดสนิทของเส้นทาง ค่อยๆ ไปกับเด่น อากาศที่หนาวเย็นมากๆ ขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ผมสั่นและมือที่เย็นมากๆ ในการจับบังคับแฮนด์ให้ตรงไปตามทาง... เราปั่นมาถึงแคมป์คนงานแปลว่าจากนี้ไปก็ไหลลงเขาแล้ว มีประตูเปิดปิดได้ เค้าคงกำหนดเวลาปิด แต่เรามายังเปิดอยู่ มีรถวิ่งสวนไปมาของแคมป์จีนแห่งนี้ เส้นทางดูแล้วกลับยากขึ้นไปอีกเมื่อเลยประตูออกมาเจอเนินต้อนรับอีกรอบ และหินลอยเต็มถนนไปหมดจนไม่มีพื้นที่ให้เราปั่นได้เลย...บางทีผมจึงลงเข็นเอาดีกว่า ปั่นไปล้มได้ เพื่อนๆ จึงลงเข็นก้นหมด การเดินทางวันแรกที่โหดเอาการเลยครับ

[เอส-เมอร์ริด้า]

พวกเรายังไม่เจอทางลงเขาซักที ปั่นเลยประตูแคมป์คนงานแล้ว แสงเดือนก็หายไป ฝุ่นยังคงปกคลุมไปทั่วเมื่อมีรถวิ่งสวนมา 2-3 คัน พวกเราค่อยๆ จูงไปทีละน้อยๆ จากนั้นก็เหมือนจะมีสโลปลงเขาเรื่อยๆ แล้วจึงได้ปั่นกันต่อ แต่ต้องมองไลน์ให้ดี ผมกับเด่นตีคู่ขนานระหว่างสองแนวถนน ที่จะไม่ค่อยมีหินคลุกลอย เป็นไลน์ใครไลน์มัน... ผมลงมาอย่างเร็วมากๆ เพราะการทรงตัวจะดีกว่าปั่นช้าๆ แต่ระวังไหล่ของทางไม่เสมอกัน ถ้าตกไลน์ก็พลิกล้มไปข้างทางได้เลย ...มีจังหวะเดียวที่เสียวเกือบหลุดไหล่ทาง ที่ผมจะพยายามหลบหินก้อนใหญ่ขวางทางเลยต้องเบี่ยงเล็กน้อยไม่มาก แล้วหักกลับเข้ามาในถนนอีกครั้ง ยังเสียวแป๊ปๆ ไม่หายจังหวะนั้น การดิ่งลงเขายังดำเนินต่อไป สมาธิพลาดไม่ได้เลย สายตาจับจ้องกับเส้นทาง แนวถนนและก้อนหินที่ขวางเส้นทางเอาไว้ บางทีก็ต้องเข้าไลน์กลางไปทับกับเส้นทางของเด่น แต่เด่นมีทักษะลงเขาดีกว่าผมมากๆ จะปล่อยให้เด่นนำหน้าไปก่อน แล้วค่อยหาไลน์ของตัวเองใหม่ ...สนุกตื่นเต้น ปนกับความเสียวจริงๆ ช็อตการลงเขาเนี่ย

[เอส-เมอร์ริด้า]

ความตื่นเต้นยังมีอยู่ต่อไป ความยาวที่ลงเขาประมาณ 4-5 กม. จนถึงบ้านเมืองงาน ผมต้องเบรครอเพื่อนๆ ก่อนเพราะแสงไฟจากข้างหลังหายไป คือพี่จุก ที่ไฟอ่อน และลงเขาค่อยๆ ลง พร้อมกับน้องพัทช่วยประคองพี่จุกลงมาด้วยกัน จนมาถึงพร้อมกันแล้ว จอดถ่ายรูป อัดวีดีโอก่อนถึงบ้านเมืองงานอีกครั้ง ...เราลงมาจนได้เห็นมุมเปิดของแสงไฟของเมืองงานด้านล่าง มองแล้วสวยจับใจ และดีใจกับตัวเองมารอดมาได้งัยว่ะเนี่ย ดิ่งลงกันมาอย่างเร็วทีเดียวแล่ะ จากนั้นถนนค่อยๆ เรียบมากขึ้น หินลอยหายไปพอควรแล้ว เหลือแต่ทางดินอัดแน่น และมีเนินรับเนินส่งไปตลอดทางจนเข้าสู่บ้านเมืองงาน ก่อนเข้าหมู่บ้านจะมีทางแยกตรงไป นั่นคืออีกหมู่บ้านหนึ่งไปอีกราว 5-6 กม. ที่ผมกับเพื่อนๆ ได้ไปเหมารถกลับท่าโทมเมื่อครั้งก่อน ...เราเลี้ยวขวาเพื่อไปยังเมืองงาน หมู่บ้านนี้ได้รับการต้อนรับอย่างดี เห่ากันเกรียวเลย 555 ผมไม่ค่อยถูกกับหมาพยายามจี้เพื่อนๆ ต่อกันไป แสงไฟจากรถบางทีได้ยินเสียงหมาวิ่งออกจากรั้วบ้าน พุ่งมาหาพวกเราก็มี แต่เราก็เกาะกลุ่มกันตลอด หมาทำอะไรเราบ่ได้ 555

ปั่นเรื่อยๆ ผมไม่เคยมา จะสอบถามหาเฮือนพักดาวเวียงก็ไม่มีใครให้สอบถามได้ เพราะบ้านแต่ละหลังปิดกันหมดแล้ว มีแต่ความเงียบ เรามาถึงหมู่บ้านแรกก่อนราวๆเกือบ 2 ทุ่ม ก็ปั่นไปตามเส้นทางถนนสายหลักไปจนถึงสามแยกหมู่บ้าน พัทและเด่นจำได้ว่านี่คือเฮือนพักบ้านดาวเวียงนั่นเอง...ดีใจยกกำลังสอง เฮ้ได้เจอที่พักแล้ว แต่ปรากฎว่าไม่มีใครอยู่ เรียกไปสามสี่รอบก็เงียบ สรุปคุณดาวเวียงไม่ได้อยู่ที่นี่ ปล่อยให้เฮือนพักว่างแต่มีแสงไฟจากข้างในลอดออกมา ป้ายมีเบอร์ติดต่อเลยโทรหาและรับสายพวกเรา มาเปิดเฮือนพักให้เราเรียบร้อย...

แค่วันแรกยังโหดขนาดนี้ ผมจัดทริปต้อนรับเพื่อนๆ ซะเต็มอิ่มเลยครับ 555

[เอส-เมอร์ริด้า]

พ้นแคมป์แล้วยังเจอเนินอีก อิ่มเนินแล้วนะครับวันนี้ 555

*********จบวันที่สอง เส้นทางบ้านท่าโทม - บ้านเมืองงาน ระยะทาง 34 กม.*********

[เอส-เมอร์ริด้า]

ทำใจดีๆ ไว้น้องแพ๊ตตี้ ลงเขามาหน้าตาบอกบุญไม่รับเลย 555

[เอส-เมอร์ริด้า]

ติดต่อที่พักน้องดาวเวียงได้แล้ว สบายๆใจ เปิดห้องให้ในบ้าน ที่ทำเป็นเฮือนพัก เดี๋ยวนี้นอนไม่ได้แล้ว ต้องไปด้านหลังที่สร้างขึ้นใหม่มีประมาณ 6 ห้อง บ้านหลังเดิมที่กลุ่มเอ...ครั้งก่อนได้พักชั้นบน ที่มีมุมถ่ายภาพของหนุ่ยสวยงามมากมาย เราเลยไม่ได้ถ่ายมุมนั้นด้วย แฟนคุณดาวเวียงขี่มอร์ไซต์มาต้อนรับพวกเรา เปิดห้อง และซื้อเบียร์มาให้ด้วยในการฉลองวันแรกๆ 8 แก้ว(ขวดบ้านเรา) ซื้อมันแกวของชอบประธานอีก 1 พวง และมีขนมขบเคี้ยวแกล้มเบียร์ของน้องพัท ปลาทาโร่ นำมาเปิดกินกัน จากนั้นก็ต้มมาม่า ชงกาแฟกันตามระเบียบ ... ห้องพักก็โอเครครับ ไม่มีเครื่องทำน้ำอุ่น แต่มาที่นี่ไม่อาบน้ำเย็นได้งัยจริงมั๊ย ... ก็เลยไม่ได้อาบนะซิ กลัวหนาว เดี๋ยวจะไม่สบายเอาน๊าาา 555

[เอส-เมอร์ริด้า]

DAY 3 : บ้านเมืองงาน - บ้านน้ำเกี้ยว บนยอดภูสามสุ่ม ระยะทาง 17 กม.


เช้านี้ตื่นมาสดชื่นมากๆ ผมนอนกับน้องพัท เด่นนอนกับพี่จุก เมื่อคืนหนาวสุดตอน 5 ทุ่ม 9 องศา ได้ข่าวว่าปีก่อนหนาวจัดจนวัวควายตายเกือบหมด ทุ่งนาเป็นน้ำแข็ง ซึ่งเราไม่ได้มาเพราะโดนยกเลิกไม่ให้เข้าประเทศลาว...มาครั้งนี้เราเลยเลี่ยงไม่เข้าปากซัน 555...ตื่นเช้ามาอุณหภูมิซัก 11 องศา ไม่หนาวจัดพอรับได้ มือเย็นเท่านั้นเอง...ห้องนอนเตียงเดี่ยว ข้าวของกระจัดกระจายตามคนชายโฉด ได้ยินเสียงดนตรีข้างๆ หูตลอด ดันตื่นมาตอนตีสาม เลยไม่ได้นอนต่อเลย ก็เลยอัพเฟสเล่นในห้องน้ำไปพลางๆ ก่อน ที่เมืองงานเน็ตเร็วมากๆ ถือว่าเร็วที่สุดในละแวกนี้ พวกเราใช้ของ ลาวเทเลคอมกันหมด ยกเว้นพี่จุกใช้ ยูนิเทลซึ่งสัญญานไม่ค่อยดีแถวนี้นะ

[เอส-เมอร์ริด้า]

คุณดาวเวียงมีลูกสาวชื่อ "น้องแฟนต้า" พัทเคยมาพักที่นี่ตอนนั้นก็ยังตัวเล็ก แต่ก็น่ารักมากๆ ยิ่งตอนนี้ดูน่ารัก มีแววนางงามแต่ไกล เห็นพัทเค้าไปดักถ่ายน้องเค้าแล้วตอนเช้าตรู่มาให้ชม เลยบอกว่าพาน้องเค้ามาที่นี่หน่อยซิ จะถ่ายรูปด้วย...เลยมาพร้อมแม่ดาวเวียงมาด้วยกัน ได้พูดคุยบอกว่าจำพี่ๆ กันได้ ฝากความคิดถึงไปยังพี่รักษ์ด้วยนะ ฝากเบอร์เฟสบุ๊กมาให้ด้วย ตอนนี้ก็เข้าเรียนแล้วประถม 1...โรงเรียนดังในเมืองงานซะด้วย

ผมเลยถ่ายมาเป็นคอลเล็กชั่นเลยครับ ...

[เอส-เมอร์ริด้า]

ชุดที่สอง...ครับ

[เอส-เมอร์ริด้า]

[เอส-เมอร์ริด้า]

[เอส-เมอร์ริด้า]

[เอส-เมอร์ริด้า]

[เอส-เมอร์ริด้า]

คุณแม่ของน้องแฟนต้าครับ...