"..สรุปทริปที่ไม่ได้คิดมาก่อนว่าจะไป..บางนา - บางพระ.."

[ลุงเนตร]

"..รู้จักกันทางหน้าจอแก้ว มานานหลายปี ไม่เคยพบตัวเป็น ๆ กันสักครา เข้าสวัสดีลุง ที่กระทู้ "ลุงเนตรคุย - คุยกับลุงเนตร" ในเวบฯนี้ ทุกวัน (เข้าสวัสดีแต่ผู้เดียว ทั้งกระทู้ไม่มีผู้อื่น) ตอบกลับทุกครั้ง แถมใน FB ก็ยังเจอกันอยู่เนื่อง ๆ จู่ ๆ น่าจะเสาร์ ที่ ๑๕/๑๐ ถามมาใน IN BOX ว่า แถวอ่างเก็บน้ำบางพระ มีที่กางเต๊นท์นอนได้ไหม ตอบแล้วซักไซร้ไล่เลียง..

..ไปกี่คน

..คนเดียว

..รถว่างไหม?

..ผมว่าจะปั่นไป เป็นการออกทัวร์ริ่งครั้งแรกของผม

..หยุดคิดแป๊บ (หลานคนนี้อยากพบมานานแล้ว เป็นการปั่นทัวร์ริ่งครั้งแรกของเขา เราก็ไม่ได้ไปเส้นทางนี้นานแล้ว)

..อย่างนั้น ลุงไปด้วย

..จริงเหรอ

..จริงซิ แต่ขอไม่เอาเต๊นท์ไปกางนอนนะ คืนเดียว ไม่อยากบรรทุกเครื่องนอน หนัก

..โอ เค. ครับ ลุง เช้า ๑๗/๑๐ ปั่นไป ค้างบางพระ เช้า ๑๘/๑๐ ปั่นรอบอ่างเก็บน้ำบางพระ แล้วกลับ

..งั้น ลุง จะหาจองโรงแรม ที่ใกล้ทางเข้าอ่างเก็บน้ำ และราคาไม่แพง ให้นะ

..ครับ ลุง รบกวนลุงเลย - นัดแนะ เช้า ๑๗/๑๐ - ๐๖.๓๐ - ๐๗.๐๐ น. พบกันที่ตลาดกิ่งแก้ว หน้าแม็คโคร

..

[ลุงเนตร]

"..เช้าวันจันทร์ ที่ ๑๗ ต.ค.๕๙ (ตอนดึกฝนตก น้ำขังไหล่ทางมากพอสมควร)

..๐๖.๑๐ น. ปั่นออกจากซอยบ้าน ไปเลี้ยวซ้ายเข้าาถนนสุขุมวิท ตรงสถานีรถไฟฟ้าแบริ่ง ไปเลี้ยวขวาเข้าถนนบางนา-ตราด ไปผ่านเซนทรัล บางนา

..๐๗.๐๐ น. ถึงหน้าแม็คโคร ตลาดกิ่งแก้ว พบหลานนก NOKE KAI NICE สวัสดี ทักทาย พร้อมออกเดินทางไปบางพระ

..๐๘.๐๐ น. ได้ ๓๐ ก.ม. หิว หยุดร้านข้างทาง จอดรถแล้วเข้าไปถามมีอะไรขายบ้าง "ลาบ น้ำตก ส้มตำ ต้ม มีทั้งเนื้อและหมู สั่งลาบหมู ต้มเนื้อ ข้าวเหนียว (ร้านว่าง ไม่มีลูกค้าอื่น ร้อน ถอดเสื้อผึ่ง นั่งทานเชิร์ตหนัง สบายหน่อย (ช่วง ๗๓ นี่ ไม่ทราบป่วยหรือเปล่า พอออกตากแดด เหงื่อจะออกมากทั้งตัว จากหน้าผากไหลลงหน้า เข้าตา มีปัญหามาก ที่ต้องเช็ดเหงื่ออยู่เนื่อง ๆ เฮ้อ) ทานเสร็จ ร้อยกว่าบาท หลานนก จ่าย (คิดในใจไว้ช่วยจ่ายครึ่งนึงทีหลัง หรือมื้อกลางวันค่อยจ่าย) แล้วออกเดินทางต่อ

..เราปั่นเลาะขอบทางด้านซ้ายไปเรื่อย ๆ ช่วงใกล้โรงงาน มีคนงานขี่รถเครื่องสวนทางมาอยู่เนื่อง ๆ เขาวิ่งสวนทางผิดกฏจราจร จะวิ่งชิดขวามา เราต้องเบี่ยงออกขวาของเราเพื่อเลี่ยงให้เขาผ่านด้านซายเราไป โดยไม่เฉี่ยวชน ซึ่งเราจะต้องเบี่ยงออกไปใกล้รถที่วิ่งมาจากข้างหลังเรา ก็ต้องมองกระจกข้างขวาว่ามีรถวิ่งมาในแนวใด เบี่ยงออกได้มากเพียงไหน บางครั้งรถเครื่องวิ่งบาเบียดพร้อม ๆ กันทั้งด้านซ้ายมือที่วิ่งสวนมาและขวามือที่วิ่งมาจากด้านหลังที่โดนสิบล้อบีบเข้ามาใกล้เราอีก เฮ้อ สถานการณ์ตรงนีั้น ตัวเกร็ง นิ่ง ตรง แน่วแน่ จึงปลอดภัย รอดจากอุบัติเหตุไปได้

..ถึงปั้ม ปตท. จิ๊บฟี่ จอดพัก หลานนก ซื้อสปอนด์เซอร์มาให้ดื่ม พักผ่อน เข้าห้องน้ำ ล้างหน้า แล้วเดินทางต่อ จนผ่านบางวัว..ก่อนข้ามสะพานางปะกง แวะร้านขายข้าวแกง และมีร้านกาแฟห้องแอร์ด้้วย หลานนกพาเข้าห้องแอร์ ดื่มนมเย็น พักผ่อนพอสมควรแก่เวลาแล้วเดินทางต่อ ผ่าน กฟผ.บางปะกง..อมตะนคร..ผ่านตัวเมืองชล ที่มีสี่แยกไฟแดง ๔ แห่ง

..เลี้ยวขวาเข้าอ่างศิลา ๕ ก.ม. ไปจนถึงศาลเจ้าโรงเจ ชื่อ...จา หยุดถ่ายภาพปิ๊บ แล้วเดินทางต่อ ช่วงนี้เป็นร้านอาหารริมทะเล ที่มีหอยนางรมขายด้วย นับเป็นสิบร้าน หลานนก บอกมีร้านหนึ่งเคยมาทาน ทำเลดี อาหารอร่อย ราคากันเอง ให้ปั่นพาไปทานมื้อกลางวันที่ร้านนั้น

..๑๓.๐๐ น. อาหารพร้อม ทานแล้วไม่ผิดหวัง วิวพอใช้ ลูกค้าว่าง ถอดเสื้อ นั่งโซ้ย กันสบายมากเลย (หมึกมะนาว..กุ้งผัดกะเพราราดข้าว..ปลาหมึกผัดกะเพราราดข้าว ซี่ขวด ๐๓๗ ขวด แข็งโถ ๓๑๐.- บาท (ผมจ่าย ตอนหลานนกหลับ)

..๑๔.๓๐ น. ออกเดินทางต่อไปผ่านทางเข้าเขาสามมุก ไม่ได้ปั่นเข้าไปนัยว่าชัน ปั่นไปเรื่อย ๆ จนผ่านหาดบางแสน ปั่นชมบรรยากาศหาดบางแสนไปเรื่อย ๆ เห็นแต่รถยนต์..ร้านอาหาร..ร่มสีต่าง ๆ ไม่เห็นหาดทรายและน้ำทะเลเลย ไปจนถึงวงเวียนที่ถนนบังคับให้เลี้ยวซ้ายไปออกถนนสุขุมวิท เราไม่เลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวาลงไปถนนชายหาด แล้วเลี้ยวซ้ายปั่นเลาะหาดไปเรื่อย ๆ จนพ้นแนวร้านอาหารกางร่ม เป็นช่วงหาดโล่ง ๆ ได้เห็นหาดทราย น้ำทะเล วิวไกลออกไป ค่อยเพลินหน่อย ปั่นไปจนสุดถนนบังคับเลี้ยวซ้ายขึ้นไปหาถนนสุขุมวิท ปั่นไปเรื่อย ๆ จนผ่านหลังตลาดหนองมน มีชาวบ้านตั้งกระจาดขายข้าวหลามอยู่ ๓ - ๔ ร้าน ไปไม่ไกล ก็ออกสู่ถนนสุขุมวิท เลี้ยวขวามุ่งบางกระ พบร้านขายข้าวหลามแวะซื้อกระบอกหนึ่ง ๕๐.- บาท (ไว้ทานหลังอาหารมื้อเย็น คิดในใจ ค่อนข้างแพง) ปั่นไปอีก ๕ - ๖ ก.ม. ถึงสี่แยกตลาดบางพระ ไม่ทราบ "บังกาโล บางพระ" อยู่ตรงไหน โทร.ศัพท์ก็ติดต่อไม่ได้ ปั่นผ่านสี่แยกไป ตรงหัวมุม มีคิวรถเครื่องรับจ้าง แวะถาม เขาบอกให้ทราบอย่างชัดแจ้ง ปั่นไปข้างหน้าผ่านทางเข้าอ่างเก็บน้ำ (สุขาภิบาล 9) ขึ้นไปจุดสูงสุดของเนิน ตรงหัวเขา มียูเทิร์น กลับรถแล้วปั่นไปข้างหน้าอีก ๑๐๐ เมตร มีป้าย "บังกาโล บางพระ" เลี้ยวซ้ายเข้าซอย ๕๐ เมตร ถึงที่พัก จ่ายเงิน เปิดห้องแอร์ ห้องละ ๓๐๐.- บาท ๒ ห้อง ๖๐๐.- บาท หลานนก จ่ายให้ไปก่อน ลุงมีแบ๊งค์พัน (หลานนกบอกไม่เป็นไร)

..เข้าห้องพัก อาบน้ำ ซักชุดปั่น ตาก พักผ่อน

..๑๘.๐๐ น. ปั่นออกไปทานอาหาร ในหมู่บ้าน อิ่มแล้ว ปั่นกลับที่พัก นอน สวดมนต์ หลับ.

[NOKNICE]

ขอบคุณลุงในทุกๆเรื่อง หลายๆคำสอน-แนะนำครับ

[ลุงเนตร]

..ขอบคุณหลานนก เช่นกัน ที่ให้ความนับถือ และบริการด้านอื่น ๆ อยู่ดีมีสุข โชคดีทั้งครอบครัว ตลอดกาลเนื้อ..

[ลุงเนตร]

..ภาพของวันที่ ๑๗ ต.ค. (ต่อ)..

[น้องหนึ่ง]

ลุงเนตรดูไม่แก่ลงไปเลยครับ

[ลุงเนตร]

..รุ่งขึ้นวันอังคาร ที่ ๑๘ ต.ค.๕๙

..๐๖.๔๕ น. เช็คเอ้าท์ออกจากโรงแรม ปั่นออกไปที่ถนนสุขุมวิท เลี้ยวขวาย้อนศร ขึ้นไปหาช่องกลับรถ พอรถว่างปั่นไปฝั่งตรงข้าม แล้วปั่นย้อนศร ขึ้นไปอีกหน่อยถึงทางแยกเข้าอ่างเก็บน้ำบางพระ ปั่นเข้าไปไม่ไกลก็ถึงริมขอบอ่างเก็บน้ำ หยุดถ่ายภาพแป๊บ แล้วปั่นไปทางขวา วนซ้าย เลาะอ่างเก็บน้ำไปเรื่อย ๆ รถน้อย อากาศดี ผ่านศูนย์เพาะชำ ผ่านสวนสัตว์ ผ่านวัดตโปตาราม ลงปั่นทางเฉพาะจักรยาน มีความสุขมาก ผ่าน อบต.บางพระ ผ่านกรมประมงน้ำจืด สุดรั้ว มีบานโล่งลงไปที่ขอบอ่างเก็บน้ำ มีร้านขายอาหาร แวะทานมื้อเช้า แปดโมงพอดี สั่งปลานิลราดพริก แกงจืดเต้าหู้ ไข่เยี่ยวม้า ข้าว ๒ จาน โค๊กขวดใหญ่ น้ำแข็ง สี่ร้อยกว่าบาท หลานนกจ่าย บอกช่วยครึ่งหนึ่ง หลานนกบอกไม่เป็นไรลุง

..อิ่มแล้ว ล้ดหมุน เดินทางต่อ มุ่งบางปะกง เพื่อกลับบ้าน ปั่นไปตามถนนหมายเลข ๓๑๔๔ มีป้ายยอกว่าไปตลาดหนองมน ปั่นผ่านสนามก๊อฟ ไปสักพัก มีป้ายบอกแยกขวามือไปถนนหมายเลข ๗ คิดว่าเป็นถนนเลี่ยงเมือง พาหลานนกเลี้ยวเข้าไปจนถึงถนน ปรากฏว่าไม่ใช่ถนนเลี่ยงเมืองชล กลายเป็นถนนมอเตอร์เวย์ ต้องปั่นริมถนนคู่ขนานไปกับถนนมอเตอร์เวย์อีกพักหนึ่ง รถบรรทุกมากมาย ไปจนถึงไฟแดงทางร่วมแยกหัวถนนเลี่ยงเมืองชลปั่นเข้าไปแล้วต้องขึ้นสะพานสูงข้ามถนนอีกเส้นหนึ่ง ลงไปเข้าถนนเลี่ยงเมืองตามเดิม ถนนกว้าง รถบรรทุกมาก ไม่สบายหู สบายตา สบายใจเลย ทนปั่นไปจนพ้นถนนเลี่ยงเมืองชล ขึ้นสะพานสูงลอยข้ามถนนสุขุมวิท วนลงไปเข้าถนนสุขุมวิทฝั่งตรงข้ามมุ่งไปบางปะกง รถค่อยน้อยหน่อย สบายขึ้นนิด (แนะนำไว้ที่นี้ด้วยเลย รถจักรยานไม่ควรปั่นไปบนถนนเลียงเมืองชลบุรี)

..๑๒.๑๒ น. ปั่นถึงป้ายรถเมล์ เชิงสะพานข้ามแม่น้ำบางปะกง ผมหยุดเพื่อรอขึ้นรถเมล์ ส่วนหลานนก ขอไม่ขึ้นรถเมล์ ปั่นต่อกลับบ้านทางสุขุมวิทสายเก่าจากแยกบางปะกง บ้านอยู่แถวบางพลี (ประมาณนั้น) ร่ำลา แล้วจากกัน

..รอรถเมล์เขียว สาย ๓๖๕ บางปะกง - ปากน้ำ ประมาณ ๑๕ นาที ได้ขึ้นรถ โดยบอกคนขับว่า ขอนำจักรยานขึ้นไปลงปากซอยลาซาล ให้ค่าจักรยาน ๑๐๐ บาท เขาตกลง เดินไปท้ายรถช่วยรับจักรยานขึ้น จ่ายค่าโดยสารอีก ๓๐ บาท

..บ่ายสองโมง กลับถึงบ้าน โดยสวัสดิภาพ

..ข้อสังเกตุ .. การปั่นจักรยานของทุกคนบนถนนหลวงนั้น ต้องใช้ความสามารถของตัวเองมาก โดยขาทั้งสองต้องออกแรงถับบันไดให้รถเคลื่อนไปข้างหน้า มือทั้งสองต้องจับแฮนด์บังคับรถให้วิ่งอยู่ในช่องทางที่ต้องการ จักรยานเป็นรถที่ตั้งด้วยตัวเองไม่ได้ คนขึ้นไปนั่งต้องทรงตัวทำให้จักรยานตั้งตรงหรือเอียงเลี้ยวไปข้างหน้า ต้องหลบหลีกหลุมบ่อก้อนหินตะปูแก้วกระจกแตกข้างถนนอยู่ตลอดเวลา ต้องระวงการเบียดของรถที่ใช้เครื่องยนต์ที่วิ่งสวนมาและแซงไป ตากแดดร้อนมาก สูดควันฝุ่นอยู่ตลอดเวลา ก้นนั่งกดลงบนอานนานหลายชั่วโมงก็เกิดการเจ็บ เฮ้อ ช่วงเวลานั้น ร่างกายโดนทรมานมาก ก็ยังปั่นกันอยู่ได้นาน ๆ บางคนนานเป็นเดือน สองเดือน นั่นคงเป็นเพราะเมื่อร่างกายถูกทรมาน แล้วร่างกายสร้างภูมิต้านทาน เกิดความแข็งแรงขึ้นกับอวัยวะทุกส่วนที่ถูกทรมาน ทำให้สุขภาพกายและใจดี ร่างกายแข็งแรง นั่นกระมัง?

""..ทุกทริปที่ผ่านมาได้ด้วยดี กลับถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ ได้รับความภูมิใจ และความแข็งแรงเพิ่มขึ้น ความภูมิใจและสุขภาพดี ไม่มีขาย อยากได้ต้องทำเอง ถึงแม้บางโอกาสต้องเสียงชีวิต พลาดพลั้งอาจได้รับอุบัติเหตุถึงตายได้ ก็ยอม เพราะทุกคนก็แค่ตาย ตายช้า ตายเร็ว ก็ตาย ต่างตายได้ทุกรูปแบบ แต่เท่าที่สังเกตุ การที่จะเกิดการตายสักคนนั้น ไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะมีเหตุปัจจัยหนุ่นเสริมหลายประการ ถ้าจะสาธยายก็ย่อมยาว เอาเป็นว่า การตายนั้น จะว่าง่ายก็ง่าย จะว่ายากก็ยาก การดำเนินชีวิตไม่ว่าจะอยู่ตรงไหน สถานภาพใด บนพาหนะใด ๆ หรือนอนอยู่บนเตียงต่างมีโอกาสตายได้ด้วยกันทุกคน ทุกคนมีสิทธิ์ได้รับอุบัติเหตุ ๐.๐๐๑ เปอร์เซนต์ จากภายนอก(ผู้อื่นกระทำหรือกระทำเองและจากภายในร่างกายตัวเอง(เจ็บป่วยเองตาย)

..ตลอดชีวิตผมเดินทางท่องเที่ยวมามากมายหลายรูปแบบ โดยเฉพาะทริปปั่นจักรยานมากมายและหนักหนาสาหัสมาก มีอยู่ทริปเดียวที่ใช้หูยาวของกระเป๋าผูกไว้กับแฮนด์รถหลุด กระเป๋าเข้าไปในช่องตะเกียบล๊อกคล้อหยุดทันทีล้มสลบคาถนน เพื่อนยกขึ้นรถปิ๊กอัพไปโรงพยาบาลหลังสวน ฟื้นกลางทาง ทำแผลแล้ว เดินทางกลับบ้าน ครบ ๗ วัน ตัดไหม แล้วเข้าขบวนปั่นต่อ ครั้งนั้นเป็นการปั่นกับโครงการจักรยาน ๕ แผ่นดิน เฉลิมพระเกียรติ์

..อยู่มาถึงปูนนี้ ๗๓ ปีเศษ นานพอสมควร ไม่มีห่วงใยไรแล้ว ขอทำให้ร่างกายแข็งแรงไว้ไปทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ จะตายเมื่อไร ตายอย่างไร ก็ช่วงเถอะ บอกลูก บอกเมียไว้นานแล้วด้วยแล.

[vuthvelo]

[NOKNICE]

อย่างที่ลุงสอนผมครับ การใช้ถนนร่วมกับพาหนะชนิดอื่นๆ เราก็ไม่อยากเกิดอุบัติเหตุ เขาก็ไม่อยากเช่นกัน เพียงมีความระมัดระวัง ไม่ประมาท มีสติกับสิ่งที่เรากำลัง คือ ปั่นจักรยานอย่างมีสติ,รอบคอบ

[โอ๊ก]

ขอบคุณสำหรับเรื่องราว ขอให้ลุงเนตรแข็งแรง ขยันมาลงทริปให้อ่านบ่อยๆนะครับ

[ลุงเนตร]

"..ขอบคุณ หลาน ๆ และทุกท่าน ที่เข้ามาอ่าน..ขอบคุณหลานโอ๊ก ที่โพสท์ให้ทราบ ให้กำลังใจ.."