วันที่หนึ่ง: ศุกร์ 13 มี.ค. 2558
- เดินทางไปสนามบินดอนเมืองด้วยรถบรรทุก 6 ล้อ ใจก็อยากปั่นไป แต่เพื่อลดความเสี่ยงในการเกิดอุบัติเหตุจนไปเช็คอินไม่ทัน เลยเลือกไปสนามบินด้วยวิธีนี้ พวกเราจองตั๋วนกแอร์ไว้ตั้งแต่เดือน พ.ย. เมื่อปีที่แล้ว ไปกลับเพียง 1,830 บาทเท่านั้น ที่สำคัญคือ !! “ไม่ต้องเสียค่าโหลดจักรยานเพิ่ม” เพียงปล่อยลมยางออก แล้วโหลดลงไปได้ทั้งคันเลยค่ะ ส่วนคนที่กลัวรถสีถลอกไม่ควรใช้วิธีนี้ เพราะมีรอยติดมานิดหน่อยแน่นอนจ้า
เช็คอินเสร็จเรียบร้อย พนักงานรูปหล่อจะนำป้ายมาติดที่รถเราแบบนี้ แล้วจูงจักรยานเราไปโหลดลงเครื่องจ้า (จักรยาน 8 คันก็ใช้พนักงาน 8 คนเลยจ้ะ น่ารักมาก ๆ)
ถึงท่าอากาศยานตรังเรียบร้อยประมาณ 9.00 น. เตรียมยกจักรยานลงพร้อมตะลุยเข้าอำเภอเมืองตรัง หรือ ทับเที่ยงนั่นเองจ้ะ
บอกตรง ๆ ว่าหิวมาก ปั่นกันหัวขวิดเข้าเมืองเพื่อไปกินติ่มซำ ที่ร้าน “เรือนไทยติ่มซำ” ชาวหมีปั่นขอลงความเห็นว่าอร่อยค่ะ มีเมนูอร่อย ๆ ให้เลือกเพียบ
ทานของหนักกันจนอิ่มท้อง ก่อนจะปั่นเข้า “กันตัง” พวกเราขอแวะไปดื่มชา กาแฟที่ร้าน “โกปิ๊” ณ สถานีรถไฟเมืองตรังกันก่อน บอกเลยว่ารสชาติเข้มข้นมาก ๆ แนะนำอีกเช่นกันค่ะ ปล. ปั่นทางไกลแบบนี้แนะนำให้ทานน้ำหวาน หรือจิบน้ำตลอดทาง อย่าฝืนตัวเองนะคะ ไม่งั้นร่วงแน่นอน
ระหว่างทาง แวะรอชาวแก๊งก่อนจ้า
แวะเที่ยวสถานีรถไฟกันตัง สุดทางรถไฟฝั่งอันดามัน อีกหนึ่งสถานที่ท่องเที่ยวสุดคลาสสิคที่ควรไป
ขึ้นแพขนานยนต์ ข้ามฟากไปฝั่งกะนู้น เพื่อเข้าบ้านช่างพี ณ ตำบลบางสัก เขตอุทยานแห่งชาติเจ้าไหม ค่าโดยสารคนพร้อมจักรยาน ราคาแพงเกินไป อยู่ที่ 2 บาทต่อคน ชิ (นึกว่าจะเก็บสัก 10 บาท โกรธมากก)
สวนต้นยางตลอดสองข้างทาง ในรูปว่าสวยแล้ว ของจริงสวยกว่านี้จ้ะ เราแวะพักทานน้ำอีกครั้งก่อนไปแช่น้ำที่บ่อน้ำร้อนควนแคงค่ะ ปล. เห็นทางเรียบ ๆ แบบนี้ “ควน (เนินเขา)” เพียบนะจ๊ะ ปั่นกันมันส์เลยจ้า
แวะแช่น้ำร้อน ผ่อนคลายกันสักพัก ก่อนลุยเฮือกสุดท้ายอีกประมาณ 15 ก.ม. เข้าบ้านช่างพี (ไอ้ 15 ก.ม. เนี่ย ควนล้วน ๆ ขนาดบ้านช่างพียังชื่อว่า “ควนตุ้งกู” เลยค้าบบ)
ระหว่างทางออกจากบ่อน้ำร้อน เรามี Hidden Agenda หรือภารกิจซ่อนเร้น แข่งกันไหลลงควนด้วยแรงเฉื่อย และแรงโน้มถ่วงของโลกล้วน ๆ ไม่มีแรงปั่นจ้ะ
ผลคือ เจ้าเด็กอ้วน และเด็กเพี้ยนสองคนนี้เป็นผู้ชนะไป สนุกสนานเฮฮา และแอบแค้นกันไปจ้า
จะถึงบ้านช่างพีแล้ว แวะชักภาพรอแก๊งข้างหลังก่อนจ้า พวกเราถึงที่พัก “ร่มปาล์ม โฮมสเตย์” ข้าง ๆ บ้านช่างพี ตอนประมาณ 18.00 น. จ้ะ
หลังจากทานข้าวเย็นเรียบร้อย นั่งเล่นแล้วแหงนหน้ามองท้องฟ้า เห็นดาวเพียบเลยเกิดทริปเพี้ยน ๆ ปั่นไปดูดาวริมทะเลที่หาดเจ้าไหมกันสักหน่อย ผลที่ได้คือ ทรายติดเต็มโซ่เลยจ้า T T สองข้างทางมืดมิด แต่มันส์มากกกก
ระยะทางรวมวันแรกประมาณ 80 ก.ม. ขึ้นควนเสียประมาณ 80% เสียเหงื่อแต่ไม่เสียใจ สนุกสุด ๆ ค่ะ
วันที่สอง: เสาร์ 14 มี.ค. 2558
วันนี้ไม่ได้ปั่นเลยค่ะ ดำน้ำล้วน ๆ พวกเราซื้อทัวร์ดำน้ำคนละ 700 บาท ไปเที่ยวถ้ำมรกต เล่นน้ำที่เกาะกระดาน ดำน้ำที่เกาะเชือกและเกาะม้าจ้ะ ปลาเยอะ ปะการังสวย ปลาสู้คนด้วย กัดเราได้มา 1 แผลเลยจ้า ปล. จริง ๆ แล้วถ้าไปกันหลายคน จ้างเรือชาวประมงดำน้ำก็ได้ค่ะ อยู่ที่วันละ 3,000 บาท ชาวประมงก็สามารถหาหน้ากากดำน้ำให้เราได้เหมือนกันจ้ะ
ขากลับเราเดินออกมาทานข้าวที่ 3 แยกปากเม็ง ก่อนให้คนมารับกลับเข้าที่พัก วิวดีงามมาก
วันที่สาม: อาทิตย์ 15 มี.ค. 2558 (โหดที่สุดแล้ววว)
จริง ๆ วันนี้เราจะปั่นกันชิว ๆ เที่ยวทะเลในละแวกนั้น อยู่ดี ๆ ช่างพีเกิดนึกครึ้ม ชวนกันไปเที่ยวเกาะลิบง บอกตรง ๆ ในแก๊งหมีปั่น ยังไม่มีใครเคยไปเลย คราวนี้ไปตายเอาดาบหน้าจ้า พวกเราเหมาเรือไปกลับ 1,000 บาท รวม 9 ชีวิต กับอีก 9 จักรยาน เพื่อไปปั่นบนเกาะลิบง
วันนี้นึกว่าจะปั่นชิว ๆ จึงใส่รองเท้าแตะมาเลยจ้า ที่ไหนได้ ทางโหดสุด ๆ ขึ้นเขาลงเขาล้วน ๆ โหดแค่ไหนไม่รู้ รู้แค่ว่า แว่นแตกไป 1 ฟันหักไป 1 จ้า
เป็นความลำบากที่คุ้มค่ามาก ๆ พวกเรามาถึงทะเลตรงสะพานหินตอน 11 โมงครึ่ง ทะเลสวยและเป็นส่วนตัวมาก แนะนำเลยค่ะ มาอีกแน่นอน
ได้เวลาเดินทางกลับแล้วจ้า
ก่อนกลับบ้าน เราแวะเล่นน้ำทะเลที่หาดหยงหลิง ที่ใคร ๆ ก็บอกว่าสวย กันก่อนจ้า
ทางไม่ค่อยโหดเล๊ยยยย เอาซะรถเละเทะสุด ๆ แค่นึกถึงตอนทำความสะอาดรถก็อยากจะร้องไห้แล้ว
วันนี้ปาร์ตี้อาหารทะเล ที่บ้านช่างพีจ้ะ ปู 10 กิโล จ่ายคนละ 200 เท่านั้นฮ้าบ
ระยะทางรวมวันนี้ประมาณ 60 ก.ม. (ทางควน 80% ทางโหด 20%) ทางโหดแค่ไหน ขอยืนยันว่าเราจะไปเกาะลิบงอีกแน่นอนค่ะ ผู้คนทั้งบนเกาะลิบง และในเมืองตรัง เป็นมิตรมาก ๆ น่ารักจริง ๆ ทักเรา “ฮาโหล ๆ” ตลอดทาง สงสัยเราจะเหมือนฝรั่งมากแน่ ๆ
วันที่สี่: จันทร์ 16 มี.ค. 2558
หมดเวลาสนุกแล้วจ้า ต้องเดินทางกลับกันแล้ว พวกเราเดินทางกลับทางเดิม ไต่ควนไปเรื่อย ๆ ทุกคนเริ่มอิดโรย อ่อนแรง แต่ยังไม่ถอดใจจ้ะ
เจ้าเด็กซ่า มีปัญหานิดหน่อย นางทำบัตรประชาชนหายจ้า ต้องพาไปทำบัตรใหม่ เดี๋ยวขึ้นเครื่องไม่ได้ ปล. ไปเที่ยวต่างจังหวัดยังไงระวังกันหน่อยนะคะ ที่นี่ต้องให้คนที่มีทะเบียนบ้านอยู่ตรังเป็นคนรับรองด้วยค่ะ ถึงจะอนุญาตให้ทำบัตรใหม่ได้ โชคดีไป ช่างพีเป็นคนตรังจ้ะ
แวะซื้อเค้กตรังที่ร้าน “เค้กเลิศรส” เจ้าดังเป็นของฝากก่อนกลับ ไปทัวร์ริ่ง อย่าลืมพกยางไปรัดของด้วยนะจ๊ะ ^ ^
แวะมาทานน้ำที่ร้าน “สถานีรัก” ณ สถานีรถไฟกันตัง ก่อนกลับค่ะ แนะนำให้ลองชิมเมนู “น้ำมะม่วงเบาปั่น” หรือมะม่วงดิบปั่น รสชาติเยี่ยมยอด เปรี้ยว หวาน เค็ม สดชื่นอย่าบอกใคร ทำให้คึกคักจนอยากปั่นต่อ ..... สัก 1 กิโลเมตร อิอิ
เรามาถึงสนามบินตรังก่อนกำหนดเล็กน้อย จึงตัดสินใจปั่นไปเที่ยว “สวนพฤกษ์ศาสตร์ภาคใต้” เก็บตกเป็นครั้งสุดท้ายจ้ะ (ไปกลับจากสนามบิน ประมาณ 10 ก.ม. เท่านั้น) ที่นี่ ขอบอกว่าห้ามพลาดเด็ดขาด ไปทำความสะอาดปอดครั้งสุดท้าย ก่อนกลับกรุงเทพ ฯ
พี่นก จะขนจักรยานเราขึ้นเครื่องแว้วว
ถึงสนามบินดอนเมือง สูบลม เตรียมปั่นในกรุงเทพ ฯ อีกครั้ง ฮือ ฮือ
ชักภาพสุดท้ายก่อนจากกันไปจ้า ขอบคุณผู้ร่วมทริปทั้ง 9 ชีวิตในครั้งนี้ด้วย สนุกสนานเฮฮา ครบรส จริง ๆ จ้ะ
**ข้อมูลเพิ่มเติม**
- สายการบินนกแอร์ถือว่าเป็นมิตรกับคนปั่นจักรยานมากทีเดียวค่ะ แนะนำ แต่ต้องทำใจเรื่องจักรยานเป็นรอยไว้เลย มีแน่นอนจ้า ถ้าเป็นกังวลเรื่องรอยถลอก แนะนำให้แพ็คจักรยานใส่ถุงจักรยานให้เรียบร้อยดีกว่าจ้ะ ยังไงพี่นกก็ใจดีไม่เก็บค่าบริการเพิ่มอยู่แล้ว
- ในแก๊งค์หมีปั่น มีพี่พกสูบใหญ่ไปเลยจ้ะ แล้วฝากไว้ที่ประชาสัมพันธ์สนามบิน จะได้เติมลมสะดวกเพราะไปกันหลายคันค่ะ
- AV ในการปั่นอยู่ที่ประมาณ 21 ก.ม. ต่อ ชั่วโมง ปั่นไม่เร็วมาก แต่ไปเรื่อย ๆ แวะพักตลอดทเพื่อหลีกเลี่ยงอาการตะคริว ต้องเซฟแรงไว้เที่ยวและปั่นวันอื่นด้วยจ้ะ
- หนทางอยู่ที่ปาก ถ้าไม่มั่นใจ แวะถามเลยดีกว่า ทุกเลี้ยวทุกแยก จะได้ไม่เสียเวลาปั่น และเซฟแรงด้วย อย่าลืมว่าเราปั่นไป ไม่ได้ได้ใช้เครื่องยนต์จ้ะ
- ในกลุ่มควรมีสมาชิกที่สามารถเซอร์วิสรถเบื้องต้นได้ดีพอสมควร เวลามีปัญหาจะได้ช่วยเหลือกันได้ รวมถึงมีอุปกรณ์การซ่อมเบื้องต้นให้ครบถ้วนด้วยจ้ะ
- ยาสามัญประจำบ้าน พกไปให้ครบ ขนมคบเคี้ยว น้ำดื่ม ลูกอมหวาน ๆ พกติดตัวไว้เลย ช่วยชะลอการเกิดตะคริวได้
- พกอารมณ์ขันกันไว้เยอะ ๆ มองโลกในแง่บวกไว้ ไม่ควรพาเพื่อนร่วมทริปเครียด
- อย่าคำนึงถึงจุดหมายมากเกินไป จนลืมความสำคัญของเพื่อนร่วมทาง และวิวข้างทาง
“จุดหมายปลายทางอาจไม่ใช่ที่สุดของความงดงาม”
“Happiness is a way of travel not a destination”
Cr.คำคมรายการหนังพาไป และคุณ Ohitori Naka
