สรุปทริป-ภูสามสุ่ม- Return Part II version The Rock N’Road WESTERN LAOS TRIP 9-18 JAN 2015

[หลงทาง]

ตามดูห่างๆ ครับ...

[เอส-เมอร์ริด้า]

จับภาพไปที่สายหมอก ลอยบนยอดเขา ผมได้จูงจักรยานไปตามสะพาน มือสะพายกล้องติดไว้กับคอก่อน เดินแล้วมองเห็นความสวยของหมอกหนาปกคลุมขุนเขา เบื้องล่างก็เป็นหมู่บ้านแม้ไม่ได้ใหญ่นักแต่ ก็ต้องอิจฉาเมื่อพวกเขาได้อยู่กับภาพที่งดงามแบบนี้

สายฝนจากพายุที่กระหน่ำลงมาทั่วทุกพื้นที่ ความหนาวเย็นมาเยือน รวมกับตัวผมที่เปียกปอน เสื้อกันฝนเหมือนจะเอาไม่อยู่แล้ว เป็นรอยขาดแม้จะเย็บพอได้บ้างก็ยังมีน้ำฝนแทรกซึมผ่านเข้ามาจนได้

พี่รักษ์ และพี่อุ้ยยังคงยืนเก็บภาพด้วยกัน ผมก็ค่อยๆ เดินเข้าไปช้า ๆ จังหวะเวลาไม่ต้องรีบร้อนเมื่อเราอยากจะเก็บความทรงจำนั้นไว้ให้นานเท่านาน จริงมั๊ยครับ

[เอส-เมอร์ริด้า]

หันหลังกลับไปมองกลุ่มเด็กๆ ปั่นจักรยานผ่านมาบนสะพานพอดี คิดว่าต้องถ่ายซักหน่อย แม้รถยังไม่ได้จอดเข้าที่เข้าทาง ก็พยายามเก็บภาพเอาไว้ให้ทัน ชอบถ่ายภาพให้ได้เรื่องราว บางทีภาพแทนคำพูดได้ดีกว่า ถ้าเราถ่ายภาพสื่อสารให้ได้ครบนะ

[เอส-เมอร์ริด้า]

ผู้ใหญ่ใจดีสองคน ขอให้ผมถ่ายภาพให้หน่อย อารมณ์แบบนี้ถ่ายภาพออกมาได้ดีอยู่แล้วครับ ผมชอบความรู้สึกที่มีอยู่ ณ ขณะนั้น บอกไม่ถูกนะ มันเหมือนความรู้สึกที่อบอุ่น สบายใจ สนุกสนาน แม้เส้นทางจะยังงัยก็ลืมความยากไปหมดแล้ว บอกกับตัวเองว่าโชคดีที่ได้ทั้งพี่อุ้ย และพี่รักษ์มาร่วมสร้างรอยล้อของทริปครั้งนี้ด้วยกัน และเกือบที่จะติดงานสำหรับพี่รักษ์แล้วด้วยครับ

[เอส-เมอร์ริด้า]

ยืมรถเค้ามาดูซิปล่อยให้เละเทะซะไม่มี,,,

ผมล่ะไม่เข็ดซะจริงๆ ไม่ได้ลองปรับตัวกับรถคันใหม่มาก่อนก็ออกทริปหนักๆ จำได้ว่าทริปแรกก็เป็นแบบนี้แหล่ะ
ทรมานเหลือเกิน แต่มาทริปนี้ดูเหมือนจะอะไรพอดีไปหมด จนเพื่อนๆ ล้อว่ารถคันนี้ได้พบเจ้าของตัวจริงแล้วนะ

เพียงแต่ยังไม่เจอบุบเพ,,,ณ เวลานั้นเท่านั้นเอง 555

นิยามทัวร์ริ่ง ได้รับคำตอบที่ชัดเจนก็เพราะรถคันนี้แหล่ะ ได้บรรทุกกระเป๋า 5 ใบ ตอนคิดทีแรกว่าไม่หนักหรอแบกตั้งขนาดนี้
และควบคุมรถยากรึป่าว มันไม่ใช่อย่างที่เราคิดไว้เลย

มันทำให้ผมปั่นได้สนุก เพลิดเพลินอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน,,,ว่าแล้วจัดซะ

[เอส-เมอร์ริด้า]

มองลงไปยังแม่น้ำซันด้านล่าง สายน้ำหล่อเลี้ยงผู้คนสองฝั่งของหมู่บ้าน
พ่อบ้านของครอบครัวกำลังหว่านแห่หาปลาในลำน้ำ ไม่ต้องการปลามากมายเท่าไร เพียงพอในแต่ละมื้อของคนในครอบครัวครับ

แต่ผมก็รู้สึกหวาดกลัวเมื่อเรามองเห็นรถบรรทุกท่อนซุงใหญ่ๆ ผ่านไป มันทำให้เรารู้สึกได้ว่าในอนาคตภาพแบบนี้คงไม่ได้เห็น
แม่น้ำคงเหือดแห้งไป เมื่อไม่มีป่าไม้ ทุกอย่างต้องเปลี่ยนแปลงไปกว่าจะสร้างขึ้นมาใหม่ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย

[เอส-เมอร์ริด้า]

ริปิโอ้ จักรยานคันเก่งของเสือคาวบอยพี่อุ้ย ประสิทธิภาพสามารถพาไปไหนต่อไหนมาอย่างโชกโชน
ถ้าพี่อุ้ยแรงดีเมื่อไร ใครๆ ก็ตามไม่ทัน ผมเคยแล้วลงเขาช่วงไปบ้านแอโก๋ ทางแบบออฟโรดไปอย่างง่ายดาย
แต่เมื่อมาทริปภูสามสุ่มอาจจะต้องเข็นบ้าง แต่ก็สามารถถึงจุดหมายปลายทางได้ตามเป้าหมาย

[เอส-เมอร์ริด้า]

จังหวะที่น่ารักของผู้ใหญ่ใจดีทั้งสอง นำรูปภาพที่ถ่ายมาโชว์ให้ดูด้วยกัน สวยไม่สวย ถ่ายใหม่ๆๆๆ พี่อุ้ยบอกอย่างนั้น

สไตร์การปั่นเหมือนจะคล้ายๆ กันนะครับ แต่ก็มองเห็นความแตกต่างของคนทั้งสองได้ชัดเจนเหมือนกัน

พี่อุ้ยจะชอบไปเรื่อยๆ ไม่มองจุดหมายเป็นหลัก

แต่กับพี่รักษ์ดูจะเป็นคนมองเป้าหมายเป็นหลัก แต่ก็สามารถเชื่อมความคิดไปด้วยกันได้เสมอ

[เอส-เมอร์ริด้า]

สายหมอกฝนยามบ่าย จะค่ำแล้ว เหมือนยามเช้าที่สดชื่น ความตื่นตาของทิวทัศน์ทำให้กำหนดเวลาไม่ได้หรอกครับ เราก็จะต้องปล่อยวางเป้าหมายไปบ้าง และเก็บเกี่ยวความสุขที่ได้ค้นพบตรงหน้าไว้มากกว่า แล้วค่อยปรับแก้กันทีหลัง อยากไปด้วยกันมากกว่า ที่จะต่างคนต่างปั่นเหมือนแต่ก่อนมักจะเป็นแบบนั้น เหมือนไม่ได้มาปั่นด้วยกัน

[เอส-เมอร์ริด้า]

อ้าว...คุณเด่นปั่นมาจากไหนครับเนี่ย
เด่น...อ้าวนึกว่าจะกลับปากซัน เห็นว่าเส้นทางโหด ฝนตกไปไม่ได้
บอกว่าขอวอร์มรอบขาหน่อย เมื่อวานยังไม่ฟื้นเลย เล่นอัดขึ้นเนินมากับหนุ่ยสองคน ไม่รู้ชวนมาตัดกำลังรึป่าว ถึงว่าวันนี้แรงยังไม่มาเลย
แต่ผมว่าเช้านี้เด่นดูสดมากๆ เลยนะ แต่อย่าหนีไปกันสองคนอีกหล่ะ หลงเหมือนวันแรกไม่รู้ด้วย เส้นนี้ผมก็ไม่เคยมาเหมือนกัน จะหลงก็หลงด้วยกันดีกว่า 555

[เอส-เมอร์ริด้า]

จะสองทุ่มกว่าแล้ว ผมกับพี่อุ้ยยังไม่ได้เตรียมตัวซักที จัดการกับสัมภาระที่นำมากองกันอยู่ในห้องพัก โคลนเลอะเต็มพื้นร้องเท้าก็ไม่ได้ถอด ผมก็วางสุ่มๆ ไว้ตรงมุมห้อง ของพี่อุ้ยก็วางไว้มุมหน้าห้องน้ำ เพื่อนๆ เรียกให้ไปทานข้าวกันได้แล้ว เดี๋ยวร้านเค้าจะปิดบริการนะ ไม่ได้บอกเค้าไว้ด้วยว่าในเตรียมอาหาร ความเร่งรีบทำให้งงๆ กับว่าเราจะเอาอะไรไปมั่งน๊ะ และแล้วก็ไม่ได้พกเสื้อกันหนาวมาด้วย เลยต้องนั่งตากลมหนาวจนทานข้าวกันเสร็จจนไม่ไหว

เมื่อได้เวลาก็ออกเดินกันมา ไม่ต้องปั่นไปหรอกใกล้ๆ แค่นี้ นั่งบนอานมาทั้งวันย่อมล้าเป็นธรรมดา และปรับเปลี่ยนอิริยาบทบ้างก็เท่านั้น เดินไปยังเห็นน้องแพ๊ทตี้ยังล้างจักรยานไม่เสร็จ น้ำนี่เจิงนองเต็มพื้นที่เต็มไปด้วยโคลน “เป็นคนที่มั่กความสะอาดจริงๆ เล้ยยย” เดินมาก็ข้ามถนนมายังฝั่งตรงข้ามแสงไฟร้านค้าสว่างเต็มร้าน โต๊ะจัดกันเป็นระเบียบด้วยไม้เนื้อแข็งอย่างดี สวยงาม

พวกเรานั่งกันพร้อมแล้ว พูดคุย ถ่ายภาพ ถ่ายวีดีโอกันก่อน ตามด้วยการสั่งเบียร์มาทานกันเป็นออเดิฟทุกๆ มื้อ บรรยากาศของการร่วมวงล้อมโต๊ะอาหารเป็นอะไรที่สุนทรีย์มากๆ การพูดถึงเส้นทางวันนี้เป็นอย่างไรบ้าง สนุก โหด ซาดิส แค่ไหน ถนนขรุขระเต็มไปด้วยโคลน ก้อนหินสารพัดน้อยใหญ่มากมายที่เราได้เจอกัน ฝนตกไม่หยุดหย่อน ทุกๆ อย่างมีหมดในวันนี้ ถือว่าเป็นความท้าทายของพวกเรา และสนุกสนานยิ่งนัก เราต้องการแบบนี้ไม่ใช่รึ 555

น้องแพ๊ทกางแผนที่ออกมาดูถึงเส้นทางของวันพรุ่งนี้ และพยากรณ์กันว่าจะไปต่อหรือไม่ ถ้าสภาพอากาศยังเป็นแบบวันนี้ คิดหนักเหมือนกันนะครับสำหรับผมที่จะต้องแก้ไขปัญหา เพราะรู้ว่าวันนี้ก็โหดมากๆ และพรุ่งนี้ก็ต้องโหดกว่าหลายๆ เท่า และเส้นทางที่ยังไม่เคยมีใครได้ไปมาก่อน อยู่ที่จินตนาการเอาเอง เออเองกันทั้งนั้น ยังไม่ได้สรุปอะไรหรอก แต่ก็บอกว่าอยากจะลุยซะมากกว่า

พี่อุ้ยเรียก “อีหนูๆ มานี่หน่อย สั่งอาหารหน่อยเร็วววว” เรียกเสียงหัวเราะของเพื่อนๆ ร่วมโต๊ะด้วยกันมาก

แม่ค้าเจ้าของร้าน ดูทะมัดทะแมง หน้าตาคมสวย ไม่ถึงกันน่ารัก แต่ก็มีเสน่ห์ มีความคล่องแคล้ว มาจากเมืองปากซัน แต่มาเปิดร้านขายอาหารที่ท่าสี เตรียมตัวจดรายการที่พวกเราจะสั่งประกอบด้วย

ไข่เจียวหมูสับ ผัดเนื้อ เนื้อทอด ต้มแซ่ป อะไรอีกสองอย่างนะ จำไม่ได้ แต่รู้ว่ามาแบบจานจัมโบ้ โฮริ เลยครับ พี่อุ้ยแกบอกมาแบบพิเศษซะโอเวอร์เลย สรุปกินกันไม่หมดซิครับ ต้องให้เค้าแบ่งมาทานตอนเช้าไว้ด้วย

ได้เวลาเสริฟมาพร้อมๆ กัน สำรับอาหารแต่ละจานก็เต็มพูนแทบจะล้นออกมาจากจานใบใหญ่ที่จะรองรับได้ พวกเราเห็นแล้วตกใจมาก ตรูจะกินไหวป่าวว่ะเนี่ย มาอย่างกับภัตตาคารเลิศหรู จัดเต็มซะขนาดนี้ แม่ค้าก็ไม่รีบร้อนมากนัก ทำให้พวกเรากลัวว่าจะลืมหรือป่าวเลยไปบอกย้ำอีกรอบ พี่อุ้ยนี่ก็เรามารบกวนเค้านะ ร้านเค้าจะปิด แต่พวกเราดันขอให้ทำกับข้าวให้หน่อย หิวตาลายจนพี่อุ้ยร้องจะกินนมท่าเดียวเมื่อกี้ก่อนเข้าที่พักผมยังจำไ้ด้เลย 555

เวลาได้เวลานั่งกิน ดูทุกๆ คนจะมีสมาธิเหลือเกิน ไม่ค่อยพูดทักทายกัน เบียร์ลาวผมก็หมดไปหลาย ๆ แก้ว เติมมาตลอด นึกแล้วไม่อยากให้เวลาผ่านไปรวดเร็วนักเลย ขอนั่งเก็บเวลาแบบนี้ไว้นานเท่านาน กินกันอิ่มเริ่มอยากจะนอน เหมือนกินอิ่มแล้วต้องนอนหลับโดยอัตโนมัติเลย ได้ว่าแยกย้ายกันเข้าพักผ่อนกันดีกว่า ยอมรับว่าทุกอย่างอร่อยมากๆ เจ้าของร้านมาเก็บเงินก็หมดกันคนละหลายแสนกีบ

[เอส-เมอร์ริด้า]

เข้าห้องพักผมอาบน้ำแล้ว ก็เลยล้มตัวนอนก่อนพี่อุ้ย ที่ยังไม่ได้อาบ หลับไปอย่างรวดเร็วไม่รู้ตัวเอาเลย เพลียมากจริงๆ นั่นแหล่ะ จนตื่นนอนมาซักตีสี่ ก็อาบน้ำต่อช่วงเช้า และจัดเก็บสัมภาระให้ดูดีหน่อย วางมั่วไปหมด ซักตีห้าก็ตื่นนอนกัน กับเช้าวันใหม่ รู้สึกสดชื่นนะเหมือนได้พักผ่อนหลับสบายเต็มที่จากที่ได้นอนเต็มอิ่มมากกว่าคืนแรกๆ ที่ยังตื่นเต้นอยู่

กว่าผมจะเรียบเรียงของ ต้องใช้คำว่าเรียบเรียงกันเลยดีกว่านะ นานพอดูเพราะตอนปั่นแล้วจะเอาของนั้นมางงๆ มากๆ กับกระเป๋าตั้ง 5 ใบที่ไม่เคยบรรทุกฟลูโหลดขนาดนี้มาก่อน หยิบอะไรจำไม่ได้เลยว่าอะไรอยู่ที่ไหน อย่างเมื่อคืนหาถ่านไฟไม่เจอต้องยืมน้องแพทมาใช้ไปก่อน

เกือบๆ จะหกโมงเช้าพอดี พี่อุ้ยก็ตื่นนอนมาพอดีเหมือนกันบอกว่า “หลับสบายไหม พี่อุ้ย” พี่อุ้ยบอกว่า “ดีมากๆ เลย หลับสนิท ได้ยินเสียงกรนมากมั๊ย” ผมก็ได้ยินตอนลุกเข้าห้องน้ำเองแหล่ะครับ จากนั้นก็ไม่ได้ยินอะไร หลับสบายๆ

ผมจัดสัมภาระเรียบร้อยแล้ว เตรียมว่าจะเอาอะไรระหว่างการปั่นบ้างก็พยายามวางใส่ไว้บนๆ ด้านข้างซ้าย ขวา เก็บอะไรก็จดจำในหัวสมองอันทื่อๆ ของตัวเองไว้บ้าง ส่วนมากก็เครื่องตรวจน้ำตาล และอาหารเท่านั้น

[เอส-เมอร์ริด้า]

พร้อมแล้วสำหรับออกไปทานกาแฟข้างนอก เหมือนพี่ซาฯ จะเตรียมชุดเตาฟู่ไว้พร้อมแล้ว ได้ยินเสียงเจี้ยวจ้าวพูดคุยกันอยู่ด้านนอกเฮือนพักที่มีระเบียงพื้นไว้สำหรับนั่งได้ดีมากๆ เลย มีบริเวณวางเตา ไม่ต้องวางด้านในห้องพักให้ชวนเสียวเผาเฮือนพักเมื่อครั้งก่อนยำจำได้ติดตรึงตามาจนบัดนี้ นึกแล้วยังขำไม่หายเลยนะเนี่ย 555

ผมได้เตรียมแก้ว ช้อน พร้อมใส่กาแฟผงซูเลียนไว้แล้ว รอน้ำเดือนรอบสองอีกครั้ง นำกระปุกแยมเชอร์รี่แสนอร่อยไว้พร้อมทาน พี่รักษ์ก็มาร่วมแจมด้วยกัน พี่ซาฯ ก็นั่งลงล้อมวงพูดคุย พร้อมชมบรรยากาศด้านนอกเฮือนพัก ที่แสนสุดวิเศษกับภาพสายหมอกปกคลุมไปทั่งหมู่บ้านท่าสีแห่งนี้ เลยไปจนถึงยอดเขาลูกไกลๆ มีแสงแดดอ่อนๆ ลอดทะลุสายหมอกลงมา ทำให้เราดีใจกันยกใหญ่ว่าวันนี้พายุไม่เข้าแล้ว พร้อมกับตรวจสอบกับการพยากรณ์อากาศด้วยกันแสดงให้เห็นว่ามีนี้ฟ้าแจ่มมากๆ สุดยอดเหลือเกิน ความสมบูรณ์แบบของทริปย่อมทำให้เรามีความมุ่งมั่นต่อไปในวันนี้

พี่อุ้ยเช้านี้งานเข้าซะแล้ว คนแรกของทริปรึป่าวเนี่ย ยางลมอ่อนแรง เหมือนคนปั่นป่าวหน้อออ....
แต่มีหนุ่ยมาช่วยกันปะลมยางให้ ดีแล้วตอนปั่นช่วงกลางคืนไม่รั่วไม่งั้นงานเข้าแน่ๆ ระดับพี่อุ้ยเรื่องนี้เล็กน้อย ซักพักมีเสียงแซ่วๆ ข้างๆ ว่า อย่าช้านะครับพี่ เดี๋ยวคัดชื่อออก...555

เวลายังเหลือที่เราจะนั่งจิบกาแฟ เคล้าสายหมอกยามเช้าไปก่อนที่จะเดินทางกันวันนี้ ทั้งหนุ่ยและพี่อุ้ยยังปะยางกันอยู่ แพ๊ท เงี๊ยบ พี่ซาฯ พี่รักษ์ เด่น และผมก็มานั่งกินเบยลาวแต่เช้า อุ้ยขาดไม่ได้ซะจริงๆ เนี่ย จิบกาแฟคร๊าฟฟฟ และตามด้วยขนมปังโรยน้ำตาล ที่ผมจะพกมาจากกรุงเทพฯ ที่นี่ไม่มีขาย และแยมต่างประเทศซื้อมาจากกรุงเทพฯ เหมือนกัน แค่นี้ก็เพียงพอที่จะกลืนไปกับยามเช้าที่สุดแสนจะสบายๆ อย่างนี้ ก็เข้าสู่โหมดโหดต่อไปในอีกไม่ช้า

[เอส-เมอร์ริด้า]

เหลือไปเห็นรถชื่อว่า “อีหลีเน้อ” อะไรนะพี่สะกดผิดหรอน้องแพท เรียกว่า ..อีลีเนอ ครับ พี่ว่าเข้ามาเมืองลาวต้องสำเนียงนี้นะจะเหมาะกว่าครับ 555
ขัดซะใหม่เอี่ยมเหลี่ยมเลไรเหลือเกิน พานไปล้างให้พี่ซาฯ อีก เรียกว่าจะเก็บไว้เป็นอุทาหรณ์ เฮ้ยอนุสรณ์ ก็ทำซะหายเกลี้ยงเลย อ้ายซาฯ แอบค้อนในใจ ผมนั่งมองไปรอบๆ เฮือนพัก ก็พบว่าพื้นที่แถวนี้ตัดดินริมเขาออกไปสร้างเป็นพื้นราบสร้างบ้านเรือนไว้ก่อนที่จะสร้างถนนตัดผ่าน ถนนที่นี่ตัดใหม่เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมาเองตอนนั้นมาทริปภูสามสุ่มครั้งแรกก็เพิ่งจะทำถนนเสร็จก่อนเรามาไม่กี่เดือน ตอนนี้เส้นทางสายนี้เป็นเส้นทางสายหลักเพื่อเข้าเวียงจันทร์แทนสายภูคูนสายเดิมซะแล้ว เพราะร่นระยะทางจากเมืองโพนสะหวันมากๆ เราจะเห็นรถบรรทุกของใหญ่วิ่งกันมากมาย ทั้งรถโดยสารประจำทางก็มากด้วย สี่แยกแห่งนี้เลยเป็นที่พักรถของการเดินทางของสิงห์บรรทุกทั้งหลายๆ ที่มาพักที่เฮือนพักท่าสีแห่งนี้

[เอส-เมอร์ริด้า]

ได้เวลาเก็บของไปทานข้าวกันที่ร้านค้ากันแล้วเกือบจะแปดโมงเช้า เมื่อคืนให้รหัสไว้ว่า 6-7-8 ก็ทำไม่ได้หรอก จะเปลี่ยนเป็น 7-8-9 แทน จัดเก็บของผมพร้อมแล้วก็เคลื่อนจักรยานไปก่อนรอคอยที่ร้านค้า นั่งกันที่โต๊ะอาหาร ผมเห็นก๊อกน้ำออล้างออกก็ดีนะ เห็นคนอื่นๆ เค้าล้างกันหมดแล้ว น้ำแรงดีจริงๆ เลย น้ำประปาภูเขาจากลำน้ำซันที่นำมาใช้มากมาย ก่อนที่รออาหารจากทางร้านค้า และบอกให้เจ้าของร้านทำเผื่อไว้กินอีกสามมื้อด้วยนะ