พิชิตเขาคอหงส์# 2 ลานพระรูป ร.5 สวนสาธารณะ อ.หาดใหญ่ วันที่ 20 เม.ย 2557

[DraftBeer]

อ่อๆ ที่สำคัญ รูปไปไหนหมด

[stiker]

ฟังไปฟังมาเละเลยผู้จัด สนามหน้าแข่งกันใหม่ นคร สุราษ จัดให้ดีแล้วกัน
นักแข่งเก่งๆส่วนมากรู้จักกันใครเป็นใครยอมรู้กันดี
ถ้าอยากใด้ลำดับดีๆก็ต้องซ้อม
เก่งไม่โกง จบ

[utopis82]

นี่แหละนักปั่นตัวจริงเจ็บแล้วไม่จำขอให้มีรายการปั่นก็พอ ครั้งที่1ก็โดน ครั้งที่2ก็โดนอีก ครั้งที่3(.....?) ถ้าคิดจะจัดได้โปรดอย่าหาผลประโยชน์จากนักปั่นด้วยกันเลย เพราะถึงยังงัยนักปั่นปั่นทุกคนก้อคือพี่น้องกัน

[supat]

พรุ่ง นี้ วันเสาร์ บนเขา เชิญ ชาวเสือและนักปั่น จักรยาน ชาวหาดใหญ่และสงขลา รวมตัวกันที่พระใหญ่ เหมือนเดิมที่ พี่ ทิพ ทำประจำทุกเสาร์ ครับ แต่ผมอาสา ทำต่อครับ ผม

[blackjemis]

รูปของเงาะน้อยครับ ขอนุญาติลงในเฟสนะครับ รูปเยอะไม่อยากเสียเวลาฝากไฟล์

https://www.facebook.com/borderbike.sad ... 934&type=1

login face/คลิ๊กขวา/เปิดลิ้งแท๊ปใหม่ ...รับชมได้เลย

[supat]

VDO งาน พิชิตเขาคอหงส์# 2 ลานพระรูป ร.5 สวนสาธารณะ อ.หาดใหญ่ วันที่ 20 เม.ย 2557
ก้ไม่ต้อง ถามและพูดกันอีกนะครับ ขอให้อภัยซิ่งกันและกันครับพี่น้องชาวไทย ดูกันแบบ มันๆ สนุกๆ กันไป และเสียดายกล้องผม เบตหมดก่อนถึงเส้นชัย ตอน นี้ดูกันไปเท่าที่มีก่อน นะครับ โหลดอยู่ครับ มี ทั้งหมด 6 ตอน ครับ
ตอนที่ 1
[/quote]
ตอนที่ 2
[/quote]

[supat]

VDO งาน พิชิตเขาคอหงส์# 2 ลานพระรูป ร.5 สวนสาธารณะ อ.หาดใหญ่ วันที่ 20 เม.ย 2557
ก้ไม่ต้อง ถามและพูดกันอีกนะครับ ขอให้อภัยซิ่งกันและกันครับพี่น้องชาวไทย ดูกันแบบ มันๆ สนุกๆ กันไป และเสียดายกล้องผม เบตหมดก่อนถึงเส้นชัย นะครับ มี ทั้งหมด 6 ตอน ครับ
ตอนที่ 1

ตอนที่ 2
[/quote][/quote]
ตอนที่ 3
[/quote][/quote]
ตอนที่ 4
[/quote][/quote]
ตอนที่ 5
[/quote][/quote]
ตอนที่ 6
[/quote][/quote]

[เสือเขตต์2011]

[เสือแตกเหลือด]

พักการด่าซักแป๊บ มาอ่านรีวิวของผมดีกว่า 555
ก่อนปั่นผมเข้าแถวอยู่หลังสุด เจอกับนักปั่น ไทม์ไทร์ รุ่นเดอะ รถสุดแนว ล้อหลังเป็นดิส คอริม่า แบรนด์สุดล้ำ ขอถ่ายรูป แล้วก็จากกันไป
มาพบเจอกับการแข่งขันเริ่มด้วยฟรีรันที่คนล้นหลาม ฟรีรันกันไปไกลโข กว่าจะออกจากสวนสาธารณะได้ ข้างหน้าก็ไปเป็นกิโลแล้ว ก็ดีคับ จะได้วอร์มเยอะๆ ผมพยายามกระเสือกกระสนปั่นแซงให้มากสุดเพราะว่าจะได้ไปอยู่ข้างหน้า จะได้ปล่อยตัวทัน ตอนนั้น ความเร็ว 40 กว่า หัวใจเต้นไป 160 แล้ว โอ้วแม่เจ้า และแล้วก็มาถึงจุดสตาร์ท ได้เวลาปล่อยตัว กลุ่ม E หมอบไม่เกิน 40 ปีไปก่อน ก็ปล่อยกันไป มาไม่ครบไม่เกี่ยวคับ กรรมการก็ปล่อยไป ไม่มีการเช็คจำนวนนักแข่งใดๆทั้งสิ้น
ต่อมาก็ปล่อยกลุ่ม F กลุ่มของผมซึ่งเป็นกลุ่ม หมอบ อายุ 40 ขึ้นไป ตอนนั้น อากาศเริ่มร้อนมากแล้ว บวกกับความตื่นเต้น ฮาร์เรท ก็เต้นไปแล้ว 120 กว่าๆ ก่อนปล่อยตัว มีกลุ่ม อี ที่เพิ่งมาถึง อีกเกือบสิบคัน กรรมการก็บอกให้ปั่นไปเลย เพื่อนไปหมดแล้ว กรรม และแล้วก็ถึงเวลาของกลุ่ม เมื่อปล่อยตัว มีพี่ชายใจดีบอกว่า กลุ่มนี้เป็นกลุ่มปรองดอง ปั่นไปเรื่อยๆดีกว่า ค่อยไปฟัดกันบนเขา ฟังดูดีคับ นักกีฬากลุ่มก็ปฏิบัติอย่างเคร่งครัด ไม่มีใครกล้ายิงไปก่อน ตอนนั้นความเร็วก็ไม่เร็วมากประมาณ 35 มีพี่ชายลากกลุ่มไป เนิบๆ ตอนนั้นหัวใจเต้น 150 กว่าแล้ว ก็โอเคอยู่คับ ลากไปลากมา พี่นักปั่นไตรกีฬา ไทม์ไทร์ 2 คน คงรำคาญ และกลัวกลุ่มหลังจะตามทัน เลยมาลากกลุ่มด้วยความเร็วประมาณเกือบสี่สิบ ได้ไม่กี่กิโล ก็ต้องขึ้นเนิน ตรงนี้เองที่ทำให้เกิดการแยกตัวอย่างเห็นได้ชัด พี่ไทมไทร์ของผม ฉีกออกไปข้างหน้าอย่างเห็นได้ชัด ห่างกันประมาณ 100 เมตร แต่กล่มก็ไม่สนใจยังไปอย่างใจเย็น ผลัดกันลากเรื่อยๆ ความเร็วไม่มากมายอะไร ประมาณ 40 ซึ่งก็ต้องบอกว่า นักปั่นจอมหมก อย่างผมก็สบายใจ ไม่เหมือนปีที่แล้วปั่นกับพวก เด็กๆ เดี๋ยวยิงๆ ไม่ได้หยุด รอดมาอยู่รุ่นนี้ได้นับว่าบุญโข เมื่อผ่านเนินแล้วเนินเล่า ก็จะคัดกรองจำนวนคนได้มากขึ้น จาก 40 กว่าคน เหลือ 30 กว่าคน และ ประมาณ 20 กว่าคน ผมพยายามเช็คจำนวนคนกะคะเนคร่าวๆ ว่าถ้าเข้าเส้นน่าจะได้ซักที่เท่าไร ปั่นไปค่อนข้างสบายที่หัวใจ 150 กว่าๆ แล้วก็มารวบ รวมเก็บตกกลุ่มอีได้ประปรายระหว่างทาง อีกประมาณ 7คน ทำให้กลุ่มอยู่ที่ 20 กว่าคน
อย่างที่บอกครับกลุ่มนี้ปั่นกันสบาย เจอหลุม รถสวน รถจอด ทางขรุขระ พี่ชายใจดีข้างหน้าจะตะโกนให้ระวังตลอดทาง ขอขอบพระคุณมาก
และแล้วก็มาเจอทางแยกสำหรับ กลุ่ม 60 กิโล มันก็ไม่มีปัญหาอะไรเพราะว่า มีคนมาบอกว่าเลี้ยวๆ และพี่ชายใจดีข้างหน้าก็บอกว่าทางนี้ทางนี้ เมื่อเลี้ยวเสร็จก็เป็นธรรมดาที่ต้องยิงกัน คนเลี้ยวก่อนก็ยิงออกไป ตอนนั้นผมรู้อยู่แล้ว ก็เตรียมกดตาม หัวใจ แตะที่ 160 กว่าๆ ได้แป๊บนึง ก็ปรองดองกันต่อ หันไปดูก็พบว่า มีคนหลุดกลุ่มน้อยมาก แค่ 2-3 คน ทำให้กลุ่มเหลือประมาณ 20 คนเศษๆ ผมเริ่มร้อนและเหนื่อยก็พยายามจะจิบน้ำไปเรื่อยๆ นึกได้ว่ามีผ้าบัฟที่คอเลยเอามาคลุมหน้าซักหน่อย หน้าจะได้ไม่ดำมาก กันแดดคงเอาไม่อยู่ แต่ปรากฏว่า โอ้วแม่เจ้า หายใจไม่ออก หน้ามืดตาลาย ตกจากกลางกลุ่ม มาอยู่ที่หลังสุด นึกในใจถ้าหลุดกลุ่มตายแน่นอนปั่นคนเดียว เลยตัดสินใจเอาผ้าลง โอ้วได้ผล หัวใจลดลง จาก 160 กว่าๆ มาสู่ 150 ทำให้ปั่นสบายขึ้นเยอะ ตอนนี้ปั่นมาได้ประมาณ 40 กว่าโลแล้ว จำได้ว่า มีการรับน้ำประมาณ สองครั้ง ซึ่งจากประสบการณ์ ถ้าไม่ใช่การแจกน้ำบนเนินเขา อย่ารับเด็ดขาด เพราะว่า รับยาก และอาจเกิดอุบัติเหตุได้ และที่สำคัญจากประสบการณ์ ใครมัวรับน้ำ คนไม่รับจะยิงหนี แต่ๆๆ มันไม่ใช่สำหรับกลุ่มปรองดองผู้ใหญ่ใจดีของเรา พี่ชายใจดีบอกว่ารับน้ำทางซ้าย ไม่รับขวาหน่อยๆ ก็รับกันไป ใครไม่รับ ก็ไม่มีการยิงหนีใดๆทั้งสิ้น น่ารักมาก
เนื่องจากไม่ใช่คนในพื้นที่ไม่ทราบเส้นทาง รู้ตัวอีกทีก็เข้าสู่ถนนใหญ่ มีเนินขึ้นลง สลับไปมา อย่างที่บอกเมื่อผ่านเนิน ก็จะมีคนหลุดกลุ่มประปรายไป 2-3 คน แต่ไม่ใช่ว่าจากการยิง แต่เกิดจากแรงไม่ถึงเอง ผมก็ประคองตัวเอง ตามกลุ่มให้ติดมาตลอด หันไปดูตอนนั้นกลุ่มเหลือประมาณ 17 คนแล้ว เป็นกลุ่ม อี ที่ตามติดมา ในกลุ่มเอฟ ของผมประมาณ 5 คน ผมสังเกตในกลุ่มมีนักปั่นหมอบแฮนด์ตรง รถสีแดง สเป ปั่นมาด้วยและ เสือภูเขา แต่เอามาลงหมอบ ติดมาด้วย โอ้วยอดเยี่ยมมาก อยากจะทักว่าพี่เจ๋งจังเอาภุเขามาไล่หมอบแต่ด้วยอากาศที่ร้อน และพี่คนนั้นคงไม่อยากจะคุย ก็เลยได้แต่ดุดๆ ตามๆกันไป ซึ่งผมก็พยายามเช็คตลอด แอบดีใจว่าน่าจะได้ลำดับประมาณ 10 กว่าๆ แต่ลืมนึกว่า พี่นักปั่นไตรกีฬาและอาจมีคนอื่นอีก อยู่ข้างหน้า หายไปจากกลุ่มอีกประมาณ 5 คน
และแล้วก็มาถึงเนินเนินหนึ่ง ซึ่งพี่ชายข้างหน้าที่ลากมาเรื่อยๆของเรา ได้ทำการยิงอย่างจริงจังอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ความเร็วกระชากไป 40 ขึ้นเนิน ผมซึ่งปั่นอยู่กลางๆ กลุ่มก็พยายามไล่ตามสุดชีวิต หัวใจแตะ 170 แล้ว แต่ข้างหน้าก็ยิงอย่างไม่ลดละ กลุ่มแตกกระจาย รอดมาได้ประมาณ 12 คน และแล้วก็มีคนมาโบกให้เลี้ยวซ้ายเข้าสู่สวนสาธารณะ ซึ่งตอนนั้นเหนื่อยมาก และรู้ตัวอีกทีก็คือต้องไต่เขา สองกิโลแล้ว โอ้ว ไม่นะ ผมคิดในใจไม่รอดแน่เพราะเหนื่อยจากการยิงขึ้นเนินมาก เข็นแน่นอน กรรม
และก็ต้องมาเจอกับเนินแรกสุดชัน หัวใจผมตอนนั้น 178 แล้ว และจากประสบการณ์ ถ้าแช่ 178 ไม่นานหรือทะลุ 180 เมื่อไร ผมจะเกิดอาการ ลมขึ้น อวกอย่างแน่นอน ผมได้แต่ทำใจเปลี่ยนเกียร์เบาสุดปั่นขึ้นไปที่ความเร็วประมาณ 8 กม/ชม หันไปชำเลือง เมื่อพ้นเนินแรก หัวใจลดลงมาที่ 175 ผมไม่แน่ใจว่าจะรอดไหมแต่ก็ไต่เขาไปเรื่อยๆ แซงนักปั่นกลุ่ม อี และเอฟ ที่ขึ้นมาก่อน แต่ก็ต้องเข็นเมื่อพ้นเนินแรก และแล้วก็มาเจอกับพี่นักปั่นไทม์ไทรของผม แกถอดรองเท้าเดินจูงรถขึ้นเขาพร้อมพูดว่าปั่นขึ้นเขาไม่ไหว เข็นดีกว่า ผมอยากจะทักทายแกแต่ก็ทั้งเหนื่อย ทั้งหิวน้ำ ก็ได้แต่ปั่นผ่านไป มาทราบทีหลังว่าพี่ไทม์ไทรของผม ล้มด้วยตอนขึ้นเขา (ดูจากภาพที่ลิงค์มาให้) เมื่อผ่านมาได้นิดหน่อยตรงนั้นมีตากล้องซุ่มถ่ายอยู่อยากจะยิ้มให้กล้องแต่ก็แทบจะหายใจทางเหงือกอยู่แล้ว เมื่อมองในภาพตามลิงค์ก็จะเห็นตัวเองหอบแฮกๆ อ้าปากยังกะปลาทอง ก็ตลกดีรับสภาพกันไป ผมต้องไต่เขาไปเรื่อยๆ รักษารอบไว้ และหัวใจไม่ให้เกิน 175 เห็นได้ชัดว่ายังไหวอยู่ และแล้วก็มาถึงทางที่ไม่ค่อยชันเท่าไร ผมตัดสินใจหยิบน้ำมาดื่ม ซึ่งก็ช่วยได้เยอะไม่ให้เกิดอาการขาดน้ำและปากซีด ประคองตัวเองไปเรื่อยๆ แซงพี่ชายคนนึงมาได้ คนนี้แต่งชุด saxso thinkoff `สีขาวๆ มีดาว ทราบทีหลังว่าพี่เขาได้ที่ 7 ส่วนผมได้ที่ 5
เมื่อแซงแล้วก็ไม่มีการเหลียวมองหลังรู้แต่ว่าเก็บคู่แข่งไปได้อีกคน และแล้วก็เห็นทางโค้งๆหนึ่ง กับคู่แข่งที่อยู่ข้างหน้าคนหนึ่ง ผมแอบดีใจลักษณะเหมือนเป็นเนินสุดท้ายก่อนเข้าเส้น ผมพยายามรวบรวมกำลังเปลี่ยนอีกเกียร์ให้หนักขึ้นแล้วแซงพี่คนนึงมาได้ ซึ่งพี่แกปั่นเลื่อยไปมา ผมคิดว่าคงแซงได้ไม่ยาก มาทราบว่าพี่คนนั้นได้ที่ 6 ตอนแซงเสร็จหัวใจ ผมมาแตะที่ 178 อีกครั้ง ผมหอบเสียงดังมาก คนดูข้างทางแซวว่าหายใจทางเหงือกเหรอ ผมแอบค้อนนึกในใจลองมาปั่นเองสิ ส่วนพี่คนที่ผมแซงมาได้หายใจได้น่ากลัวกว่าผมมาก เพราะหายใจดังฟี้ ฟี้ ผมนึกในใจพี่แกไหวไหม เมื่อแซงมาได้ผมเตรียมเข้าเส้นชัยเต็มที่ เมื่อผ่านโค้งมา แต่ๆ มันไม่ใช่ มันยังมีอีก โอ้วๆไม่นะ ตอนนั้นผมเริ่มแย่แล้ว อาการลมตีขึ้นแทบจะอวกออกมาเยือน นับว่าโชคดีที่ไม่อวก มีแต่ลม ผมได้แต่จิบน้ำ และพยายามประคองลดเกียร์และให้หัวใจกลับมาที่ 175 ซึ่งก็สำเร็จ
และแล้วก็ต้องมาเจออีกเนินซึ่งชันมากเช่นกัน ผมหมดหวังและท้อแท้ไม่รุ้เมื่อไรจะถึง เพราะไม่มีป้ายบอกว่าเหลือระยะอีกเท่าไร ก็ทำตามที่มีคนเคยแนะนำมาว่าให้ก้มหน้ามองพื้นข้างหน้าแค่หนึ่งเมตร อย่าไปมองยอดเนิน ตอนนั้นก็หอบไปคลานขึ้นไปเรื่อยๆ เมื่อพ้นเนินมาได้ก็เลี้ยวขวา เห็นยอดเนินมีคนพูดว่า F 7 กำลังเข้าเส้น ได้ที่ 5 ผมแทบไม่เชื่อหูตัวเอง โอ้วที่ 5 เลยเหรอ ปกติผมปั่นกับกลุ่ม 40 ลงมาต้องต่อสู้กับเด็ก 18 บ้าง 20 กว่าๆบ้าง ลำดับผมจะอยู่ที่ 30 กว่าๆตลอด แต่คราวนี้มาปั่นกลุ่ม 40 ขั้นไป ว้าวได้ที่ 5 แหม่นะ รู้นี้อายุ 40 ตั้งนานแล้ว 555 ซึ่ง เมื่อได้รับป้ายเข้าเส้นชัยแล้ว เขาก็ให้ปั่นไปรับถ้วยข้างล่าง ตอนนั้นบอกตรงๆว่าหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งและดีใจมาก ปั่นลงเนินอย่างสบายใจกินน้ำที่เหลืออยู่อีกกระป๋องอย่างมีความสุข ปั่นหลงทางไปเรื่อยเปื่อยหาทางไปที่จุดปล่อยตัวไม่เจอ ก็ไม่มีปัญหา (ตอนนั้นอารมณ์ดีฟินสุดๆ) ถามคนแถวนั้นปั่นวนไปวนมา ก็มาเจอจุดปล่อยตัว ตรงไปจะรับถ้วยลำดับ แต่เจ้าหน้าที่บอกว่า ที่ 5 ให้ไปรับบนเวที บร๊ะ ขึ้นเวทีด้วย แหม่นะ ไม่เป็นไร ทนรอหน่อย กินน้ำ เฉาก๊วย หมี่ผัด อะไรก็อร่อยไปหมด ทักทายเพื่อนๆ สอบถามลำดับ อย่างมีความสุข และแล้วก็มาถึงเวลารับถ้วย ด้วยความที่กลุ่มอื่นมีการประท้วงแต่กลุ่มผมไม่มีเพราะว่า กลุ่มปรองดอง 60 โล เนี้ยมันไม่มีปัญหาใดๆทั้งสิ้น เจ้าหน้าที่เรียกมารับถ้วย ถ้วยเล็กหน่อยก็ไม่เป็นไร ได้ทั้งนั้น ฟินสุดๆ รับเสร็จปั่นฝ่าเที่ยงไปโรงแรม ก็สบายใจ ปั่นหาโรงแรมไม่เจอวน สองรอบก็ไม่หงุดหงิด ถึงที่พักอาบน้ำเตรียมตัวกลับบ้านอย่างสบายใจ เอาเป็นว่าผมฟิน สบายใจ คับ ส่วนเรื่องที่มีคอมเมนท์ว่างานมันแย่ยังไง ผมก็เห็นด้วยทุกประการ แต่ข้อดีของงานนี้คือถนนเส้นทางดีมาก เมื่อเทียบกับงานปั่นสงขลา ลมต้านก็แทบไม่มี แต่ปีหน้าจัดใหม่ก็ไม่มาแล้วคับ บ๊ายๆ เขาคอหงส์

กว่าจะอ่านหมด เล่ากันแบบเห็นภาพเลย อ่านไปตื่นเต้นไป ฮ่าาาาาาาาาาาา

[นริน]

ต้องแก้ไขกันต่อไปให้โอกาสอีก 1 คร้ง