+++ปั่นไปตามใจฝัน ปอยเปต-เสียมเรียบ-พนมเปญ-ไพลิน+++

[มุก]

........................สวัสดี เพื่อนๆนักปั่นทุกคนครับ วันนี้ผมมีทริปปั่นท่องเที่ยวต่างแดนมาให้เพื่อนๆอ่านเล่นๆคลายเหงาครับ ...หลังจากผมจบทริปปั่นไปปักกิ่ง http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic.php?f=27&t=3836 ถึงวันนี้ปีกว่าๆแล้วครับ วันเวลาผ่านไปเร็วจัง ...ผมตั้งใจเอาไว้ กับตัวเองเล่นๆ เป็นนโยบาย ขำขำเอาไว้ว่า ผมจะมีทริปเดินทางไปต่างประเทศ ปีละประเทศ ถ้าทำได้..ส่วนจะทำได้จริงหรือ โอกาสไม่อำนวย ทำไม่ได้ก็เป็นอีกเรื่องครับ.ปี2009นี้ ผมนั่งนึกๆว่าปีนี้จะไปใหนดี ทริปปีนี้ อาจเกินสิบวันได้แค่เล็กน้อย ตามสภาพเศรษกิจของตัวผมเอง บ้านไกลเรือนเคียงกับเรา ไกล้ๆก็มี มาเลเซีย,สิงค์โปร์,อินโดนิเซีย,พม่า,กัมพูชา...ในจำนวนประเทศเหล่านี้ ใจผมเอนมาทางกัมพูชาเป็นอันดับแรกๆเพราะ มีสถานทีสำคัญน่าสนใจ ที่ผมอยากไปสัมผัสมานานแล้ว อย่าง ปราสาทนครวัด กลุ่มปราสาทอื่นๆ เมืองหลวงพนมเปญ ซึ่งมีประวัติศาสตร์มากมาย อีกทั้งค่าใช้จ่ายคงไม่สูงนัก มากสุดคงเท่ากับเที่ยวเมืองไทย และช่วงเดือนนี้ ผมเดาๆว่า ที่ประเทศกัมพูชา ท้องฟ้าก็คงจะสวยงามมากเหมือนเมืองไทย ...ก่อนหน้านี้ผมเคยคิดวางแผนจะปั่นจากไทย-กัมพูชา และไปเจอเพื่อนๆร่วมทริปของคุณธานินทร์ ที่ปั่นกลับจากเวียตนาม-ไทย เข้าลาวใต้ แต่แผนนี้ ผมก็ล้มมันไปซะก่อน...ในที่สุด คำตอบสุดท้าย เป้าหมายชัดเจนไม่เปลี่ยนแล้ว วัตถุประสงค์ ปั่นไปถ่ายภาพ"นครวัด"แวะเที่ยว"พนมเปญ"ชมวิถีชีวิตชาวกัมพูชา..ว่าแล้วก็เตรียมลุยเลยครับ ..ตามภาษิตชาวกัมพูชาที่ว่า "ตะเลาะ มัน เกย ร็อต รัว กระเบ็ย" แปลเป็นไทยว่า "ปลักไม่เคยวิ่งไปหาควาย"

[มุก]

...จริงๆแล้ว ผมเองไม่ได้เน้นการเดินทางไปท่องเที่ยว ในสถานที่ท่องเที่ยวนักหรอก ผมเน้นไปที่การเดินทางที่ได้พบปะกับสิ่งใหม่ๆ ผู้คน,สัตว์,สิ่งของ,บ้านเรือน วัฒนธรรมใหม่ๆ และมิตรภาพ ที่ผมมีความเชื่ออยู่ตลอดเวลา ว่ามันมีอยู่ในโลกนี้จริงๆ ...ปั่นไปแวะคุยกับชาวบ้านไปเรื่อยเปื่อย ดูมันค่อนข้างไม่มีสาระนัก แต่ผมเน้นความสุขส่วนตัวเอาเป็นที่ตั้ง ตามใจตัวเองเป็นหลัก...
...ผมคิดว่าคราวนี้ ผมคงต้องไปคนเดียวกลับคนเดียวแน่ๆ จากที่ผมดูแผนที่ ประเทศกัมพูชา มีด่านให้เข้าออกหลายทางมากมาย เช่นออกทางเวียตนาม,ลาวและไทย ใจผมอยากออกประเทศไทยและเข้าอีกด่านในประเทศไทยมากกว่า เพื่อลดค่าใช้จ่ายและลดเวลาเดินทางได้พอสมควร ผมค้นคว้าติดตามการเดินทางในกัมพูชา บางส่วนจาก http://www.mrpumpy.net ซึ่งบอกเส้นทาง แผนที่และระยะทางไว้ได้ค่อนข้างชัดเจน..ผมได้ชมวิถีชีวิตของชาวขะแมร์ จากคุณPaNok@WanDeRer นักเดินทางหญิงไทย เดินทางคนเดียวด้วยมอร์เตอร์ไซด์ที่ http://www.pantip.com ห้องรัชดาและห้องBlueplanet ส่วนเรื่องอัถยาศัยชาวกัมพูชา หลายๆท่านในเวปต่างๆ ฟันธงบอกว่าคนขะแมร์นิสัยดี น่ารัก ...ผมก็ขอขอบคุณทุกๆท่าน ที่ผมนำข้อมูลมาใช้ประกอบการเดินทาง ดังที่ผมกล่าวมา ณ.ที่นี้เลยครับ
...การเตรียมการเดินทางครั้งนี้ผมไม่เอาอะไรไปมากนักเพราะเป็นการเดินทางช่วงสั้นๆ แต่ที่ขาดไม่ได้ ของจำเป็นสำหรับผมก็คือ ชุดต้มน้ำสำหรับชงกาแฟตอนเช้า ส่วนอุปกรณ์เกี่ยวกับการซ่อมแซมพื้นฐาน ยังคงเหมือนเดิม แต่เที่ยวนี้เพิ่ม ซี่ลวดกับชุดถอดเฟืองเผื่อซี่ลวดขาดที่ล้อหลังไปด้วย ตอนทริปไปปักกิ่งผมไปซื้อซี่ลวดที่เวียตนาม แต่เอาเข้าจริงหากต้องใช้ก็ใช้กันไม่ได้ ฉะนั้นเตรียมได้เตรียมไปเลยดีกว่า ยางใน3เส้น,ยางนอกสำรองหนึ่งเส้นเป็นแบบขอบพับ...ผมต้องพึ่งตัวเองให้ได้เพราะต้องเดินทางคนเดียว และไม่อยากให้พลาดถึงขั้นไม่จบทริป จนต้องโบกรถกลับ

เส้นทางที่ผมใช้ในการเดินทาง(ตามศรสีแดง-เส้นสีน้ำเงิน)

[มุก]

...น้องชายขับรถมาส่งผมที่ โรงเกลือ อรัญประเทศ ระหว่างทางได้ทักทายเพื่อนๆเสือกรุงเก่า ที่จัดทริปไปเขื่อนท่าด่านปราการชล นครนายก ผมและเพื่อนๆถ่ายภาพร่วมกันก่อนที่ผมจะมุ่งหน้าสู่ ตลาดโรงเกลือ จ.สระแก้ว แต่กว่าจะถึง ตลาดโรงเกลือก็บ่ายมากแล้ว ข้ามไปก็ปั่นไม่ได้คงต้องนอนที่ปอยเปตอยู่ดี ผมเลือกนอนคืนแรกฝั่งโรงเกลือ ผมมีแผนจะเข้ากัมพูชาที่ด่านปอยเปต เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น...ผมเดินเล่นตลาดโรงเกลือที่ผมเพิ่งเคยมาครั้งแรก จนเย็นๆกลับไปพักผ่อนที่ห้องพัก โทรศัพท์ที่ผมทิ้งไว้ในห้อง มีเบอร์โทรเข้ามาหลายเบอร์ ผมไม่รู้เลยว่าหนึ่งในนั้นคือ คุณปกรณ์ ซึ่งคุณปกรณ์โทรมาอีกครั้งตอนค่ำ คุยกันอาจจะมาร่วมทริป ขอตัดสินใจอีกวัน ผมบอก ผมจะเตรียมซื้อซิมที่กัมพูชา ซึ่งผมต้องซื้อ เพื่อไว้ใช้ในกรณีฉุกเฉินที่อาจต้องโทรมาเมืองไทยในระหว่างทริปอยู่แล้ว หากได้ซิมแล้วผมจะโทรกลับไปบอกเบอร์คุณปกรณ์ ที่หากคุณปกรณ์ตัดสินใจจะมาร่วมเดินทาง คงได้เจอกันที่ "เสียมเรียบ" ซึ่งห่างจากชายแดนไทยราวๆ 153km...

ธงชาติและตราแผ่นดินของประเทศกัมพูชา

[มุก]

...20/7/09 ปอยเปต-ศรีโสภณ(Poypet-Sisophon) จ.บันเตียเมียนเจย ระยะทางประมาณ48km ...ด่านปอยเปต คึกคักมาก นักพนันชาวไทยต่อแถวยาวเหยียด แต่หากเป็นฝรั่งต่างชาติ เข้าอีกแถวไปได้เร็วกว่า ผมมีวีซ่าอยู่แล้ว ผมบอกว่าผมมาท่องเที่ยว ไม่ได้มาเล่นพนัน ผมมาจักรยาน แต่ก็ต้อง เข้าคิวยาวเหยียดเช่นเดิม ด้วยกติกาที่เรียบง่าย ไทยแถวหนึ่ง ต่างชาติแถวหนึ่ง แต่เอาเข้าจริงๆก็ไม่นานเหมือนที่คิดไว้ เจ้าหน้าที่ตม.ทำงานเร็วมาก..ตรวจสอบวีซ่าเสร็จ ผมย้อนกลับมาจุงเจ้าม้าดำผ่านไปด้วยดี

ก้าวแรกบนแผนดินกัมพูชา ที่ด่านปอยเปต

[มุก]

...แผนต่อไป แลกเงินเรียล ผมรู้มาว่า 100เรียล เท่ากับ 1บาท แต่ที่จุดนี้ เข้าด่าน ผ่านคาสิโนมาไม่กี่สิบเมตร ขวามือ มีExchang ที่นี่ได้ราคา 123เรียล เท่ากับ1บาท...เยี่ยมไปเลย!!! ผมแวะถ่ายภาพนิดหน่อย ผมเห็นพระสงฆ์สององค์เดินผ่านมาเลยทำบุญไปองค์ละ10,000เรียลx2=20,000เรียล มานึกทบทวนภายหลัง มันเกือบๆสองร้อยบาทนี่นา โอย!!กะว่าทำบุญแค่ยี่สิบบาท ตามประสานักเดินทางโลโซ กลับกลายเป็นทำบุญซะ เกือบๆสองร้อยบาท เหตุที่ผมยังมึนกับอัตราแลกเปลี่ยนอยู่นั่นเอง แต่ก็ไม่เป็นไร เข้าใจว่ากุศลคงแรงตามไปด้วย ผมจูงม้าดำ เดินทอดน่องไปเรี่อยเปี่อย วันนี้ผมมีแผนไปพักที่"เมืองศรีโสภณ" ซึ่งห่างจากปอยเปต ไม่เกิน50กม.ตอนนี้ 10.30น.เวลาเหลือเฟือ รถนานาชนิดขวักไขว่มาก คนรถต่างเรียกผมขึ้นรถ แถมบอกปั่นลำบากทางไม่ดี แหม!!!เข้าใจล้อเล่นนะ แต่ผมทำการบ้านมาดี ผมถามชาวกัมพูชาแล้ว ส่วนใหญ่บอกถนนไปเสียมเรียบ เรียบกริบสมชื่อแล้วในตอนนี้ ...อีกอย่างคือผมเตรียมใจมาพบกับทางแย่ๆอยู่แล้ว.. ฉะนั้นพวกท่านไม่ได้กินเงินค่าโดยสารของผมแน่นอน.....

แลกเงินที่นี่ได้อัตราแลกเปลี่ยนที่ดี

[มุก]

... ผมยังคงจุงม้าดำเดินอ้อยอิ่ง ไปเรี่อยๆผ่านคาสิโน มากมาย ทั้งชาวไทย,ฝรั่ง ผมเดินจนเหงื่อซึมๆได้สักพัก เริ่มปั่นบนถนนหมายเลข5 มุ่งหน้าเมืองศรีโสภณ ถนนเส้นนี้ ทั้งราบและเรียบระดับ ถนนบรรหาร แจ่มใสแห่งเมืองสุพรรณฯ ต้องเรียกเฮียเลยละครับ อย่างนี้เข้าทางนักปั่นหุ่นอวบระยะสุดท้ายแบบผมจริงๆ แต่ละเมตรที่ผ่าน เต็มไปด้วยความตื่นตาสำหรับผม และก็นับเป็นครั้งที่สองที่ผมได้เหยียบแผ่นดินกัมพูชา...
...เล่าความหลังนิดนึงครับ ครั้งแรกก็เมื่อเกือบๆสิบห้าปีผ่านมาแล้ว ครั้งนั้น ผมเข้ากัมพูชาผ่านทาง จ.ตราด ที่เกาะกง ผมนั่งเรือรับจ้างข้ามเอา เป็นเรือลำเล็กๆคล้ายๆเรือหางยาวบ้านเรา แต่ลำเรือสั้นกว่า โดยสารครั้งละไม่น่าจะเกินสามคน แถมผู้โดยสารทุกคนต้องใส่หมวกกันน้อคด้วย แล้วคนขับเรือก็ซิ่งสุดๆเลยครับ...จำได้ว่ามีเรือรับจ้างลำหนึ่ง ผมได้ยินว่าร้องเรียกคนละสามสิบบาท ผมกำลังจะก้าวขาขึ้นอยู่แล้ว ผมก้าวขาไปได้เพียงข้างเดียว อีกลำบอก ยี่สิบ เท่านั้นแหละ ผมชงักเท้า หมุนกลับไปลำที่ร้องยี่สิบทันที ..เออ!!!ก็แปลกดีนะ ไม่เห็นจะมีเรื่อง มีราวกันเลยครับ เรื่องแบบนี้ หากเป็นบ้านเราคงไม่แคล้วต้องมีเรื่องเพราะตัดราคาแย่งลูกค้ากันแน่ๆ ผมคิดถึงเรื่องนี้ทีไรแล้วอดยิ้มคนเดียวไม่ได้สักที...

[มุก]

...ผมทั้งปั่น ทั้งหยุดถ่ายภาพไปเรื่อย ด้วยความตื่นเต้นกับบรรยากาศที่แปลกตา ได้ระยะสักยี่สิบกิโล ขณะผมจอดถ่ายภาพ มีฝรั่ง สี่ท่าน มาทราบภายหลังว่าเป็นชาวเนเธอแลนด์ ปั่นตามหลังผมมาแล้วผ่านเลยไป แวบหนึ่ง ผมนึกได้ !!!หลวงพ่อที่ผมทำบุญไปเมื่อครู่ คงบันดาลใจ ฝรั่งเหล่านี้มาบังลมให้ผมเป็นแน่ สัญชาติญาณผม ไม่รอช้าครับ...รีบเข้าซุกกลุ่มทันที ด้วยความเคยชิน ...สี่บวกหนึ่งเป็นห้า ปั่นไปตลอดทาง เด็กๆทัก เฮลโล เฮลโล้!!! ผมก็ทำเนียนเป็นฝรั่ง เฮลโล โบกมือทักทาย ไปเรื่อย ๆ...ทำบุญเยอะ กุศลมันเยอะตามมาจริงๆครับ ผมนี่โชคดีตั้งแต่วันแรกที่ย่างก้าวเลยครับ...ช่วงก่อนถึงเมืองศรีโสภณ ฝรั่งสี่คนหยุดพัก ส่วนผมที่รับผลบุญมาบังลมมาเต็มๆ bye bye Thank you ทั้งสี่ท่าน แล้วปั่นต่อไปอย่างหน้าตาเฉย...ประมาณบ่ายโมงครึ่ง ผมก็ถึงเมืองศรีโสภน ...

ฝรั่งชาวเนเธอแลนด์ ปั่นไปเป้าหมายสีหนุวิล

[มุก]

...ที่นี่ศรีโสภณ รถทัวร์บางแห่งก็มาแวะพักกินข้าวกันที่เมืองนี้ ผมหาโรงแรมได้ไม่ยาก โรงแรมโกลเด้นไดมอน ราคา5ดอลล่าสะอาด ไม่แพง แต่ผมได้ที่พักอยู่ชั้นสาม ผมใช้วิธีแบบเดิม ขอเอาเจ้าม้าดำขึ้นไปนอนด้วย เจ้าของก็อณุญาตครับ และจากวันนี้จนตลอดทริป ผมเอาเจ้าม้าดำเข้าในห้องพักได้ทุกที่และทุกวัน

...ก่อนจะใช้ห้องมีน้องๆสาวขะแมร์มาทำความสะอาดกันสดๆต่อหน้าเลยครับ คงเพื่อความมั่นใจในความสะอาด หรือไม่ก็ลืมทำความสะอาดก่อนหน้านี้ ผมอาบน้ำเปลี่ยนชุด เดินชมเมือง กินข้าวและผมอยากซื้อซิมโทรศัพท์ด้วย

[มุก]

...มีร้านเข้าตาดูสะอาดอยู่ร้านหนึ่ง ผมเข้าไปนั่ง เพื่อสั่งข้าว แรกๆก็ใช้ภาษาอังกฤษสื่อสารกัน แต่น้องๆในร้านคงเดาๆจากหน้าตาผม เขาลองพูดไทยกับผม พอผมพูดภาษาไทยตอบเท่านั้นแหละ ยาวเลยครับทีนี้ ผมถามเรื่องการซื้อซิมกัมพูชาที่สามารถโทรกลับเมืองไทยได้ เธอคนหนึ่งบอก เธอมีอยู่สองซิมที่ใช้จนเงินหมดแล้ว ยินดีให้ผม ถ้าผมจะใช้เพียงแค่เติมเงิน อย่างน้อย 2ดอลล่า เธอชี้ไปฝั่งตรงข้ามที่เป็นร้านเติมเงิน สุดท้ายเธอก็เป็นธุระเติมเงินให้ผมจนเสร็จ ส่วนอีกซิมที่เธอให้มา ผมคิดจะเก็บให้คุณปกรณ์ไว้ใช้ยามจำเป็น หากคุณปกรณ์ตัดสินใจมาร่วมทริป ซึ่งหลังจากผมได้ซิมและเติมเงินได้เพียงไม่นาน ผมโทรหาคุณปกรณ์ เพื่อบอกเบอร์ที่จะสามารถจะติดต่อกันในกัมพูชาได้ ผมบอกเธอว่าตอนค่ำผมจะแวะมาทานข้าวอีกครั้ง

[มุก]

...ผมทำธุระส่วนตัวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ยังมีเวลาเหลือเดินชมเมืองอีกตั้งครึ่งวัน ที่นี่คงย้อนยุคเมืองไทยไปหลายปี แต่ผมว่าชาวกัมพูชา มีหลายๆอย่างเหมือนประเทศไทยและคนไทยที่สุดครับ

[มุก]

...

[มุก]

...ผมเดินชมเมืองจนเกือบๆค่ำผมมาแวะร้านเดิม คราวนี้ลูกค้าเยอะ บ้างดื่มเบียร์สด เบียร์ขวด ทั้งวัยรุ่นและรุ่นกลางๆคนสไตล์เสี่ยๆก็มี นักดนตรี นักร้อง เล่นเพลงไทยชัดแจ้ว คงเห็นมีคนไทยในร้าน เธอคนเดิมมานั่งคุยเป็นเพื่อนผม แต่ด้วยที่ต้องคุยเป็นภาษาไทย ทำให้หลายสายตาพุ่งมองมาที่ผม ผมพยามไม่อยากสบตาหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ในร้าน ผมลืมบอกไปนอกจากเธอ ยังมีสาวเสิร์ฟอีกสองคน แวะทักทายและพูดคุยกับผมเป็นระยะ มีตอนหนึ่ง ไม่รู้อะไรพาไป เธอคนหนึ่งพูดว่า คุณคิดว่าประสาทเขาพระวิหารเป็นของไทยไหม!!! เรียนตามตรงว่าผมเย็นวาบไปทั้งตัว หางตาหลายคู่ มีทิศทางมาที่ผม ผมนิ่งคิด ก่อนตอบเธอไปว่า ผมไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้หรอก ผมไม่ชอบดูทีวี ผมเดินทางบ่อยๆ นานๆได้ดูทีวีสักครั้ง ผมไม่แน่ใจนักว่าการพูดไปแบบนี้มันดูดีขึ้นมั๊ย สำหรับเธอ ผมก็ได้แต่นึกยิ้มๆในใจ บางครั้งผมก็อดคิดไม่ได้ว่ามนุษย์ทุกคนที่เกิดมา ควรมีชาติมั๊ย หรือเราควรเป็นคนของโลกใบเดียวกันรึเปล่า คงต้องรอสงครามจากมนุษย์ต่างดาวมั๊ง มนุษย์ทั้งโลกถึงจะรักกันได้ แต่ผมก็หยุดความคิดเพ้อเจ้อไว้เพียงแค่นี้...ผมอิ่มแล้ว ผมบอกเธอเช็คบิล ในที่สุดแล้วเราจากกันด้วยมิตรภาพและก็ไม่มีผู้ชายคนใหนในร้านพยายามคุยกับผม เพราะผมก็วางตัวเฉยๆพยายามไม่เปิดโอกาสให้เขาเข้ามาคุย เดี๋ยวเจอคุยเรื่องเดิมละยุ่งแน่ๆ...แต่ซิมของเธอที่ให้ผมมานี่ซิ ถึงว่าทำไมให้ผม หนุ่มๆขะแมร์โทรมากันจัง แหม!!แล้วก็ให้ผมมาทั้งสองซิมเลยนะ...

[Bike Addict]

ขอ mark ไว้ติดตามผลงานครับ อาจารย์

อิ อิ แหมมมม เด็กเสริฟขแม น่ารักจริงๆ

..........................................................................

ผมบอกพิกัดให้มั๊ยครับ .............มุก

[don1970]

รอติดตามช่วงต่อไปครับพี่

[jackal2008]

ติดตามอยู่ครับ