เสือเฒ่าฯคุยมันคุยฮาเดือนลอยกระทง 2554

[ArtKorat]

130หน้าเลยนะต้น แปลหน้าละวันก็5เดือนเน้อ

[Ton TWS]

130หน้าเลยนะต้น แปลหน้าละวันก็5เดือนเน้อ

เยอะจริงๆ แข่งจบ6สนามพอดี ขอบคุณอีกครั้งครับ

[Ton TWS]

เดือนนี้คุยกันผ่าน30หน้าแบบไม่ต้องลุ้นเลยครับ เพราะมันผ่านมาแล้วเมื่อกี้นี้เอง อิอิ เห็นDeep Teamเขาคุยกันทุกเดือนแล้วน่าตกใจ เรตติ้งสูงสุดๆ เดือนนี้คุยกันไปแล้ว177หน้า หุหุ บางเดือน100กว่าหน้า บางเดือน200กว่าหน้า และบางเดือน300กว่าหน้าทีเดียว

[ArtKorat]

นั่นสิบรรณาธิการหนังสือแกโพสซะกระจาย

วันนี้เราต้องขอขอบคุณร้านแสงอรุณเป็นอย่างมากที่ต้อนรับกลุ่มเสือเฒ่าโคราชฯเป็นอย่างดีครับ ประทับใจมากๆครับซึ่งได้เตรียทน้ำเกลือแร่และน้ำหวานและไอติมพร้อมทั้งขนมต่างๆต้อนรับคณะอย่างเป็นกันเองและประทับใจมากครับ ขอขอบคุณอีกครั้งครับสำหรับการต้อนรับอย่างแสนอบอุ่นครับ

[ArtKorat]

ผมขอสรุปทริปขอนแก่นอีกครั้งนะครับ
คนที่จะไปวันที่3ด้วยรถตู้
1-4 PCS Cycling Team
5 เจ็กเล็ก
6 น้าอ้อน
7 พี่ต้อมเทศบาล
8 เฮียอ้อ (ผู้จัดการ)
9 น้องไก่
10 เมล์
11 โต้ง (ไม่ได้ปั่น)
12 จ่าเชียน (ไม่ได้ปั่น)
เพื่อนๆที่จะไปรถส่วนตัวก็สามารถไปนอนด้วยกันกับกลุ่มนักกีฬาได้ครับ (วานโต้งกับไก่กับเมล์พกถุงนอนไปด้วยเน้อ)

วันที่4ที่จะตามไปตอนเช้ามืด
1 Artkorat (ผู้จัดกวน)
2 พี่อ้วนไปรฯ
3 ทาเกฮาร่าซัง
4 จ่าเอ๊ะ
5 เฮียกี๋ ยังไม่คอนเฟิร์ม
6
7
8
9
10
11
12

[ArtKorat]

สุดท้ายครับทาเกฮาร่าซังช่วยเปลี่ยนวิธีซ้อมใหม่จากเดิมปั่นเขาให้เป็นการปั่นเพิ่มWattในการควงขาด้วยครับไม่เช่นนั้นVO2Maxพาวเวอร์จะต่ำแล้วเป็นเป้าโดนสอยทิ้งได้ง่ายๆครับทาเกฮาร่าซังจะต้องซ้อมปั่นระบบใหม่ครับ รักษารอบขา90แล้วค่อยๆควงขาไปเรื่อยๆ จากนั้นคอร์ทเริ่มที่เกียร23ฟันแล้วลดลงมาในเกียร์เล็กลง1อัน ปั่น6นาทีแล้วย้อนกลับไป23ฟัน ปั่นจนกว่าฮาร์ทเรทจะดร๊อปมาต่ำกว่า140แล้วก็เริ่มเซ็ที่2แต่ลดเกียรลงไป2ระดับทำการปั่น6นาที(รักษารอบขา90ตลอดเวลา) จากนั้นก็กลับมาคืนที่23ฟันจนกว่าฮาร์ทเรทจะดร๊อปต่ำกว่า140แล้วสตาร์ทรอบที่3

ทุกครั้งที่ปั่นเกียรจะเล็กลงกว่าที่เคยปั่นมาก่อนหน้าเสมอ ปั่นไปจนกว่าไม่สามารถรักษารอบขอ90ได้แล้วก็ให้คงเกียร์เดิมกัดฟันแล้วปั่นให้จบเซ็ทแล้วค่อยคูดดาวน์ก็พอ ระหว่างที่ควงขานั้นทาเกฮาร่าซังต้องดูครับว่าอย่าให้ฮาร์ทเรทเกิน85%เพราะว่าเราไม่ต้องการสะสมกรดแล๊กติกครับ ฝากทาเกฮาร่าซังปั่นแอโรบิก2ชั่วโมงแล้วตามด้วยคอร์ทนี้ให้บ่อยที่สุดเท่าที่ทำได้นะครับ อย่างน้อยๆเสริมคอร์ทนี้อาทิตย์ละ3ครั้งครับ ส่วนสปรินท์ไว้ว่ากันทีหลังครับ ผมว่าถ้าทาเกฮาร่าซังเสริมกล้ามเนื้อส่วนนี้ได้จะดีเยี่ยมครับ

[ArtKorat]

แผนการซ้อมพาวเวอร์สปรินท์ทางอาจาร์ญชวงให้เปลี่ยนครับ โดยอาจาร์ญชวงอยากให้เปลี่ยนเป็นการเวียนสปรินท์หนีทีละคนแทนที่จะไปเป็นกลุ่มครับ โดยเราจะตั้งความเร็วกันที่40กิโลเมตรต่อชั่วโมง คนที่อยู่อันดับสุดท้ายจะต้องยกสปรินท์ออกไปตามเทคนิกลุงแดง แซงให้ชิดหน่อย พาวเวอร์สปรินท์ให้ได้1นาทีครับหนีสุดลิ่มทิ่มประตูครับ ผ่านไป1นาทีแล้วให้ปั่นคลายกรดแล๊กติกและเอาฮาร์ทเรทลงมาในเวลาเดียวกันก็ต้องพร้อมที่จะแปะกลุ่มเมื่อไล่มาทัน

ข้างหลังปล่อยให้คนแรงยิงไป1นาที จากนั้นครบ1นาทีก็ทำการไล่อาจาร์ญชวงบอกว่าต้องช่วยกันไล่ให้ทันใน1กิโลเมตร การขึ้นต้องไม่ให้สะสมแล๊กติกนานเกินไปดังนั้นการขึ้นนำยิ่งเร็วเท่าไหร่ต้องเวียนให้เร็วมากเท่านั้น อยู่ในช่วง10-20วินาทีครับ ความเร็วอย่าให้ตกต่ำกว่า0.5กิโลเมตร ถ้าจะเร่งก็อย่างให้เกิน0.5กิโลเมตรในแต่ละการนำต่อ1คนครับ เมื่อไล่มาถึงกันแล้วก็พักให้ทุกคนพร้อมแล้วก็เปลี่ยนตำแหน่งกันทุกคนจะได้ลองหนีสุดแรงเท่าๆกันครับ

ผมเห็นว่าพาวเวอร์สปรินท์แบบนี้จะทำให้เราแข็งแรงจริงๆ สามารถหนีได้จริงๆ ผมเชื่อว่าคอร์ทตอนนี้ทุกคนมีปั่นหนียาวๆที่ฮาร์ทเรทสูงๆแล้ว ผมเชื่อว่าถ้าได้รับการฝึกตามอาจาร์ญชวงพวกเราจะหนีได้เร็วและแรงมากๆในเวลาเดียวกันยังฝึกไล่ทำงานกันเป็นทีมด้วย ฝากนักกีฬาเปลี่ยนวิธีซ้อมพาวเวอร์สปรินท์ด้วยครับ

[ArtKorat]

เอาเป็นว่าจัดหนักทางเรียบกันมาหลายงานแล้ว เฮียอ้ออยากให้ปั่นทางที่ไม่เรียบบ้าง ผมก็เลยปิ๊งไอเดียขึ้นมาอีกแระไหนๆเราน่าจะไปเยือนเขาใหญ่อีกซักรอบ เพราะว่าเส้นทางทั่วไปก็ปั่นกันจนพรุนทริปนี้ผมจะเสนอเส้นทางที่ทางเกฮาร่าซังจะได้เปรียบแบบสุดๆเลยละกันเน้อ

เราจะนั่งรถไปแก่งคอยกัน จากนั้นจะสตาร์ทจากตรงเดลี่โฮม ปีนเขาไปถึงทางแยกถนนธนะรัชน์ เลี้ยวขวาไปด่านปากช่อง ขึ้นเขาใหญ่จากด่านปากช่อง จากนั้นเราก็จะลงไปด่านปราจีน กลับมาขึ้นเขาเขียวสุดปลายทางสเตจแรกกันที่นั่นบนยอดเขา หุ หุ หุ มีแจกรางวัลเจ้าภูเขาด้วยเน้อ แบบนี้ซีดพอยังกั๊บ เท่านั้นยังไม่พอ 5555 ใจก็คิดว่าอยากเล่นพวกขาแรงให้หายซ่าส์ไปเลย แต่มาคิดดูอีกทีเอาไว้คราวหน้าดีกว่าเดี๋ยวขาแข้งพังขึ้นมาจะเสียการเสียงานในปีหน้า (อยากไปเหวสุวัตต้องรอก่อนเน้อ) จากนั้นก็จะลงเขาเขียวมากันช้าๆครับ ลงจากเขาทุกคนต้องระวังเต็มที่ครับไม่ต้องเร่งตรงนี้เพราะว่าไม่จับเวลาอยู่แล้ว และหวังว่าทุกคนต้องคิดว่ารายการแข่งใกล้มาแล้วต้องรักษาเนื้อรักษาตัวเน้อ

ผมแนะนำว่าเพื่อนๆบรรดาขาอ่อนทั้งหลายในชีวิตนี้เราต้องปีนเขาเขียวซักครั้งดีมั๊ย!!!นี่จะเป็นครั้งที่4ของผมครับ เหนื่อยก็พักหนักก็จูง 6 กิโลตั้งเป้า1ชั่วโมงเน้อ เราไม่ต้องลงไปด่านปราจีนหรอกเอาเขาเขียวนี่แหละ สู้ยิบตาแล้วไปลองกินมาม่าที่อร่อยที่สุดในโลกดูว่าจริงหรือไม่ อากาศจะเย็นแค่ไหน ถือว่าขาแรงต่อให้50++กิโลก็แล้วกันเน้อนานๆขาอ่อนจะได้ดูว่าขาแรงว่าใครจะเข้าก่อน

จากนั้นเราก็จะลงเขากันช้าๆอย่างปลอดภัย ใครไม่มั่นใจเราก็ขึ้นรถเซอร์วิสกันครับ เรียนเพื่อนๆว่าพอกินข้าวที่เขาเขียวแล้ว เราก็จะกลับไปเส้นทางเดิมนั่นคือเส้นผ่านเดลี่โฮมนั้นแหละครับ จะรวมตัวกันที่หน้าด่านปากช่องใครที่ไม่เอาแล้วก็แพ็กรถขึ้นตรงจุดนี้ คนที่จะไปให้จบก็ปั่นกลับทางเดิมที่ตอนเช้ามากัน ขาแรงจะเล่นกันต่อก็เชิญเน้อ ผมขาอ่อนเอาแค่ประคองตัวถึงเดลี่โฮมก็ดีใจหลายแร้ว

ระยะทางไม่ไกลมากนักรวมเขาเขียวด้วยก็จะประมาณ 160กิโลเมตรสำหรับขาแรงทั้งหลาย และสำหรับขาอ่อนแบบว่าขึ้นเขาเขียวแล้วพอเลยก็ประมาณ50กิโล ถ้ากลับมาถึงเดลี่โฮมด้วยก็100กิโลครับ

ใครจะไปก็ลงชื่อได้เลยครับ เส้นทางนี้รับรองได้สนุกมากกั๊บ

ลืมไปอ่ะ คิดว่าจะไปกันวันที่11นี่แหละขอบอก

[ArtKorat]

มาต่อกันจากเมื่อวานนี้นะครับ

When the entire field stays together throughout the race and arrives at the finish together, then the strongest finishers have an advantage. In any case, in a large field finishing on a relatively narrow stretch of road even the strongest rider may find himself blocked: when the odds are lengthened everyone’s chances of winning are greatly reduced. Riders with a serious intention of winning will therefore try to shorten the odds by breaking clear of the main field, either alone or in company with a group of other riders. Such a group might consist of three or four riders, or as much as a third of the field. Those unable to make the break will be effectively eliminated from contention. Those in the break will have a smaller number of riders to watch.

เมื่อทั้งกลุ่มในการแข่งขันอยู่ด้วยกันตลอดการแข่งและถึงเส้นชัยพร้อมๆกัน คนที่แข็งแรงที่สุดจะได้เปรียบกว่า ไม่ว่ากรณีไหนๆ เวลาที่กลุ่มใหญ่เข้ามาด้วยกันแต่ถูกบีบให้ผ่านเส้นทางแคบ ถึงแม้ว่านักปั่นที่แข็งแรงที่สุดอาจพบว่าตัวเองโดนปิดกั้น เมื่อโอกาศไม่เป็นใจโอกาศที่จะชนะก็น้อยลงเป็นอย่างมาก คนที่คิดจะชนะจำเป็นที่จะต้องหาวิธีเพิ่มโอกาศให้กับตัวเองโดยการหนีตัวเองออกจากกลุ่ม จะไปคนเดียวหรือจะหาเพื่อนไปก็ตามที กลุ่มที่หนีมานั้นจะมีสามหรือสี่คนหรือจะมากถึงหนึ่งในสามของนักแข่งก็ตาม คนที่ไม่สามารถหนีกลุ่มออกมาได้จะโดนตัดตัวออกจากการแข่งขันทันที (เหมือนกับที่ลุงแดงพูดหรือเปล่าครับ อินไลน์ก็คือการหนี หนีแบบไหนอาจาร์ญชวงบอกไว้แล้วว่าจะหนีด้วยวิธีใช้แรงคนอื่น หรือจะหนีโดยใช้แรงของเราเอง) คนที่แตกกลุ่มหนีก็จะมีคนที่จะต้องคอยระวังลดน้อยลง

[ArtKorat]

Breaking away in company

Most breakaways will be made by a group. This group can form in many ways. It might be built up from a number of riders who break away individually, first one, then another, and so on, until half-a-dozen are clear of the bunch. Inother circumstances all six might get clear more or less in a body. If one rider is going through much more strongly than the others, try not to be the one who’s just done his turn on the front when he does so, otherwise you’ll find yourself constantly making exhausting efforts to get on the back. This is particularly important as you get near the finish. In any case, if it’s early on, advise him to go through more smoothly, because his action (often unintentional) is breaking up the rhythm and effectiveness of the break.

การหนีส่วนมากจะไปกันเป็นกลุ่ม กลุ่มนี้รวมตัวกันได้หลายวิธี มันอาจมากจากการรวมกันของนักปั่นที่ต่างคนต่างหนีกันมาก่อนหน้า รวมกันทีละคนสองคนจนเป็นครึ่งโหลที่ห่างจากกลุ่มหลังมา ในโอกาศอื่นบางทีทั้งหกคนก็หลุดออกมาพร้อมๆกันเป็นก้อน ถ้านักปั่นคนหนึ่งเป็นคนที่แข็งแรงขึ้นแรงกว่าคนอื่น อย่าเป็นคนที่ตามคนนั้นเพราะว่าเราจะพบว่าตัวเราเองจะต้องสปรินท์ตามต่อท้ายกลุ่มเสมอๆ นี่เป็นอะไรที่สำคัญมากโดยเฉพาะการใกล้จะเข้าเส้นชัย ควรจะแนะนำเค้าว่าขึ้นนิ่มๆเพราะว่าโดยมากเค้าจะทำโดยไม่ได้ตั้งใจและมันจะตัดจังหวะและทำให้การหนีไม่มีประสิทธิภาพ (เจอมุขแย๊บชกเรื่องๆของลุงแดงนี่คนละเรื่องนะครับ)

[ArtKorat]

At this point, if the riders hope to gain time and stay clear, they must commit themselves completely to working in the break: there is no room for hangers-on. If any rider won’t take part in the joint effort then the break is unlikely to succeed, since others will, one by one, refuse to participate. However, if one rider is visibly unable to share the work at first, it may be worthwhile for the others to persist in the expectation that he will join in as soon as he has recovered. The point at which any rider decides that this break is not going to succeed and sits up will depend on a judgment based on a number of factors – previous experience, knowledge of the riders in the break, knowledge of the riders left behind in the field, knowledge of the course ahead, his own state of fitness and freshness, the direction of the wind.

มาถึงจุดนี้ถ้าคนที่หนีออกมาจะต้องการเพิ่มเวลาและอยู่ห่างกลุ่ม พวกเค้าจะต้องตั้งใจที่จะทำงานหนักในการหนี ไม่มีช่องว่างที่จะมาแปะไปด้วย ถ้านักปั่นไม่ร่วมกันที่จะออกแรงหนี การหนีจะทำได้ไม่สำเร็จ ถ้าคนหนึ่งไม่สามารถที่จะช่วยในตอนแรก ก็ควรที่ให้โอกาศและบอกเค้าว่าฟื้นแล้วก็ต้องขึ้นมาช่วยกัน ถึงจุดที่เรียกว่าการหนีไม่น่าจะไปได้สำเร็จจะเลิกเพื่อเห็บแรงนั้นขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย เช่นประสพการณ์เก่า การรู้ว่าคนที่มากับเรานั้นเป็นอย่างไร รู้ว่าใครอยู่ตามหลังเรา ความรู้ถึงเส้นทางที่อยู่ข้างหน้า ความแข่งแรงของตัวเราเอง ทิศทางของลม

There are exceptions. A larger break can succeed if it contains enough strong riders willing to carry passengers during the time it takes for the break to get established, with the intention of shedding them later. A group of six to eight riders working hard together is more efficient than the main bunch, where perhaps at first only two or three riders are willing to work, while others may be getting in the chase line and not coming through, or even actively hampering the chase because they have team-mates in the break (see Blocking). Many riders make breaks without ever having a chance of sustaining them. If you go with everything you can exhaust yourself carrying companions who are contributing nothing. This is where your previous knowledge of the other riders, or your current observation of them, counts. There are always riders who make a show of breaking away but are unwilling or unable to sustain their effort, and sooner rather than later they’re pulled back. There is normally no point in joining in attacks with such riders as long as they are kept within striking distance. However they can sometimes be a focus for attacks by stronger riders, and you should always be ready to join them in a bridging move. If or when you catch the earlier breakaways, the chances are that you’ll go straight past them, but the bunch will relax for a moment thinking the move is over. This will give you a little more time to consolidate the break.
Out of sight, out of mind is a good principle to bear in mind, whether you’re back in the bunch or in the break. For this reason it’s often worth trying breaks on twisty sections of the course, in narrow lanes with high hedges, and so on.

มันมีข้อยกเว้นอยู่ กลุ่มหนีได้ห่างขึ้นสามารถสำเร็จได้ถ้ามีคนที่แข็งแรงมากพอที่จะลากเอาคนที่อ่อนกว่าไปด้วยจนกว่าตั้งระยะห่างได้ โดยพวกเค้าตั้งใจว่าจะทิ้งคนที่อ่อนกว่าทีหลัง (จะเห่นว่าการหนีจะต้องหนีให้คนที่แข็งแรงและคนที่อ่อนกว่าเล็กน้อยมาด้วยกัน เพื่อให้เอามาทำงานให้สำเร็จ ยิงแรงๆก็ไปได้คนเดียวง่อยคนเดียวเหี่ยวท้ายในที่สุด ยกเว้นว่าคุณมั่นใจว่าคุณเอ้าคลาสกว่าทุกคน) กลุ่ม6-8คนจะทำงานหนักด้วยกันมากว่ากลุ่มที่ไปเป็นก้อน ที่คนเพียงแค่2สามคนเท่านั้นที่จะทำงาน พวกที่เหลือก็ไม่ยมขึ้นมาไล่หรือบางครั้งถึงขั้นดึงให้กลุ่มไล่ช้าลงด้วย เพราะว่าเค้าอาจพยายามให้เพื่อนหนีไกลขึ้น(ดูการบล๊อก) หลายคนพยายามหนีโดยที่ไม่มีโอกาศที่จะอยู่กับมัน ถ้าเราทำงานเต็มที่ใส่ทุกอย่างเราจะเหนื่อยคนเดียวที่ลากเอาพวกกาฝากที่ไม่ทำงานอะไรเลยมาด้วย ตรงนี้ความรู้เรื่องคนที่มาด้วย หรือการสังเกตุจะเป็นส่วนสำคัญ

มันจะมีนักปั่นจำพวกนี้ที่ยิงไปก่อนเพื่อโชว์ว่ามีการหนีแต่ไม่ยอมที่จะร่วมมือหรือไม่สามารถที่จะรักษาความพยายาม ถึงเวลานั้นพวกนี้ก็จะร่วงไปข้างหลัง ดังนั้นคนพวกนี้ถ้าออกไปก็ไม่ต้องตามไปให้เสียแรงแต่เพียงรักษาระยะห่างให้อยู่ในระยะที่เราสามารถบุกกลับได้ก็เพียงพอ แต่อย่างไรก็ตามมันจากทำให้นักปั่นที่แข็งแรกกว่าแอ๊ทแท๊กและเราจะต้องพร้อมที่จะตามคนที่แข็งแรงไปในการหนีเพื่อปิดช่อว่าง มีโอกาศเป็นไปได้ที่ไล่ทันแล้วเค้าจะไม่เอาพวกนี้มาด้วยคือปั่นผ่านไปเลย กลุ่มหลังคิดว่าไล่ทันแล้วจะจบชั่วคราว มันจะให้เวลาคุณอีกเล็กน้อยในการเพิ่มระยะห่าง แนวคิดหลุดจากสายตาจะทำให้หยุดคิดเป็นหลักแนวคิดเบื้องต้นที่ต้องคำนึงถึง ไม่ว่าเราจะอยู่ในกลุ่มใหญ่หรือว่าเราอยู่ในกลุ่มหนี ให้คิดถึงเหตุผลนี้ว่าเราควรจะหนีในต้นเส้นทางเข้าโค้งหรือคดเคี้ยว ทางแคบที่มีเนิน หรือที่อื่นๆ(ที่เส้นทางมีการบังสายตา)

[ArtKorat]

พรุ่งนี้มาว่ากันต่อเรื่อง

everyone knowing that you will attack on hill dont they?

[Ton TWS]

แผนการซ้อมพาวเวอร์สปรินท์ทางอาจาร์ญชวงให้เปลี่ยนครับ โดยอาจาร์ญชวงอยากให้เปลี่ยนเป็นการเวียนสปรินท์หนีทีละคนแทนที่จะไปเป็นกลุ่มครับ โดยเราจะตั้งความเร็วกันที่40กิโลเมตรต่อชั่วโมง คนที่อยู่อันดับสุดท้ายจะต้องยกสปรินท์ออกไปตามเทคนิกลุงแดง แซงให้ชิดหน่อย พาวเวอร์สปรินท์ให้ได้1นาทีครับหนีสุดลิ่มทิ่มประตูครับ ผ่านไป1นาทีแล้วให้ปั่นคลายกรดแล๊กติกและเอาฮาร์ทเรทลงมาในเวลาเดียวกันก็ต้องพร้อมที่จะแปะกลุ่มเมื่อไล่มาทัน

ข้างหลังปล่อยให้คนแรงยิงไป1นาที จากนั้นครบ1นาทีก็ทำการไล่อาจาร์ญชวงบอกว่าต้องช่วยกันไล่ให้ทันใน1กิโลเมตร การขึ้นต้องไม่ให้สะสมแล๊กติกนานเกินไปดังนั้นการขึ้นนำยิ่งเร็วเท่าไหร่ต้องเวียนให้เร็วมากเท่านั้น อยู่ในช่วง10-20วินาทีครับ ความเร็วอย่าให้ตกต่ำกว่า0.5กิโลเมตร ถ้าจะเร่งก็อย่างให้เกิน0.5กิโลเมตรในแต่ละการนำต่อ1คนครับ เมื่อไล่มาถึงกันแล้วก็พักให้ทุกคนพร้อมแล้วก็เปลี่ยนตำแหน่งกันทุกคนจะได้ลองหนีสุดแรงเท่าๆกันครับ

ผมเห็นว่าพาวเวอร์สปรินท์แบบนี้จะทำให้เราแข็งแรงจริงๆ สามารถหนีได้จริงๆ ผมเชื่อว่าคอร์ทตอนนี้ทุกคนมีปั่นหนียาวๆที่ฮาร์ทเรทสูงๆแล้ว ผมเชื่อว่าถ้าได้รับการฝึกตามอาจาร์ญชวงพวกเราจะหนีได้เร็วและแรงมากๆในเวลาเดียวกันยังฝึกไล่ทำงานกันเป็นทีมด้วย ฝากนักกีฬาเปลี่ยนวิธีซ้อมพาวเวอร์สปรินท์ด้วยครับ

ดีครับ เป็นประโยชน์ น่าสนุก

[Ton TWS]

เอาเป็นว่าจัดหนักทางเรียบกันมาหลายงานแล้ว เฮียอ้ออยากให้ปั่นทางที่ไม่เรียบบ้าง ผมก็เลยปิ๊งไอเดียขึ้นมาอีกแระไหนๆเราน่าจะไปเยือนเขาใหญ่อีกซักรอบ เพราะว่าเส้นทางทั่วไปก็ปั่นกันจนพรุนทริปนี้ผมจะเสนอเส้นทางที่ทางเกฮาร่าซังจะได้เปรียบแบบสุดๆเลยละกันเน้อ

เราจะนั่งรถไปแก่งคอยกัน จากนั้นจะสตาร์ทจากตรงเดลี่โฮม ปีนเขาไปถึงทางแยกถนนธนะรัชน์ เลี้ยวขวาไปด่านปากช่อง ขึ้นเขาใหญ่จากด่านปากช่อง จากนั้นเราก็จะลงไปด่านปราจีน กลับมาขึ้นเขาเขียวสุดปลายทางสเตจแรกกันที่นั่นบนยอดเขา หุ หุ หุ มีแจกรางวัลเจ้าภูเขาด้วยเน้อ แบบนี้ซีดพอยังกั๊บ เท่านั้นยังไม่พอ 5555 ใจก็คิดว่าอยากเล่นพวกขาแรงให้หายซ่าส์ไปเลย แต่มาคิดดูอีกทีเอาไว้คราวหน้าดีกว่าเดี๋ยวขาแข้งพังขึ้นมาจะเสียการเสียงานในปีหน้า (อยากไปเหวสุวัตต้องรอก่อนเน้อ) จากนั้นก็จะลงเขาเขียวมากันช้าๆครับ ลงจากเขาทุกคนต้องระวังเต็มที่ครับไม่ต้องเร่งตรงนี้เพราะว่าไม่จับเวลาอยู่แล้ว และหวังว่าทุกคนต้องคิดว่ารายการแข่งใกล้มาแล้วต้องรักษาเนื้อรักษาตัวเน้อ

ผมแนะนำว่าเพื่อนๆบรรดาขาอ่อนทั้งหลายในชีวิตนี้เราต้องปีนเขาเขียวซักครั้งดีมั๊ย!!!นี่จะเป็นครั้งที่4ของผมครับ เหนื่อยก็พักหนักก็จูง 6 กิโลตั้งเป้า1ชั่วโมงเน้อ เราไม่ต้องลงไปด่านปราจีนหรอกเอาเขาเขียวนี่แหละ สู้ยิบตาแล้วไปลองกินมาม่าที่อร่อยที่สุดในโลกดูว่าจริงหรือไม่ อากาศจะเย็นแค่ไหน ถือว่าขาแรงต่อให้50++กิโลก็แล้วกันเน้อนานๆขาอ่อนจะได้ดูว่าขาแรงว่าใครจะเข้าก่อน

จากนั้นเราก็จะลงเขากันช้าๆอย่างปลอดภัย ใครไม่มั่นใจเราก็ขึ้นรถเซอร์วิสกันครับ เรียนเพื่อนๆว่าพอกินข้าวที่เขาเขียวแล้ว เราก็จะกลับไปเส้นทางเดิมนั่นคือเส้นผ่านเดลี่โฮมนั้นแหละครับ จะรวมตัวกันที่หน้าด่านปากช่องใครที่ไม่เอาแล้วก็แพ็กรถขึ้นตรงจุดนี้ คนที่จะไปให้จบก็ปั่นกลับทางเดิมที่ตอนเช้ามากัน ขาแรงจะเล่นกันต่อก็เชิญเน้อ ผมขาอ่อนเอาแค่ประคองตัวถึงเดลี่โฮมก็ดีใจหลายแร้ว

ระยะทางไม่ไกลมากนักรวมเขาเขียวด้วยก็จะประมาณ 160กิโลเมตรสำหรับขาแรงทั้งหลาย และสำหรับขาอ่อนแบบว่าขึ้นเขาเขียวแล้วพอเลยก็ประมาณ50กิโล ถ้ากลับมาถึงเดลี่โฮมด้วยก็100กิโลครับ

ใครจะไปก็ลงชื่อได้เลยครับ เส้นทางนี้รับรองได้สนุกมากกั๊บ

ลืมไปอ่ะ คิดว่าจะไปกันวันที่11นี่แหละขอบอก

ชอบๆครับ จัดหนักทางเขา sadism and masochismจริงๆ

[chinnawud]

ถ้าไม่ติดธุระลูก
วันที่ 11 เสตร์เขาผมไปด้วย ชอบๆ