วันนี้ปั่นสบาย ๆ ไม่ต้องดันเนินเขาสูง ๆ อีกแล้ว
ตอนนี้ผ่านสีไค สีโคดตะบอง เท่าที่อ่านเจอนะครับ แล้วนี่ตรงทางเข้าสนามบิน มีป้ายไฟ ยินดีต้อนฮับสู่นครหลวงเวียงจันทน์ เย้...ผมมาถึงแล้วววววว
ปั่นตรงมาเรื่อย ๆ เจอพระราชานุสาวรีย์ เจ้าฟ้างุ้ม ถ้าอ่านไม่ผิดนะครับ
ปั่นตะลุยแบบมั่ว ๆ เข้ามาในเมือง ผ่านที่ทำการอะไรสักอย่าง สวยงามมาก โชคดีเป็นวันหยุด รถไม่พลุกพล่าน แล้วก็มาเจอโน่นเลยครับ
ที่เคยเห็นในภาพและในทีวี ประตูชัย ครับผม
จูงไอ้แดงแวะชมประตูชัย กินลอดช่องน้ำกะทิ อร่อยมาก ถามทางจากพี่ ๆ รถสกายแล็ป แล้วก็ให้ช่างภาพลาวถ่ายภาพให้ภาพนึง ๑๐,๐๐๐ กีบ
สักพักผมก็ปั่นมาตามป้ายเพื่อชมที่นี่ครับ พระธาตุหลวง สวยงามมาก มาเจอคนไทยหลายคน เว้าอีสานก็มี เขาบอกว่า พรุ่งนี้คือวันอาทิตย์
ที่เวียงจันทน์มีงานวิ่งมาราธอน เขาชวนผมอยู่วิ่งด้วย ไม่ไหวครับพี่ ผมกรอบแล้ว ขอกลับบ้านดีกว่า
ผมปั่นชมเมืองอยู่พักนึง ก็คงได้เวลากลับแล้วล่ะนะ นี่ก็จะบ่ายแล้ว เลยปั่นออกจากเมืองมุ่งหน้าสู่สะพานมิตรภาพ
มาเจอป้ายโฆษณานี้ นายแบบหน้าตาคุ้น ๆ เลยแวะจอดอ่านดู อ้าว...นั่นท่านประธานชมรมจักรยานหนองคายนี่นา
สักพักมีรถขายผลไม้ดองผ่านมา มาเล้ยยย กำลังอยากกินให้มันซาบซ่านเสียหน่อย
พี่แกจัดอะไรให้ผมไม่รู้ เปรี้ยวจิ๊ดดดด
แล้วไอ้แดงก็พาผมมาถึงด่านสะพานมิตรภาพ เข้าคิวปั้มพาสปอร์ตพักนึงครับ พร้อมกับจ่ายค่าธรรมเนียมให้เจ้าหน้าที่ลาวไป ๑๐,๐๐๐ กีบ
อ่านดูบอกว่าเป็นค่าล่วงเวลา ว่างั้น แล้วผมก็ปั่นขึ้นสะพานมา ท่ามกลางสายตาของผู้คนที่กำลังออกันอยู่ตรงด่านตรวจคนเข้าเมือง
ช่วงขาขึ้นทางฝั่งลาวครับ ถ่ายภาพกับธงชาติลาวไว้เป็นที่ระลึกก่อนจาก
ผมปั่นขึ้นสะพานมิตรภาพมาด้วยจิตใจฮึกเหิม ยกกล้องขึ้นถ่ายภาพตัวเอง พอมองเห็นธงชาติไทยและธง ภปร. อยู่ลิบ ๆ น้ำตามันก็ไหลออกมาไม่รู้ตัว
"เราทำได้แล้วนี่หว่า"
ถึงด่าน ตม.ไทยแล้วครับ จอดรถไว้ แล้วไปประทับพาสปอร์ต ไม่เสียค่าอะไรสักบาทเดียว ช่วงนั้นก็มีชอปเปอร์กลุ่มใหญ่กำลังทำเรื่องผ่านด่านเช่นกัน
ผมรู้สึกลำพองใจยังไงไม่รู้ บอกตัวเองว่า "เราเจ๋งกว่า"
ส่องดูไมล์ ๕๕๐ ก.ม. สำหรับทริปนี้ แม๊...นี่มันไกลกว่า กรุงเทพฯ - ขอนแก่น เลยนะเนี่ย
ไปดูตารางรถไฟ ออก ๑๘.๒๐ น. ขี้เกียจรอครับ เลยมาที่สถานีขนส่งเอาขึ้นรถปรับอากาศไปเลย รถออก ๑๖.๓๐ น.
ปั่นไม่ไหวแล้วครับ ขอนั่งรถแอร์เย็น ๆ กลับบ้านแล้วกัน
นั่งรถมาลงที่หน้า รพ.ศรีนครินทร์ ประกอบรถเสร็จ ลองปั่น มีเสียงแปลก ๆ ที่สับจาน งานเข้าอีกแล้วล่ะสิ
แต่ก็ฝืนปั่นมาเรื่อย ๆ ครับ มันมืดแล้ว ไว้ค่อยแก้ไขกันใหม่ ปั่นผ่านเข้ามาใน ม.ข. แวะดูอาการไอ้แดงที่หน้าศูนย์อาหาร
ถึงบ้านสองทุ่มเศษ ดูระยะแล้ว วันนี้ถึงจะปั่นสบาย แต่ก็ได้ระยะกว่า ๑๐๐ ก.ม. เลยนะเนี่ย
จบแล้วครับ ทริปต่างแดนทริปแรกของผม โหดสะใจจริง ๆ ทริปหน้า ผมตั้งใจไว้ว่าจะเข้าลาวทางท่าแขกแล้วก็เลยไปเวียดนาม แต่ต้องหา Buddy สักคน
ไปคนเดียวมันเสียว ๆ ครับ เกิดอะไรขึ้นมา อันตราย คนเดียวหัวหาย สองคนเพื่อนตาย ถ้าไปหลายคนก็อุ่นใจ ท่านใดสนใจเตรียมใจไว้นะครับ
ไว้รอช่วงที่อากาศดี เวลาเอื้ออำนวย ไปกันเลยครับ ผมไม่ต้องการคนนำทางใด ๆ ทั้งสิ้น เราไปกันเลย ลุยกันเลย ภาษาก็ฟุดฟิดฟอไฟ พอไปได้
รับสมัครเพื่อนร่วมทางไว้ล่วงหน้านะครับ
