ก่อนจะเข้าไปถึงห้องจำหน่ายตั๋ว เราต้องผ่านด่าน รปภ.ให้ตรวจสัมภาระเราต้องขนสัมภาระของเราลงจากจักรยานเพื่อผ่านเครื่องสแกนอย่างที่ในสนามบินเขาทำกัน จะมีเจ้าหน้าที่ทหารยืนคุมทมึงทึงน่าเกรงขาม ผมมีอาการประหวั่นใจมากเกี่ยวกับเครื่อง GPS.ทราบว่า(อู๋)บอกให้ดูแลให้ดีเพราะเป็นเครื่องที่ถือเป็นเครื่องมือทางทหาร(คิดนะมันบ้าขนาดนั้น) ผมใจดีสู้เสือถอด GPS.ยัดใส่กระป๋าหน้าไม่ยอมถอดกระเป๋าหน้าแต่ให้เปิดดูโชคดีที่เจ้าหน้าที่ไม่ค้นเพียงแต่มองแล้วเขี่ย ๆ ก็ผ่านไปเมื่อสามารถผ่านเครื่องสแกนได้แล้วเราก็โล่งใจ เตรียมแพคของแต่ที่ไหนได้ เจ้าหน้าที่ตามมาที่เราขอให้เปิดเป้ถุงแดงใบใหญ่ของผมแล้วล้วงหยิบกระป๋องแก๊สจำนวน ๓ กป.ของผมออก ทีนี้เป็นเรื่องครับคุยกันก็ไม่รู้เรื่องไกด์หนุ่มเราก็ไปไม่เป็น เพราะแกก็เป็นครั้งแรกที่มาสถานีรถไฟ เดือดร้อนผมต้องขอโทร ฯ ไกด์ โทร ฯ ไปหาหลานอุ๋ อู๋คุยโทร ฯ กับเจ้าหน้าที่นานพอสมควร สรุปให้พวกเราส่งมอบแก๊สกระป๋องให้เจ้าหน้าที่ เราจึงควักแก๊สจำนวน อีก ๕ กป.ให้เจ้าหน้าที่ยึดไป จึงได้รับการอนุญาตุให้ผ่านไปได้
ถ้าไม่มีหลานอู๋คิดว่าเรื่องคงบานปลายแน่ ๆ เราพากันเดินไปเพื่อจะไปหาซื้อตั๋วแต่ปรากฏว่า เราต้องนำจักรยานไปแพ็คให้เรียบร้อยก่อนจึงค่อยไปหาซื้อตั๋ว ไกด์พาเราเดินไปยังร้านรับห่อสัมภาระสอบถามราคาคันละ ๖๐ หยวน(๓๐๐บ.)โห....!! ยืนตรึกตรองกันเมื่อไปถึงต้าลี่ เราจะไปรับ จย.เราได้ที่ไหน ????? สาระพัดปัญหา คุยกันก็ไม่รู้เรื่อง ถามเจ้าหนุ่มไกด์ก็ตอบไม่ได้เพราะไม่เคยไป ที่สุดของที่สุด เราตัดสินใจไม่ไปกันล่ะ ขอให้ไปที่สถานีขนส่งสายเหนือนั่งรถยนต์ไปดีกว่า ตัดสินใจแบบนั้นเราก็บอกไกด์เรา ไกด์ก็ใจดีมาก ๆ ยินดีที่ไปส่งให้ถึงที่ เป็นอันว่าเราไม่ได้นั่งรถไฟตามที่หวังอีกแล้วครับท่าน
เรารู้สึกไม่ค่อยสบายใจกันสักเท่าไหร่ที่ผิดหวังเป็นครั้งที่ ๒ ส่วนผมนั้นคิดในใจรู้งี้กลับพร้อม ผอ.ซะหมดเรื่อง แต่เดินหน้าแล้วต้องเดินต่อไปเราจึงมุ่งไปยังสถานีรถขนส่งสายเหนือต่อไป เจ้าไกด์หนุ่มของเรายังไม่คล่องเส้นทางที่ไปยังคุนหมิงเก่า ต้องแวะถามคนข้างทางมาตลอด การเดินทางก็เลยช้าผมก็กังวลใจแล้วจะได้ไปไหมเนี่ย The show must go on อะไรจะเกิดก็เรื่องของมัน ไปได้สักระยะเจ้าไกด์บอกว่าแบตเตอรี่เริ่มอ่อนแล้ว ต้องชาร์ทแบตเอาละซี แต่แกบอกว่าอย่างไรไปถึงแต่ไม่ต้องเร่งเครื่อง ก็ว่ากันไปแกค่อย ๆ พาพวกเราแล่นไปเรื่อย ๆ ช่วงนี้หมดอารมณ์ในการเก็บภาพซะแล้วครับ ในที่สุดเจ้าเด็กหนุ่มก็พาเรามาถึงยังสถานีขนส่งสายเหนือ เราจอด จย.ของเราไว้ข้างนอก เจ้าเด็กหนุ่มพามอไซด์ไปฝากยังที่ฝาก ผมกับไกด์หนุ่มเดินเข้าไปยังสถานีเข้าไปสอบถามตารางการเดินรถ มีเที่ยว ๒๐.๓๐ น.ไปถึงลี่เจียง ผมดีใจมากครับสอบถามวิธีการขึ้นรถปรากฏว่าต้องไปแพค จย.ให้เรียบร้อย เดินไปดูที่รับแพคสอบถามราคา จย.คันละ ๖๐ หยวน(๓๐๐บ.)เช่นกัน มองเข้าไปในสถานีเห็นมีการตรวจเข้มแบบที่สถานีรถไฟ ของทุกอย่างต้องผ่านสายพานสแกนทุกชิ้น มีเจ้าหน้าที่ทหารคอยกำกับดูแล ผมถอยออกมาคุยกับลุงป๊อกและคุณนาย เพื่อตกลงตัดสินใจ
เวลาก็เย็นแล้วสงสารเจ้าหนุ่มที่ต้องมาเสียเวลาอยู่กับพวกเราตั้งครึ่งค่อนวัน เราจึงอนุญาตุให้กลับได้สอบถามแล้วแกจะนอนค้างที่คุนหมิงเก่า กับเพื่อนเพื่อชาร์ทแบตมอไซด์และจะถือโอกาสเที่ยวในคุนหมิงเก่าสักคืน ทุกอย่างมันมีวันจบสิ้นในที่สุดเราก็ต้องจากกัน เราอำลาไกด์ของเราที่สถานีขนส่ง พร้อมให้ที่อยู่ของเราและเบอร์โทร ฯ ติดต่อเนื่องจากหนุ่มไฟแรงมีความหวังจะเดินทางไปเชียงใหม่ เรายินดีต้อนรับครับคนดี ๆ แบบนี้หายากไม่นึกไม่ฝันว่าจะเจอนี่แหละครับ การเดินทางที่ไปพร้อมกับการสวดมนต์นั่งภาวนา คุณก็จะเจอคนดี ๆ สิ่งดี ๆ ตลอดการเดินทาง ก็ตามกันไปครับในที่สุดแล้วเราจะได้เจอต้าลี่ - ลี่เจียงตามที่ตั้งใจไว้หรือไม่อย่างไรใกล้เป้าหมายแล้ว 
