....... ทัวริ่ง ทั่วไทย ............ โดย พี่แดง สารภี..............

[Deang-sarapee]

หลังจากที่คุณนายพักชมอุทยานอนาคามีหาซื้อน้ำเย็นดื่ม(ไม่ได้) เราก็เลยรีบขึ้นไปให้ถึงจุดชมวิวซึ่งลุงป๊อก+คุณยูรไปรออยู่ที่นั่นก่อนแล้ว ผมปั่นตามหลังคุณพอดีไปเพื่อดูว่าคุณนายกับคุณพอดีไปกันได้ดีไหม ช่วงที่จึ้นจุดชมวิวนี้ถ้าเราปั่นยาวมาตลอดจากตีนเขา มาถึงช่วงนี้จะมีอาการล้าแล้วหลาย ๆ รายที่พามาจะใช้ ๑-๑ แทบทุกคันแต่คุณพอดีใช้ ๑-๓,๔ ถือว่าสุดยอดครับ ส่วนคุณใช่เลยใช้ จาน ๒ หลัง ๔,๕ ครับถ้ากดบันไดเรียกว่ากระฉูด แต่ผมไปเรื่อย ๆ เป็นคู่ประคองคุณนายครับเมื่อถึงจุดชมวิว ก็หาที่จอดแล้วเข้าไปชมวิวเก็บภาพตามปกติ วันนี้คนเยอะพอควรแต่ยังไม่มาก ส่วนใหญ่คนจีนทั้งนั้น







ผมเกริ่นนำร่องไว้ก่อนแล้วว่าเด็กหนุ่มคนนี้(แกไม่ยอมให้เก็บภาพคงอาย๕๕.) แกเห็นคุณนายปั่นแบบสบาย ๆ ขึ้นมาจุดชมวิว เรายังไม่รู้เลยนะว่าแกแอบสังเกตุเราสองคนปั่นขึ้นมากันหลังจากที่เราพักหายเหนื่อย แกเข้ามาคุยกับคุณนาย "เห็นคุณป้าปั่นขึ้นมาไม่เหนื่อยเลย ผมแทบตายต้องลงจูงขึ้นไม่รอด" คุณนายก็คุยและอธิบายตามที่ได้มีประสบการณ์เสริมด้วยลุงป๊อก และพวกเราก็ได้ให้กำลังใจเพราะแกบอกว่า ไม่อยากปั่นแล้ว เจ็บ ปวดระบม ฯ ในที่สุดแกก็ให้สัญญาว่าแกจะไม่ทอดทิ้งจักรยานและสัญญาว่าจะปั่นตลอดไป เรานัดกันวันว่างแล้วค่อยเจอกัน พวกเราดีใจครับที่มาช่วยเด็กหนุ่มคนนี้ได้ทันเวลาก่อนที่แกจะเลิกปั่น



......................... https://www.youtube.com/watch?v=SPUEKFs0b7A ..........




ขอบคุณเจ้าของภาพทั้งสองภาพครับภาพชัดเจนสวยได้ใจ









หอดูดาวสิรินธร ประวัติ ภาควิชาฟิสิกส์ คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ดำเนินการสร้างหอดูดาาวขึ้นใน พ.ศ. 2520 บนวนอุทยานแห่งชาติดอยสุเทพ-ดอยปุย ต่อมาได้รับพระมหากรุณาธิคุณจากสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี เสด็จเยี่ยมชมและเมื่อวันที่ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2539 ทรงพระกรุณาโปรเกล้าฯ พระราชทานนามว่า หอดูดาวสิรินธร

รายละเอียดการให้บริการ
การจัดค่ายดาราศาสตร์ระดับท้องถิ่นและระดับประเทศ การเปิดหอดูดาว และบรรยายความรู้ทางดาราศาสตร์ สำหรับบุคคลที่สนใจดาราศาสตร์

เวลาทำการ วันจันทร์-ศุกร์ เวลา 08.30-16.30 น.

สถานที่ติดต่อ

หอดูดาวสิรินธร คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ จ.เชียงใหม่ 50200
ตู้ ปณ. 3 ปณฝ.กองทัพอากาศ กทม. 10213
โทรศัพท์ : 0 5394 3367 โทรสาร : 0 5389 2271

เว็บไซต์ : http://www.science.vmu.ac.th/observatory
- See more at: http://www.most.go.th/main/index.php/se ... XTi8r.dpuf

[Deang-sarapee]

ตีมือ..ติดตาม

กราบขอบพระคุณเป็นอย่างสูงครับ คุณ "techno00" นี่ก็คืออีกหนึ่งแรงใจที่เป็นพละกำลังในการที่จะนำเสนอประสบการณ์ต่าง ๆ ทั้งในแง่การเดินทาง แง่ของธรรมะ ตลอดจนมุมมองของสรรพชีวิตที่ผมได้ไปประสบมา หากคิดว่าจะมีประโยชน์ผมก็จะรีบนำมาเผยแพร่เป็นบุญกุศล ขอขอบพระคุณอีกครั้งครับ

และขณะนี้ก็เป็นเวลาที่ออกพรรษาแล้ว กำลังอยู่ในระหว่างกฐินซึ่งปีนี้ผมได้มีโอกาสร่วมกฐินถึง ๒ แห่งผ่านพ้นไปแล้ว ต่อไปก็คงจะเป็นการออกเดินธุดงค์ของพระท่าน ผมมีลูกชายบุญธรรมซึ่งได้ขออนุญาตุไปบวชแล้วไม่สึก ท่านจะอยู่ในผ้าเหลืองตลอดชีวิต(ปีนี้เข้าปีที่ ๖ แล้ว) และปีนี้ทราบว่าท่านจะออกเดินธุดงค์ไปพม่า ในโอกาสนี้ผมก็ขออุทิศส่วนบุญกุศลทั้งหมดทั้งสิ้นที่ผมและพระลูกชายได้บำเพ็ญมา มอบให้แก่ทุก ๆ ท่านที่เข้าเยี่ยมชมกระทู้นี้ จงได้รับผลบุญตลอดจนอานิสงค์โดยทั่วกัน ขอให้มีความสุขความเจริญทุกท่านทุกคนเทอญ...สา..ธุ.











ผมไปร่วมทอดกฐินที่วัดสันป่าสักวรอุไร ก็ได้เจอกับลูกพระ พระท่านก็บอกว่าหลังเสร็จงานกฐินแล้วท่านก็จะ "เดินธุดงค์"ประมาณกลางเดือนธันวาคมปีนี้(ไปพม่า) ผมก็ได้บอกกับพระลูกชายว่า โยมพ่อ-โยมแม่ ก็จะไป "จักรยานธุดงค์" เช่นกัน พระลูกชายก็แสดงอาการเป็นห่วงโดยเฉพาะกับโยมแม่ ซึ่งพอ ๆ กับโยมพ่อ พระลูกจะถามถึงอาการป่วยเสมอ ๆ และขอบิณฑบาตรว่า ไม่ให้ไปไหนไกล ๆ แลไม่อยากให้ออกจากบ้านนานวันเกิน ปีนี้ก็ไม่บอกพระลูกว่าจะ จักรยานธุดงค์ไปที่ใด เกรงพระจะไม่สบายใจ

เมื่อมีผู้ "ตีมือ...ติดตาม" ผมก็ขอนำเสนอที่ตรงนี้เลยว่า รักรถรักธรรม มีแผนที่จะ จักรยานธุดงค์ เพื่อไปต้อนรับ AEC.ที่จะมาถึงในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้ โดยเราจะไปกันรวม ๔ ประเทศ ตามภาพที่นำเสนอข้างล่างนี้ เราจะเริ่มด้วยการนั่งรถทัวร์ไปลงที่ ระยอง ปั่นเข้า จันทบุรี ตราด แล้วเข้าเขมรที่คลองเล็ก มุ่งเกาะกง-สีหนุวิลด์ ผ่านไปเข้าเวียตนามใต้- เวียตนามเหนือ(ซาปา เดียนเบียนฟู) เข้าลาวที่อุดมไชย เข้าไทยที่เชียงของ กลับถึงสารภีเชียงใหม่ เป็นเส้นหลักที่วางแผนไว้

แต่มีแผนสำรอง คลองเล็ก - สีหนุวิลด์ - เวียตนามใต้ - เวียตนามกลาง แล้วเข้าสะหวันเขต เข้ามุกดาหาร ปั่นขึ้นเมืองน่าน กลับถึงสารภีเชียงใหม่ ส่วนวันเวลาน่าจะเป็นกลาง ๆ เดิอน พ.ย.นี้ หวังใจว่าท่านที่ ตีมือ..ติดตาม จะตามติด ๆ ไปตลอดนะครับ.และใครสนใจที่จะไปร่วมก็ยินดีต้อนรับครับ มีข้อแม้ว่า "รวยจริง ใจถึง" แค่นี้ครับ





มาเดินทางขึ้นดอยสุเทพกันต่อครับ หลังจากที่พวกเราแวะพักทานมื้อเที่ยงที่จุดหอดูดาวสิรินทรอย่างอิ่มหมีพีมันกันแล้ว เราก็ออกเดินทางตกลงกันว่า คุณยูร ฯ ขาแรงคงช้าไม่ได้อยากไปก่อนเรียนเชิญปั่นหนีไปได้เลย ให้ไปรอกันที่ดอยสุเทพ ส่วนลุงป๊อก+คุณนายคงตามกันไปสองคนนี้ พอ ๆ กัน ส่วนผมไม่มีปัญหาเพราะยิ่งได้คุณใช่เลยคู่ใจ ยิ่งสบายใจผมจึงปั่นตามหลังบ้าง นำขึ้นหน้าบ้างเพื่อเก็บภาพต่าง ๆ เป็นการผ่อนคลายและหาความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ

คุณพอดีได้ได้พาคุณนายไปอย่างสบาย ๆ เป็นครั้งแรกที่คุณนายปั่นถึงดอยสุเทพ ก็จะบอกนะครับว่าคุณนายมีจักรยาน ๓ คันอีก ๒ คันได้แค่จุดชมวิวที่ ๑ เท่านั้น วันนี้วันที่นำคุณพอดีมาด้วยเรียกกำลังใจและความมั่นใจให้คุณนายมากทีเดียว พูดถึงดอยสุเทพแล้วมือใหม่ทุกคนมีความหวั่นใจแน่นอนครับ (ความจริงแล้วไม่มีอะไรเลย) จุดสำคัญ ๆ มีที่ตีนดอยตรงก่อนจะถึงครูบาจุดหนึ่ง ก่อนถึงจุดชมวิวที่ ๑ อีกจุดหนึ่งและสุดท้ายตรงโค้งขุนกรรณฑ์ นี่อีกจุดหนึ่ง ทั้ง ๓ จุดเป็นภาพมายาหลอนใจมือใหม่ทุกคนครับ ทำให้เกิดความไม่มั่นใจว่าจะขึ้นได้ไหม ?

คุณใช่เลยอยู่ที่จาน ๒ หลังที่(เกียร์) ๓,๔,๕ และช่วงขึ้นโค้งขุนกรรณฑ์ลงมา จาน ๑ หลัง(เกียร์) ๒ ครับ เรียกว่า ไหลขึ้นเลยครับ ผมแซงหน้าคุณพอดีไปดักเก็บภาพเหนือจุดชมวิวที่ ๒ และเหนือโค้งขุณกรรณฑ์ สังเกตุคุณพอดีใช้จาน ๑-(เกียร์)๑,๒ ครับ แต่ปั่นแบบสบาย ๆ คุณนายถึงกับร้องว่า "ก็ไม่เห็นยากอะไรนี่" แล้วก็หัวเราะผมก็เลยแซวว่า "ลองไม่ใช่คุณพอดีซิ..จะไหวไหม?" ซึ่งคุณนายก็เห็นด้วย คงรักคุณพอดีไปอีกนานละครับ





















โค้งขุนกัณฑ์.

สืบเนื่องจากในปี พ.ศ.2478 พระคุณเจ้าครูบาศรีวิชัยได้ทำการก่อสร้างทางขึ้นวัดพระธาตุดอยสุเทพจนมาถึงช่วงสุดท้ายประมาณ1กิโลเมตรก่อนถึงเชิงหัวบันไดนาค คณะสร้างทางต่างเหนื่อยอ่อนเมื่อยล้าและหมดทุนทรัพย์ ขุนกัณมีแรงศรัทธาต่อครูบาฯ จึงได้อาสารับผิดชอบต่อ และได้สละทั้งแรงกายและทุนทรัพย์ส่วนตัวทั้งหมดทำให้ถนนสร้างเสร็จโดยตัดถนนตามที่ครูบาเถิ้มแนะนำต่อครูบาศรีวิชัย ซึ่งเป็นช่วงทางโค้งหักศอกและเป็นภูเขาหินสูงชันยากลำบากในการสร้างสมัยนั้น แต่ก็สามารถทำจนสำเร็จจึงตั้งชื่อเป็นเกียรติ์แก่ผู้ที่สร้างจนสำเร็จว่า "โค้งขุนกัณ"

ทั้งนี้ ขุนกัน แต่เดิมเป็นชาวไทยใหญ่ ชื่อว่า ส่างกันนะ อาศัยที่จังหวัดแม่ฮ่องสอน ต่อมาสมรสกับ นางวันดี บุตรีของพญานาวาที่เชียงใหม่และทำการค้าจนเจริญรุ่งเรืองเป็นที่รู้จักมักคุ้นของเจ้านายฝ่ายเหนือและพ่อค้าวาณิชย์ ในปี2460 ได้เป็นผู้สร้างสนามบินเชียงใหม่ ให้แก่ทางราชการโดยทุนส่วนตัวทั้งหมด และเมื่อมีพิธีเปิดสนามบินครั้งแรก สมเด็จเจ้าฟ้าบริพัตรสุขุมพันธุ์กรมพระนครสวรรค์วรพินิต ได้เสด็จทรงเปิดงานและมอบพระฉายาให้เป็นที่ระลึก และยังได้รับพระราชทานศักดินาขึ้นเป็น ขุนกัณ ชนะนนท์ นอกจากนี้ยังได้มีส่วนร่วมสร้างตึกบังคับการค่ายทหาร(ค่ายกาวิละ ในปัจจุบัน)อีกด้วย(ยังไม่รวมศาสนสถานต่างๆอีกมายมาย)

ปัจจุบันลูกหลานได้จัดสร้างรูปหล่อแล้วประดิษฐ์ไว้ที่โค้งขุนกัน เพื่อเป็นอนุสรณ์แห่งคุณงามความดีและความเพียร อีกทั้งป้องกันความเข้าใจผิดที่มักมีผู้ "เดาเอาเอง" ว่าตั้งชื่อเพราะท่านมาเสียชีวิตที่นี่ ฯลฯ

ขอขอบคุณข้อมูลจาก Facebook หมู่เฮาจาวเหนือครับผม

...................... https://www.youtube.com/watch?v=7nUKaPAkgFw ....................

[techno00]

มาทางสกลนครบอกด้วยเน้อ มีน้ำผึ้งเดือน 55555 เลี้ยง

[Deang-sarapee]

มาทางสกลนครบอกด้วยเน้อ มีน้ำผึ้งเดือน 55555 เลี้ยง

ขอบพระคุณครับ สกลพวกผมก็ชอบไปปั่นครับเพราะจะได้ไปกราบ พ่อ - แม่ -ครูบาอาจารย์ ถ้าไปและมีวาสนาจริง พวกผมคงได้พบกับท่านครับ ขอบพระคุณล่วงหน้าครับ





























ลุงป๊อกตามหลังคุณนายถึงหน้าพระธาตุดอยสุเทพก็เลยตามคุณยูร ฯ ขึ้นไปก่อน ทิ้งให้ผมกับคุณนายเก็บภาพและยืนมองชาวต่างชาติที่ขึ้นมาเที่ยวบนดอยสุเทพ หมอกเริ่มลงและกลั่นตัวเป็นหยดน้ำเหมือนฝน อากาศหนาวทันที ผมกับคุณนายแอบพา คุณใช่เลย+คุณพอดี ไปหลบอยู่ที่ร้านร้านหนึ่งเหนือดอยไปนิดนึง แต่เจ้าของดูเหมือนจะไม่แฮบปี้เพราะเราเป็นคนไทย ยังไม่พอคงคิดว่าเรา "กระจอก" ประมาณว่า "จักรยานคนจน" ประมาณนั้น ผมคิดในใจนะว่า สงสารประเทศไทยที่มีพ่อค้า-แม่ค้าที่ดูถูกคนไทย ในสถานที่ท่องเที่ยวเกือบ ๘๐% พวกประกอบการมักจะไม่ค่อยสน..คนไทยด้วยกัน แต่จะต้อนรับคนต่างชาติราวกับว่าเขาเป็นเทวดามาโปรดประมาณนั้น ผมเสียใจกับพฤติกรรมแบบนี้มาก คราใดที่เศรษฐกิจตกต่ำการท่องเที่ยวทรุด ก็จะโหมกระหน่ำโฆษณาให้คนไทยมาท่องเที่ยวกัน (มันถูกต้องไหมเนี่ยะ)

เราสองคนเจอสภาพแบบนั้นก็ถอยดีกว่า แม้ฝนฟ้าเหมือนทำท่าว่าจะตก แต่ก็สู้ไปตายเอาดาบหน้า อย่าอยู่กับพวกที่เขาแสดงท่าทีรังเกียจเรา เราออกปั่นไปได้สัก ๓ กม.หมอกหนาก็กลายเป็นฝนเริ่มปรอยลงมา "ทำไงดี" ใจผมครั้งแรกอยากจะให้ทุกคนจอดรวมกันแล้วหาทางกางเต้นท์นอนที่ดอยสุเทพ นี่คือความตั้งใจของผมจริง ๆ แต่คุณยูรและลุงป๊อกไปเสียก่อน ก็เลยไม่ได้ตกลงกัน คุณนายก็พยายามปั่นเร่งเพื่อจะหาที่หลบฝน ก็เลยไม่ได้คุยกันอีก ผมตามหลังคุณนายไปเรื่อย ๆ ใจก็ภาวนานะว่า "ขอให้คุณยูร+ลุงป๊อกหยุดรอแถวใกล้ ๆ นี้เถิด"

เป็นไปตามใจปราถนาครับปรากฏว่า คุณยูร+ลุงป๊อก จอดหลบฝนรอเราสองคนที่ปากทางทางเข้า สวนสน คุณนายและผมเข้าไปสมทบครบทีม เราจึงคุยกันว่า คืนนี้เรานอนที่สวนสนกันดีกว่า ขืนปั่นขึ้นไปจนถึงจุดหมายจะลำบาก (ถึงนี่ถึงแน่แต่ ลุยฝน+หนาวบางคนอาจป่วยได้.อิอิ.) ในขณะที่เรากำลังปรึกษากันฝนก็เทเม็ดลงมา เป็นสัญญาณให้เราตัดสินใจนอนที่สวนสนแน่นอน เราพากันซุกตัวแอบหลบฝนที่ป้อมปากทาง พอฝนซาก็รีบปั่นเข้าไปในอุทยานสวนสน คุณยูร ฯ ไปติดต่อห้องพัก เราสามคนตรงดิ่งไปไปพักที่ศาลาที่เคยกางเต้นท์ ประมาณว่าอาจจะได้กางเต้นท์ที่จุดนั้น ปรากฏว่าทางอุทยานไม่อนุญาติ คุณยูรก็เลยเปิดห้องรวม ๑ ห้องราคา ๓๕๐ (ลดพิเศษครับ)

ขณะที่เราไปรอคุณยูรที่ศาลาเราก็ไปเจอกับฝรั่ง มาอยู่เมืองไทย ๒๐ กว่าปี(ผมร๊ากเมืองไทยมั๊ก ๆ ครับ) พูดภาษาไทยได้เพราะมีเมียเป็นคนไทย แกเล่าแกชอบขึ่มอไซด์ไปเที่ยวที่เงียบๆ สงบ ๆ หาที่อ่านหนังสือ หนีความจอแจของบ้านเมือง แกเห็นพวกเราปั่นจักรยานแกชื่นชม และเล่าให้ฟังเขาก็รักการปั่น แต่เขาไม่มีพรรคพวกอีกประการเขาแก่แล้ว จึงหันมาใช้มอไซด์จะได้คล่องตัวขึ้น เมืองไทยคือสวรรค์ของนักปั่นเขายืนยัน เราชวนให้มาปั่นกับพวกเรา เขาบอกว่าสายไปซะแล้วเขาไม่มีเวลาและถอดจิตถอดใจแต่ยังคงปั่นออกกำลังใกล้ ๆ บ้านแค่นี้พอแล้ว

เราคุยกับฝรั่งจนฝนหยุดจึงพากันแยกย้ายลาจากกัน เราไปหาห้องพักเก็บจักรยานเปลี่ยนเสื้อผ้า คุณยูร+ลุงป็อก ต้มยาเสพติด ผมกับคุณนายออกเดินชมรอบ ๆ สวนสน แต่ก่อนสวนสนมีแต่ต้นสนไม่มีสิ่งปลูกสร้างเราเดินขึ้นดอยสุเทพในเทศกาลก่อนเข้าพรรษา(วันวิสาขบูชา)ก็จะเดินกันมาพักที่สวนสนกัน บัดนี้กลายเป็น Resort ของอุทยานป่าไม้ไปแล้ว ใครมาใช้บริการต้องใช้เงินซื้อความสะดวกกันนะครับ ผมกับคุณนายเดินชมธรรมชาติยามเย็นรอบ ๆ รีสอร์ทจนได้เวลาก็กลับที่พัก ประกอบอาหารมื้อเย็น อาบน้ำชำรพร่างกายรับประทานมื้อเย็น นั่งคุยจิบชากันได้เวลา ก็สวดมนต์ภาวนากันในห้องพัก "สุดยอดครับ บารมีของพระธาตุแผ่คลุมลงมาถึงที่ ๆ เราพัก สัมผัสได้ครับ


https://www.youtube.com/watch?v=laWomuU6zjk


...................................................................................

[Deang-sarapee]

สวัสดียามเย็นครับท่านที่รักและเคารพทุกท่าน ได้เวลาที่เราจะเปิดกระเป๋าใส่เครื่องครัวกันแล้ว ขอให้สังเกตุนะครับเรามีทุกอย่างที่พร้อมจะประกอบอาหารไม่ว่าสถานที่ใด ๆ ถ้าเรามีวัตถุดิบปรกติแล้วพวกเราต้องทานร้อน ๆ ปรุงใหม่ซึ่งจะทำให้ได้อาหารที่ดีมีคุณภาพเราก็กินอิ่มเรียกว่า "กินอย่างหมู" เพราะถ้าไม่อิ่มหมูมันย่อมร้องให้รำคาญใช่ไหมครับ กรณีที่เราหาซื้ออาหารสดไม่ได้เราก็มีอาหารก๊อกที่ ๒ คืออาหารแห้งที่เราเตรียมไว้เช่นน้ำพริกแดง น้ำพริกเผา หมี่ มักกะโรนี เส้นก๊วยเตี๋ยวเป็นต้น สำหรับอาหารก๊อกที่ ๓ ก็ได้แก่ มาม่า ไวไว ฯ เรามีความจำเป็นต้องกินให้อิ่มครับ สังเกตุเรามีกระทั่งครกเล็ก ๆ ไว้สำหรับตำน้ำพริกหรือตำเครื่องแกง มีความสุขมากครับกับการกิน แม้จะกินกลางดินกลางทรายเราก็มีความสุขครับ

มาเดินทางกันต่อนะครับ เราตื่นกันแต่เช้าต้มน้ำชงกาแฟและทานอาหารเบา ๆ เป็นอาหารเช้าสำหรับอาหารหนักเราคงไปหาซื้อที่พระตำหนัก เราเตรียมตัวออกเดินทางกัน ขอให้สังเกตุการแต่งกายนะครับผมเองมีเรื่องอยากจะคุยเรื่องการแต่งกายสำหรับออกเดินทางไกลหรือออกทัวร์ริ่ง ครับ



[














จะเชื่อหรือไม่ก็ตามผมค้นหารูปแบบการแต่งตัวเพื่อออกเดินทางในแบบทัวร์ริ่งของรักรถรักธรรม จนแล้วจนรอดก็ไม่เคยลงตัว ผมมีชุดจักรยานเรียกว่าทุกแบบ แต่บอกตามตรงไม่อยากใส่เพราะการใส่ชุดจักรยาน ผู้คนที่พบเห็นเขาก็บอกว่าพวกเราคือนักจักรยานไม่ใช่นักเดินทาง และอีกประเด็นบรรดาเสื้อจักรยานดี ๆ ราคาแพงมาก ๆ ยังไม่พอยังต้องโฆษณาสินค้าให้พวกที่จัดทำด้วย(คงเข้าใจนะครับ) แปลกนะนำมาขายพร้อมโฆษณาแทนที่จะให้พวกเราได้สวมใส่ฟรีหรือราคาถูก แบบนี้ซิแฟร์ ๆ

แต่เชื่อไหมเมื่อผมปั่นได้ ๒๐๐กม./วัน ผมก็มีสิทธิ์ที่จะสวมใส่เสื้อ M.J.Bike เสื้อนี้ไม่ได้โฆษณาสินค้าใด ๆ เป็นเพียงสัญญลักษณ์ของความสามารถของผู้สวมใส่ดังเจตนาของผู้จัดทำดังนี้

"เสื้อทีมจักรยานทางไกล ผมตั้งใจทำมาตั้งแต่ต้นปี 2553 ปรับปรุงแก้ไขมาตลอด มีหลายแบบหลายความเห็น สรุปรูปแบบมาแล้ว หลายครั้งแต่ผมปฏิเสธรูปแบบมาโดยตลอด ผมอยากให้เสื้อมีความเป็นสากลมากที่สุด มีความหมายในทุกๆด้านดูมีพลัง ซ่อนใว้ด้วยระเบียบวินัย ความแข็งแกร่งไม่ก้าวร้าว ดูแล้วมีการศึกษา สะอาดหมดจด ทุกรายละเอียดบอกความเป็นตัวตนของนักจักรยาน บอกแนวทางการขี่ได้ ก็คือ อุดมการณ์ของผมที่ผมตั้งใจทำทีมนี้มาเพื่อเป็นตัวอย่างแก่ทุกๆท่านครับ

คำว่า ทีมจักรยานทางไกล มีอุดมการณ์ของทีมตามข้างล่างนี้ครับ ซึ่งอุดมการณ์นี้ใช้มา ตั้งแต่ทริปแรกที่ผมจัดครับ ไม่มีการเปลี่ยนข้อความหรือเพิ่มแต่อย่างใดครับ แล้วชื่อทีมนี้จะเป็นสากล เหมือนกับคำว่า รถยนต์ จักรยาน ตำบล อำเภอ เพราะว่า
คำว่า ทีม จักรยานทางไกล นี้หมายถึง ที่รวมของนักจักรยานที่ต้องการขี่จักรยาน ตามอุดมการณ์ แบบข้างล่างนี้ เพราะฉะนั้นท่านจะอยู่ที่ไหน ท่านก็ใส่เสื้อตัวนี้ได้ เพราะไม่ได้บ่งบอกความเป็นเฉพาะ เจาะจง ตัวตน ที่คงความเป็นส่วนตัว ครับ

ทริปการเดินทางนี้ มีวัตถุประสงค์รณรงค์ให้ประชาชนหันมาใช้จักรยานมากขึ้น โดยท่านไม่ต้องเดินทางด้วยจักรยานถึงวันละ100 - 200 ก.ม. เพียงหวังว่าท่านออกมาซื้อของตามหมู่บ้านหรือชุมชนที่ท่านอยู่ ระยะทาง 500 ม. 1 - 2 ก.ม. ท่านควรใช้จักรยานแทนรถยนต์หรือจักรยานยนต์ ก็จะช่วยลดภาระค่าใช้จ่ายและทำให้สุขภาพดีและสร้างจิตสำนึกในการประหยัดพลังงาน เมื่อท่านใช้จักรยานมากขึ้น ท่านค่อยพัฒนาระยะการใช้งานให้ไกลขึ้น ฯ

ส่วนโลโก้ ตัวจักรยานที่มองเป็นตัว อักษร M หมายถึง ชื่อ ผม เมธา ME-TA ผมเอา ตัว M มาหนึ่งตัว ส่วนที่มองเห็นเป็นคนขี่จักรยาน มองเป็น อักษร J มาจากชื่อภรรยาผม สมจิตต์ SOM-JIT ผมเอาตัว J มาหนึ่งตัว แล้วผมเอามารวมกัน แล้วตั้ง เป็นชื่อร้านเครื่องเสียง เอ็ม เจ ไฮไฟ เมื่อปี2526 แต่ ในโลโก้ MJ BIKEที่เสื้อนี้ หมายถึง ผู้ก่อตั้งทีมจักรยานทางไกล ครับ ไม่ได้หมายถึง เสื้อ ทีม เอ็ม เจ ไบค์ ครับ แล้ว คำว่า นครปฐม นี้หมายถึง ทีมจักรยานทางไกลนี้ ถือกำเนิดที่ จังหวัด นครปฐม ครับ เพื่อเป็นเกียริตแก่ จังหวัด นครปฐม

...สนใจคลิกเข้าไปหารายละเอียดได้ครับ http://www.thaimtb.com/forum/viewtopic. ... 8&t=286460 ........................................................

สำหรับเสื้อ M.J.นี้เหมาะที่สุด ลงตัวที่สุด เบา แห้งเร็ว กันแสงแดดได้ในระดับหนึ่ง ไม่กินที่มีแค่ ๓ ตัวคุณเดินทางได้เป็นเดือนครับ วันนี้เวลานี้ผมปั่นไปกับ รักรถรักธรรมเชียงใหม่ มีผมคนเดียวที่สวมใส่เสื้อ M.J.สังเกตุนะครับเด่นอยู่คนเดียวแล้วรู้สึกได้ไม่ค่อยจะ Happy ดูมันแตกต่างอย่างไรชอบกล ๆ แต่ถ้าสวมใส่ไปเป็นกลุ่ม โอ...ผยอง คึกคะนอง ร่าเริง สวยงาม เท่ห์ระเบิด อย่างน้อยไป ๓ คนนี่รับรองได้ครับสวยงามจับใจ ใคร ๆ เห็นมองตามจนเหลียวหลัง พิสูจน์มาแล้วโปรดพิจารณาตามภาพที่นำเสนอครับ ผมอยากจะให้คุณนายและทีมเชียงใหม่ได้สวมใส่บ้าง แต่ผมยังไม่มีมุขที่จะพาเขาไปโลดแล่นในรัศมี ๒๐๐กม./วัน โดยเฉพาะคุณนายจะย้ำกับผมว่า "จำเป็นขนาดนั้นเชียวหรือ" ผมกำลังจะหาวิธีอยู่ครับ แต่ผมเคยพูดไว้แล้วว่าทีมรักรถรักธรรมเชียงใหม่ ๒๐๐กม./วัน นี่สบายมาก จิ๊บจ๊อยซะแล้วครับ เพียงแต่ยังไม่เป็นทางการแค่นั้น ก็รอนะครับวันหนึ่งผมคงหลอกพวกเขาปั่นจนครบ ๒๐๐ กม./วัน แน่นอน ๕๕๕.

[Deang-sarapee]

ออกจากพระตำหนักหลังจากที่ซื้ออาหารเที่ยงประมาณว่าจะไปทานที่จุดชมวิวเหนือหมู่บ้านม้ง ซึ่งจุดนั้นจะเป็นจุดที่มองเห็นหมู่บ้านที่อยู่ข้างล่างได้ชัดเจนที่สุด แต่เอาเข้าจริงปรากฏว่าคุณยูร ฯ ซึ่งคุณนายฝากกล่องอาหารที่ซื้อไว้ ใส่ในกระเป๋าปั่นไปก่อนไม่ได้แวะที่จุดนี้ เป็นการประเมินผิดและไม่ได้ตกลงกันไว้ สงสัยว่าคงปั่นไปจนถึงที่ทำการอุทยานนั่นแหละ

ย้อนกลับมาที่พระตำหนักเลยจุดที่เราจอดซื้ออาหาร ก็จะเป็นค่าย ตชด.อยู่ทางซ้ายมือ แต่ก่อนสมัยที่ผมเป็นผู้บังคับกองร้อยถวายความปลอดภัย(ผบ.ร้อย.ถปภ.) ก็มานอนที่บ้านหลังเดิมซึ่งขณะนี้ก็ยังมีอยู่(๓๐ปีแล้วนะ) เลยค่าย ตชด.ไปคุณยูร ฯ ก็เร่งสปีดไปก่อนเลย(ขาแข็ง) เราปั่นกันตามก้นคุณยูร ฯ ไม่ทันครับ(ลุงป๊อก+คุณนาย) ผมต้องย้อนกลับมาเพื่อเก็บภาพสวย ๆ ของคุณนาย คุณยูรซึ่งไปล่วงหน้าคาดว่าน่าจะไปรอที่อุทยานแล้ว การก็เป็นดังคาดครับ เราตามไปทันที่นั่น คุณยูร ฯ นั่งยิ้มรอเมื่อตอนที่เราไปถึง หาทำเลเรียบร้อยเราก็ทานมื้อเที่ยงกัน และกางเต้นท์เป็นครั้งแรกที่เรากางเต้นท์ตั้งแต่ยังไม่มืด(สามโมง) นับว่าเป็นความโชคดีมาก ๆ ครับเพราะหลังจากที่เรากางเต้นท์กันเรียบร้อย เจ้าหน้าที่(น่าจะ หน.) ได้เข้ามาสอบถามและแจ้งให้ทราบว่าอุทยานปิดทำการ จะเปิดอีกครั้งใน ๑ พ.ย.๕๘ ทำไงดี.... เราก็ได้ขอร้องท่าน (ก็คงเห็นเรากางเต้นท์แล้ว..พูดไม่ออก)



อึกอัก ๆ สักครู่ท่านก็พูดว่า "ต้องรับผิดชอบตัวเองนะ หากมีอะไรเกิดขึ้นทางอุทยานจะไม่รับผิดชอบ" เกือบไปซะแล้ว ถ้าเราไม่ได้กางเต้นท์รับรองได้ไม่อนุญาตุแน่นอน ขอบคุณสวรรค์จริง ๆ ครับ

















ผมประมาณในใจว่าจะหยุดทานมื้อเที่ยงที่จุดนี้เพื่อชมวิวทิวทัศน์บ้านม้งดอยปุย แต่คุณยูร ฯ ซึ่งบรรทุกอาหารที่ซื้อจากตำหนักปั่นหายไปล่วงหน้าแล้วก็เลยอด ต้องปั่นตามไป คุณนายหิวต้องงัดเอาขนมที่สำรองไว้ออกมากินแทน





















มาคุยเรื่องเต้นท์สักนิดครับ พวกเราเสียเงินเสาะหาซื้อเต้นท์หมดไปหลายตังค์ ดังนั้นสำหรับมือใหม่ขอแนะนำนะครับ ตัดสินใจเที่ยวเดียวซื้ออย่างดีครั้งเดียวไปเลยครับ เรียกว่าอดเจ็บนิดหนึ่ง ท่องไว้ของดีราคาถูกไม่มีแน่นอน หากลังเล ๆ ซื้อของถูก ๆ มาใช้คุณ ๆ จะไม่ถูกใจเดี๋ยวก็ซื้อใหม่หลาย ๆ อันเข้า พอรวมราคามันอาจจะแพงกว่าด้วยซ้ำไป แต่หากไม่ Serious อะไรก็ได้แก้ไขไปตามสถานการณ์จะใช้ของถูก ๆ ก็ไม่น่าจะมีปัญหาไม่ว่ากัน(หากไม่ออกต่างประเทศ)พวกผมลองผิดลองถูกก็พิจารณาก็แล้วกันนะครับ


...วิถีชีวิตชาวม้ง....... https://www.youtube.com/watch?v=e3oreLRJ6wg .... น่าสนใจครับ....


..........................................................

[Deang-sarapee]

เมื่อเริ่มออกจักรยานธุดงค์ใหม่ ๆ ผมชอบที่จะใช้กลดสำหรับนอนครับ แต่พอเดินทางร่วมกับคนอื่น ๆ มันกลายเป็นเรื่องแปลกแยก ก็ต้องเลยหันมาใช้ให้เหมือน ๆ กับชาวบ้าน อีกอย่างกลดกางลำบากต้องนอนโคนต้นไม้หรือกางแจ้งถ้าเข้านอนอาคารก็ต้องใช้ทำราวแขวน ซึ่งบางแห่งทำไม่ได้ ถ้าถามถึงความชอบ ตอบง่ายมาก "ผมรักที่จะใช้กลดครับ" เพราะเป็นสิ่งเดียวที่พระอาจารย์ผมท่านทิ้งไว้ให้ก่อนที่ท่านจะมรณภาพครับ





เราไปถึงจุดหมายที่เราต้องการเร็วจนไม่รู้จะทำอะไรกันนอกจาก ต้มกาแฟจิบกาแฟสนทนากัน ส่วนผมนั้นชอบที่จะอ่านหนังสือ ทุกครั้งที่เดินทางต้องมีติดตัวไปตลอด วันนั้นเป็นความโชคดีที่ลงตัวเมื่อเราไปถึงเช้าไม่รู้จะทำอะไรก็เลยกางเต้นท์ก่อนเลย เมื่อเจ้าหน้าที่(หน.)มาก็เลยไม่รู้จะไล่อย่างไรคงเพียงแต่มาบอกว่า "หากเกิดอะไรขึ้นทางอุทยานจะไม่รับผิดชอบ" แค่นั้น..นี่ถ้าพวกเราไม่ได้กางเต้นท์คงหมดสิทธิ์ที่จะพักนอนแน่นอน ขอบคุณสวรรค์ที่จัดสรรค์ให้แบบลงตัว



เย็นลงก็ประกอบอาหารทานกันไม่ลืมที่จะออกไปชมดาวบนดิน สวยงามมาก ๆ ก่อนนอนก็สวดมนต์ทำภาวนากันตามปรกติ ดึก ๆ ช่วงตี ๑ ผมตื่นขึ้นมาเดินจงกรมหาปัญญา บอกได้นะครับมันสัปปายะจริง ป่าเขาลำเนาไพรจึงเหมาะสำหรับการแสวงหานิพพาน ตามที่พระพุทธองค์ทรงสอนสั่งไว้มีพระบางกลุ่มท่านชอบธุดงค์ในเมือง ผมว่าสร้างภาพมากกว่า สงสารชาวบ้านที่ไม่รู้ไปหลงงมงายน่าสงสารเนาะ







เดินจงกรมได้ชั่วโมงกว่าผมก็กลับเข้าไปนั่งสมาธิในเต้นท์ และล้มตัวลงนอนพัก ไปได้อีกงีบหนึ่ง ตื่นอีกครั้งตอนตี ๕ คุณยูร+ลุงป๊อกก็ตื่นพร้อมกัน กิจกรรมแรกเลยก็ต้มกาแฟ๕๕๕.จิบกาแฟกับของขบเคี้ยว ไม่ลืมที่จะออกไปชะเง้อชมดาวบนดินช่วงตี ๕,๖ เราจะเห็นดาวบนดินเปลี่ยนแปลงไปเรื่อย ๆ เรียกว่าได้อารมณ์ไปตามแสงไฟที่เห็น คุณนายจะตื่นสายกว่าเพื่อน ตื่นมาก็เดินออกกำลังชมธรรมชาติตามภาษาผู้หญิงเก็บภาพส่ง ไลน์ทักทายเพื่อนฝูง นับว่าเกิดประโยชน์มาก ๆ เพราะเพื่อน ๆ ของคุณนายหันมาปั่นจักรยานกันหลายคนแล้ว ไม่แน่อนาคตอาจจะได้เห็นกลุ่มผู้หญิงเดินทางไกลก็อาจเป็นได้ ช่วงนี้เท่าที่ทราบสามีของแต่ละคนเขายังไม่สนับสนุนภรรยาก็แค่นั้นเอง ใครที่ปั่นจักรยานอย่าลืมดึงภรรยา และลูกให้มาปั่นด้วยกันนะครับเป็นครอบครัวจักรยานกันเยอะ ๆ นะครับ


หนูน้อยอยากถีบจักรยาน...... https://www.youtube.com/watch?v=u9SC6gxenHE .............

[Deang-sarapee]

ยามเช้าที่อุทยานแห่งชาติดอยปุยช่างมีความสุขจริง ๆ หลังจากที่เราจิบกาแฟกันแล้วก็เดินตากหมอก รับลมเย็นอ่อน ๆ ที่โชยมาไม่ใช่ฤดูหนาวแต่อากาศก็หนาว ที่สำคัญมีเฉพาะพวกเราจึงสงบ เงียบ ซึ่งถูกจริตของพวกเราเป็นอย่างมาก นี่ถ้าเป็นฤดูท่องเที่ยวซึ่งจะเริ่มแต่ต้นเดือน พฤศจิกายน คืออุทยานจะเปิดให้บริการ รับรองได้คนจะมากางเต้นท์นอนแบบว่าเต้นท์ติดเต้นท์ คิดดูเองก็แล้วกัน เราคุยกันนะ..ว่าคงไม่มาช่วงนั้นแน่นอน ถ้าขึ้นมาคงหนีไปไกลบนสันดอยโน่นแหละครับ ช่วงเก็บข้าวของเราก็ปรึกษากันว่าจะกลับทางไหนดี เพราะถ้าเดินหน้ามี ๒ ทางคือทะลุไปจนถึง บ.โป่งแยง ออกที่ อ.แม่ริม ต้องพักค้างอีกอย่างน้อย ๑ คืน ถ้าเลาะเข้าทางขุนช่างเคี่ยนลงที่ห้วยตึงเฒ่า ก็กลับบ้านได้เลย แต่ทางจะโหด หิน พอสมควร หรือจะกลับทางเดิมก็สบายมากลงลูกเดียวจนถึงตัวเมืองเชียงใหม่ เป็นเอกฉันท์ว่า "เสือไม่ย้อนรอย" เดินหน้าต่อมุ่งสู่เส้นทาง มหาหินกันต่อไป (คุณนายเปรยนิด ๆ ทุกทริปไม่เคยได้สบายเลยนะ)

เราเพลิดเพลินกับบรรยากาศจนอิ่มเต็ม กลับมาทานอาหารเก็บของและเตรียมเดินทางกันต่อไป ช่วงที่เราเตรียมเดินทางก็จะเห็นบรรดานักท่องเที่ยวที่ใช้จักรยานปั่นขึ้นมากันแต่เช้า หลาย ๆ กลุ่มก็เพิ่มสีสันให้กับพวกเราพอสมควร ดีใจที่เห็นมีการปั่นจักรยานเหมือนเรา เราปั่นกันไปชมสองข้างทางที่เป็นป่าไม้ ร่มรื่นค่อนไปทางเย็นจนเกือบหนาวเรียกว่าสารแห่งความสุขหลั่งไม่หยุดกันเลยทีเดียว

























เสียดายที่ไม่ใช่ฤดูที่ซากุระออกดอก โน่นแหละครับเดือน มกรา-กุมภา เราจะได้เห็นซากุระบานสะพั่งช่วงนั้นแหละครับนักท่องเที่ยวจะขึ้นมาจนมืดฟ้ามัวดิน ๕๕๕.เราปั่นผ่านจุดชมซากุระเห็นใบเขียวก็สดชื่นไปอีกแบบ จวบจนผ่านเลยเข้าสวนกาแฟของมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ อยากจะบอกว่ากาแฟที่ดอยสุเทพนี่เป็นต้นแบบ และขายดิบขายดีโดยมีโรงคั่วอยู่ที่พืชสวนโลก ร้านค้ากาแฟดังต่าง ๆ พากันมาซื้อแทบผลิตไม่ทัน พวกผมก็ไปได้กาแฟที่นี่ไว้ต้อนรับแขกที่มาที่บ้านเหมือนกันครับ

เราแวะชมร้านกาแฟแต่มีเพียงคนเฝ้าสวน จึงได้รับการดูแลไม่ต่างกับลูกค้าที่เข้ามาดื่มกาแฟ ความรู้ที่ควรจะได้ก็ไม่ทราบจะถามใครได้แต่เดินชมรอบ ๆ ร้านค้าเก็บภาพเล็ก ๆ น้อย ๆ ไว้แค่นั้น ออกจากไร่กาแฟก็ไปเยี่ยมหมู่บ้านแม้วขุนช่างเคี่ยน ที่ยังคงสภาพความพอเพียงและความเป็นอยู่แบบ ม้งแท้ ๆ ให้ได้ชมแม้ว่าความเจริญจะเข้าไปมากแล้ว ก็น่าชื่นชมครับ

[Deang-sarapee]

จากแผนที่คร่าว ๆ ที่ทำมาให้ได้ชม สังเกตุครับผมวางเส้นทางไว้ ๓ ระยะ ระยะที่ ๑ ที่บอกว่าระวังรถ,ควันบ้าง ผมจะหมายถึงตั้งแต่ออกจาก บ.ปากกอง สารภีมาเลยนะครับ บางช่วงบางตอนรถเยอะครับ เวลาปั่นควรหาผ้าปิดปากปิดจมูกกัน ๆ มลพิษบ้างก็จะดียิ่งช่วงที่ขึ้นดอยสุเทพจาก ตีนดอยบางวันรถท่องเที่ยวเช่นรถบัส รถสองแถว เยอะจริง ๆ ผมถึงไม่ค่อยอยากไปเท่าใดถ้าไม่จำเป็น ระยะที่ ๒ จากพระตำหนักเป็นต้นไปทางลาดยางดีแต่แคบมาก ตรงนี้ยิ่งต้องระมัดระวังเพราะบางช่วงสูงและชัน เวลารถสวนกันลำบากบางครั้งรถมาเร็วยิ่งอันตราย โดยเฉพาะคนต่างจังหวัดไม่ชินทางแต่คึกคะนองนี่อันตรายมาก ๆ เราจักรยานถ้าจังหวะไม่ดี "ลงเถอะครับ" ระยะที่ ๓ เส้นทางโหด หิน คือช่วงออกจากบ้านม้งช่างเคี่ยนเป็นต้นไป ใครที่จักรยานไม่สมประกอบขอร้องว่าอย่าเสี่ยงครับ

ทางสนุกสนานมากกับก้อนหิน ดินแฉะ ร่องน้ำ โคลน แคบ ฯ มีทุกรสให้ได้สัมผัส ช่วงนี้ละครับที่มักจะเกิดอุบัติเหตุกับคนที่ไม่ชำนาญ ระวังกันนะครับ คุณพอดี+คุณใช่เลย ผ่านฉลุยทั้ง ๓ ระยะครับ ฉลุยแบบมีความสุข สนุกกับการได้พาไปตลุยด้วย เพราะรถดีเกิดความมั่นใจไม่กังวล มีหน้าที่ปั่นอย่างเดียว คุณพอดี คุณใช่เลย ก็ตอบสนองทุกเส้นทางเรียกว่าไม่งอแง การบังคับอยู่ในเกณฑ์ที่ดีมากคือตอบสนองได้อย่างใจ การลื่นไหลไม่ต้องพูดถึง ไม่มีสบัดเรียกว่าเกาะถนนให้ความเสถียรดีมาก ๆ ชื่นชม ๆ ครับ



























พักเหนื่อยก่อนไปต่ออย่าลืมครับร่างกายไม่ใช่เหล็กไหล

◦หากเดินตามรอยเท้าคนอื่น ก็ไม่มีวันมีรอยเท้าเป็นของตัวเอง ◦ความพยายามครั้งที่ ๑๐๐ ดีกว่าคิดท้อถอยก่อนที่จะทํา

ผมอยากนะครับ..อยากจะให้พี่น้อง M.J.ไปสัมผัสกับบรรยากาศที่ผมนำมาเล่าให้ฟัง ท่านจะได้ทดสอบจักรยานคู่ใจของท่านว่า เป็นอย่างที่ผม(คนอื่น)พูดไหม? หาเวลาไปทดสอบกันนะครับ ในอนาคตข้างหน้าทางแบบนี้คงหมดไป เพราะทาง อบต.อบจ.มีแผนจะสร้างให้ดีขึ้นเพื่อตอบสนองการท่องเที่ยว (หงุดหงิดนะ) ไม่รู้จะสร้างกันไปถึงไหน ปล่อยให้เป็นทางดิบ ๆ ให้ผจญภัยกันบ้างไม่ได้หรือ?

[Deang-sarapee]

ย้อนถอยหลังก่อนจะถึงจุดที่หยุดพัก เราต้องผ่านด่านเรียกว่าด่านสุดท้ายก็แล้วกัน เป็นเนินสูงชันมาก ๆ แล้วยาวด้วย ถ้าจะวัดความลาดเอียงคงไม่น้อยกว่า ๑๕% แน่นอนเรียกว่าออกกำลังดันกันสุดๆ คุณใช่เลยกับผมเกือบไม่รอด ดันจนลิ้นห้อยงานนี้ ต้องขอบคุณ คุณใช่เลยที่ไม่ทำให้เสียหน้าตอบสนองได้อย่างยอดเยี่ยม ส่วนลุงป๋อกคุณยูรต้องวิ่งลงไปช่วยดันก้นทันจึงรอด กรณีของคุณนายขึ้นมาพร้อมกับผมใครจึงช่วยไม่ทันต้องลงเข็นครับ คุณยูรนั้นแกขาแข็งอยู่แล้วไม่ต้องพูดถึง แกนำหน้าไปรอบนจุดจอดพักก่อนใครเพื่อนเพื่อรอช่วยคนที่ไม่รอดครับแต่เสียดายช่วยคุณนายไม่ทัน

เมื่อพักจนหายเหนื่อยก็ไปกันต่อ ซึ่งจากนี้ไปก็จะลงตลอดจนถึงห้วยตึงเฒ่า แต่ทางก็สุดหินอย่างที่นำมาให้ชมครับ ทะลุถึงด่านห้วยตึงเฒ่า ก็ต้องผ่านป่ารกไปตลอดทางจวบเข้าเขตสระน้ำทางจึงเริ่มลาดยาง เราปั่นกันไปหาที่ทานมื้อเที่ยงที่ร้านอาหารริมสระ สามารถทำมังสวิรัติได้ กินไปก็คุยกันไป สุดท้ายคุณยูรเอ่ยว่า "ขอเลี้ยงกาแฟอร่อย ๆ สักมื้อที่ร้านเจ้าประจำ" เราปั่นออกห้วยตึงเฒ่าไปที่ร้านกาแฟคุณยูร ก็ไม่ผิดหวังครับกาแฟหอมกรุ่นประกอบเพลง ที่คุณนายไปค้นในเน็ตให้ฟัง(คอมฯร้าน)หลังจากที่ปล่อยอารมณ์ที่ร้านกาแฟจนเต็มอิ่ม เราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน คุณยูรกลับแม่ริม ลุงป๊อกแยกตัวที่สะพานเนาวรัตผมและคุณนายก็ปั่นกันสองคนจนถึงสารภี ปากกอง ทริป ๒ คืน ๓ วันบนยอดดอยอุทยานปุยก็จบบริบูรณ์ด้วยความสุข สนุกสนาน คุณใช่เลย+คุณพอดีถือว่ามีโชคได้มากราบคารวะพระบรมธาตุดอยสุเทพแล้ว ก็จะอยู่รับใช้เราสองคนไปจนกว่าเราหมดแรงปั่น





































ทริปนี้เกิดประโยชน์หลายประการ คุณประยูรปรกติแล้วไม่ค่อยจะสนใจในเรื่องของศาสนาเท่าไรนัก แกคิดเสมอ ๆ ว่าถ้าเราไม่ไปสร้างความเดือดร้อนให้ใครแค่นี้ก็ถือว่ามีศาสนาแล้ว ครั้งนี้ได้เห็นสิ่งอัศจรรย์คือการที่ผมตั้งใจจะนอนที่ดอยสุเทพ แต่คุณยูร ฯ ทดสอบว่าสามารถไปจนถึงเป้าหมายคิอยอดปุยไปกางเต้นท์ที่นั่นได้แน่นอนแกจึงรีบหนีไปก่อน สุดท้ายฝนก็ได้มาทำให้คุณยูร ฯ ต้องยอมจอดรอที่ด่านป่าไม้และต้องยอมนอนที่นั่น ประการที่สองเมื่อเราไปถึงอุทยานปุยเราได้ทำการกางเต้นท์แต่เวลา ๑๔.๓๐ น.เป็นเรื่องแปลกมาก ๆ เราไม่ประพฤติกัน สุดท้ายเมื่อประมาณ ๑๖.๓๐ น.เจ้าหน้าที่อุทยานมาแจ้งให้ทราบว่าอุทยานปิดไม่อนุญาตุให้ใครมาใช้สถานที่ แต่เนื่องจากว่าเราได้ทำการกางเต้นท์พักแล้วครั้นจะบังคับให้พวกเราถอย ก็คงคิดนะว่าน่ารังเกียจมาก ๆ จึงได้ขอบัตรประจำตัวพวกเราเมื่อเห็นว่าล้วนเป็นผู้อาวุโสทั้งนั้น ก็เลยอนุโลมแต่ต้องรับผิดชอบตัวเองหากเกิดอะไรขึ้น

ทั้งสองเหตุการณ์ผมก็อธิบายให้คุณประยูร ฯ ทราบว่าในทางพุทธศาสนานั้นจะไม่มีเรื่องบังเอิญ มันเป็นไปตามเหตุ-ผล และปัจจัยเป็นหลัก เมื่อได้ศึกษาพระธรรมคำสอนในทางพระพุทธศาสนา อันแสดงถึงสภาพธรรมที่มีจริงตามความเป็นจริง จะทำให้มีความเข้าใจที่ถูกต้องว่า ไม่มีคำว่าบังเอิญ ในพระพุทธ-ศาสนา เพราะมีแต่สภาพธรรมที่เกิดขึ้นเป็นไปตามเหตุตามปัจจัย พุทธศาสนาเป็นเรื่องของเหตุและผล ทุกสิ่งไม่ได้เกิดขึ้นมาลอยๆ หรือเป็นเรื่องบังเอิญ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นล้วนมีเหตุที่ทำให้เกิดขึ้นทั้งสิ้นดังที่ท่านพระอัสสชิแสดงธรรมแก่ท่านพระสารีบุตรว่า “ธรรมะทั้งหลายย่อมเกิดจากเหตุ” นั่นก็คือ การที่ทุกคนเกิดมาแตกต่างกัน เป็นเพราะได้กระทำเหตุ คือทำ กรรม มาต่างกัน กรรมที่ได้กระทำไว้แล้วนั่นเอง เป็นเหตุให้มีรูป-ร่าง หน้าตา ผิวพรรณ ต่างกัน มีอุปนิสัยดีเลวต่างกัน กรรมที่กระทำไว้แล้วนั่นเองเป็นเหตุให้ได้ลาภ เสื่อมลาภ ได้ยศ เสื่อมยศ ได้รับความสุข ทุกข์สรรเสริญ นินทา ท่านจะเข้าใจสิ่งที่กล่าวมาแล้วนี้ ก็ต่อเมื่อได้ศึกษาพระ-อภิธรรมโดยละเอียด พระอภิธรมเป็นคำสอนเกี่ยวกับสภาวธรรมที่มีอยู่จริงหรืออีกนัยหนึ่งคือสัจจธรรมนั่นเอง พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้ทรงบำเพ็ญความเพียรอบรมพระบารมีถึง ๔ อสงไขยแสนกัป เพื่อตรัสรู้ สัจจธรรม หรือ ความจริงของสิ่งทั้งปวง นี้ พวกเราได้เดินตามแนวทางนี้มาโดยตลอด เราสวดมนต์นั่งภาวนา ทำแต่กรรมดีมีการให้ทาน รักษาศีลทำภาวนา เพื่อแสวงหาโมกธรรม ครั้งนี้ความดีนั้นสนองตอบเราแล้วในยามวิกฤตขอให้มั่นใจเถอะครับ

[Deang-sarapee]

คงจำแผนการเดินทางข้างบนนี้ได้ เป็นการวางแผนเยี่ยมชมอาเซียน ก่อนที่จะเปิดเป็นทางการอีกไม่ถึง ๔๕ วันข้างหน้านี้ ซึ่งตามแผนแล้วต้องออกเดินทางไม่เกิน กลางเดือนตุลาคม ๕๘ แต่มีเหตุการณ์ไม่คาดคิดคือ เจ้าลูกชายหัวแก้วหัวแหวน มาขอให้จัดงานแต่งงานใน ๖ พ.ย.๕๘ เลื่อนก็ไม่ได้ จำเป็นต้องเลื่อนการเดินทาง และเป็นการบังเอิญที่โชคดีมาก ๆ ที่บรรดาลูกชายลูกสาวในรุ่นเดียวกันก็จัดแต่งในเดือน พ.ย.๕๘ เช่นกัน























งานแต่งลูกสาว ร.ต.บุญยืน ฯ ที่ อ.แม่ใจ จ.พะเยาเมื่อ ๒๑ พ.ย.๕๘





วันที่ ๑๖ พ.ย.งานแต่งลูกชาย ร.ต.ต.เกรียงไกร ฯ ที่เชียงใหม่ ๒๑ พ.ย.๕๘ งานแต่งลูกสาว ร.ต.ต.บุญยืน ฯ ที่ อ.แม่ใจ จ.พะเยา ร่วมงานเสร็จเลยไป ภูแสงจันทร์ทันที ไปอยู่ที่ภูแสงจันทร์กับลูกชายเพื่อรอร่วมงานแต่งลูกสาว ร.ต.ต.อุดม ฯ ที่ อ.แม่สาย ใน ๒๘ พ.ย.นี้ ช่วงที่มาอยู่ที่ภูแสงจันทร์ ก็ได้เจ้าตัวเล็ก ๒ คันที่นำมาไว้ ปั่นไปเที่ยวและออกกำลัง ยืดเส้นเส้นสาย ตลอดจนจ่ายตลาดและถือโอกาสเยี่ยมเพื่อนฝูงไปด้วย รอเวลา

















ช่วงนี้อยู่เชียงรายในขณะที่มีประเพณียี่เป็ง ก็ได้ให้ลูกสะใภ้และลูกชายได้ตำเนินตามจารีตประเพณีเมืองเหนือ ได้แก่การ "ต๋ามปะตีปโคมไฟ" จุดประทีปรอบบ้านเพื่อเป็นการบูชาพระแม่คงคา ในภาษาคำเมืองของทางเหนือ "ยี่" แปลว่า สอง และคำว่า "เป็ง" หมายถึง เพ็ญ หรือพระจันทร์เต็มดวง ดังนั้น จึงหมายถึง ประเพณีพระจันทร์เต็มดวงในเดือนสอง โดยในพงศาวดารโยนกและจามเทวี มีบันทึกว่าครั้งหนึ่งได้เกิดอหิวาตกโรคขึ้นในแคว้นหริภุญไชย (หรือหริกุญชัย) ทำให้ชาวเมืองต้องอพยพไปอยู่เมืองหงสาวดี นานถึง ๖ ปี จึงจะเดินทางกลับมายังบ้านเมืองเดิมได้ เมื่อเวลาเวียนมาถึงวันที่จากบ้านจากเมืองไป จึงได้มีการทำกระถางใส่เครื่องสักการบูชา ธูปเทียนลอย ลอยตามน้ำเพื่อให้ไปถึงญาติพี่น้องที่ล่วงลับไป เรียกว่า การลอยโขมด หรือลอยไฟ

ประเพณียี่เป็ง จะเริ่มตั้งแต่วันขึ้น ๑๓ ค่ำ ซึ่งถือว่าเป็น "วันดา" หรือวันจ่ายของเตรียมไปทำบุญเลี้ยงพระที่วัด ครั้นถึงวันขึ้น ๑๔ ค่ำ พ่ออุ้ยแม่อุ้ยและผู้มีศรัทธาก็จะพากันไปถือศีลฟังธรรม และทำบุญเลี้ยงพระที่วัด มีการทำกระทงขนาดใหญ่ตั้งไว้ที่ลานวัด ในกระทงนั้นจะใส่ของกินของใช้ ใครจะเอาของมาร่วมสมทบด้วยก็ได้ เพื่อเป็นทานแก่คนยากจน และในวันขึ้น ๑๕ ค่ำ จึงนำกระทงใหญ่ที่วัดและกระทงเล็ก ๆ ของส่วนตัวไปลอยในลำน้ำ

























เนื่องวันลอยกระทงผมก็ขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัยจง ปัดเป่าความทุกข์ของท่านให้ลอยไปกับพระแม่คงคา อันตรายใด ๆ อย่ามากร้ำกราย มีสุขปราศจากทุกข์ตลอดไปครับ

ผมคงเหลืองานแต่งลูกสาวเพื่อนอีกคนที่ อ.แม่สาย ในวันที่ ๒๘ พ.ย.๕๘ นี้ หลังจากนี้ รักรถรักธรรมเชียงใหม่ ก็จะตรวจความพร้อมการเปิด AEC.ของประเทศไทย-กัมพูชา-เวียตนาม ส่วนวันเวลาใดยังไม่กำหนด เท่าที่ทราบทุกคนพร้อมเดินทางแล้วครับ กลับมาคงมีเรื่องเล่าให้ฟังเยอะแยะมากมายแน่นอน


๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ https://www.youtube.com/watch?v=1RFq5yvDYe0 ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐



๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ https://www.youtube.com/watch?v=ZEazmig8z4w ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐



๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ https://www.youtube.com/watch?v=NSkriTLhM7A ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐



๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ https://www.youtube.com/watch?v=e5Y2-574-v4 ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐






...........................................

[Deang-sarapee]

เช้านี้ขออนุญาตเดินทางตามแผนที่กำหนดไว้ แม้จะล่าช้าไปก็ถือว่ายังได้รักษาคำพูดครับ ขอให้ทุกๆท่านโชคดีมีความสุขครับ จนกว่าจะพบกัน สวัสดีครับ

[Deang-sarapee]

เช้านี้ขออนุญาตเดินทางตามแผนที่กำหนดไว้ แม้จะล่าช้าไปก็ถือว่ายังได้รักษาคำพูดครับ ขอให้ทุกๆท่านโชคดีมีความสุขครับ จนกว่าจะพบกัน สวัสดีครับ

เดินทางกลับมาแล้วรวมเวลาในการเดินทาง ๔ ประเทศ ๒๔ คืนกับอีก ๒๕ วัน ได้ประสบการณ์ดี ๆ มากมาย คุ้มค่าและคุ้มราคากับการเดินทาง เมื่อเดินทางกลับมาถึงบ้าน ก็มีงานต่าง ๆ รอให้ปฏิบัติอีกหลายงาน ไม่มีเวลาที่จะมานำเสนอเรื่องราวที่คั่งค้าง และพอวันเวลาผันผ่านจิตใจก็เปลี่ยนแปลง ตามกฏ ไตรลักษณ์ เกิดความไม่แน่ใจว่าจะยังคงทำงานที่ค้างให้ต่อเนื่องไปเรื่อย ๆ หรือว่าจะ ยุติไว้แต่เพียงเท่าที่ได้นำเสนอไป

จากวันที่ ๒๕ จวบจนถึงวันนี้ มีงานที่จรเข้ามาให้ทำล้วนแต่เป็นงานของทางสังคมทั้งสิ้น แต่มีงานหนึ่งซึ่งเป็นงานส่วนตัวจริง ๆ ก็คือวันที่ ๓๑ ธ.ค.๕๘ - ๒ ม.ค.๕๙ ได้ปลีกตัวหลีกหนีสังคมเพื่อหาความสงบ วิเวก ปฏิบัติธรรมเสริมดวงชะตาชีวิต ให้ได้บุญกุศลเป็นเสบียงไว้ติดตัวไปในโลกหน้า เป็นธรรมดาของกัลญาณมิตรเมื่อได้รับบุญกุศล ก็อดไม่ได้ที่จะนำมาแบ่งปัน ฉะนั้น ในโอกาสนี้ผมขออุทิศบุญกุศลทั้งหลายที่ได้ไปบำเพ็ญมา มอบให้กับทุก ๆ ท่านที่เข้ามาเยี่ยมชมกระทู้ ขอให้ได้รับบุญกุศลในครั้งนี้ ให้มีชีวิตที่เป็นสุข ปราศจากทุกข์ ปราศจากโศรก ปราศจากโรค ปราศจากภัย ปราศจากอันตรายใด ๆ มาแผ้วพาน ไปทำมาค้าขายหรือทำหน้าที่ราชการก็ขอให้เจริญรุ่งเรือง ได้ยศได้ลาภ โดยทั่วหน้าทุกท่านทุกคน เทอญ.







































ไปที่วัดหลวงปู่สิมนี้ท่านจะได้ทำบุญกุศเต็มที่ ทั้ง ทาน ศีล และภาวนา เราไปพร้อมกับเตรียมเสบียงอาหารไปด้วยทำถวายพระ และแจกญาติโยมที่ไปร่วมปฏิบัติได้กินกันอย่างอิ่ม เรียกว่า "บุญก็ได้ ไส้ก็เต็ม" ใครที่สนใจจะไปปฏิบัติขอแนะนำให้ไปอย่างน้อยสัก ๓ วัน ๗ วัน นะครับจะได้เต็มอิ่ม อิ่มอกอิ่มใจ กับบุญที่ทำอย่างเต็มที่ โดยเฉพาะการภาวนา หลวงปู่ท่านจะย้ำเสมอ ๆ บุญที่สูงที่สุดคือการภาวนา แต่ก็ไม่ให้ละเลยเรื่องของ ทาน และศีล ต้องควบคู่กันไป ใครว่างเรียนเชิญไปแสวงบุญสร้างเสบียงไว้ภพต่อ ๆ ไปกันนะครับ

[techno00]

จำเริญ จำเริญ อยู่ดีมีแฮงเด้อ...

[Deang-sarapee]

การเดินทางไปต่างประเทศนั้น จากประสบการณ์ตรงของผมนะครับ แต่ก่อนแต่ไรก็ไปแบบสบาย ๆ บินไปบ้าง ไปกับทัวร์บ้าง ซึ่งการไปแบบที่ว่านี้เราก็จะเห็นสิ่งเจริญตา เจริญใจ สนุกสนานในแบบของการท่องเที่ยว และในแต่ละประเทศที่ผ่านมา ผมเชื่อนะว่าคนไทยทุกคนจะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า "แพ้บ้านเรา"

แต่การปั่นจักรยานไปต่างแดน แตกต่างกับการไปดังที่กล่าว เพราะจักรยานไปแบบช้า ๆ (Slow Life)ใครที่ไม่ค่อยซึมซับกับคำว่า Slow Life อยากจะแนะนำว่า ให้เลิกปั่นแบบ "หลังสู้ฟ้า หน้าสู้ถนน" เอากิโลเป็นมาตรฐาน ให้มาเปลี่ยนเป็นเอาบรรยากาศที่ปั่นผ่าน มาตรึกตรอง ครุ่นคิด ลองซิครับ รับรองได้ครับว่าท่านจะพบสัจธรรมอีกแบบหนึ่งที่มีคุณประโยชน์กับชีวิตมาก ๆ

การไปครั้งนี้ก็เช่นกัน มันเหมือนกับสำรวจเส้นทางก่อนการเปิด AEC.ของชาว Asia มีสิ่งสะเทือนใจสำหรับผมคนเดียว(คนอื่นไม่เกี่ยว)ผมรับรู้ว่าเรายังอยู่ในกะลาครอบจริง ๆ (เป็นความรู้สึกอย่างนั้น) เพราะผมได้เห็นประเทศเพื่อนบ้านเขาพัฒนารุดหน้าไปมาก ได้เห็นความเป็นอยู่ของคนรากหญ้าที่เขามีความสุขกับชีวิต ได้เห็นความขยันขันแข็งไม่ย่อท้อ หนักเอาเบาสู้ ได้เห็นความเอาจริงเอาจัง ไม่มามัวเสียเวลากับการวาดภาพกลางอากาศสร้างสีสันให้ตื่นตาตื่นใจ แต่เนื้อหาสาระไม่ได้เป็นอย่างที่วาดฝันอยากจะบอกว่า "จงออกไปสู่โลกกว้าง แล้วท่านจะเห็นครับ"





































































คงมีเรื่องและข้อคิดเก็บมาเล่าให้ฟังเยอะแยะมากมาย ติดตามไปเรื่อย ๆ นะครับ ผิดพลาด - ไร้สาระ ก็บอกกันจะเป็นพระคุณอย่างยิ่ง ขีดไปเขียนไปตามประสาคนอยากสะสมบุญ(คิด)เผื่อคนที่เบี้ยน้อยหอยน้อยจะได้พอมีแนวทางครับ