ขออนุญาตแจ้งข่าว คุณแม่ของคุณยายนุ้ย ได้เสียชีวิตแล้ว .... ฌาปนกิจศพที่วัดเทพศิรินทร์ วันพฤหัสบดีที่ 13 ตุลาคม 2554 เวลา 17.00 น.
- ลุงแซม
- ขาประจำ
- โพสต์: 10753
- ลงทะเบียนเมื่อ: 04 ส.ค. 2008, 22:13
- team: ดอนเมือง รวมมิตร
- Bike: KHS alite 4000
Re: ขออนุญาตแจ้งข่าว คุณแม่ของคุณยายนุ้ย ได้เสียชีวิตแล้ว .... ฌาปนกิจศพที่วัดเทพศิรินทร์ วันพฤหัสบดีที่ 13 ตุลาคม 2554 เวลา 17.00
พระสวดเสร็จก็ลาเจ้าภาพและเพื่อน ๆ ปั่นกลับถึงบ้านสามทุ่มพอดี วันนี้ได้ไป 40 กม. ตอนนี้ผมหยุดเล่นกอล์ฟแล้ว เพราะตีกอล์ฟรับต้องรับใช้มัน คือต้องแบกมันไปด้วยหรือไม่ก็ต้องจ้างเขาแบกถุงกอล์ฟ แต่ปั่นจักรยานนี่เราเป็นนายมัน มันแบกเราไปไหนก็ได้ตามใจปรารถนา สวัสดีครับ
- ไฟล์แนบ
-
- IMG_0367.jpg (58.14 KiB) เข้าดูแล้ว 661 ครั้ง
- ธานินทร์๙๙
- ขาประจำ
- โพสต์: 1560
- ลงทะเบียนเมื่อ: 04 ส.ค. 2008, 09:22
- team: กลุ่มรวมมิตร
- Bike: Lemond
Re: ขออนุญาตแจ้งข่าว คุณแม่ของคุณยายนุ้ย ได้เสียชีวิตแล้ว .... ฌาปนกิจศพที่วัดเทพศิรินทร์ วันพฤหัสบดีที่ 13 ตุลาคม 2554 เวลา 17.00
คุณสมหมายค้นรูปเก่าเก่งจัง.. ขอบคุณครับ.. ผมเซฟไว้แล้วสมหมาย ชารัตน์ เขียน:สวัสดีครับคุณธานินทร์๙๙..ผมมีรูปเก่ากับจักรยานคันโปรดมาฝากครับ
วันเวลาผ่านไปเร็วเหลือเกิน ผมจำไม่ได้เลยว่ารูปนั้นถ่ายในทริปไหน
จักรยานคันนั้นยังอยู่ที่ออชาร์ดปาร์ค ยังได้ขี่อยู่เรื่อยๆ
- ธานินทร์๙๙
- ขาประจำ
- โพสต์: 1560
- ลงทะเบียนเมื่อ: 04 ส.ค. 2008, 09:22
- team: กลุ่มรวมมิตร
- Bike: Lemond
Re: ขออนุญาตแจ้งข่าว คุณแม่ของคุณยายนุ้ย ได้เสียชีวิตแล้ว .... ฌาปนกิจศพที่วัดเทพศิรินทร์ วันพฤหัสบดีที่ 13 ตุลาคม 2554 เวลา 17.00
เป็นวิธีคิดที่ดีจังครับ.. พี่เษมฯ..ลุงแซม เขียน:... ตอนนี้ผมหยุดเล่นกอล์ฟแล้ว เพราะตีกอล์ฟรับต้องรับใช้มัน คือต้องแบกมันไปด้วยหรือไม่ก็ต้องจ้างเขาแบกถุงกอล์ฟ แต่ปั่นจักรยานนี่เราเป็นนายมัน มันแบกเราไปไหนก็ได้ตามใจปรารถนา ...
ผมยังไม่ทิ้งกอล์ฟเด็ดขาด แต่เล่นน้อยมาก ปีละสอง-สามครั้ง (ไม่เกินหกครั้ง) เพื่อสังคมเท่านั้น นี่มานึกดู ครั้งสุดท้ายที่เล่นกอล์ฟคือต้นเดือนกรกฎาคม ..สามเดือนครึ่งมาแล้วสิ
แต่จักรยานปั่นเกือบทุกอาทิตย์
พูดถึงงานศพกับกิจกรรมที่ชอบ เมื่อวานผมไปเผาศพพรคพวกคนหนึ่ง เขาชอบลีลาศเป็นชีวิตจิตใจ ก่อนเผาเลยมีโชว์ลีลาศหน้าเมรุ กลุ่มเพื่อนๆคนตายเขาจัดให้ เห็นแปลกดีจึงเอารูปมาฝากครับ
- ไฟล์แนบ
-
- DSCN2231_R.jpg (59.18 KiB) เข้าดูแล้ว 646 ครั้ง
- ชยุต (Pc)
- ขาประจำ
- โพสต์: 210
- ลงทะเบียนเมื่อ: 06 ส.ค. 2008, 22:33
- Tel: 081-811-3288
- team: กลุ่มชมสวน
- Bike: GT PANTERA
- ตำแหน่ง: Nonthaburi
Re: ขออนุญาตแจ้งข่าว คุณแม่ของคุณยายนุ้ย ได้เสียชีวิตแล้ว .... ฌาปนกิจศพที่วัดเทพศิรินทร์ วันพฤหัสบดีที่ 13 ตุลาคม 2554 เวลา 17.00
ผู้ใหญ่นั่งแถวหน้า หนุ่มๆ สาวๆ นั่งแถวหลัง
หล่อสุด สวยสุด ใครกัน?
หนทางง่ายๆ ในการพาร่างกายไปใกล้ธรรมชาติ คือ จักรยาน … เชิญชมและติดตาม:
รวม URL กระทู้แนะนำเส้นทางจักรยานชานเมือง และแผนที่, My Twitter, My Facebook
รวม URL กระทู้แนะนำเส้นทางจักรยานชานเมือง และแผนที่, My Twitter, My Facebook
- น้าเป็ด...
- ขาประจำ
- โพสต์: 7348
- ลงทะเบียนเมื่อ: 19 ส.ค. 2008, 16:56
Re: ขออนุญาตแจ้งข่าว คุณแม่ของคุณยายนุ้ย ได้เสียชีวิตแล้ว .... ฌาปนกิจศพที่วัดเทพศิรินทร์ วันพฤหัสบดีที่ 13 ตุลาคม 2554 เวลา 17.00
ระยะนี้ผมยุ่งทั้งวันทุกวันครับ อยากจะหยุดพักหายใจให้สบายหน่อยก็ไม่มีเวลาเลย..มาทราบข่าววันนี้เพราะจะมาหากระทู้พี่สมพิศที่วางแผนที่จากอรัญไปสุรินทร์ให้พี่เสือยิ้้ม...
หายังไม่เจอมาเจอกระทู้นี้เข้าเอะใจที่มีชื่อคุณยายนุ้ย ผมนึกว่าคุณยาย นุ้ย ที่ไหน ที่แท้คือคุณ ยายนุ้ย นี่เอง ก็ผ่านไปนานหลายวันแล้ว จึงขออนุญาตแสดงความเสียใจย้อนหลังครับ ผมจำได้ครั้งหนึ่งเคยไปที่บ้านของคุณ ยายนุ้ย คุณแม่ของคุณ ยายนุ้ยท่านให้ความเป็นกันเองเห็นเราเหมือนลูกเหมือนหลาน...
การเกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นสิ่งเดียวที่แท้และแน่นอน...
ตอนเด็กเด็กเราไปงานศพก็จะได้รับเกียรติให้นั่งแถวหลังสุด คอยรับญาติผู้ใหญ่กว่ากลับบ้าน คือไปเป็นเพื่อนว่างั้นเถอะ...สังเกตุว่าคนนั่งแถวหลังนั้นจะยังอายุไม่มากเท่ากับที่นั่งแถวหน้า...
ในระหว่างที่จบการศึกษาและเริ่มทำงานแล้วมีโอกาสติดตามเจ้านายไปงานศพลูกค้าหรือญาติของเพื่อน ผมมักจะได้รับเกียรติให้มานั่งแถวข้างหน้าขึ้นเกือบหน้าสุด แต่บางครั้งรับหน้าที่เป็นแขกชั้นวีไอพี ได้นั่งแถวหน้าเลยดีเดียว อดยิ้มด้วยความภูมิใจไม่ได้...
บัดนี้ในบริษัท ฯในกิจการงานซึ่งมีพนักงานทำงานอยู่กับเรามานานนาน พอพ่่อแม่ของเขาเสียชีวิต ...ผมต้องไปงานสวดฌาปนกิจตามประเพณีและไปด้วยต้องการแสดงความอาลัยต่อเพื่อนร่วมงานและไปเพื่อเป็นเกียรติแก่พนักงานและครอบครัวของเขาเหล่านั้น...ผมไปเป็นประธาน นั่งเก้าอี้หน้าสุด...
และทุกครั้งเมื่อต้องเข้าพิธีเผา ผมเป็นคนแรกที่เดินขึ้นเมรุฯ...หลังจากเมื่อสี่สิบปี สามสิบปีที่แล้ว ยี่สิบปี สิบปีก่อน ผมมักจะเดินขึ้นเป็นคนสุดท้าย หรือเกือบสุดท้าย หรือบางทีก็ไม่ได้เดินขึ้นไป เพียงแต่แสดงความอาลัยอยู่ข้างล่างเท่านั้นกับญาติของผู้ตาย...
เป็นการแสดงกรรมพิธีของทางจิตวิญญาณอย่างหนึ่งให้เห็นแก่นแท้ของคำว่าอนิจจัง...วัฏฏะสังขารา เพราะว่าวันนี้คนที่เป็นคนที่นั่งหน้าสุด คนที่เป็นประธานพิธีหรือคนที่นั่งหลังสุดไม่ได้เกี่ยวกันกับเจ้างาน ไม่ใครก็ใครคนใดคนหนึ่งก็คือคนที่จะเป็นผีในวันถัดไป....ซึ่งเที่ยงแท้และแน่นอน....นั่นเอง....อมิตพุทธ.....
เมื่อเป็นดั่งนี้แล้ว ขอสาธุชนทั้งหลายจงไม่ต้องเสียใจหรือเศร้าใจไปกับการจากไปของบุคคลที่เรารัก เราเคารพ พูดไปแล้วผมเองก็ยังไม่เคยสามารถทำใจให้นิ่งและสงบในวันที่ต้องพลัดพรากจากสิ่งที่เรารักไม่ได้สักที...จนกระทั่งวันหนึ่งผมได้บวชหน้าศพคุณพ่อของผม ในวันที่ท่านจากไปในวัยเพียงสี่สิบต้นต้น...
คืนแรกที่ผมบวชต้องเข้าไปรับใช้หลวงลุงพี่ชายพ่อผม ซึ่งท่านเป็นเจ้าอาวาสวัดธรรมบูชา (ปัจจุบันท่านอายุ ๙๖-๙๗ ผมไม่แน่ใจ แต่จำได้ว่าเท่าสมเด็จพระสังฆราช) ท่านสอนผมในสมัยนั้นว่า
"ฉันเห็นเธอร้องให้คร่ำครวญอย่างทุกข์เวทนา เพราะว่าเธออาจจะยังเด็กอยู่ แต่ฉันอยากให้เธอจงสงบจิตใจใน๒๔ชั่วโมงแรกที่พ่อผู้ตายวายชนม์ลง เพราะในระหว่างนั้น การ้องไห้เสียใจอย่างน่าเวทนานั้น จะทำให้วิญญาณของพ่อเธอจะไม่สงบไปด้วย และจะยังวนเวียนอยู่รอบบริเวณนั้น ไม่ไปไหน....เธอจงทำใจให้สงบเสีย"
ต่อมาเมื่อผมเจริญวัยขึ้น และ บางครั้งมีโอกาสได้ใกล้ชิดผู้ที่กำลังจะจากไปในโรงพยาบาลใดก็แล้วแต่ เมื่อท่านผู็นั้นถึงแก่ความตาย ขณะที่คนรอบข้างกำลังร้องไห้โฮออกมา ผมจะปลอบใจเขาแล้วไปยืนที่ปลายเท้าของผู้ตาย ยกมืออธิษฐานจิตและมักจะกล่าวว่า...
"ขอผลบุญที่ท่าน....สั่งสมมาตลอดชีวิตจงช่วยดลบันดาลให้ท่าน....ได้เดินทางไปสู่สุคติด้วยความสงบเถิด" หรืออาจจะมีรายละเอียดมากกว่านี้ ถ้าผมจำว่าท่านได้บำเพ็ญญาณบารมีใดใดมาก่อน...
ผมขออนุญาตเล่ามาเป็นอุทาหรณ์แก่ทุกท่านด้วยความเคารพรักอย่างยิ่งมา ณ โอกาสนี้ว่าถ้าท่านอยู่ในเหตุการณ์ระหว่างความเป็นความตายของใครก็ตาม และจำต้องจากพวกเราไปในตอนนั้น ท่านควรจะทำสมาธิตั้งจิตอธิษฐานส่งดวงวิญญาณท่านผู้ตายไปสู่สุคติพลันเทอญ...
และในวันนี้ผมขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งมายังครอบครัวของคุณ ยายนุ้ย ย้อนหลัง
น้าเป็ด...ปู๊นปู๊น 081 0789 532
สวัสดีครับ
หายังไม่เจอมาเจอกระทู้นี้เข้าเอะใจที่มีชื่อคุณยายนุ้ย ผมนึกว่าคุณยาย นุ้ย ที่ไหน ที่แท้คือคุณ ยายนุ้ย นี่เอง ก็ผ่านไปนานหลายวันแล้ว จึงขออนุญาตแสดงความเสียใจย้อนหลังครับ ผมจำได้ครั้งหนึ่งเคยไปที่บ้านของคุณ ยายนุ้ย คุณแม่ของคุณ ยายนุ้ยท่านให้ความเป็นกันเองเห็นเราเหมือนลูกเหมือนหลาน...
การเกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นสิ่งเดียวที่แท้และแน่นอน...
ตอนเด็กเด็กเราไปงานศพก็จะได้รับเกียรติให้นั่งแถวหลังสุด คอยรับญาติผู้ใหญ่กว่ากลับบ้าน คือไปเป็นเพื่อนว่างั้นเถอะ...สังเกตุว่าคนนั่งแถวหลังนั้นจะยังอายุไม่มากเท่ากับที่นั่งแถวหน้า...
ในระหว่างที่จบการศึกษาและเริ่มทำงานแล้วมีโอกาสติดตามเจ้านายไปงานศพลูกค้าหรือญาติของเพื่อน ผมมักจะได้รับเกียรติให้มานั่งแถวข้างหน้าขึ้นเกือบหน้าสุด แต่บางครั้งรับหน้าที่เป็นแขกชั้นวีไอพี ได้นั่งแถวหน้าเลยดีเดียว อดยิ้มด้วยความภูมิใจไม่ได้...
บัดนี้ในบริษัท ฯในกิจการงานซึ่งมีพนักงานทำงานอยู่กับเรามานานนาน พอพ่่อแม่ของเขาเสียชีวิต ...ผมต้องไปงานสวดฌาปนกิจตามประเพณีและไปด้วยต้องการแสดงความอาลัยต่อเพื่อนร่วมงานและไปเพื่อเป็นเกียรติแก่พนักงานและครอบครัวของเขาเหล่านั้น...ผมไปเป็นประธาน นั่งเก้าอี้หน้าสุด...
และทุกครั้งเมื่อต้องเข้าพิธีเผา ผมเป็นคนแรกที่เดินขึ้นเมรุฯ...หลังจากเมื่อสี่สิบปี สามสิบปีที่แล้ว ยี่สิบปี สิบปีก่อน ผมมักจะเดินขึ้นเป็นคนสุดท้าย หรือเกือบสุดท้าย หรือบางทีก็ไม่ได้เดินขึ้นไป เพียงแต่แสดงความอาลัยอยู่ข้างล่างเท่านั้นกับญาติของผู้ตาย...
เป็นการแสดงกรรมพิธีของทางจิตวิญญาณอย่างหนึ่งให้เห็นแก่นแท้ของคำว่าอนิจจัง...วัฏฏะสังขารา เพราะว่าวันนี้คนที่เป็นคนที่นั่งหน้าสุด คนที่เป็นประธานพิธีหรือคนที่นั่งหลังสุดไม่ได้เกี่ยวกันกับเจ้างาน ไม่ใครก็ใครคนใดคนหนึ่งก็คือคนที่จะเป็นผีในวันถัดไป....ซึ่งเที่ยงแท้และแน่นอน....นั่นเอง....อมิตพุทธ.....
เมื่อเป็นดั่งนี้แล้ว ขอสาธุชนทั้งหลายจงไม่ต้องเสียใจหรือเศร้าใจไปกับการจากไปของบุคคลที่เรารัก เราเคารพ พูดไปแล้วผมเองก็ยังไม่เคยสามารถทำใจให้นิ่งและสงบในวันที่ต้องพลัดพรากจากสิ่งที่เรารักไม่ได้สักที...จนกระทั่งวันหนึ่งผมได้บวชหน้าศพคุณพ่อของผม ในวันที่ท่านจากไปในวัยเพียงสี่สิบต้นต้น...
คืนแรกที่ผมบวชต้องเข้าไปรับใช้หลวงลุงพี่ชายพ่อผม ซึ่งท่านเป็นเจ้าอาวาสวัดธรรมบูชา (ปัจจุบันท่านอายุ ๙๖-๙๗ ผมไม่แน่ใจ แต่จำได้ว่าเท่าสมเด็จพระสังฆราช) ท่านสอนผมในสมัยนั้นว่า
"ฉันเห็นเธอร้องให้คร่ำครวญอย่างทุกข์เวทนา เพราะว่าเธออาจจะยังเด็กอยู่ แต่ฉันอยากให้เธอจงสงบจิตใจใน๒๔ชั่วโมงแรกที่พ่อผู้ตายวายชนม์ลง เพราะในระหว่างนั้น การ้องไห้เสียใจอย่างน่าเวทนานั้น จะทำให้วิญญาณของพ่อเธอจะไม่สงบไปด้วย และจะยังวนเวียนอยู่รอบบริเวณนั้น ไม่ไปไหน....เธอจงทำใจให้สงบเสีย"
ต่อมาเมื่อผมเจริญวัยขึ้น และ บางครั้งมีโอกาสได้ใกล้ชิดผู้ที่กำลังจะจากไปในโรงพยาบาลใดก็แล้วแต่ เมื่อท่านผู็นั้นถึงแก่ความตาย ขณะที่คนรอบข้างกำลังร้องไห้โฮออกมา ผมจะปลอบใจเขาแล้วไปยืนที่ปลายเท้าของผู้ตาย ยกมืออธิษฐานจิตและมักจะกล่าวว่า...
"ขอผลบุญที่ท่าน....สั่งสมมาตลอดชีวิตจงช่วยดลบันดาลให้ท่าน....ได้เดินทางไปสู่สุคติด้วยความสงบเถิด" หรืออาจจะมีรายละเอียดมากกว่านี้ ถ้าผมจำว่าท่านได้บำเพ็ญญาณบารมีใดใดมาก่อน...
ผมขออนุญาตเล่ามาเป็นอุทาหรณ์แก่ทุกท่านด้วยความเคารพรักอย่างยิ่งมา ณ โอกาสนี้ว่าถ้าท่านอยู่ในเหตุการณ์ระหว่างความเป็นความตายของใครก็ตาม และจำต้องจากพวกเราไปในตอนนั้น ท่านควรจะทำสมาธิตั้งจิตอธิษฐานส่งดวงวิญญาณท่านผู้ตายไปสู่สุคติพลันเทอญ...
และในวันนี้ผมขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งมายังครอบครัวของคุณ ยายนุ้ย ย้อนหลัง
น้าเป็ด...ปู๊นปู๊น 081 0789 532
สวัสดีครับ
- สมหมาย ชารัตน์
- สมาชิก
- โพสต์: 10
- ลงทะเบียนเมื่อ: 07 ต.ค. 2011, 05:17
- team: กลุ่มรวมมิตร
- Bike: take
Re: ขออนุญาตแจ้งข่าว คุณแม่ของคุณยายนุ้ย ได้เสียชีวิตแล้ว .... ฌาปนกิจศพที่วัดเทพศิรินทร์ วันพฤหัสบดีที่ 13 ตุลาคม 2554 เวลา 17.00
สวัสดีครับน้าเป็ด อ่านข้อความของน้าเป็ดได้แง่คิดอะไรต่างๆมากมาย สมันก่อน..แม้พูดยังกะนานไปแล้ว ผมเป็นคนจัดทริปบ่อยและเป็นคนชอบถ่ายภาพ ข้อดีของผมคือภาพทุกภาพที่ถ่ายเอาไว้ถูกคัดลงแผ่น CD ไว้ทั้งหมด ฉะนั้นเวลาค้นหาภาพเก่าๆจึงหาไม่ยาก ภาพนี้ก็เหมือนกันเป็นภาพของยายนุ้ย "ทริปกลุ่มรวมมิตรลุยสวนบางกรวย บางใหญ่ อาทิตย์ที่26 มิ.ย. 2548" ตอนนี้กี่ปีแล้วละ +-กันเอาเอง
- ไฟล์แนบ
-
- 001.jpg (112.33 KiB) เข้าดูแล้ว 628 ครั้ง
- สมหมาย ชารัตน์
- สมาชิก
- โพสต์: 10
- ลงทะเบียนเมื่อ: 07 ต.ค. 2011, 05:17
- team: กลุ่มรวมมิตร
- Bike: take
Re: ขออนุญาตแจ้งข่าว คุณแม่ของคุณยายนุ้ย ได้เสียชีวิตแล้ว .... ฌาปนกิจศพที่วัดเทพศิรินทร์ วันพฤหัสบดีที่ 13 ตุลาคม 2554 เวลา 17.00
อันนี้จะแถมให้อีกภาพ เพื่อขอบคุณผู้ให้ข้อมูลการทำเว็บไซด์เวอร์ชั่น joomla ตอนนี้กำลังทำความเข้าใจกับโปรแกรมตัวนี้อยู่ คุณ PCเป็นภาพที่หายาก แบบว่าหัวเราะได้อารมณ์จริงๆ เจ้าตัวแว็บเข้ามาเห็นจะเซฟเก็บไว้ก็ไม่ว่านะครับ
- ไฟล์แนบ
-
- 002.jpg (116.85 KiB) เข้าดูแล้ว 628 ครั้ง
- โอ๊ตนนท์
- ขาประจำ
- โพสต์: 11236
- ลงทะเบียนเมื่อ: 11 ส.ค. 2008, 00:56
- Tel: 0878229217
- team: กลุ่ม รวมมิตร
- Bike: mongoose tyax elite pro2005&2007,jamis draka xc pro,fishbone bigass,LA X-Limited,Stark str trial,Intense M1,Bromton
- ตำแหน่ง: 117/56 ม 5 ซ ไพลินสนธิ ต บางกระสอ อ เมือง จ นนทบุรี 11000
Re: ขออนุญาตแจ้งข่าว คุณแม่ของคุณยายนุ้ย ได้เสียชีวิตแล้ว .... ฌาปนกิจศพที่วัดเทพศิรินทร์ วันพฤหัสบดีที่ 13 ตุลาคม 2554 เวลา 17.00
ไม่รู้ว่ารูปทริป สมัยก่อน ที่ผมถ่ายแล้วอัดล้างไว้..เก็บไว้อยู่ไหนแล้ว ถ้าเจอ อยากจะเอามาแสกน แล้วโพสต์ลงเวปจัง... ...
..สมัยนั้น ยังไม่ค่อยรู้วิธี เอารูปลงเวป ก็เลย ถ่าย แล้วอัดล้างรูปเก็บไว้..ใช้กล้องฟิล์มอยู่เลย..
..สมัยนั้น ยังไม่ค่อยรู้วิธี เอารูปลงเวป ก็เลย ถ่าย แล้วอัดล้างรูปเก็บไว้..ใช้กล้องฟิล์มอยู่เลย..
กระทู้ทริปยาวๆที่สุดในชีวิตของผม..มาเดินทางไปพร้อมกับผมได้ที่กระทู้นี้..กด...ภาพประกอบหนังสือ ทิเบตสองขา จากแดนไทย สู่หลังคาโลก..
หยุดปั่นสักวัน ไปเที่ยวงานเทศกาลโยเกิร์ต บนหลังคาโลกกันเถอะ..กด..Shoton Festival เทศกาลโยเกิร์ต..
หยุดปั่นสักวัน ไปเที่ยวงานเทศกาลโยเกิร์ต บนหลังคาโลกกันเถอะ..กด..Shoton Festival เทศกาลโยเกิร์ต..